Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik ben al 6 jaar kleuterjuf
Mijn klas is druk, maar ook erg lief. Ik zal schrijven over alles wat ik beleef en wat me het meest is bijgebleven uit al die jaren, want je maakt wat mee als juf van 26 energieke kinderen.
Zoals vaker was de klas opgedeeld in verschillende groepjes, ieder bezig met een eigen activiteit
Een groepje werkte aan winterknutsels: sneeuwpoppen van watten. Een ander groepje zat aan tafel met werkbladen, geconcentreerd hun potlood vasthoudend, tongpuntjes uit de mond. Een derde groepje was bezig met kralenpatronen, kleine handjes die gekleurde kraaltjes rijgden volgens een voorbeeldkaart. En de rest? Die speelden in de poppen- en bouwhoek, verzonken in hun eigen wereld van rollenspellen en torens van blokken.
Het liep allemaal soepel
Ik had het helemaal onder controle. Dacht ik. Ik stond bij de kralentafel en legde een nieuw patroon uit, terwijl ik met een schuin oog de rest van de klas in de gaten hield. De sfeer was goed. Er werd gewerkt, gelachen, gespeeld. Een van die momenten waarop ik dacht: ja, dit is waarom ik kleuterjuf ben geworden.
En toen gebeurde het
Uit het niets stond er een peuter voor me. Het was Lilian. Haar wangen waren rood van de inspanning. In haar kleine hand hield ze iets. Een vlecht. Blonde haren. Ik had een fractie van een seconde nodig om te beseffen wat ik zag. Nee. Een dikke, lange, blonde vlecht. Netjes afgeknipt. Maar dit was geen kapsalon. Dit was mijn klas.
Ik schrok me wild
Waar kwam dit vandaan? Van wie was dit? Hoe had dit kunnen gebeuren? Lilian keek me met een ernstig gezicht aan en hield de vlecht hoger. Ze was niet in paniek, niet bang, niet huilend. Nee, ze was bloedserieus. En een beetje trots leek wel.
Het duurde niet lang voordat ik begreep wat er was gebeurd
Terwijl de rest van de klas bezig was met hun activiteiten, had dit kleine meisje besloten dat haar vriendinnetje een knipbeurt nodig had. Of misschien hadden ze samen dit briljante plan bedacht. Hoe dan ook: het resultaat lag nu in Lilians handen. Ik keek de klas rond. Waar was het slachtoffer? Wie miste een vlecht? Had ze het door? Had ze gehuild? Of was ze net zo kalm als haar knipster?
In de poppenhoek zat een meisje, Mila, met een kort, schuin afgeknipt stuk haar
Bingo. Blijkbaar hebben ze daar kapstertje gespeeld. Ik heb helemaal niet door gehad dat ze een schaar te pakken had. Het leek alsof een rat aan het haar van Mila geknaagd had. Ze leek zich nergens van bewust, speelde vrolijk verder met een pop in haar armen. Oh my god…. Haar ouders gingen dit níet leuk vinden. Ondertussen lag de vlecht nog altijd in Lilians handen. Ik had heel wat meegemaakt in de klas, maar dit? Dit was nieuw. Ik moest handelen. Maar hoe? Dit was een crisis van een ander niveau. Moeders zijn trots op de haren van hun dochters…
Mijn blik ging van Mila weer naar Lilian
Ze wachtte. Alsof ze op instructies wachtte voor de volgende stap. Wat deed ik hiermee? Waar begon ik? Lilian gaf de vlecht aan mij af. De vlecht voelde zwaar in mijn handen. Dit zou een lange middag worden. Mijn eerste instinct was om rustig te blijven. Ik hurkte voor het knipstertje neer en zei haar dat dit echt niet de bedoeling was. Lilian knikte alsof ze dat allang wist, maar toch vond dat het moest gebeuren. ‘Ze wilde het zelf,’ zei ze.
Ik ging naar Mila in de poppenhoek
Ik probeerde mijn ademhaling onder controle te houden. Het lukte niet goed. Wat een shitdag. Ik ging naast haar zitten en voelde voorzichtig aan het schuin afgeknipte haar. ‘We gaan het een beetje bijwerken, goed?’ Met een klein, bot kinderschaartje probeerde ik het haar in een enigszins acceptabele vorm te knippen. Geen kapster zou hier ooit haar naam onder durven zetten, maar beter dan dit werd het niet. Ondertussen bleef Mila vrolijk verder spelen. De andere kinderen keken nieuwsgierig toe. Sommigen giechelden, anderen leken in shock. Er ontstond een cirkeltje om me heen.
Toen begon het zweet mij ècht uit te breken
Ik moest haar moeder inlichten. Maar hoe? Een berichtje sturen? Bellen? Wachten tot ze haar kwam ophalen en het voorzichtig brengen? Wat was het minst confronterend? Ik pakte mijn telefoon en staarde naar het scherm. Ik wist het even niet. Wat moest ik zeggen? ‘Hoi, je dochter heeft een spontane knipbeurt gekregen in de poppenhoek’? Of: ‘Sorry, maar we hebben een klein haarincident gehad vandaag’? Geen enkele formulering klonk goed. Het was bijna het einde van de schooldag.
Ik dacht aan eerdere incidenten
Een gescheurde broek, een verloren knuffel, een gevallen beker melk over een nieuwe jas. Die dingen waren vervelend, maar op te lossen. Dit was blijvend. Dit was geen uitwasbaar probleem. Hoe ging ik uitleggen dat een stuk haar, dat waarschijnlijk maanden had moeten groeien, in een fractie van een seconde was verdwenen?
Toch moest ik iets
Uiteindelijk besloot ik om haar even apart te nemen bij het ophalen. Het was bijna op-haal-tijd. Maar die enkele minuten leken uren te duren. Ik voelde de ogen van de andere kinderen op me gericht, alsof zij óók benieuwd waren naar hoe ik dit ging aanpakken. Dat was mijn eigen verbeelding natuurlijk. Maar zelfs het knipstertje leek nog steeds in afwachting, alsof ze wilde weten of ze een compliment of op haar kop zou krijgen.
Toen de moeder op het plein stond en haar dochter zag rondrennen, viel haar blik al snel op het kortgeknipte haar
Ze schrok zichtbaar. Mijn maag draaide zich letterlijk om. Dit werd een lastige uitleg.
LEES HIER HET VERVOLG
ANNEBEL
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
ik heb hartelijk gelachen 🤣 om dit verhaal
kindjes mogen natuurlijk nooit onbeheerd met een schaar rond lopen ik neem aan dat het een papier schaartje was en dat Lilian er een behoorlijk tijdje mee bezig is geweest tja juf het kan gebeuren een vol klasje met drukke kindjes juf komt ogen te kort, als moeder zou ik er ook niet blij mee zijn maar het is niet het einde van de wereld en haar groeit wel weer aan en juf? kijkt voortaan wel uit, het gebeurd je niet nog eens toch?
och dat kan gebeuren he.
bij mij ooit een stuk uit een trui, toen ik zei ” dat zal mama niet leuk vinden” kwam de reactie ” duurt nog lang moet eerst nog naar de BSO!”
Het is niet fijn als dit in de klas gebeurd. Maar het is maar haar en het zijn kleuters. Wij deden dit vroeger ook elkaars pony knippen. Schots en scheef natuurlijk. De kapper ‘ maakte er dan iets van’ . Dit behoeft toch niet zo’n drama, alle kleine kinderen doen dit wel eens. En het groeit vanzelf weer aan.
ik snap niet hoe je dan denkt… laat ik het nog maar verder knippen. Als ouder zou ik echt boos zijn om het feit dat ik niet gebeld ben en dat de juf nog meer in het haar heeft lopen knippen!!
Ja je voelt je enorm schuldig. Maar klassen zijn soms zo mega vol. 1 juf op 23/26 kindjes… ongelukjes gebeuren.
ik als moeder zou hier dus niet vrolijk van worden en zou hier dan ook echt wel een klacht over ingediend hebben als een kindje zowiezo al met een schaar kan rondlopen zonder dat dit opgemerkt word dat vind ik nog een veel erger idee
ik vind ook dat er meteen contact opgenomen had moeten worden met de ouders sta je door het raam na je kindje te kijken zie je je kind ineens met een verknipt kapsel dit is echt wel een shock op dat moment
ook dat het andere kindje er de hele tijd staat met het vlechtje er word niks gezegd niks uit gelegd dat dit de bedoeling niet is nee je gaat zelf nog wat eraan knippen met een botte schaar tussen de kinderen alsof het normaal is
ik vind dit echt onverantwoord gedrag
je bent echt perplex op dat moment. logisch. ik ben zelf (kleuter) juf en kleintjes kunnen je echt voor het blok zetten. onverantwoord gedrag vind ik zwaar overdreven je hebt nou eenmaal geen ogen in je achterhoofd en de scharen staan op kleuter hoogte omdat ze ook zelfstandig moeten kunnen werken. dat dit kindje een schaar te pakken heeft gekregen is geen verwijt naar de juf toe. het gaat in een split second. stomme pech maar ik.had idd direct een appje gedaan in de trant van de kinderen hebben op eigen houtje van de poppenhoek een kapsalon gemaakt en dit is het treurige resultaat. het spijt me enorm dat dit gebeurt is wil hier graag even een een op een gesprek met u over hebben ipv alleen een app gesprek.
het kan gebeuren het is niet jouw schuld
jij.hebt goed gehandeld
jij was bang dat je geen juf mag zijn
Leuke omschrijving van het incident..
zie Lilian met de vlecht voor je staan.
Werken in het onderwijs is nooit saai,
meerdere families hebben voor later een herinnering waar met een lach naar gekeken
en over verteld wordt😊
Ja vervelend, kan gebeuren. Maar je had echt moeten bellen. Niet moeder het laten ontdekken wanneer ze haar kind op het schoolplein ziet rennen bij het ophalen. Dat vind ik erger niet bellen, dan dat het achter je rug om gebeurd is.
mijn̈ dochter had ook een knipbeurt gehad op de kleuterschool. ze liep er even gehavend bij, kleuters doen de volwassenen na. ik prijs je dat je een volle klas hebt en dat je niet overal tegelijk kunt zijn om te zien wat er gebeurd. in vroeger tijden ging de vlecht in de inktpot die op tafel stond. Dat was erger, inkt op de kleding. Kinderen, er kan altijd wat gebeuren in de klas. Een vlecht afknippen is schrikken, gelukkig groeit haar wel weer aan,