Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Mijn dochter weet duidelijk wat ze wel en niet wil
Elke week is het een feestje als mijn kleinkinderen een dagje komen spelen. Ik geniet van hun aanwezigheid, hun gelach, hun knuffels. Mijn dochter Jada heeft twee kinderen, twee meisjes van vier en zeven. Ondanks haar jonge leeftijd van zesentwintig is ze een moeder met een duidelijke visie op opvoeden. Ze weet precies wat ze wil, en eerlijk gezegd sta ik daar weleens van te kijken.
Op jonge leeftijd zag je al verschil tussen mijn zoon en dochter
Mijn zoon is daarentegen nog volop aan het fladderen, op zijn achtentwintigste. Hij neemt het leven zoals het komt, heeft geen vaste baan en geniet van zijn vrijheid. Kinderen? Die staan nog lang niet op zijn planning. Jada was altijd al anders, veel volwassener. Ze heeft haar leven strak geregeld en voedt haar kinderen met dezelfde structuur en overtuiging.
Ik hou van mijn vaste oppasdag
Elke week komen de kleintjes een dagje bij mij. We hebben inmiddels een vast ritueel: de ochtend spelen we binnen, met Duplo of kleien, en na de lunch gaan we naar de kinderboerderij. Ik hou ervan om ze hier te hebben. Het huis voelt levendig en vol liefde als ze er zijn. Maar de laatste tijd merk ik dat het plezier in het oppassen minder wordt. Niet door de kinderen, maar door de strikte regels van Jada.
Het eten kent strikte regels
Jada is ontzettend bewust bezig met voeding. Alles moet biologisch zijn, suikers zijn uit den boze en snacks zoals koekjes of ijsjes? Absoluut niet. Voor de lunch krijg ik inmiddels een lijstje: volkoren brood met hummus of avocado, groente erbij en water of thee. Voor tussendoor een bakje fruit of ongezouten noten. Ik begrijp dat ze gezond eten belangrijk vindt, maar ik vind het soms moeilijk. Een koekje bij de thee, een ijsje met warm weer, dat zijn kleine genietmomentjes die in mijn ogen bij een fijne kindertijd horen. Maar Jada is onverbiddelijk.
Die teleurgestelde snoetjes, ik heb het er moeilijk mee
Het meest lastige vind ik het met uitjes, zoals bijvoorbeeld op de kinderboerderij. Na het voeren van de geitjes en het aaien van de konijnen lopen we langs de kiosk waar kinderen met hun ouders in de rij staan voor een ijsje. Mijn kleinkinderen kijken me dan met grote, hoopvolle ogen aan. “Oma, mogen wij ook een ijsje?”
Ze begrijpen het gewoon niet
En elke keer moet ik nee zeggen. Elke keer zie ik hoe hun gezichtjes betrekken. “Mama wil dat niet,” zeg ik dan. Ik probeer af te leiden met iets anders, maar het moment blijft hangen. Ze snappen niet waarom andere kinderen wel mogen en zij niet. Eén keer kon ik het niet laten. Het was een warme dag, en hun oogjes keken me smekend aan. “Ach,” dacht ik, “één keer kan toch geen kwaad?” Ik kocht twee kleine ijsjes en zag hoe ze stralend genoten. Blije, gelukkige snoetjes.
Ik kreeg ruzie met mijn dochter nadat dit wel had toegestaan
Maar toen Jada het hoorde, was ze woest. We kregen er zelfs ruzie over. Ze vond het respectloos dat ik haar regels niet had gevolgd. “Ik maak bewuste keuzes voor hun gezondheid, mam. Het is niet zomaar een regel, het is een principe,” zei ze fel. Ik probeerde uit te leggen dat ik ze niet alles wil ontzeggen, dat oma-zijn voor mij ook betekent dat ik ze een beetje mag verwennen. Maar daar had ze geen boodschap aan. Sindsdien voel ik me onzeker tijdens het oppassen. Doe ik het wel goed? Mag ik nog wel een beetje oma zijn op mijn eigen manier?
Kan ik mezelf nog wel zijn?
Het voelt alsof er een schaduw over onze oppasdagen hangt. Ik voel constant de druk om me exact aan Jada’s regels te houden. Natuurlijk respecteer ik haar opvoeding, maar ik mis de spontaniteit. Ik vraag me af: is een oma niet juist iemand bij wie je af en toe een koekje mag krijgen? Waar je net iets meer mag dan thuis? Waar de regels iets losser zijn, zonder dat het meteen een groot probleem wordt? Ik hou zielsveel van mijn kleinkinderen, en ik wil niets liever dan hen blijven opvangen. Maar soms vraag ik me af of ik nog wel de oma kan zijn die ik wil zijn.
JOHANNA
als het allemaal moet hoe zij het wil dat ze dan maar iemand anders zocht voor op te passen een oma is er juist voor de kleintjes te verwennen
ik liet m’n kleinkinderen echt niet kijken hoe andere kinderen ijs aten op een warme dag dan kon m’n dochter de boom in
bij mij dan ook mijn regels
triest tegenwoordig ik snap dat er mensen zijn wat bepaalde dingen niet willen of een bepaalde leefstijl hebben maar voor de kinderen alles te ontnemen terwijl ze t zelf wel altijd gekregen hebben
nee dat ging er bij mij niet in
hoop dat oma haar mond open trekt haar huis haar regels!
Ik vind t tegenwoordig echt te gek voor woorden wat mag en vooral niet mag.
Al die ouders kregen vroeger wél n ijsje en snoep en
goh, ze zijn er nog steeds.
De kinderen worden tegenwoordig in een véél te hygiënische, steriele en verantwoorde omgeving opgevoed en kunnen op latere leeftijd nergens meer tegen en zijn overal allergisch voor.
Laat een kind gewoon kind zijn en af en toe gewoon n ijsje eten. Alleen overdaad schaadt.
zou de moeder al het eten wat de kinderen wel mogen ook meenemen naar haar moeder of moet die dat zelf kopen,ik zou niet weten hoe ik daar mee om zou gaan mijn 6 kleinkinderen waar ik oppasten daar kreeg ik geen gebruiksaanwijzing bij mijn huis mijn regels
als kind kreeg ik van mijn moeder been snoep. niks. ook bij grootouders zijn. als grootmoeder kocht mijn moeder zakken snoep en koekjes. dingen die ik niet kreeg, die zij gevaarlijk vond vb lolly, kauwgum, dikke harde bollen, alle mogelijke snoep, werd no problemo aangekocht voor de kinderen en bij mij in de kast gelegd. zo zie je maar…
Maak zelf ijsjes van gepureerd fruit en verse sinaasappelsap! Iedereen blij 🙂
Kom op oma, wordt een beetje creatief en ga samen met je kleindochters smoothy ijsjes maken van vers fruit en yoghurt. Mijn kleinzoon is er dol op. Ga zelf koekjes bakken van amandelmeel, brood muffins, er is zoveel leuks te bedenken voor ze! En laat ze vooral mee helpen.
Heel lief dat ona al zoveel rekening houdt met de opvoed wensen van haar dochter. ik snap heel goed dat daarbinnen speelse oma bewegingen fijn zouden zijn. Een waterijsje op zijn tijd moet kunnen. en eigenheid in haar oppas bewegingen. Oma is geen werknemer. Ze mag haar liefde, met respect voor dochters wensen, op haar eigen manier tonen. ik hoor veel liefde voor de kleinkinderen. dat lijkt mij het belangrijkste. En dochter zou dat meer mogen uiten ipv de focus op alle eisen.
We respecteren de voeding en het slaapje
Maar de rest doen wij wat we willen
Lees is een boek van carl young
Miss helpt je dit wel
En zal je dochter meer respect voor je krijgen
En moet je niet ook zo streng zijn
Ze zijn tenslotte bij jou
En je geeft uw vrije tijd
Veel moed
zou de moeder al het eten wat de kinderen wel mogen ook meenemen naar haar moeder of moet die dat zelf kopen,ik zou niet weten hoe ik daar mee om zou gaan mijn 6 kleinkinderen waar ik oppasten daar kreeg ik geen gebruiksaanwijzing bij mijn huis mijn regels
Ik snap beide kanten wel. Wij proberen ook zoetigheid zo veel mogelijk te mijden, maar zijn iets losser als deze moeder. Mijn ouders snappen onze wensen hierin en mogen daar soms net iets anders als thuis. Mijn schoonmoeder ging all out, geen enkele maat en dingen stiekem doen terwijl er echt wel iets mocht van ons. Dat werkt niet, dus past niet op in principe.
Wat ik nog kan bedenken is advies vragen bij je dochter. Dat je begrijpt dat voeding zo belangrijk voor ze is en dat je het daarnaast ook erg leuk vind om met de kinderen gezellig te eten en er verwen moment van te maken. Het moment doet waarschijnlijk meer als dat snoeperijtje. Vraag je dochter wat voor hapjes / ijsjes etc. zij maakt of haalt voor de kinderen voor een speciaal momentje. Allicht kan je met de kinderen leuke en gezonde hapjes maken en eten.
En ik neem de kinderen regelmatig mee naar de groente winkel om iets speciaals uit te zoeken om te proeven of iets mee te koken. Mijn zoon maakte er op een gegeven moment een sport van om alles een keer te proberen. Was voor ons ook leuk en uitdagend. En met dit soort dingen is en blijft eten ook echt leuk. Al het slechte keihard verbieden zorgt ook voor een ongezonde relatie met voedsel. Maar juist omdenken en leuk maken en gewoon eerlijk zijn. Op laagdrempelig niveau leg ik mijn kinderen al wel het verschil uit tussen voedsel en vulsel. Waarom we bepaalde keuzes maken. We koken en bakken gelukkig allemaal graag bij ons thuis, ze leren zo van jongs af aan al veel over voedsel en bereiden van eten.
Ga voor gezond genieten van eten met elkaar. Zoek samen waar je elkaar kan vinden en elkaar tegemoet kan komen. Maak er weer een feestje aan en ga het gesprek aan. Dan verdampt de schaduw vast snel weer.
je kan toch ook jezelf zijn en de kinderen verwennen zonder (ongezond) eten aan te bieden?
ik denk eerlijk gezegd dat de kinderen het ijsje helemaal niet zouden missen maar dat ze echt wel voelen dat jij er gevoelig voor bent en dat ze het daarom proberen.
Probeer te zien dat je ze echt niks onthoudt door ze geen ongezonde voeding aan te bieden. ze zijn niet anders gewend, en genietmomentjes draaien bij voorkeur niet om ijsjes of koekjes maar om aandacht, plezier of desnoods een kadootje als een knutseldingetje als je graag iaf en toe ets extra wil doen.
Het is voor moeders in deze tijd al moeilijk genoeg om de kinderen gezond op te voeden zonder dat oma snoep geeft.
Jada gaat het zwaar krijgen in de pubertijd, dan heb je echt nog maar heel weinig invloed, en zal ze gaan merken dat verbieden niet werkt.
Laat oma ook een fijne tijd hebben zonder het strakke regime. af en toe een snoepje of ijsje moet echt gewoon kunnen hoor.
Jada is de puberteit allang voorbij hoor!
Ik snap Jada wel. Wij proberen ook de kinderen zo gezond mogelijk op te voeden. Het is inmiddels al meer dan duidelijk hoe ontzettend slecht suiker voor je is (zie bijvoorbeeld het werk van Robert Lustig).
Ik heb echter wel het gevoel dat het ons erg moeilijk wordt gemaakt. Iedereen vindt zichzelf de uitzondering op de regel:
Een enorme traktatie in de klas (de ene nog gekker en groter dan de andere), want ja, dit is Pietjes dag…
Dan nog een kinderfeestje met taart, snoep, cupcakes, patat en een snoepzak mee naar huis.
Tante Truus die maar één keer per jaar jarig is, dus neem toch een lekker groot stuk taart.
De buurvrouw die op straat koekjes uitdeelt, want ze spelen zo lief met elkaar.
Winkelpersoneel dat een snoeppot bij de kassa heeft staan voor de kinderen.
Het kind dat trakteert omdat het zijn laatste keer dansles is.
Chips op de BSO want ze bestaan vijf jaar.
Snoep en chocola als ze bij vrienden gaan spelen en het liefst ook nog een groot glas sap erbij, want dat is toch normaal?
Fristi bij opa en oma thuis, want water is zo saai voor ze.
Ijsjes bij de gymles want ze hadden zo hard gerend bij warm weer.
Et cetera, et cetera. Een snoepje af en toe vind ik heus niet erg, dat hoort gewoon bij kind zijn. Ijs, chips, chocola, idem dito.
Het probleem is dat de kinderen alles bij elkaar op geteld zo veel zooi binnenkrijgen dat ik er zelf misselijk van word. Het voelt zo machteloos.
Ik snap dus wel dat deze dochter nog zolang mogelijk de controle houdt en oma verzoekt gezonde hapjes te geven.
Het is al zo moeilijk om het grotendeels buiten de deur te houden.
ik schrik er altijd enorm van hoeveel grootouders vinden dat die hele oppasdag maar om suiker en zoetigheid moet draaien. alsof het leven eindigt bij gezond eten en er geen andere manier is om een band op te kunnen bouwen met je kleinkinderen dan ze vol te proppen met zooi. jeetje, nou, wat een verschrikkelijke dochter heb je, zeg. hoe durft ze te proberen een gezonde basis neer te zetten voor haar kinderen. en dan ook nog die zin aan het einde ‘de oma zijn die ik wil zijn….’ grow a pair, please.
van een dag in worden de kinderen niet ziek van een snoepje koekje ijsje.
nou ben blij dat wij dat anders zien, als een ijsje bij oma al niet kan! Oma’s en opa’s hoeven niet op te voeden zoals de ouders, ze zijn er vooral om te verwennen en leuke dingen mee te doen en daar hoort soms lekker wat ongezond bij! doe niet alsof de wereld vergaat door 1 ijsje in de week te eten
Ik vind het soms best lastig dat mijn ouders zo vrij zijn met snoep en koek, maar realiseer me ook dat dat het voorrecht is van opa en oma zijn. Daarbij, wat is nou 1 dag in de week? Laat iedereen dan maar lekker genieten, op de andere dagen kan het weer anders. Tot slot weten mijn kinderen heel goed dat de regels bij opa en oma net een beetje anders zijn dan bij papa en mama.
Dan mocht Jada zelf oppassen ,ik paste geen dag meer op,wat een naar mens
Dan gewoon creatief worden. Maak ijsjes van vers fruit. Ik maak zelf graag groente en fruit pannenkoeken voor mijn kinderen. Heerlijk en gezond. Ik vind het zelf net als deze moeder een beetje onzin dat je alleen leuke verwen momenten kan creëren met ongezond eten. Maak havermout koekjes of bak samen een gebakken ei. Heerlijk verse paprika en komkommer eten met een yoghurt dip tijdens heet weer.. Zoveel opties. Succes
Mijn moeder zei altijd: ik wil best een dag oppassen, maar als ze bij mij zijn, gelden mijn regels.. Vond ik niet meer als logisch!
Mijn ouders doen ook andere dingen waar ik het niet altijd mee eens ben maar dat juist goed. Zo leren ze dat niet overal dezelfde regels zijn.
En ja familie en vrienden zijn er om de kinderen die dingen te geven die ze thuis niet mogen.
Ik zou toch eens het gesprek aangaan met de dochter. Zo is het voor niemand fijn.
Ik ben benieuwd welk suikervrij fruit ze dan precies krijgen van moeder Jada of oma Johanna. Klinkt als een heel heftig regime, helaas.
het aaien van de dieren lijkt me dan ook niet gezond, vanwege alle stof en bacillen etc. Kortom, trek haar principes door tot in het ridicule, en ga daarna het gesprek met haar aan.