Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Dit was al de zoveelste keer
Ik voelde zijn kleine tanden in mijn arm en een felle pijn schoot door me heen. “Auw! Nee, dat doen we niet!” zei ik streng. Maar mijn zoon keek me alleen maar aan met grote, ondeugende ogen. Dit was de derde keer in een week dat hij me beet. Eerst in mijn schouder toen ik hem oppakte, later in mijn dij terwijl hij op schoot zat, en nu weer, zomaar, uit het niets.
Ik probeerde van alles om het hem af te leren
Elke keer had ik hem duidelijk gemaakt dat bijten niet oké was. Ik legde uit dat het pijn deed, dat we met woorden moesten zeggen wat we wilden. Ik probeerde hem af te leiden met iets anders, hem een time-out te geven, zelfs zijn handje vast te pakken en stevig ‘nee’ te zeggen. Maar niets hielp.
Zonder na te denken deed ik het terug
Toen hij het een vierde keer deed, gebeurde er iets wat ik niet had verwacht. Hij zette zijn tanden in mijn bovenarm terwijl we op de bank zaten. Zonder na te denken boog ik me naar hem toe en beet in zijn kleine mollige armpje terug. Niet hard, maar net genoeg om hem te laten voelen wat hij bij mij deed.
Hij schrok ontzettend
Hij keek me met grote ogen aan, zijn mondje trok in een pruillip en toen barstte hij in huilen uit. Een oerschreeuw, alsof ik hem iets vreselijks had aangedaan. Mijn hart bonkte in mijn keel. Had ik dit nou echt gedaan? Ik voelde me schuldig, maar tegelijkertijd… hij had me drie keer gebeten en ik zag totaal geen verandering nadat ik hem had aangesproken.
Sindsdien is het over!
Ik tilde hem op, hield hem stevig vast en zei zachtjes: “Zie je? Bijten doet pijn. Mama wil niet dat jij pijn hebt, en mama wil ook geen pijn.” Hij snikte nog even, kroop tegen me aan en na een paar minuten was het voorbij. En sindsdien heeft hij me nooit meer gebeten.
Een paar weken later vertelde ik dit op een verjaardag
Ik had niet verwacht dat het zo’n heftige reactie zou oproepen. “Wat?! Je hebt hem teruggebeten?” vroeg een moeder met grote ogen. “Sorry, maar dat kan echt niet,” zei een ander hoofdschuddend. “Hoe wil je hem leren dat bijten niet mag als je het zelf ook doen?” Ik voelde de blikken op me gericht en begon te twijfelen. Had ik een grens overschreden? Maar tegelijkertijd… het werkte. Mijn zoon beet niet meer. Alle zachte, pedagogisch verantwoorde methodes hadden niks uitgehaald, maar dit had direct effect gehad.
Dus vraag ik me af: ben ik hiermee nou een grens over gegaan? Het was eenmalig. En ontzettend effectief.
U heeft intuitief goed gehandeld. Kinderen ontwikkelen zich met vallen en opstaan. Cognitief, ontwikkelen zich ook allemaal in hun eigen tempo.
Als moeder en ook vader, doe wat gevoelsmatig en verstandelijk past bij uw kinnd past voor dat moment.
U heeft beheerst en juist gehandeld. Ook op u kind zijn reactie, meteen getroost.
Opvoeden, is het moeilijkste wat er is. Een ervarings- en gevoelsvak.
ik snap dat bijten vervelend is, maar pijn doet het niet
wat een domme opmerking dan ben jij zeker nog nooit gebeten want dat doet pijn.
niets mis mee, mijn neefje deed het ook tot hij terug gebeten werd. geen drama van maken
Hoe oud was je kind toen dit zich voordeed?
Mijn zoontje beet ook regelmatig toen hij pakweg anderhalf jaar oud was. Het stopte in zijn geval nadat hij ooit per ongeluk een wildvreemde had gebeten. We stonden te wachten in een winkel, zijn vader (het beoogde slachtoffer) en die wildvreemde droegen allebei een spijkerbroek… Die man moest (uiteindelijk) wel lachen, mijn zoontje schrok zich rot.
Ik ben eigenlijk nooit op het idee gekomen terug te bijten, maar wat mij betreft: ik zou er geen schuldgevoel over hebben. Als straf zou ik het wel verwerpen, maar deze was een spontane reactie op een niveau dat voor jouw kind begrijpelijk was. Op een bepaalde leeftijd zijn dingen met woorden lastig uit te leggen, terwijl je met zoiets als bijten absoluut wilt dat het stopt. Want in tegenstelling tot wat sommigen blijkbaar denken: het doet echt pijn
meestal bijt een kind als hij niet weet hoe hij moet omgaan met emoties. dus hij houdt zoveel van je dat hij niet weet hoe hij dit moet laten zien, dus dan bijt hij maar. het is een vorm van liefde. een pijnlijke liefde, dat wel.
maar ook hier wordt gezegd; als je bijt of slaat dan bijt of sla ik terug of ga je op de trap zitten.
bijten of slaan is een no go.
goed gedaan hoor!
Je hebt het goed gedaan. Is misschien een ouderwetse gedachtengang maar je ziet wat het voor effect op je zoontje heeft. Mijn zoon (nu bijna 17) is opgevoed met normen, waarden en respect, iets wat wij heel belangrijk vinden. En ook ik kreeg volop commentaar hierop. Maar het heeft wel zijn vruchten afgeworpen, deze bink wordt door ouderen en klanten op zijn werk gewaardeerd omdat hij altijd iedereen met u aanspreekt en netjes gedag zegt.
Maar al die pubers die deze opvoeding niet hebben gehad daarvan mag een groot deel weleens, samen met de ouders, leren hoe het wel hoort. Want het is niet normaal meer hoe vele kinderen zijn in hun gedrag.
Ik vind dat je moet doen waarvan jij denkt dat je het goed doet en ga je vooral niet schuldig voelen. Er is namelijk geen “beroep” waar zoveel boeken over geschreven zijn als je kind opvoeden.
Succes in ieder geval met die boef van je.