Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Lees eerst deel 1: Indra: “Ik lees in mijn dochter (14) haar telefoon: ‘Ik moet oppassen, stel dat mijn moeder mijn telefoon controleert’, ik schrik me rot, wat is hier aan de hand?”
Ik heb nauwelijks geslapen. Mijn hoofd was een warboel van zorgen, vragen en angsten. Wat als ik te laat ben? Wat als ze dingen doet waar ze spijt van krijgt, of erger nog, in gevaar komt?
Ik besluit de volgende ochtend meteen erover verder te praten
De volgende ochtend zit ik aan de keukentafel met twee koppen thee. Eén voor mij, één voor haar. Ze komt naar beneden in haar pyjama, slaperige ogen, nog half kind, maar de situatie waarin we zitten voelt zó volwassen.
“Lieverd,” begin ik zacht, “wil je even komen zitten?”
Ze kijkt me kort aan, rolt met haar ogen, maar schuift uiteindelijk aan tafel. Ik zie haar schouders gespannen zijn. Ze verwacht ruzie.
“Voordat je iets zegt,” zeg ik snel, “ik ben niet boos. Echt niet. Ik wil je alleen beschermen. Dat is alles.”
Ze knikt traag, alsof ze niet weet of ze me moet geloven.
“Ik schrok gewoon heel erg gisteren. Snap je dat?”
Ik besluit door te vragen, waarom dit contact?
Ze haalt haar schouders op. Stilte. Ik geef haar de ruimte.
Na een paar seconden zegt ze: “Het is gewoon fijn om met hem te praten, mam.”
Ik word er echt misselijk van. Mijn hoofd ontploft bijna van alle zorgen die in mijn hoofd opkomen. Ze zegt het zó oprecht, alsof ze het echt niet ziet. Mijn dochter, dit had ik nooit verwacht…
“Wat is er fijn aan?” vraag ik rustig.
Ze speelt met het oortje van haar mok. “Hij luistert. Hij zegt dingen die logisch zijn. Hij snapt hoe het is… op school, met vriendinnen. Als mensen gemeen doen, zegt hij wat ik moet zeggen of hoe ik moet reageren.”
“En dat helpt jou?”
Ik wil haar laten inzien dat dit niet hoort
Ze knikt. “Ja. Het is niet dat het… raar is of zo. Hij stuurt niks geks. Hij is gewoon aardig.”
Ik slik. Ik wil schreeuwen dat het wél raar is. Dat een volwassen man geen veertienjarig meisje hoeft te helpen met vriendinproblemen. Maar ik bijt op mijn tong.
“Hoe heb je hem eigenlijk leren kennen?”
“Via Snapchat. Hij reageerde op een story, geloof ik. En toen gingen we gewoon praten.”
En dan schrik ik enorm
“Hoe oud zegt hij dat hij is?”
Ze kijkt me even aan, twijfelt. “Drieenveertig.”
Ik voel mijn lichaam letterlijk schrikken. “En jij bent veertien. Zie je dan niet hoe… vreemd dat is?”
Ze zucht. “Maar het voelt niet alsof hij zó oud is. En hij doet ook niet raar. Hij stuurt geen gekke foto’s of zo.”
“En als hij dat wél zou doen?”
Ze kijkt me aan. “Dan zou ik het stoppen. Echt.”
Het gaat nog veel verder…
Ik wil haar geloven, maar ik weet hoeveel invloed zulke mensen kunnen hebben. “Heeft hij wel eens gezegd dat hij je mist? Of dat je knap bent?”
Ze knikt langzaam. “Ja… maar niet op een enge manier. Gewoon lief.”
Ik leun iets naar voren. “En heb je ooit gedacht om met hem af te spreken?”
Ze verstijft. “Nee. Nou ja… nog niet.”
Nog niet. Die woorden dreunen door mijn hoofd.
Ik doe mijn uiterste best om kalm te blijven
“Wat bedoel je daarmee?” vraag ik voorzichtig.
Ze kijkt naar haar handen. “We hebben het er wel eens over gehad. Gewoon… hoe het zou zijn. Hij zei dat hij wel eens iets wilde drinken samen. Dat hij benieuwd was hoe ik eruitzag in het echt. Maar het is nog niet echt iets… We hebben geen plan gemaakt of zo.”
Ik voel paniek in mijn lichaam, maar ik blijf kalm. “Lieverd, dat is ontzettend gevaarlijk. Echt. Je weet niet wie hij is. Zelfs al zegt hij dat hij aardig is, zelfs al voelt het veilig. Mensen kunnen zich anders voordoen. Hij is een volwassen man. Jij bent een kind. Hij mag dit niet eens.”
Ze kijkt op, haar ogen vol verwarring. “Maar ik vertrouw hem.”
“Dat snap ik. Maar dat is juist wat zulke mensen doen. Ze laten je denken dat ze te vertrouwen zijn, dat ze het beste met je voor hebben. Totdat het te laat is.”
Ik zie dat de situatie haar verwart, dring ik tot haar door?
Ze is stil. Ik zie dat mijn woorden binnenkomen, maar ook dat ze worstelt.
“Je bent niet stom,” zeg ik. “Je bent niet dom dat je met hem hebt gepraat. Je bent op zoek naar iemand die luistert, die je begrijpt. Maar hij is niet de juiste persoon. En dit contact is niet oké.”
Ze begint te huilen. “Ik wist niet dat het zo verkeerd was…”
Ik schuif mijn stoel dichterbij en sla mijn armen om haar heen. “Je hoeft je niet te schamen. Echt niet. Maar we gaan hier wel iets mee doen. Je moet beschermd worden, ook al denk je dat je het zelf aan kunt.”
Ze pakt in stilte haar tas. Dring ik nou tot haar door? En ze fietst naar school… Gelukkig ben ik vrij vandaag, vrij om het huishouden te doen maar ik schiet geen stap op. Ik denk alleen maar aan die man en hoe we hiermee om moeten gaan. Ik voel me lamgeslagen…
WORDT VERVOLGD
INDRA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Terecht dat je je zorgen maakt. Dat ze mogelijk wil afspreken, is uiteraard heel raar (van beide kanten, maar het is haar wat minder aan te rekenen). Is ze wel voorgelicht (zowel door ouders als op school) over de gevaren van internet en social media in het bijzonder? Wat doet een kind van die leeftijd überhaupt op Snapchat?
Ik maak me overigens wel zorgen dat ze met een wel héél licht ontbijt naar school gaat; alleen een kop thee (en in pyjama).