Mijn dochter Romy lag eindelijk even te slapen
De perfecte kans om snel mijn e-mails te checken. Ik logde ook even in op onze gezamenlijke rekening. Gewoon een routinecheck, zoals ik wel vaker deed. Nils en ik waren daar altijd open over. Geen geheimen. Dat dacht ik tenminste.
Mijn ogen gleden over de afschrijvingen
Alles leek normaal: de boodschappen bij de supermarkt, een paar tankbeurten, mijn aankopen bij de speelgoedwinkel voor Romy’s verjaardag. Tot ik verder naar beneden scrolde. Toen voelde ik mijn maag ineenkrimpen. Daar stond het: een reeks afschrijvingen van een online casino. Grote bedragen. Honderden euro’s per keer. Mijn hart begon sneller te kloppen.
“Dit klopt niet,” mompelde ik tegen mezelf
Misschien was er iets fout gegaan. Een vergissing. Een hack? Maar hoe verder ik keek, hoe duidelijker het werd: dit waren geen losse foutjes. Het was een patroon. Ik voelde een knoop in mijn maag terwijl ik mijn telefoon pakte. “Nils,” fluisterde ik. Maar ik belde hem niet. Wat moest ik zeggen? Ik probeerde mezelf te kalmeren. Misschien had hij een verklaring. Een grap misschien? Maar diep vanbinnen wist ik dat dit geen grap was. Maar ik kon eigenlijk niet geloven dat hij dit echt had gedaan. Zoveel geld, weg. Vergokt.
Die avond, nadat Romy naar bed was, sprak ik hem erop aan
“Nils, kun je even komen zitten?” vroeg ik terwijl ik de tv uit deed. Hij keek me verbaasd aan, maar kwam zonder aarzelen naar de tafel. “Wat is er?” vroeg hij met een lichte frons. Raar. Hij kon toch wel verwachten dat ik dit zou zien? Ik bedoel: het ons gezamenlijke rekening. Ik haalde diep adem en duwde mijn telefoon naar hem toe, met het overzicht van de rekening open. “Dit.”
Hij keek ernaar en zijn gezicht vertrok
“Hanie…” begon hij, maar ik onderbrak hem. “Wat is dit, Nils? Waarom staan er afschrijvingen van een casino op onze rekening?” Hij slikte. “Ik wilde het je vertellen,” zei hij uiteindelijk. “Maar ik wist niet hoe.” “Wilde het me vertellen?” Mijn hoofd tolde. Dit was Nils, mijn Nils. Degene die altijd zo verstandig was, zo rationeel.
Hij zuchtte diep
“Het begon als een uitprobeersel. Gewoon voor de lol, weet je? Maar toen… ging het snel fout.” “Fout?” herhaalde ik met een snik in mijn stem. “Wat bedoel je met fout? We hebben het hier over duizenden euro’s, Nils. Duizenden!” Hij knikte. “Ik weet het. Het escaleerde. Ik dacht steeds: als ik nog één keer speel, win ik het terug. Maar dat gebeurde niet. Ik weet niet wat me bezielde, Hanie. Het spijt me zo.”
Ik staarde hem aan, zoekend naar woorden
Ik snapte het echt niet. Hoe kon hij dit doen? Dit was de man met wie ik alles kon bespreken, die altijd de stabiele factor was in ons leven. “Waarom?” vroeg ik uiteindelijk. “Waarom zou je zoiets doen? Je bent toch helemaal niet iemand die gevoelig is voor dit soort dingen?” Hij haalde zijn schouders op. “Ik weet het niet. Het was impulsief. Misschien was ik gestrest, misschien wilde ik gewoon iets spannends. Maar ik heb alles verpest. Ik weet het.”
De tranen prikten achter mijn ogen, maar ik wilde niet huilen
“We hadden hier samen over moeten praten,” zei ik zacht. “Je had me het direct moeten vertellen. Waarom deed je dat niet?” Ik kon nog steeds niet geloven dat Nils dit echt had gedaan. Surreal bijna. “Ik schaamde me,” gaf hij toe. “En hoe langer het duurde, hoe moeilijker het werd om eerlijk te zijn. Maar ik had het moeten doen. Ik had dit nooit zo ver mogen laten komen.”
Aan de ene kant wilde ik schreeuwen, hem verwijten maken
Aan de andere kant wilde ik hem vasthouden. Want wat gebeurde er bij hem van binnen? Waar kwam dit vandaan? “Wat nu?” vroeg ik uiteindelijk zonder hem aan te kijken. “Ik speel nooit meer. Echt nooit meer.” zei hij meteen. Ik draaide me om en keek hem aan. “Dit kan ik niet nog een keer aan, Nils. Ik moet je kunnen vertrouwen. Wij moeten elkaar kunnen vertrouwen.” Wat had hij veel op het spel gezet. Onze relatie had een flinke knauw. We konden niet nog meer geld missen, dus dit mocht nooit meer gebeuren.
Die nacht lag ik wakker in bed, terwijl Nils naast me lag te slapen
Hoe kon ik dit vergeten? Hoe kon ik hem weer volledig vertrouwen? Was dit echt de man met wie ik mijn leven deelde? De vader van mijn kind? Het voelde alsof ik hem niet meer kende. Ik vond het zó erg dat hij dit had gedaan. Met het geld. Met óns geld. We hadden zo hard gespaard. En nu was veel geld in één keer weg. Het voelde zo fout. Hoeveel geld er verloren was gegaan deed me letterlijk pijn.
Ik vond het vooral erg voor Romy
Want wat hadden we allemaal voor haar kunnen doen met het geld? Een leuke vakantie? Herinneringen maken? Haar rijbewijs? Ik kijk elke dag online op de rekeningen. Nils had dat letterlijk afgepakt. Ik controleer Nils dag en nacht. Ik bedoel de rekening. Ik kan dat gewoon nog niet loslaten…
HANIE
