Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Lees eerst deel 1: Indra: “Ik lees in mijn dochter (14) haar telefoon: ‘Ik moet oppassen, stel dat mijn moeder mijn telefoon controleert’, ik schrik me rot, wat is hier aan de hand?”
Ik heb nauwelijks geslapen. Mijn hoofd was een warboel van zorgen, vragen en angsten. Wat als ik te laat ben? Wat als ze dingen doet waar ze spijt van krijgt, of erger nog, in gevaar komt?
Ik besluit de volgende ochtend meteen erover verder te praten
De volgende ochtend zit ik aan de keukentafel met twee koppen thee. Eén voor mij, één voor haar. Ze komt naar beneden in haar pyjama, slaperige ogen, nog half kind, maar de situatie waarin we zitten voelt zó volwassen.
“Lieverd,” begin ik zacht, “wil je even komen zitten?”
Ze kijkt me kort aan, rolt met haar ogen, maar schuift uiteindelijk aan tafel. Ik zie haar schouders gespannen zijn. Ze verwacht ruzie.
“Voordat je iets zegt,” zeg ik snel, “ik ben niet boos. Echt niet. Ik wil je alleen beschermen. Dat is alles.”
Ze knikt traag, alsof ze niet weet of ze me moet geloven.
“Ik schrok gewoon heel erg gisteren. Snap je dat?”
Ik besluit door te vragen, waarom dit contact?
Ze haalt haar schouders op. Stilte. Ik geef haar de ruimte.
Na een paar seconden zegt ze: “Het is gewoon fijn om met hem te praten, mam.”
Ik word er echt misselijk van. Mijn hoofd ontploft bijna van alle zorgen die in mijn hoofd opkomen. Ze zegt het zó oprecht, alsof ze het echt niet ziet. Mijn dochter, dit had ik nooit verwacht…
“Wat is er fijn aan?” vraag ik rustig.
Ze speelt met het oortje van haar mok. “Hij luistert. Hij zegt dingen die logisch zijn. Hij snapt hoe het is… op school, met vriendinnen. Als mensen gemeen doen, zegt hij wat ik moet zeggen of hoe ik moet reageren.”
“En dat helpt jou?”
Ik wil haar laten inzien dat dit niet hoort
Ze knikt. “Ja. Het is niet dat het… raar is of zo. Hij stuurt niks geks. Hij is gewoon aardig.”
Ik slik. Ik wil schreeuwen dat het wél raar is. Dat een volwassen man geen veertienjarig meisje hoeft te helpen met vriendinproblemen. Maar ik bijt op mijn tong.
“Hoe heb je hem eigenlijk leren kennen?”
“Via Snapchat. Hij reageerde op een story, geloof ik. En toen gingen we gewoon praten.”
En dan schrik ik enorm
“Hoe oud zegt hij dat hij is?”
Ze kijkt me even aan, twijfelt. “Drieenveertig.”
Ik voel mijn lichaam letterlijk schrikken. “En jij bent veertien. Zie je dan niet hoe… vreemd dat is?”
Ze zucht. “Maar het voelt niet alsof hij zó oud is. En hij doet ook niet raar. Hij stuurt geen gekke foto’s of zo.”
“En als hij dat wél zou doen?”
Ze kijkt me aan. “Dan zou ik het stoppen. Echt.”
Het gaat nog veel verder…
Ik wil haar geloven, maar ik weet hoeveel invloed zulke mensen kunnen hebben. “Heeft hij wel eens gezegd dat hij je mist? Of dat je knap bent?”
Ze knikt langzaam. “Ja… maar niet op een enge manier. Gewoon lief.”
Ik leun iets naar voren. “En heb je ooit gedacht om met hem af te spreken?”
Ze verstijft. “Nee. Nou ja… nog niet.”
Nog niet. Die woorden dreunen door mijn hoofd.
Ik doe mijn uiterste best om kalm te blijven
“Wat bedoel je daarmee?” vraag ik voorzichtig.
Ze kijkt naar haar handen. “We hebben het er wel eens over gehad. Gewoon… hoe het zou zijn. Hij zei dat hij wel eens iets wilde drinken samen. Dat hij benieuwd was hoe ik eruitzag in het echt. Maar het is nog niet echt iets… We hebben geen plan gemaakt of zo.”
Ik voel paniek in mijn lichaam, maar ik blijf kalm. “Lieverd, dat is ontzettend gevaarlijk. Echt. Je weet niet wie hij is. Zelfs al zegt hij dat hij aardig is, zelfs al voelt het veilig. Mensen kunnen zich anders voordoen. Hij is een volwassen man. Jij bent een kind. Hij mag dit niet eens.”
Ze kijkt op, haar ogen vol verwarring. “Maar ik vertrouw hem.”
“Dat snap ik. Maar dat is juist wat zulke mensen doen. Ze laten je denken dat ze te vertrouwen zijn, dat ze het beste met je voor hebben. Totdat het te laat is.”
Ik zie dat de situatie haar verwart, dring ik tot haar door?
Ze is stil. Ik zie dat mijn woorden binnenkomen, maar ook dat ze worstelt.
“Je bent niet stom,” zeg ik. “Je bent niet dom dat je met hem hebt gepraat. Je bent op zoek naar iemand die luistert, die je begrijpt. Maar hij is niet de juiste persoon. En dit contact is niet oké.”
Ze begint te huilen. “Ik wist niet dat het zo verkeerd was…”
Ik schuif mijn stoel dichterbij en sla mijn armen om haar heen. “Je hoeft je niet te schamen. Echt niet. Maar we gaan hier wel iets mee doen. Je moet beschermd worden, ook al denk je dat je het zelf aan kunt.”
Ze pakt in stilte haar tas. Dring ik nou tot haar door? En ze fietst naar school… Gelukkig ben ik vrij vandaag, vrij om het huishouden te doen maar ik schiet geen stap op. Ik denk alleen maar aan die man en hoe we hiermee om moeten gaan. Ik voel me lamgeslagen…
Lees HIER verder.
INDRA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Bespreek het zeker verder met haar en deel de (mogelijke) gevaren met haar. Daar is ze zeker oud genoeg voor.
Zelf heb ik ook een keer iemand online ontmoet toen ik 16 was, hij was (als ik het mij goed herinner) 23 of 24. Gezien mijn moeder het wel vaker heeft gehad over de ‘online gevaren’ (mensen online ontmoeten, eventuele risico’s aan het sturen van (naakt)foto’s etc. heb ik haar destijds al vrij snel over hem verteld.
Toen het idee van een keer in het echt afspreken op tafel kwam heeft mijn moeder niet direct nee gezegd, maar in plaats daarvan deed ze de suggestie dat zij erbij zou zijn (nu ik zelf ouder ben zie ik in dat dit ook naar hem een test was m.b.t. zijn bedoelingen. Als hij gelijk defensief was geweest naar de suggestie van ontmoeten met mijn moeder erbij dan was er gelijk al een hoop duidelijk). Hij stond daarvoor open en dat hebben wij toen ook zo gedaan. Voor lange tijd is het uiteindelijk een erg goede vriend geweest tot we uit elkaar waren gegroeid.
Voor mij was dit dus goed uitgepakt en bleek het echt een goede jongen te zijn. Maar dit is toch wel even heel wat anders, ook in het leeftijdsverschil!! Dus hou het gesprek zeker gaande om haar te laten zien hoe gevaarlijk dit is!
‘Grooming 101’
Alle alarmbellen gaan af. Er is ‘nog’ niets geks gezegd of gedaan. Hiervan zou een melding bij politie op zijn plaats zijn, alhoewel we vaak horen dat er meldingen over dit soort mensen bij politie binnengekomen zijn en dat het alsnog misgaat
Ik zou willen dat ik zo’n moeder had die zo kalm en liefdevol het gesprek aan gaat.
Dit is wat een meisje nodig heeft op deze leeftijd.
en miscn doet ze er niks mee, maar het zit wel voordurend in haar achterhoofd. Zeker als hij rare vragen gaat stellen of wil afspreken.
Wat je miscn nog aan het gesprek had kunnen toevoegen; zeggen dat het strafbaar is en uitleggen waarom. In Nederland krijg je alleen een tik op je vingers, maar dat hoeft zij niet te weten 😉
Zoals ik het lees heeft er helemaal niets strafbaars plaatsgevonden, hoor,
waar is de vader in dit verhaal?!
zou je zelf als 14-jarig meisje met je vader over zoiets willen praten? ik niet namelijk.
en miscn is er geen vader in dit verhaal.
wat heeft de vader ermee te maken? zulke dingen bespreken meisjes echt niet met hun vader. ik heb 3 dochters en die bespreken helemaal niks met hun vader die overleggen alles met mij vinden het ook totaal niet fijn om dingen met hun vader te bespreken. nadat het met mij besproken is doe ik dat erna met vader
Foute boel die vent!! nee misschien heeft hij inderdaad nog niks ‘geks’ gezegd zoals je dochter zei. maar het feit dat ze zelf al tegen die vent heeft gezegd dat “ze moet oppassen omdat haar moeder soms in haar telefoon kijkt” zegt al genoeg…. over die vent én over dat je dochter eigenlijk ergens zelf wél heel goed weet dat dit niet klopt!!
aanpakken die handel en goed dat je er meteen over in gesprek bent gegaan met haar. Ik vraag me wel af: waar is de vader in dit verhaal?
hoezo moet er een vader in dit verhaal zijn?
waarschijnlijk wil de moeder gewoon even met haar dochter praten. als de vader er bij zou zitten wordt het voor de dochter al een heel ander verhaal.
zou je zelf als 14-jarig meisje met je vader over zoiets willen praten? ik niet namelijk.
en miscn is er geen vader in dit verhaal.
Nou, ik kan me voorstellen dat je als ouder even met de andere ouder overlegt over de aanpak, bijvoorbeeld tussen het eerste en tweede gesprekje.
Goed aangepakt vrouw. Knap hoe je kalm en rustig met haar gesproken hebt, zouden veel ouders van kunnen leren. Elk mens, ongeacht de leeftijd, wilt gezien en gehoord worden, erkenning en waardering voelen, en vele van ons hebben dat buitenshuis gezocht. Had ik in mijn tijd zo’n lieve moeder die vragen stelde om te achterhalen waarmee ik bezig was, of wat er door me heenging überhaupt, dan had ik mij als kind zeer zeker gewaardeerd en gezien (en stiekem ook beschermd en veilig gevoeld, al wil je dat als kind niet erkennen.) en was ik misschien veel ellende voorkomen die nog steeds op 35 jarige leeftijd nasuddert helaas. Mooi gedaan vrouw, deze liefdevolle benadering heeft ervoor gezorgd dat ze oprecht en open reageert hierover, in plaats van zoals voorgaande weken kortaf. Liefde is de beste manier om dit aan te pakken in mijn beleving. Juist gehandeld. De beste spelers staan aan de zijlijn, als je begrijpt wat ik bedoel. Dus laat je vooral niet gek maken door de misschien volgende reacties van mensen, maar blijf vooral handelen naar wat jouw eigen instinct en hart je zegt. Zoals je precies gedaan hebt en het resultaat daarvan een open gesprek was. Ik hoop voor jullie beiden dat de liefde en openheid in jullie contact mag voortduren, zodat wat er ook mag gebeuren in haar leven, dat ze altijd weet dat ze een moeder heeft die om haar geeft 🤍. En weet, dat ongeacht hoe ze mag reageren, wanneer ze ouder word en hier naar terug mag kijken, dat ze zeer dankbaar zal zijn dat ze een moeder had die ingreep en haar wilde beschermen. 🤍 love it..
Terecht dat je je zorgen maakt. Dat ze mogelijk wil afspreken, is uiteraard heel raar (van beide kanten, maar het is haar wat minder aan te rekenen). Is ze wel voorgelicht (zowel door ouders als op school) over de gevaren van internet en social media in het bijzonder? Wat doet een kind van die leeftijd überhaupt op Snapchat?
Ik maak me overigens wel zorgen dat ze met een wel héél licht ontbijt naar school gaat; alleen een kop thee (en in pyjama).
ik denk dat je in deze tijd de kindeeen niet van social media hepemaal kan afschermen. belangrijker blijft de opvoeding hier in en het leren omgaan er mee, zoals hoe je gedraagd en de gevaren ervan. ik vind her heel goed dat moeder het gwsprek aangaat en haar niks verwijt. moxcht er alsnog qat gebeurdeb dan hoop je dat je kind je blijft vertrouwen en het meteen zegt, zodat je in kan grijpen,en het kind niet met wen geheim en angst3n rondloopt