Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Elke zondag eten we gezellig met elkaar
Iedere zondag of om de week, zitten we aan dezelfde tafel, op dezelfde stoelen, met dezelfde maaltijd. Biefstuk, gekookte aardappels en stoofpeertjes. Een ritueel waar mijn schoonouders heilig in geloven. Mijn man is opgegroeid in een klein dorpje waar tradities en gewoontes belangrijk zijn. Zijn ouders zijn mensen van structuur, van regels. In het begin vond ik het benauwend, maar na al die jaren ben ik eraan gewend. Of misschien heb ik me erbij neergelegd.
Er is één moment waar ik wekelijks erg tegenop zie
Het eten is altijd gezellig. De kinderen scharrelen rond, dezelfde onderwerpen komen langs als altijd, en mijn schoonmoeder haalt steevast een extra servet om ‘de kleintjes’ de mondhoeken schoon te vegen. Ik kan de avond inmiddels dromen. En toch is er één moment waar ik tegenop zie, en dat is de opmerking na het toetje.
Ze lacht erbij alsof het een onschuldige grap is
“Goed gegeten, wat heb jij een dikke buik!”
Mijn schoonmoeder lacht erbij, alsof het een onschuldige grap is. Ze kijkt daarbij naar Sofieke, onze oudste dochter van acht. Sofieke is geen iel meisje zoals haar jongere zus, maar gewoon gezond. Een kind dat drie keer per week sport en volop geniet van spelen, rennen en klimmen. Maar ze heeft een klein buikje (mijn man zegt dat ik het geen eens een buikje kan noemen) zoals zoveel kinderen dat hebben.
Voor Sofieke voelt het anders
Voor mijn schoonouders is het een luchtige, bijna liefdevolle opmerking. Maar voor Sofieke voelt het anders. Ze hoort het en haar gezicht betrekt. “Zie je nou wel, ik ben dik!” zegt ze als we in de auto zitten met haar ogen vol onzekerheid. Mijn man en ik proberen er niet te veel aandacht aan te besteden. We willen niet dat het een issue wordt. Ze is nog jong, nog volop in ontwikkeling, en bovenal: ze ís niet dik. We eten gezond, we zorgen voor balans. We leren onze kinderen dat een lichaam sterk en fit moet zijn, niet perfect of ongezond dun. Maar hoe leg je dat uit aan een kind dat net leert zichzelf te zien door de ogen van anderen?
We hebben het voorzichtig aangekaart
Mijn man heeft het al eens aangekaart bij zijn ouders. Hij heeft het voorzichtig gebracht: dat Sofieke het niet als grap opvat, dat het haar onzeker maakt. “Och,” zei mijn schoonmoeder toen, “dat bedoel ik toch helemaal niet zo! Jullie zijn tegenwoordig zo gevoelig. Ze moet ook gewoon een beetje tegen een grapje kunnen.”
En zo blijft het doorgaan
Iedere keer hetzelfde tafereel. Ik voel mijn adem even stokken als het toetje op is en wacht op de woorden die onvermijdelijk gaan komen. Ik hoop telkens dat ze het deze keer niet zegt, maar het komt altijd. “Goed gegeten, wat heb jij een dikke buik!” Mijn man en ik delen een blik. We zeggen niets. We willen de woorden niet groter maken dan ze zijn. Maar ik zie hoe Sofieke’s gezicht zich samentrekt en ze stilletjes haar shirt een stukje over haar buik trekt.
De kloof tussen generaties
Ik weet dat mijn schoonouders het niet kwaad bedoelen. Ze komen uit een andere tijd, een andere opvoeding. In hun wereld is dit een opmerking als compliment dat een kind goed heeft gegeten. Ze lijken niet te snappen dat deze woorden en totaal andere impact hebben. Misschien was het vroeger inderdaad normaal om dit soort dingen te zeggen. Maar we weten nu beter. We weten hoe belangrijk het zelfbeeld is. We weten hoe snel kinderen onzeker kunnen worden over hun lichaam, hoe vroeg het al begint.
We proberen het aan Sofieke uit te leggen
Mijn man en ik hebben besproken wat we moeten doen. Moeten we er een groter punt van maken? Moeten we het blijven negeren? Voor nu kiezen we ervoor om Sofieke thuis te blijven steunen. We vertellen haar dat iedereen een ander lichaam heeft, en dat sterk en gezond belangrijker is dan een heel slank lichaam. En we vertellen dat opa en oma oud worden en de dingen die zij zeggen soms anders bedoelt zijn.
Maar toch… iedere keer zit ik weer met een knoop in mijn maag aan die vertrouwde tafel, bij de biefstuk en de gekookte aardappels, wachtend op die ene opmerking die altijd komt. Misschien dat het ooit stopt. Of misschien leren we gewoon steeds beter om de woorden weg te laten waaien…
SHANTI
“Oma, vind jij mij dik?”
Je kunt je schoonmoeder niet meer opvoeden op dit gebied maar je dochter wel.
Ondanks al jullie pogingen om jullie dochter een goed zelfbeeld te geven blijft de opmerking van oma haar kwetsen. Dat blijft hangen.
Maar haar sterk en laat haar het oplossen met oma. Praat met haar. Vraag of ze de opmerking van oma vervelend vind en waarom. Denkt ze dat oma bedoelt dat ze dik is?
Leg haar dan uit dat ze oma mag vragen wat oma met die opmerking bedoelt. Leg haar uit dat de volgende keer dat oma het dikke buikje noemt ze mag vragen of oma vindt dat ze dik is. Als oma dan zegt natuurlijk niet dan mag ze vragen waarom oma dan zegt dat ze dik is. Laat oma het maar oplossen.
Oma weet wat ze veroorzaakt met haar opmerking.Je dochter wordt weerbaar en hoort van oma dat ze niet dik is maar dat oma iets zegt zonder na te denken over wat ze eigenlijk zegt maar dat ze dat nu niet meer zal doen.
Je dochter kan dan ook de gedachte loslaten dat oma haar dik vindt.
Zegt oma dat ze dik is, dan meteen het gesprek aangaan en oma duidelijk maken dat dit compleet ongepast is. Ze is verdorie 8 volop in de groei en ontwikkeling!
Helpt het niet dan zou ik iedere keer als ma lacht of fronst zeggen. Pas op hoor daar krijg je rimpels van. Die voelt ze wel en segt ze er wat van dan kun je aangeven.
Dat is een onschuldige opmerking daar bedoel ik niets mee hoor. Hoezo vind je dat vervelend?.
Je moet wel tegen een grapje kunnen hoor.
( Touché).
Succes
Ik zou niet langer meer wachten. Het gedrag is niet oma waardig. . Zou de situatie nogmaals bespreken (zonder oma te kwalificeren ( dat is al geveurd). Wel erbij zeggen dat het voor jou inmiddels zo ver is gekomen dat als het de komende week weer gebeurt
dat tevens de laatste zondag gezellig samen eten is. Dit kan natuurlijk competenter verwoord worden maar de boodschap moet kort en bondig zijn. Nog een keer en het is voorbij.
Ik zou zeker geen gesprek aangaan noch haar gedrag kwalificeren. alleen meedelen. Kwalificaties maken voor oma, terug komen op haar houding alleen moeilijker. De boodschap ” wij komen dan niet meer’ kwalificeert al voldoende. Ik meen dat u dit allang had moeten doen. Een kind moet zich beschermd weten door haar ouders.
geniale ideeën, deze ga ik proberen te onthouden!
precies! je kan je kind beschermen van oma, maar je kan haar niet van iedereen beschermen. Dus het is beter als zij met andere mensens grap of opmerkingen leren te omgaan. Help jouw kind om zelf te beschermen. dat zij zelf het gesprek aan kan. Stel vragen in plaats van de tegenval te gaan. Je kan je relatie met je schoonouders bedorven om je kind te beschermen. Maar je bereikt niets. je kind kan niets te leren. eigenlijk denk ik gelemaal niet dat oma sleet bedoeld is. volgens mij, oma wilde alleen maar horen: ja oma, ik heb goed hegeten omdat je lekker kookt!
“Oma, vind jij mij dik?”
Je kunt je schoonmoeder niet meer opvoeden op dit gebied maar je dochter wel.
Ondanks al jullie pogingen om jullie dochter een goed zelfbeeld te geven blijft de opmerking van oma haar kwetsen. Dat blijft hangen.
Maar haar sterk en laat haar het oplossen met oma. Praat met haar. Vraag of ze de opmerking van oma vervelend vind en waarom. Denkt ze dat oma bedoelt dat ze dik is?
Leg haar dan uit dat ze oma mag vragen wat oma met die opmerking bedoelt. Leg haar uit dat de volgende keer dat oma het dikke buikje noemt ze mag vragen of oma vindt dat ze dik is. Als oma dan zegt natuurlijk niet dan mag ze vragen waarom oma dan zegt dat ze dik is. Laat oma het maar oplossen.
Oma weet wat ze veroorzaakt met haar opmerking.Je dochter wordt weerbaar en hoort van oma dat ze niet dik is maar dat oma iets zegt zonder na te denken over wat ze eigenlijk zegt maar dat ze dat nu niet meer zal doen.
Je dochter kan dan ook de gedachte loslaten dat oma haar dik vindt.
Zegt oma dat ze dik is, dan meteen het gesprek aangaan en oma duidelijk maken dat dit compleet ongepast is. Ze is verdorie 8 volop in de groei en ontwikkeling!
Helpt het niet dan zou ik iedere keer als ma lacht of fronst zeggen. Pas op hoor daar krijg je rimpels van. Die voelt ze wel en segt ze er wat van dan kun je aangeven.
Dat is een onschuldige opmerking daar bedoel ik niets mee hoor. Hoezo vind je dat vervelend?.
Je moet wel tegen een grapje kunnen hoor.
( Touché).
geniale ideeën, deze ga ik proberen te onthouden!
De herhaling van deze opmerking gaat zich in jullie dochter haar overtuigingen vastzetten en heeft gevolgen voor haar zelfbeeld. Dat jullie dit nadien nog meer energie geven door er met HAAR over te praten versterkt dit nog meer, spijtig genoeg. Het probleem zit niet bij het kind , maar bij de grootouders. Daar moeten jullie als beschermende ouders je dus naar richten en niet naar het kind. Ik zou een keer vóór het dessert zeggen dat jullie bij je eigen thuis een lekker dessert gaan eten , omdat het daar kan zonder ongepaste opmerkingen. Ik zou er voor de kinderen die keer dan ook een extra fijne afterparty van maken, zodat het voor hen een positieve ervaring wordt. Na zo 1 keer laten de grootouders die opmerking wel achterwege!
Ik heb niet alle opmerkingen gelezen maar ik zou dit niet pikken. Voordat ik mijn dochter kreeg ben ik 3 baby’s verloren en mijn dochter is alles voor mij. Zelf ben ik veel gepest !! Ze hadden van mij 1 waarschuwing gekregen en daarna zou het einde verhaal zijn. Ga dan zelf wel iets leuks doen ipv mijn kind te laten beschadigen !! Wat een misselijke mensen ,bahhh
Lucia, ik denk inderdaad niet dat het bedoeld is om te kleineren. Dat wil niet zeggen dat het niet als kwetsend wordt ervaren. En dat is niet iets van deze tijd: ook toen ik vijfenveertig jaar geleden dit soort goed bedoelde opmerkingen kreeg deden ze me pijn. En dan moet de puberteit nog komen met alle onzekerheden over je uiterlijk. Ja, er komen nog veel zwaardere problemen in het leven voorbij. maar die zijn makkelijker het hoofd te bieden als je je goed voelt over je zelf en als je je gesteund hebt gevoeld door je ouders die voor je opkwamen als mensen je kwetsen.
negeer dit alsjeblieft niet, maar kom voor je dochter op. Denk je in hoe dit voor je dochter is: ze wordt niet alleen gekwetst (al is het onbedoeld) maar jullie zitten erbij en kijken ernaar en zeggen niks. Hoe gaat ze leren voor zichzelf opkomen als jullie haar niet het voorbeeld geven?
Dit gaat niet vanzelf over, en het waait ook niet makkelijker weg. Integendeel, deze opmerkingen blijven steeds makkelijker plakken naarmate jullie dochter onzekerder wordt. Steun haar alsjeblieft, ook in het openbaar en bij je schoonouders.
25 jaar geleden, was ik volop in de pubertijd en groei. kreeg ik met mijn maat 42 (1,70m) schoenen altijd te horen van oma…. wat een schuiten…
Zelf was ze 1,50m en had maat 35.
door die opmerking ging ik kleinere schoenen dragen met als gevolg veel pijn en ingegroeide teennagels etc… wat opa’s en oma’s zeggen heeft veel invloed.
Dus kom vooral voor je dochter op.
Het leren trots zijn op haar lichaam en wat ze allemaal kan zal haar helpen in de pubertijd.
Zou zo fijn zijn wanneer vooral vaders in deze maatschappij en in deze specifieke situatie hun verantwoordelijkheid eens zouden nemen en het op zouden nemen voor hun kroost.
Opa en oma lijken een beetje toondoof te zijn. Kinderen horen beschermd te worden, zich veilig te voelen bij de volwassene en wanneer deze volwassene het niet serieus lijkt te kunnen nemen (waarschijnlijk geen onwil), dan is ‘we komen niet meer eten’ ook een antwoord, i.p.v. toekijken hoe je niet serieus genomen wordt en je dochter daar fijn de vruchten van mag plukken.
Niet meer subtiel aan je schoonouders dit proberen uit te leggen. Jullie stoppen met opmerkingen maken over onze dochter. want dit verpest de band tussen jullie en de kleinkinderen. ik kan het weten. Ik had een grootmoeder die continue wat zei over ons overgewicht. We bezochten haar daarom ook niet meer.
Nee hoor…niet je kind opzadelen met dooddoeners zoals: ‘je bent zeker jaloers op mijn buikje” etc. Je kind zal zich nog onzekerder gaan voelen, want het vraagt zich af:
‘Waarom moet ik reageren als er niets raars is aan mij”? Of het nu de oma is of eender wie, zeg ronduit, (maar vriendelijk) dat jullie niet van deze opmerkingen gediend zijn. Dat het niet past het kind te kleineren. Want hoe ook bedoeld: het kind voelt dat zo en vindt dit negatieve aandacht (zusje krijgt dit nl nooit te horen van oma en waarom ik dan wel?).
Maak je dochter sterker door op dat buikjesgedoe te reageren met de woorden; ik weet allang dat jullie jaloers zijn op mijn buikje!
Ai, ik weet als geen ander hoe dit soort herhaalde opmerkingen van familie leden een kind kunnen beschadigen. Eetstoornissen zijn een veel groter probleem dan veel mensen zich realiseren en ze zijn dodelijk en ontzettend moeilijk om van te genezen.
Ik vrees dat door de herhaling van je schoonouders en het feit dat ze hetzelfde niet tegen haar dunnere zus zeggen de zaadjes hiervan al bij je dochter geplant hebben. Dat wil niet zeggen dat zij dat ook krijgt, maar je wilt dat ook voorkomen voor zover je dat kan. Ik zou haar heel goed monitoren en kijken wat ze nodig heeft. Daarnaast moeten jullie jezelf afvragen of de gezelligheid van de etentjes opwegen tegen de gezondheid van je kind. Als je (schoon)ouders niet willen luisteren naar rede, moet je misschien vervelende maatregelen nemen om het leven van je kind te beschermen. Dit zal dramatisch overkomen bij veel mensen, maar ik spreek uit ervaring. Ga wat documentaires kijken over mensen en kinderen met anorexia nervosa en andere eetstoornissen, misschien kun je dit gebruiken om je schoonouders van het probleem te overtuigen aangezien je dochter al de eerste symptomen van een ongezond lichaamsbeeld vertoont en dit direct verband houdt met hun gedrag.
Een grapje is leuk als de anderen, vooral degene waar het voor bedoeld is het ook grappig vindt. Een grapje is een eenmalig iets. Als dezelfde opmerking telkens wordt gemaakt en degene waar het over gaat het niet leuk vindt, is het geen grapje. Het is grappig willen zijn ten koste van iemand anders. Dit kun je tegen je schoonmoeder zeggen. Geef je grens aan dat je dochter het niet fijn vindt en dat jij het niet meer wil hebben.
ik heb zo’n hekel aan de opmerking dat de kinderen maar wat moeten kunnen hebben.
het kind wordt er onzeker van dus stop je ermee. maakt niet uit hoe je het bedoeld.
Je zegt ‘sorry, ik bedoelde het niet verkeerd, maar ik zal het niet meer doen. Je bent niet dik’. Zo moeilijk hoeft het niet te zijn.
Ik snap overigens niet waarom ouders ervoor kiezen om haar ‘alleen’ thuis te steunen.
Als ik weet dat mijn kind het naar vind, dan zou ik iedere keer zeggen: ‘je bent niet dik en oma moet zoiets niet zeggen’
nou idd
ik drnk dat ik zou zeggen ja net als oma kijken of die het ook leuk vind om te horen !
nou inderdaad, dat vind ik er extra pijnlijk aan: dat de ouders op dat moment niet voor hun dochter opkomen.
Wat oma met deze opmerking bedoelt is onbekend, maar ze blijft het doen ongeacht haar gevraagd is te stoppen, dat is grensoverschrijdend. Niemand kan erom lachen dus een grapje is het ook niet en t belangrijkst het gaat ten koste van haar kleinkind. Tevens gaat het over het lichaam van een ander en klinkt niet als een compliment, dus is het bodyshamen. Dat valt onder pesten, en langdurig en repeterend ook. Dat moet per direct stoppen!
Hier kun je je kind niet langer aan blijven blootstellen. Eens met degenen die zeggen: wat leer je haar nu hiermee, dat ze zich stilzwijgend moet laten mishandelen? Nota bene in een situatie waarin ze meegevoerd wordt , niet zelf uitkiest en alle volwassen werkeloos toekijken terwijl ze het ondergaat. Stop daar s.v.p. per direct mee. Het doet me pijn om te horen dat jullie kind hier al aardig schade van ervaart, verdrietig wordt en zich niet prettig voelt in haar lichaam en zich daarin onvoldoende gehoord voelt. Ik weet niet welke impact dit op t kind heeft en of ze zich wel eerlijk erover durft te uiten als de boodschap tot nu toe naar haar was ach het stelt niet zoveel voor. Vraag anders de huisarts om mee te denken, beter een verwijzing naar een kinderpsycholoog zodat ze optijd en op een leuke manier weer leert zichzelf en dus ook haar lichaam als positief te ervaren, de reeds aangerichte schade te herstellen. Dit zal nu nog vrij vlot gerepareerd kunnen worden itt wachten totdat ze eerst klachten gaat ontwikkelen. Een depressie of eetstoornis heb je niet zomaar, maar dit is inderdaad wel een situatie die goed kan bijdragen aan het ontwikkelen daarvan afhankelijk van hoe ermee omgegaan wordt. (De paar boute opmerkingen over wat gentle parenting, zou inhouden, dat zoiets idioots een grap zou heten en dat het in dit geval een schoonmoeder betreft, laat dat maar even aan je voorbijgaan). Het gaat nu eerst en vooral om het kind juist te begeleiden in zo’n kwetsbare en nare positie. Fijn om te lezen dat de meerderheid van de reacties zich gelukkig heel goed in dit kind en de moeder kunnen verplaatsen. Het is jammer dat de vader iets te weinig lijkt te doen, maar vergeet niet dat hij is opgegroeid bij deze grootouders (die het op hun eigen onbeholpen wijze idd wel goed zullen bedoelen) en hoe dat hem heeft gevormd.
Als het meisje straks een eetstoornis ontwikkeld en dan maar af ragen hoe het komt.
Heel erg en onrespectloos. Stel duidelijk je grenzen en stel haar voor de keuze: ofwel stopt ze met je dochter belachelijk maken, ofwel komen jullie niet meer langs bij hen, heel duidelijk. En dan ook volhouden en effectief niet meer langsgaan als ze er niet mee stopt. Dan zal je zien hoe snel ze bijtrekt. En als ze niet bijtrekt is het geen verlies, dan geeft ze ook niet echt om haar zoon en kleinkinderen en zo iemand ben je beter kwijt dan rijk..
Een schoondochter hoeft niet zo aardig te zijn. Ik zou bellen en aangeven dat het nu stopt, hoe aardig bedoeld ook, en anders kom je niet meer met de kinderen. Is het zo afgelopen. Jij hebt voor je kind op te komen, zeker als haar dit zo’n pijn doet. Wat leer je hier je dochter mee? Dat ze respectloos gedrag of mishandeling maar moet verdragen?
elke keer dezelfde maaltijd en telkens dezelfde opmerking? qat zijn dit voor autisten, gewoon ophouden met die lui.
Niet iedereen die van voorspelbaarheid houdt, heeft autisme hè? Autisme is ook niet iets om mee te spotten. Uw opmerking is net zo laag als de “grapjes” van de oma uit het verhaal.
hele nare opmerking van u, zo respectloos naar autistische mensen toe.
het kind is 8. ze praten haar een minderwaardigheidscomplex aan met alle gevolgen van dien..onzekerheid. geen zelfvertrouwen. Ze sport 3x in de week. ze eet gezond. Nou ik zou als ouder wel weten waar ik voor kies..Jullie meid beschermen en anders hoe sneu het ook is niet meer gaan. Vind dit geen grapje meer.arm kind
Ik ben 69 jaar. Vanaf dat ik een klein kind was, 5jaar, hebben alle visite het nodig gevonden om mij dik te noemen. Dit blijft altijd in je hoofd zitten zelfs nu nog met mijn maat 38 voel ik mij nog steeds dik!!
Ook mijn dochter, nu 39, vonden mensen, ook het consultatiebureau dat mijn kind overgewicht had. Gelukkig had ik een huisarts die mij en mijn dochter overtuigde dat het totale onzin was. Toch heeft ze er last van dat mensen het nodig vonden haar dik te noemen.
Met 39 jaar en 3 kinderen verder heeft ze maat 36.
Ga voor je kind en verbied je schoonmoeder haar buikje ooit nog te noemen. De schade in haar leven kun je nu nog voorkomen.
Jan. Ik stel voor om eens een dag mee te draaien op de dagbesteding bij mijn autistische dochter. Dan denk je waarschijnlijk wel na voordat je zo een opmerking maak
Die opa en oma zijn gewoon zwaar achterlijk.
Ik zou zeggen: hou ermee op of we komen niet meer.
Of je maakt een opmerking over hun oude lelijke koppen. Kijken hoe ze dan reageren.
klopt haha
maar als ze dat doet heeft zij het gedaan!
Eerlijkheid is heel belangrijk in het leven! Luisteren naar wat je kind bezig houdt en empatisch zijn ten opzicht van hun gevoelens hoort bij een gezonde opvoeding, een eerlijke opvoeding . Wat deze grootouders ( oma) doen is niet eerlijk , ook als zijn ze al wat ouder en lief, ze moeten luisteren dat deze zo ” liefkozend opmerking van oma ” een ramp kan veroorzaken in het leven van een kind die nog aan het groeien is. Ze moeten luisteren naar wat de ouders van haar kleinkind aangeven. Doen ze dat niet, begrijpen ze het niet? Dan kan haar eigen kleinkind met haar eigen worden oma wijsmaken dat dit niet meer gezegd mag worden. Luister oma er niet naar? Dan komt haar kleinkind even niet meer op bezoek . Dit moet serieus aangepakt worden en niet alleen maar met woorden, maar met daden. We moeten niet bang zijn om eerlijk te zijn.
Dat dacht ik ook meteen.
Zeg dat oma een heks is uit één of ander sprookje.
Ze zal ergens wel een wrat hebben.
Zou mijn kind zeggen dat er nu éénmaal domme opa/oma bestaan.
Regel een oppas en ga er een keer samen eten. leg het nogmaals uit. En geef ze het voorstel: als ze willen dat je volgende week weer met de kinderen komt moet ze met die opmerking stoppen.
succes
wel laat niets meer van je horen , belt ze plots jullie komen niet meer … Dan zeg je ,ja we wachten dat er geen ‘dikke buik’ meer is en telefoon toe
You just need to tell your mother-in-law to cut that remark, politely or impolitely.People from old times think far too great of themselves, and they sometimes do need to told that their mannerisms are damaging.
Je man zegt er wat van en je krijgt:
“Och,” zei mijn schoonmoeder toen, “dat bedoel ik toch helemaal niet zo! Jullie zijn tegenwoordig zo gevoelig. Ze moet ook gewoon een beetje tegen een grapje kunnen.”
En vervolgens blijft het gebeuren en jullie zeggen er niets meer van en houden jullie stil? We hebben ooit een opvoedkundige discussie gehad met mijn schoonouders. Ze vonden ons te streng. Elke keer als we bij hun op bezoek waren en we corrigeerden (verbaal) onze kinderen, kregen we een opmerking die onze corrigering teniet deed. Dat liep zo hoog op dat we een keer zonder kinderen zijn gegaan en haast met ruzie weer weg zijn gegaan. Wij voeden onze kinderen op, niet zij. Daarna gebeurde het niet meer.
Je moet voet bij stuk houden. Niet je kind of jou dit laten overkomen. Ja, je moet tegen een grapje kunnen, maar als je aangeeft dat het klaar is, is het klaar.
je moet je kind beschermen tegen haar oma.
ze is 8 en kan dat niet zelf, zeker niet nu ze al zo onzeker is.
geloof me, die woorden zal ze haar hele leven meedragen.
dit is geen grap, je maakt geen grappen over iemand zijn uiterlijk. zeker niet tegen een kind.
ik heb een schat van een grootvader gehad, maar ik was te mager, ben maar op mijn 17de beginnen ontwikkelen tot vrouw.
hij vroeg het bijna elke week, en ben je al ongesteld geweest. je hebt nog niets van borsten.
dat maakt je onzeker. heel onzeker
ik snap dat het de ouders van je man zijn, maar jullie zijn de ouders van je dochter.
dus verdorie als ze echt niet dik is verdedig haar
Sorry? Ook als ze wel “te dik” is accepteer je zo’n opmerking niet en verdedig je je eigen kind, ook tegen “oma”. Iemand heeft het al gezegd: de woorden blijven haar de rest van haar leven bij.
Jullie horen op te komen voor je kind! Lijkt mij dat ik u niet hoef te vertellen wat u moet doen.
Dit verhaal heeft 2 invalshoeken: wat er echt mee bedoeld wordt en hoe het geïnterpreteerd wordt. Je zou aan je kind kunnen uitleggen dat opa en oma niet bedoelen dat ze dik is, maar dat ze goed gegeten heeft. zo zeiden ze dat vroeger. Maar dat je begrijpt dat dit voor je kind enorm kwetsend is en dat je opa en oma hierop blijft wijzen, totdat er een verandering in gedrag komt.
En tegen opa en oma blijven zeggen dat ze hun kleinkind hiermee enorm kwetsen en onzeker maken. Dat je je kind in bescherming neemt en dat je, iedere keer als zij dit zeggen, ze erop zal wijzen wat dit echt doet met hun kleinkind. Want ze kunnen we denken dat hun kleinkind hier maar tegen moet kunnen, maar als ze echt om hun kleinkind geven en zoveel van haar houdendan zullen ze er alles aan doen om haar een goed gevoel te geven.
soms duurt het langer eer het kaartje valt. De aanhouder wint.
Mijn goed, wat een drama ouders! Ik kan me niet voorstellen dat de oma dat bedoelt om haar kleinkind te kleineren. In de tijd van tegenwoordig moet je o zo opletten van je zegt, wat je doet, hoe je het doet! En het typische is dat het steeds de schoonouders zijn en nog het liefst de schoonmoeder. Ziekte van deze tijd. Deze personen zullen in hun leven met andere problemen te maken krijgen!
dit is echt onzin! er wordt zoveel gepest en geloof mij de woorden zijn nog harder dan vroeger. Mijn ouders maken ook altijd zgn grapjes…maar ondertussen zit je kind met een complex.
tot zover de enige juiste reactie hier
Na 44 juf te zijn geweest zou ik willen zeggen: ‘kom voor je kind op, vraag geen begrip van haar voor opa en oma, wijs opa en oma terecht. Een kind is zo kwetsbaar en snel te beschadigen. Oma moet hiermee ophouden”. Een gevoel van veiligheid gaat voor alles m.i.
Oma lief kan zeggen oh meid wat heb jij een dikke buik. Dat kan als een grap over komen maar ik denk dat dit geen grap is. Oma maakt gewoon duidelijk dat jou kind veel te dik is. Juist iedere keer. Die meid voelt zich onzeker en dat begrijp ik. Jullie.kind is gewoon te dik en daar moeten jullie aan werken. Ze kan wel sporten ed. Een of andere manier is zij te dik. Ze zegt dat niet voor Jan Lul. Nogmaals ga er aan werken anders wordt die meid later op middelbare school getreiterd met wat ben jij een vetzak Je moet het niet goed praten als het wel zo is. Probeer met die kleine oplossing te zoeken. Ga wel met Oma praten en voortaan moet ze daar niet meer over hebben. Doet zij dat wel want Oma blijft maar door hameren dan kom je de eerste maand daar niet meer op visite. Je zeg tegen Oma lief je hebt je punt gemaakt en wij werken er aan. Huichelen tegen jullie eigen kind is foute boel. Werk eraan.
Ik weet niet hoe hun kind eruit ziet dys of ze nu echt te dik is kan niemand over oordelen . Dus snap niet dat u dat wel doet , beetje jammer .
Voor rest heeft u gelijk Oma moet gestopt worden dit iedere x is niet leuk meer . Straks gaat zo ver dat hun kind een eetstoornis ontwikkelt .
als je goed leest zie je dat ze 3x per week sport en ook buiten speelt, er wordt gezond en in balans gegeten. En jij als buitenstaander gaat dan even zeggen dat de ouders niks goed doen?
Applaus hoor, prima gedaan, kinderen uit één gezin kunnen ook niet verschillen he?
Gast, dit kan je niet serieus bedoeld zijn, toch? Maar her sarcasme komt niet lekker over.
dat je het zo lang laat gebeuren, dit kan niet punt, kom voor je kind op ,zeg dat het moet stoppen anders komen jullie niet meer, als jullie als ouders al niet voor haar opkomen wie doet het dan wel ,en daarbij zachte heelmeesters maken stinkende wonden ,wees helder en duidelijk
Zegt oma dit ook tegen het jongere zusje?
Als ze dit alleen tegen een van beiden zegt, dan weet je hoe het zit.
Dan is het geen grapje. hoe hard ze ook beweerd van wel.
Ik heb precies deze situatie gehad met m’n zoon en eigen ouders. Als het niet als grap wordt opgepikt is het geen grap.
Duidelijk zeggen dat het nu klaar moet zijn. Misschien nog wel het liefst met je kind erbij, dan hoort ze dat je het voor haar opneemt.
M’n zus heeft haar hele leven eetstoornissen gehad met alle gevolgen van dien. Dat wil je voorkomen.
En vroeger konden ze er ook niet tegen, zie nu alle volwassenen met problemen omdat ze vroeger gepest zijn.
Daarbij komt dat m’n zoon ernstig ziek is geweest toen hij 4 was. Een aantal weken ziekenhuis waarbij een deel in kritieke toestand. In 3 weken was hij van 20 kg naar 14 kg. Dan ben je als ouder heel blij dat hij dat hij wat bij te zetten had.
Heel snel korte metten mee maken.
ik snap dat als oma het 1x zegt het misschien een grapje is, maar ze begrijpt niet dat niet iedereen dezelfde humor heeft.
Ik vind het knap dat je tijdens het moment zelf niks zegt. Persoonlijk zou ik mijn man allang gewaarschuwd hebben dat als hij niet zorgt dat die opmerking stopt, ik aan tafel het ten overstaan van iedereen voor mijn kind zou opnemen.
Gelukkig is niet iedereen hetzelfde, want ik weet niet of dat het gewenste effect zou hebben.
Maar mijn kind zou iig weten dat ik, desnoods ten koste van alles, altijd voor haar op zal komen.
ook ik zie hier geen “grapje”. Ja, als ouder wil je in zo’n geval je kind beschermen. Dat zou ik niet doen door zelf oma aan te spreken maar maak je dochter sterk door haar te leren op een nette en rustige manier tegen oma te zeggen dat ze het “lief bedoelde grapje” niet leuk vindt. Dan heeft de boodschap de hoogste impact naar oma, jullie zitten er niet tussen en je dochter leert voor zichzelf op te komen. Daarmee zijn er uiteindelijk alleen winnaars in dit verhaal.
Oma heeft een punt dat mensen tegen een grapje moeten kunnen. Maar dat wordt niet als grapje ervaren… Dat is een nogal belangrijk punt.
een kind MOET helemaal niet tegen een grapje kunnen. ze vindt het niet grappig, het kwetst haar en maakt haar onzeker. dus het is niet eens grappig. een onbalans in je eetpatroon heb je heel gemakkelijk te pakken en dat begint bij dit soort opmerkingen. (ja ervaring)
ophouden oma, het is niet meer leuk.
Alkes is gelegen aan het feit hoe we daar als ouders tegenover staan. Waarom “een knoop in mijn maag”? Als vader en moeder na de maaltijd eens zouden zeggen: ” Wat heeft u weer heerlijk gekookt”. We hebben er allemaal een dikke buik van” En dan maar eens flink over buik strijken met een voldaan gebaar en een grote glimlach op de mond. Kijken hoe de reactie dan is. Met een pluim op je hoed kom je door het hele land. Iemand een beetje op zijn nummer zetten met wat humor kan geen kwaad, denk ik. Dat is beter dan oma als een kwaaie heks wegzetten. Het blijven de (groot) ouders. En als dat niet lukt, kunt u altijd nog zeggen dat één keer in de twee of drie weken misschien beter is voor beide kanten,om de lieve vrede te bewaren. Daar gaat het toch immers om?
Heel snel iets aan dit gedrag van je schoonouders doen.
Als jullie dit zo laten doorgaan, duurt het niet lang of jullie dochter gaat aan het dieeten en kan zomaar anorexia om de hoek komen kijken.
Hoe langer jullie dit laten sudderen hoe meer jullie dochter aan haar lichaam gaat twijfelen
echt niet leuk en zi j wordt er onzeker van ik vindt dat je dit gewoon kunt zeggen als ouders .
en als je het uitleg dan ga ik er vanuit dat ze het snappen en anders dan waren voor mij de etentjes er af .
Het is jullie taak als ouders om je dochter in bescherming te nemen, wat deze oma doet is gewoon pesten.
Hoe zou oma het vinden als je elke week de” grap ” maakt dat ze zo gerimpeld is,
kijken of ze dan ook zegt dat ze daar tegen moet kunnen omdat het een grapje van jullie is.
Als je als ouders je kind niet in bescherming neemt tegen dit pestgedrag, wie moet haar dan beschermen ?
jullie laten haar, voor de lieve vrede, elke zondag pijn doen.
Direct ingrijpen en als ze dit als grapje blijven zeggen, niet meer elke zondag gaan.
Waarom voelen jullie je trouwens verplicht om daar elke zondag naar toe te gaan, gebruik die dag om lekker samen als gezin wat te gaan doen.
Het moet ook eens klaar zijn, jullie moeten absoluut nu duidelijk zijn.
Nog 1 keer en we komen niet meer eten.
Het wordt tijd dat je voor je dochter op komt.
Want dit is geen grapje maar een vernedering voor je dochter.
Je schoonouders kunnen wel aardig zijn maar laten ze dan niet deze nare opmerking maken.
en uit welke wereld komt haar schoonmoeder waar het normaal is om je kleinkind pijn te doen.
gewoon zeggen gelukkig zijn we niet allemaal zo gerimpelt als oma! of oma heeft zelf een onderkin, gewoon terug pakken of vergeetachtigheid. En hopen dat ze daar iets op durft te zeggen zodat je kan zeggen ja is niet leuk hè als er zo over je gepraat wordt. en als dat niet helpt gewoon een paar x niet komen uiteindelijk snappen ze het wel
ik ga niet alles lezen maar zoiets zou ik ook zeggen. (spiegelen) Of bijvoorbeeld een opmerking over elke week dezelfde eten krijgen. en hopen dat je dochter de humor ook snapt dat jullie op die manier voor haar opkomen. want dat moeten jullie zeker doen. succes
als oma een grens niet respecteert en jullie het telkens laten gaan wat voor een voorbeeld geef je jullie dochter dan? zij geeft toch duidelijk aan dat ze er niet van gediend is.
een grapje is leuk als er om gelachen wordt maar als je er elke week een verdrietig kind door hebt is het eerder pesten.
Het is aan jullie als ouders om jullie dochter hierin te ondersteunen en te helpen want zij is nu nog niet opgewassen tegen oma.
Het maakt niet uit hoe ze het bedoelen, het kwetst jouw kind en dat is wat telt. Hier moet je echt met gestrekt been in gaan om je dochter te beschermen want die heeft hier haar hele puberteit last van. Het blijft leven in haar hoofd, hoe hard je het thuis ook probeert recht te trekken of los te laten. En als jouw schoonouders dit niet willen begrijpen is er maar manier 1 om hier juist mee om te gaan en dat is gewoon nooit meer langs komen als ze het nog één keer zeggen.
Het helikopter/gentle parenting. Want later in de maatschappij wordt er nooit iets naars gezegd. Het is allemaal zen.
Je kind zelfvertrouwen en zelfrespect meegeven zodat ze om die opmerking lacht.
Of heb jij er meer last van dan zij?
Wat ben ik blij dat mijn kleinkinderen opgevoed zijn met gezonde dosis zelfvertrouwen,humor,zelfrespect en “maling hebben aan”
het heeft toch niets met humor te maken als je kleinkind wekelijks onzekerder bij je weggaat doordat de oma dus geen greintje empatisch vermogen heeft?
Flauwekul.
Dit is een oma die haar kleinkind vernedert.
Daar zou ik ook last van hebben.
Dat heeft niks met zelfvertrouwen van het kind te maken.
Dit is kleineren van een kind.
nou, ik ben het niet met u eens. Dit is echt geen leuke opmerking van die oma. Een grapje is een keer leuk, maar wanneer je er elke week mee aan komt, is het gewoon flauw! Het is zoals de meeste regeerders aangeven: doe er wat aan, het kind zou er een minderwaardigheidscomplex aan overhouden
Op die leeftijd kan een kind nog niet relativeren. Dus is het aan de ouders om in te grijpen. ‘Gentle’ parenting heeft hier niks mee te maken. Als mijn ouders in mijn jeugd niet elke keer mij een ‘ongeluksdropje’ hadden genoemd omdat ik vaak onhandig was, dan was ik waarschijnlijk met meer zelfvertrouwen opgegroeid en had ik geen faalangst gehad. Ja, t was liefkozend bedoeld en niet kwetsend. Maar als kind zie je dat niet, dan denk je dat je een stoethaspel bent en niks goed kan doen. Ja, de wereld is hard en een kind moet daar wel op termijn op voorbereid worden, maar nog niet op zo’n jonge leeftijd, dan mogen ze nog ff een blij, naief kind zijn.
Kind moet sterk zijn maar de buitenwereld maar eigen familie is je veilige haven. Die horen geen gemene dingen te zeggen. Juist door een fijn sterk thuis wordt je sterk voor buiten.
Volgens mij moet je gezin niet zo ellendig zijn als de samenleving? Of was dat bij jullie wel?
Later in de maatschappij heeft de dochter zelf de keuze om mensen die kwetsende opmerkingen maken uit de weg te gaan of er tegenin te gaan. Dit gaat om haar eigen oma, waar ze niks tegen kan zeggen en haar niet uit de weg kan gaan omdat ze 8 is en door haar ouders meegesleurd wordt. Juist gedragingen van familieleden, en het gevoel daarin alleen te staan, zal ervoor zorgen dat deze meid uiteindelijk PTSS zal ontwikkelen. Elke zondag is voor haar een traumatische ervaring en het vormt haar om later ook niet tegen de kwetsende maatschappij in te gaan. Dat is namelijk wat ze nu leert……dankzij oma en ouders. En erom leren lachen? Laat me niet lachen, dat maakt het alleen maar erger. Humor en zelfspot is heel goed als het vanuit jezelf komt, maar meelachen wanneer een ander je vernedert is een zeer trieste oplossing.
Ik zou zeggen: Als je mijn kind niet kan accepteren dan stappen wij op. Waarom zou je moeite doen voor jou schoonouders om elke week daar te eten? Dat is ouderwets en niet verplicht. Zulke schoonouders had ik ook. Maar die benoeien zich oversl mee. Ik zou gewoon opstaan en zeggen: Dit is de laatste keer geweest. Bellen hun op, gewoon negeren.
datcis get stomste wat die oma diet dst hoirt niet ik ben ook oma van en tienermeisje dat zou ik nooit zeggen ze heeft geen verstand wat ze daar mee aanricht wat en dom mens
Dat heette pesten, dat heet pesten, en dat zal pesten heten.
Sorry voor het foutje.
Eens met bovenstaande reacties. Aanpakken door het te bespreken liefst door haar eigen zoon, helderheid schaffen dat als ze dit nog een keer doet dat de kleindochter met haar familie niet meer komt eten en jullie voortaan andere dingen gaan doen op zondag die wel voor iedereen in het gezin leuk zijn.
Enne dit heeft niets met een generatie verschil te maken. Dit is gewoon willens en wetens grapje maken (die alleen oma leuk vind) ten koste van een ander en dat heette pesten, dat heet praten en zal altijd pesten heten. Temeer daar jullie dit al gesproken hebben.
volgende keer voor het desert zeggen dat jullie dat niet nemen.
erbij zeggen ‘dat scheelt weer een opmerking van oma’
kan ook voordat jullie er heen gaan.
Ten 1e moet je man het opnemen voor jullie dochter en er wat van zeggen, direct. En ten 2e moet jij het ook opnemen voor je kind, dat is simpelweg jullie taak als ouder. Alleen omdat ze de oma is betekent niet dat ze heilig is en alles maar kan zeggen. Zodra je ziet dat het je dochter kwetst, keihard en genadeloos ertegenin gaan of beter nog van tevoren melden dat ze het beter niet kan zeggen anders is er een probleem.
Respect krijgt ze niet zomaar, die moet zij ook verdienen.
Maar je man…wat is dat toch met die slappe kerels die niet in durven te gaan tegen hun moeder?? zelfs niet voor je kind???? sorry hoor….
Ik reageer nooit, maar dit raakt me. Uit eigen ervaring. Per direct ingrijpen. Schoonmoeder zeggen dat je dit nooit meer wil horen. En de volgende keer zegt ze tegen je dochter dat het een prachtige meid is. En anders, als ze dat niet doet, niet meer gaan.
Jij bent haar moeder, Jullie zijn haar ouders. Jullie moeten haar beschermen, en zorgen dat ze een positief zelfbeeld heeft. Dit kan vergaande gevolgen hebben, voor haar leven.
Trouwens, hoe zou de rest het vinden als je zo’n opmerking maakt. Tegen oma zelf of een andere volwassene.
Zeker is dat jij en je man moeten ingrijpen.
Deze oma luistert niet en doet wat ze zelf wilt
Het gedrag van oma is totaal niet grappig
Doe er iets aan.
Mij is hetzelfde overkomen met een familielid
Heb er al 50 jaar last van
Dit is heel ingrijpend voor een kind
Tegen Oma zeggen, als je die opmerking nog één plaatst, komen wij niet meer. En als je man en je andere kind er wel heen willen, gaan die maar lekker. Maar je kind niet beschermen tegen die toxische opmerking iedere keer weer en wegkijken, kan echt niet.
dit moet inderdaad stoppen.
ofwel gaan jullie niet meer ofwel wordt de schoonmoeder ter plekke op haar plaats gezet.
Heeft je man niet meer haar op zijn tanden…..hij kiest voor zijn moeder mijns inziens….hoe laf is dit
Die oma is echt een pestkop. Zo gaan lagereschoolkinderen om met klasgenootjes die er anders ( lees: steviger) uitzien dan de middenmoot.
Die oma is kennelijk nooit verder gekomen dan op zo’n manier met anderen omgaan en zulke ” grapjes” maken, in de hoop anderen mee te krijgen.
Korte metten mee maken dus. Gewoon oma aan het verstand brengen, dat de ” grap” inmiddels al zooooooo’ n lange baard gekregen heeft en niet wordt gewaardeerd. En of ze niet ziet dat het kind zich er duidelijk wat van aantrekt…
En wat de gevolgen ervan kunnen zijn, daar zou oma ook eens over moeten nadenken…
Wat zijn dit oliedomme mensen. Walchelijk gewoon. Ze kwetsen de kleindochter tot op het bot.
Ze zal zeker een keer op het punt komen dat ze niet meer naar haar grootouders wil.
En terecht.
Ik zou stoppen met de etentjes bij de grootouders.
Ik spreek uit ervaring.
Je raakt het nooit meer kwijt.
exact. Ga desnoods lekker uit eten met je gezin en doe leuke dingen. Ik had een schoonmoeder die mij steeds bijnamen gaf in gezelschap. Maar ik laat geen kachel met mebaanmaken. Dan geef ik dat mens ern bijnaam wat nog harder is.
Ik had ook zo’n schoonmoeder. Onze dochter toen 7 jaar, logeerde er voor de 1e keer voor 1 nachtje, dit was direct de laatste ook.
Dochterlief had gezegd dat ze ballet zo mooi vind en dat misschien wel wilde leren. Schoonmoeder zei, maar dan mag je nooit meer een frietje of stukje pizza eten, anders wordt je net zo dik als je moeder. En dikke mensen kunnen niet op ballet omdat ze niet opgetild kunnen worden.
Toen wij dit hoorde sprongen mijn stoppen, heb tegen mijn man gezegd dat hij fijn naar zijn moeder kam blijven gaan, alleen zonder onze dochter. Zij weigerde vanaf de logeerpartij nog maar iets te eten. In overleg met de huisarts besloten haar alles aan te bieden ook al was het op dat moment niet gezond. Dit hele gedoe heeft ertoe geleid dat onze dochter een eetstoornis ontwikkelde waar ze gelukkig op eigen kracht op 17 jarige leeftijd mee is gestopt.
Toen onze dochter begreep wat haar oma veroorzaakt had wilde ze zelf ook niets meer met haar te maken hebben.
Sterkte voor jullie en jullie dochter, hoop dat zij niet zover gaat door deze idiote opmerking van haar Oma.
zou toch wel ff ingrijpen als moeder zijnde, je wil geen eetstornis en daarbij wil je ook niet dat je kind zo doet naar n ander.als je dit door laat gaan en ziet welke schade dit gebracht heb wil je deze mensen echt wat aandoen.
heel duidelijk zijn, noout meer zeggen of nooit meer kkmen
hoezo kan die vrouw zichzelf nier inhouden???..
zo td horen n abonnement op veel ellende met iemand die geen frenzen respecteerd
wat dom en zeker als je er ook nog op gewezen wordt dat het kind er onzeker van wordt.
Het zou fijn zijn als de grootouders begrijpen dat je dochter het niet fijn vind.
De grootouders zijn volwassen mensen die zoiets beter zouden moeten begrijpen.
Vertel dat ze eens goed naar de reactie van je dochter moeten kijken.
Vertel ze dat als ze er niet mee op willen houden dat je elke keer aan je dochter uit moet leggen dat ze het zo niet bedoelen omdat ze anders onzeker en verdrietig is.
Het is toch de omgekeerde wereld dat je het steeds aan je dochter uit moet leggen omdat de grootouders het een grapje vinden.
Hoe oud je ook wordt en hoe anders het ook was toen zij klein waren, de wereld veranderd en de mensen ook.
Laat ze aan je dochter denken en niet aan wat zij flauwekul of grappig vinden, je dochter wordt er alleen maar onzeker en ongelukkig van.
Ik neem aan dat ze dat belangrijker vinden dan dat ze tegen hun “grapjes” moet kunnen.
Opkomen voor je dochter!
Door de woorden weg te wuiven ga je voorbij aan het gevoel dat ze je dochter geven. Ook al probeer je dat naderhand uit te leggen en te repareren.
Je kan blijven uitleggen, ook naar jezelf toe, waarom oma zo reageert en wat ze bedoeld. Feit is dat ze je dochter onzeker maakt en dat je dochter in deze situatie niet in staat is voor zichzelf op te komen. Als ouders is dat in deze jullie taak.
Laat je dochter weten in woord en daad dat het niet oke is als iemand over je grenzen heen gaat en dat je er onvoorwaardelijk bent voor haar.
Als oma niet begrijpt dat haar woorden kwetsend zijn dan eet ze voortaan maar zonder jullie op zondag.
Wat nou als je precies tegen je dochter zegt wat je hier schrijft? Opa en oma komen uit een andere tijd. Het betekent dat je goed gegeten hebt. Alleen ze zien niet dat het nu anders overkomt. En dan je dochter een dikke knipoog geven volgende keer dat ze zoiets zegt.
je moet zeggen dat die op merking niks met haar bouw te maken heeft. Als je dat gaat uitleggen dat iedereen een andere lichaamsbouw heeft dan leg je de focus op haar lichaam het heeft daar niks mee te maken en je trekt de opmerking uit zijn verband. Zo jij hebt een dikke buik betekent dat ze zich vol heeft gegeten en dat er niks meer bij kan. Goed gegeten meid 😉 is een wat handigere opmerking want hier kunnen inderdaad problemen door komen als de opmerking fout wordt opgepakt door het kind. Zeg vooral tegen het kind Oma is oud en vroeger zeiden ze niet zo jij hebt je bordje goed leeg gegeten, Nee bij oma zeiden ze zo heb je een dikke buik gegeten . vooral zeggen dat het alleen maar dat betekent en niks anders. Ben het er wel mee eens dat de woord keuze ongelukkig is. Ik had vroeger een tante met anorexia en dat kan inderdaad door zulke mis opvattingen ontstaan.
Gewoon echt heel duidelijk tegen je schoonmoeder zeggen dat
a. een grap die je iedere week maakt geen grap.
b. dat een ‘grapje’ dat je dochter het echt niet leuk vindt geen grapje is, maar iets waar ze haar kleindochter iedere week pijn mee doet en onzeker maakt.
c. dat zij misschien mag denken dat mensen tegenwoordig niets meer kunnen hebben, maar dat dat dan maar zo is: als je weet dat je iemand pijn doet met een opmerking, dan hou je die voor je (en als zij die kritiek niet kan hebben: goh, ma, dit is echt niet bedoeld om jou pijn te doen, maar dat doet kritiek met je, die doet pijn. Jou, maar ook je kleindochter).
Sommige zaken moet je hard uitspreken. Voordat jullie dochter echt niet meer naar oma wil, of erger, zich oma’s opmerkingen echt gaat aantrekken en idiote lijnplannen bedenkt om af te vallen. Ze zou de eerste niet zijn.
Ik zou drastisch ingrijpen. Met schoonmoeder om tafel en zeggen dat deze opmerking per direct niet meer gemaakt wordt, punt. Grapjes zijn om te lachen, dus dat het maar een grapje is, slaat in dit geval nergens op, want alleen oma zelf lacht. Dat is geen grap, dat is pesterij.
Een kind wordt er onzeker van. Als je dat weet stop je toch sowieso? Ongeacht wat je er zelf van vindt. Je mag niet beslissen voor een ander wat die ervan mag vinden. Je hoort dat het niet leuk overkomt, dus dan stop je.
Nog los van alle eetstoornissen die soms al bij kinderen van 7 of 8 beginnen. Goed bezig oma, straks heeft je kleindochter anorexia.
Ik leer mijn kinderen dat ze nooit opmerkingen mogen maken over iemands uiterlijk. Als een kind van 4 dat kan, kan oma het ook.
Ingrijpen hoor! Niet laten gaan, dit.
Dat was ook mijn gedachte. een eetstoornis is gauw gecreëerd door zulke “grapjes”.
En ik onderstreep het nog eens extra; direct stoppen hiermee oma!! Ik weet uit ervaring in ons gezin wat een eetstoornis is en het is VER-SCHRIK-KE-LIJK!! En het ontstaat juist door deze dingen.