Vanaf dag één waren Fenna en haar speen onafscheidelijk. Ik weet nog dat ik in het begin opgelucht was. Een huilende baby die direct rustig werd zodra ze haar speentje kreeg? Ik vond het een uitkomst. Freek en ik maakten er zelfs grapjes over: “Misschien houdt ze die speen wel tot haar trouwdag vast!” Maar nu, vier jaar later, voelt die grap ineens een stuk minder grappig.
Alsof de wereld vergaat zonder speen
Fenna is inmiddels vier en gaat naar de basisschool. Overdag gaat het goed; ze kan prima zonder speen. Maar zodra ze thuiskomt, begint het gezeur. “Mama, mag ik mijn speen? Alsjeblieeeft?” Ze weet precies hoe ze het moet brengen, met die grote ogen en dat pruillipje. En als ik dan ‘nee’ zeg, barst het drama los. Huilen, schreeuwen, rollen over de grond. Alsof de wereld vergaat. En geloof me, we proberen echt voet bij stuk te houden.
“Geef het 3 dagen, dan is ze er wel aan gewend”
We hebben van alles geprobeerd. Toen Fenna 2,5 jaar oud was, besloten we de speen alleen nog tijdens het slapen toe te staan. Ik had gelezen dat afbouwen het beste werkt, en bovendien vond mijn schoonmoeder er ook iets van. “Ach joh, geef het drie dagen,” zei ze. “Dan is ze er wel aan gewend.”
Ze bleef maar schreeuwen om haar speen
Nou, niet dus. Drie dagen vol drama, tranen en gebroken nachten. Fenna hield voet bij stuk. Ze bleef maar schreeuwen om haar speen, ‘s nachts en overdag. Het resultaat? Freek en ik waren uitgeput, en na drie dagen gooiden we de handdoek in de ring. “Laat haar die speen maar weer hebben,” zuchtte Freek. En zo ging het telkens weer.
Leuk geprobeerd mama
Een halfjaar later deden we een nieuwe poging. Dit keer probeerden we het met een ruiltruc: Fenna mocht haar speen inleveren in ruil voor een cadeau. Samen met haar zochten we een mooie pop uit in de speelgoedwinkel. Fenna was helemaal enthousiast. Ze gaf haar speen braaf af, en ik voelde me zó trots. Dat gevoel duurde precies twee dagen. Toen begon ze er weer over. “Mama, ik wil mijn speen terug. Deze pop is stom.” En voordat we het wisten, lag de speen weer in haar mond.
Waar gaat het mis?
Een andere keer probeerden we een boekje over afscheid nemen van de speen. Je kent ze wel, van die schattige kinderboekjes waarin de speen naar de speenfee gaat. Fenna vond het boekje leuk, maar toen ik het woord “afscheid” liet vallen, begon ze te huilen. “Ik wil geen afscheid!” riep ze. Die nacht heb ik haar met speen en al in bed gelegd, mezelf afvragend waar het misging.
Overdag gaat het goed, maar ’s avonds begint het gezeur
Toen Fenna naar de basisschool ging, moest het echt anders. “Je bent nu een groot meisje,” zei ik tegen haar. “Grote meisjes gebruiken geen speen overdag.” Dat werkte verrassend goed. Overdag laat ze de speen nu met rust, maar ‘s avonds begint het gezeur. Zodra we thuiskomen, vraagt ze erom. Ik probeer haar af te leiden met speelgoed, tv of een spelletje, maar ze blijft volhouden. En eerlijk? Soms geef ik gewoon toe. Het is makkelijker dan een hele avond strijd.
Slapen zonder speen? No way
Het grootste probleem is het slapen. Fenna weigert om zonder speen in bed te gaan. “Mama, zonder speen kan ik niet slapen,” zegt ze dan. Zodra ik het probeer, ligt ze urenlang te woelen, te draaien en te huilen. Uiteindelijk geven Freek en ik op. “Het is niet ideaal,” zegt Freek, “maar ze zal er vanzelf wel klaar mee zijn.” Maar wanneer dan? Als ze tien is?
Tijd om hulp in te schakelen
Ondertussen beginnen de gevolgen zichtbaar te worden. Bij de tandarts kreeg ik de opmerking dat Fenna’s gebit achteruitgaat door die speen. “Het kan blijvende schade veroorzaken,” zei de tandarts streng. Dat was voor mij de druppel. Dit kan zo niet langer. We hebben besloten hulp in te schakelen. We hebben een kindercoach gevonden die hopelijk de sleutel tot succes gaat zijn.
Ik ben zo klaar met die speen
Het voelt alsof we aan een laatste gevecht beginnen. Ik wil zo graag dat Fenna afscheid kan nemen van haar speen, maar ik wil ook niet dat ze zich verdrietig of onveilig voelt. Het blijft balanceren tussen wat goed voor haar is en wat haalbaar is. Ik hoop dat deze hulp ons eindelijk verder gaat helpen. Want eerlijk? Ik ben er zo ontzettend klaar mee.
JILDE
samen naar uitkijken naar de volgende gebeurtenis. Pasen. meegeven met de paashaas. de paashaas brengt lekkers en een cadeau. maar vraagt speentje in de plaats voor de baby die jet moeilijker heeft. hier gedaan rond de dint periode.
waar het is mis gegaan?
toen mijn dochter stopte met haar middagslaapje heb ik alle spenen gepakt, samen een kadootje uitgezocht, een knuffel, en alle spenen resoluut samen met haar in de klikt gegooid! zo kun je je ook niet meer laten verleiden om hem terug te geven. omdat ze savonds zo moe was vanwege haar middagslaapje die ze oversloeg viel ze snel in slaap zonder speen! tuurlijk vroeg ze er weleens om en toen ze ouder werd en ziek werd en adhd bleek te hebben en bij behoefte had hebben we een speciale kinder bijt ketting gekocht. daar zit dan een figuur aan waar ze heel veilig op kunnen bijten en in de mond kunnen nemen. in allerlei kleuren hebben ze dat. misschien is dat iets voor jullie dochter voor als overgangsritueel? maar jullie dochter weet precies jullie zwakke plek en dat is schreeuwen! dan maakt ze jullie gek en krijgt ze jullie zo ver dat jullie overstag gaan.
jullie zijn de baas en niet jullie dochter en ze weet nu al feilloos met haar 4 jaar hoe ze jullie bewerken moet.
klinkt gemeen maar is echt zo. je zult moeten volhouden en geloof me je zult winnen!
alles weggooien samen met haar en duidelijk maken dat het nu echt klaar is!
dat ze zolang kan schreeuwen als ze wilt maar dat ze in de klikt liggen en er niet meer uit komen. ik weet zeker dat ze slim genoeg is dat ze door heeft dat jullie het menen en er echt geen speen meer is ze deze ook niet meer gaat opeisen.
komt helemaal goed hoor!
succes!
ik begrijp dat ze blijft schreeuwen en huilen. Het is een slimme dame en ze weet dat jullie uiteindelijk toegeven.
De veiligheid die jullie geven is voet bij stuk te houden, zodat ze weet dat ze op jullie kan rekenen.
succes!
wat dacht je van gaan opvoeden, voet bij stuk houden en niet meteen toegeven
nu is het een speen, als ze ouder is worden het andere dingen om over te drammen