Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Vijftien jaar. Zo lang heb ik mijn zoon niet gesproken. En ineens, op een gewone dinsdagavond, ging mijn telefoon. Zijn naam verscheen op het scherm. Na al die jaren…
De eerste barsten in onze relatie
Mijn zoon, Jasper, was 24 toen hij de relatie kreeg die uiteindelijk alles zou veranderen. Vanaf het begin voelde ik al een afstand tussen ons ontstaan. Sophie was anders dan wij. Ze had moeite met onze manier van doen, onze hechte familiebanden, de vanzelfsprekendheid waarmee we elkaar steunden. Waar ik mijn kinderen altijd heb geleerd dat familie belangrijk is, leek Sophie dat niet te vinden.
Het begon klein
Ze kwam niet opdagen bij een etentje, omdat ze zich ‘niet lekker voelde’. Op de verjaardag van zijn zusje, mijn jongste dochter, bleef ze thuis, want ze had ‘hoofdpijn’. Maar al snel werd het meer. Ze vond dat Jasper te veel tijd bij ons doorbracht. Ze zei dat hij zijn ‘eigen leven’ moest leiden en niet altijd op mij hoefde te leunen. Maar dat deed hij helemaal niet, we hadden gewoon een warme band. Ik voelde hoe ze hem steeds verder bij ons vandaan duwde.
De eerste echte botsing kwam op een familieweekend
We hadden een huisje gehuurd in de Ardennen, iets wat we al jaren deden. Jasper wilde graag mee, maar Sophie vond het belachelijk. “Een volwassen man die alleen met zijn moeder en zussen op vakantie gaat?” had ze tegen hem gezegd. Uiteindelijk kwam hij toch, maar de hele tijd kreeg hij appjes. Ze miste hem, ze voelde zich alleen, waarom moest hij daar zijn? Op de laatste avond kregen we ruzie. Jasper was stil en afwezig, en ik vroeg hem wat er was. “Sophie vindt dit allemaal maar onvolwassen,” zei hij. Ik reageerde fel, zei dat ze hem manipuleerde. Dat was de eerste keer dat hij boos op míj werd. Hij verdedigde haar en hun relatie volledig.
Sophie had allerlei aanmerkingen op ons gezin
Daarna ging het bergafwaarts. Op kerstavond zaten we met de familie aan tafel, en Sophie maakte een opmerking over hoe “verzonnen tradities” haar tegenstonden. “Waarom moeten we altijd hetzelfde doen? Kan het niet een keer anders?” De sfeer sloeg om. Mijn jongste dochter, die dol is op tradities, barstte in tranen uit. Jasper zei niets, keek alleen maar naar zijn bord.
Na die avond kwam Sophie steeds minder mee
Eerst waren er zelfs geen excuses met, zoals hoofdpijn, werk, vermoeidheid. Maar uiteindelijk kwam ze gewoon niet meer. En met haar afwezigheid, verdween langzaam mijn zoon steeds vaker. Ook belde hij steeds minder of helemaal niet terug.
Het moment dat hij definitief vertrok, staat in mijn geheugen gegrift
Het was een regenachtige middag en ik had hem gebeld, gevraagd of we konden praten. Er waren spanningen geweest, ruzies, en ik wilde dat we eruit kwamen. Maar toen hij kwam, was hij kil. Anders dan ik hem ooit had gezien. Hij zei dat het beter was als we elkaar een tijdje niet zagen. Dat ik ‘te veel’ was, dat ik ‘hem niet los kon laten’. Ik wist dat dit niet zijn woorden waren, maar die van haar. Maar dat zei ik niet. Ik probeerde rustig te blijven, vroeg hem of hij echt dacht dat ik een slechte invloed had. Hij haalde zijn schouders op en zei: “Het is gewoon beter zo.” En toen liep hij weg. Ik heb nog geprobeerd contact met hem te zoeken. Bellen, berichten sturen, via zijn vrienden. Maar niets. Het was alsof hij van de aardbodem verdwenen was.
En nu, na al die jaren, belde hij
Nog steeds hetzelfde nummer. Mijn handen trilden toen ik opnam. “Hallo?” “Mam…” Zijn stem. Diezelfde warme klank, maar ouder, zwaarder. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Moest ik boos zijn? Moest ik hem vragen waarom hij me vijftien jaar heeft genegeerd? Maar toen hoorde ik iets in zijn stem. “Ik… het spijt me,” zei hij. “Ik weet dat ik niet kan terugdraaien wat er gebeurd is. Maar ik wil je zien. Als je dat wil.” Tranen liepen over mijn wangen. “Jasper… wat is er gebeurd?”
Lees HIER verder.
ELS
Spannend, ik ga gelijk het vervolg lezen. Ben benieuwd of hij nog met dezelfde partner is.
je ziet hier natuurlijk maar een kant van het verhaal. misschien zat er een kern van waarheid in, en bemoeide je je inderdaad teveel met zijn leven en relatie. de beoordeling en zwartmakerij lees ik hier ook de andere kant op, zonder dat er ooit een goed gesprek of poging tot banden aanhalen één op een met zijn vriendin is geweest.
dat gezegd hebbende, heel verdrietig dat het zo gelopen is en hij het zo heeft aangepakt.
helaas heel. herkenbaar, ook ik ben slachtoffer van roddel , zwart makelij, en gestook , waarin mijn zoon meegaat , heb ‘m niks in de weg gelegd, helaas was alles nooit goed, en ook de invloed van eerder vriendin en de huidige zorgt voor verwijdering
Beter later dan Nooit meer
ik heb samen met mijn stiefdochter gebroken omdat ik het teveel tegen heug en meug vond gaan en dat afbreuk deed aan mijn gevoel voor haar en onze omgang in de voorafgaande jaren
inzicht komt met de jaren en
hereniging is uiteindelijk altijd beter voor alle partijen
Ja ja soms kan het zo gaan, soms is het nodig elkaar (even) te laten om ruimte te creëren waarin ieder zijn ervaringen op kan doen en daarvan te leren of los te laten om weer terug te keren naar je basis en te ontdekken wat het juiste voor een ieder is.
Maar hoe dan ook kan het soms zo sneu en verdrietig zijn. ❤️
Helaas kan ik hierover meepraten. Ik heb mijn dochter al 5 jaar niet gezien. Mijn kleindochter (enige kleinkind) was toen 2 en haar heb ik dus ook al 5 jaar niet gezien. Haar partner wist altijd alles beter en was baas in mijn huis. Ik heb daar destijds wat van gezegd en dat viel niet goed. Dure prijs moet ik ervoor betalen
Liefde maakt blind!!
Wat fantastisch dat hij het aandurfde om weer contact te zoeken. Dat is een enorme stap. Door schaamte en schuldgevoel durfde hij het niet al veel eerder. Een kleine stap lijkt het maar het is ontzettend moeilijk. Je mag trots op je zoon zijn dat hij het toch heeft gedurfd. Uiteindelijk wist hij dat een moeder onvoorwaardelijk lief heeft.💕
Fijn dat hij weer terug in de familie komt..Hij is waarschijnlijk ook achter gekomen dat hij in een toxische relatie zit waarbij het isoleren van de partner van zijn familie en vrienden vrijwel altijd de eerste stap is.
Zo zonde. Als de persoon dan alleen staat begint het feest pas echt van manipuleren en de ander ongelukkig maken.
Dat heb ik vaker gezien in mijn omgeving enet name als het gaat om partners die komt uit fijne warme ouderlijke gezinnen . Het is ziekelijk gedrag.
Moeder omhuld uw zoon, de kans is groot dat hij heel veel heeft meegemaakt
Wat fijn dat hij u opbelt. Hij heeft waarschijnlijk de fout van zijn leven gemaakt en er een hele hoge prijs voor betaald.
blijf nood bij je ouders weg als je partner niet mee wilt naar hun dan ga je gewoon Alleen ze zijn Bel het boegbeeld van jou Je hebt maar een paar ouders althans je moeder vergeet dat nooit die heeft jou wel 9 maanden gedragen Wees tot op haar
wat een sukkel inderdaad!!!! vent zonder ballen!!
Nogal brutte reactie van jou Mien Dobbelsteen……!
Dit heeft niets met “sukkel” te maken. Het is juist heel sterk van de zoon na die moeilijke relatie! Respect voor moeder en zoon!
helaas door een echtscheiding waar ik niet voor gekozen had verloor ik in 1 dag de liefde van mijn leven en mijn 2 kinderen. gemanipuleerd en gebrainwashd, het enige wat mijn ex mij nog zei via een brief was ” ik ga er alles aan doen dat jij de kinderen nooit meer ziet”, en hij zei ” ik zal nooit eerlijk tegen de kinderen zijn over jou want dan verlies ik ze, mijn hart was gebroken, toen ik zei dan raak ik beide kinderen kwijt voor dingen die ik niet heb gedaan, het antwoord wat ik kreeg te horen ” dat is dan jou probleem. en dat werd het ik heb mijn kinderen al ruim 12 jaar niet meer gezien of gesproken, mijn zoon zei je bent mijn moeder niet meer. ik ben nu 56 jaar en hoop dat er ooit een dag komt dat hij het gaat inzien, hij is nu 28 en ik mis hem zo.
dit is puur een vorm van het eenouderverstoten, niet alleen ik maar vooral de kinderen zijn slachtoffer dar wij niet meer samen zijn.
het PASSYNDROOM is het grootste gif wat er is.
liefs janet
Wat een flapdrol, zeg, die zoon. Helemaal geen ruggengraat. Hoe durft hij zijn moeder zó te behandelen.
Het heeft wel lang geduurt tot hij er achter kwam.