De hele zwangerschap hebben mijn man Jonas en ik uitgekeken naar de ontmoeting tussen ons en onze flinke meid, Aurely! Op 12 februari 2018 was ik uitgerekend en dat was ook gelijk de dag van de laatste controle bij de gynaecoloog… Ergens in de namiddag, zaten mijn man en ik in de wachtzaal. Binnen weer een leuke echo van onze kleine meid gehad. Plots wilde de gynaecoloog voelen naar de baarmoeder… En ja hoor, er was al een opening! Dus dat wilde zeggen dat de bevalling binnen nu en een paar dagen zou beginnen. Zo spannend! Snel daarna besefte ik dat als dit nog een paar dagen zou duren mijn man misschien niet op tijd bij de bevalling zou kunnen zijn door zijn beroep als vrachtwagenchauffeur. Ik had het hier al over gehad met hem en wij hadden besloten om raad te vragen aan de gynaecoloog. Tot onze grote verbazing zei deze dat ik deze week ingeleid mocht worden op een dag die wij zelf konden kiezen. WAT?! Zo zenuwachtig had ik me nog nooit gevoeld! Doe dan maar dinsdag. Maar dat is morgen al?! Wauw, nu ging het opeens wel heel snel allemaal! We reden naar huis en toen begonnen we beide te beseffen dat wij voor de allerlaatste keer met z’n tweetjes naar huis zouden rijden en dat vanaf morgen onze kleine meid mee in de auto zal zitten.
Om 21u30 deze dag zijn we weer vertrokken richting het ziekenhuis. We kregen een ruime kamer met 2 bedden voor mijzelf en Jonas. Snel slapen, dan is het snel dinsdag. Op 13 februari 7u30 stond er een mannelijke vroedvrouw naast mijn bed en zei dat ik mocht meegaan naar het verloskwartier. Spannend toch?! Rond 8u zei de vroedman dat hij mijn vliezen ging proberen te breken. Poging 1 ging niet, dus kwam er een poging 2. Die tweede poging lukte ook niet. De uitleg die we kregen: het hoofdje van ons kindje drukt te hard op de vliezen en hij ging de gynaecoloog bellen. Ik kreeg een infuus met weeënopwekkers. De vroedman zei voor hij naar buiten ging dat ik moest bellen als ik weeën begon te voelen. Mijn antwoord daarop was: “Hoe voelt een wee dan?” En hij antwoordde me toen heel kort: “Dat zal je wel voelen op dat moment.” Toen kon het wachten beginnen…
Een uur later begonnen er lichte weeën op te komen. De ontsluiting kwam op gang dus positief nieuws! Hierna ging het infuus sneller. Dit had zijn effect direct, want een half uurtje daarna werden de weeën intenser, maar nog houdbaar. Dit herhaalde zich elke keer, om het half uur. Toen kwam de gynaecoloog binnen en zei dat hij mijn vliezen ging breken. Wauw, met de deur in huis vallen, zeggen ze dan.. Daarna heb ik rondgewandeld op de kamer, in bad gezeten met de douchekop op mijn buik en rug, op de bal gezeten … Tot op een moment dat ik de weeën niet meer weggepuft kreeg en ik epidurale verdoving heb gevraagd. De prik van de epidurale viel enorm mee. Hierna heb ik nog even kunnen slapen.
Om 15u45 heb ik de vroedvrouw opgeroepen, omdat ik meer pijn begon te voelen. Dit waren de persweeën blijkbaar! De vroedvrouw zei dat ik nog even moest volhouden en na drie weeën voelde ze naar de ontsluiting en ja hoor, ik had de volledige ontsluiting bereikt en mocht beginnen met persen. Ze toverden het bed om tot bevallingstafel en belden toen de gynaecoloog op. Ondertussen mocht ik persen als ik een wee voelde. Jonas steunde me er door heen! Wat bof ik met zo’n man dacht ik op dat moment! Een half uurtje later kwam de gynaecoloog eraan. Ik heb toen nog vijf keer moeten persen toen de gynaecoloog ineens zei: ‘De zuiger aub!’. Ik schrok me rot! Na de zuiger en een knipje bij mama hebben wij om 16u55 onze kleine meid kunnen ontmoeten. Dit was zo’n magisch moment om NOOIT meer te vergeten!
Ze was 49 cm groot en woog 3.330 kg. In die tussentijd kon ik alleen maar naar haar staren en denken: “Wauw, wat een prachtige ervaring is dit!” Alles was perfect gelopen en ons meisje was kerngezond. Dat is het enige dat telde voor mij die avond! Hierna hebben wij onmiddellijk dromenland opgezocht, want de nachten zullen nooit nog hetzelfde zijn als voorheen. Maar dat heb je er toch voor over, niet?
DANIELA
