Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Mijn zoontje wordt bijna vier. Een leeftijd waarop de meeste kinderen in Nederland naar school gaan. De eerste stap naar het ‘echte leven’, zoals veel mensen het noemen. Maar mijn man en ik hebben besloten dat hij voorlopig nog niet gaat.
Niet voor ieder kind is het de juiste beslissing
Dat levert veel reacties op. Meestal afkeurende. “Maar dan loopt hij toch achter?” “Hij moet toch wennen?” “Alle andere kinderen gaan toch ook?” Of, de meest confronterende: “Gun je hem niet gewoon vriendjes?” Ik snap dat mensen zo reageren. Het idee dat kinderen met vier jaar naar school gaan, zit diepgeworteld in onze samenleving. Maar dat betekent niet dat het voor ieder kind het juiste is. Voor ons voelt het simpelweg niet goed. Vier jaar is veel te jong om al in een schoolsysteem geperst te worden.
De hechting is nog niet voltooid
Ik geloof dat de eerste vijf jaren van een kind in het teken moeten staan van veiligheid en hechting. En misschien nog wel een jaar langer, afhankelijk van je kind. Een stevige basis waarop ze de rest van hun leven bouwen. En eerlijk? Mijn zoontje is daar nog niet aan toe. Sommige kinderen stappen fluitend het schoolplein op en genieten van de nieuwe omgeving. Maar andere kinderen hebben meer tijd nodig.
Een kind kan zich pas echt ontwikkelen als het zich veilig voelt
Mijn zoon is gevoelig en observerend. Hij neemt de wereld om zich heen langzaam in zich op en hecht zich sterk aan bekende gezichten. Ik zie aan alles dat hij nog niet klaar is om zich opeens staande te houden in een klas met 25 andere kinderen (of soms wel 35) en een juf die onmogelijk iedereen persoonlijke aandacht kan geven. School betekent lange dagen, nieuwe sociale prikkels, nieuwe verwachtingen. Ik geloof dat een kind pas echt kan leren en zich kan ontwikkelen als het zich veilig voelt. En bij veel kinderen is die basis van veiligheid op vierjarige leeftijd nog helemaal niet voldoende ontwikkeld.
“Dan heeft hij een achterstand”
Een van de meest gehoorde reacties is dat hij straks een achterstand heeft. Maar een achterstand op wat precies? School is niet de enige plek waar een kind leert. Mijn zoon leert elke dag. Thuis, in de speeltuin, in het bos, bij opa en oma. Hij leert door te observeren, door gesprekken, door vrij te spelen. Ik geloof dat jonge kinderen het meest leren in hun eigen tempo, in een omgeving die voor hen veilig voelt.
Veel zaken kan je thuis ook leren
En laten we eerlijk zijn: wat leren kleuters op school wat je thuis niet kunt aanbieden? Kleuren, tellen, knutselen, spelen. Allemaal dingen die hij ook thuis doet. De enige ‘achterstand’ die hij heeft, is dat hij niet gewend is om zich de hele dag aan een vast ritme en regels te houden. Maar moet dat op vierjarige leeftijd al?
Maar school is toch leuk?
Sommige ouders kijken uit naar het moment dat hun kind naar school gaat. Begrijpelijk. Het betekent dat je als ouder meer ruimte krijgt, en veel kinderen vinden school ook echt leuk. Maar niet ieder kind is hetzelfde. Ik wil dat mijn zoon naar school gaat als híj eraan toe is. Niet omdat het van hem verwacht wordt. Niet omdat het mij als ouder uitkomt. Niet omdat andere mensen het raar vinden als hij nog thuis is. Voor sommige kinderen is school een veilige en fijne plek, maar voor anderen is het overweldigend. En juist voor die kinderen is een zachte landing in het schoolleven zo belangrijk. Mijn zoon mag die landing in zijn eigen tempo maken.
De druk vanuit de buitenwereld is groot
Sinds we dit besluit hebben genomen, merk ik pas hoe sterk de sociale druk is. Hoe diepgeworteld het idee is dat kinderen met vier jaar ‘moeten’ beginnen. Ik word er moe van om mezelf steeds te verdedigen. Want waarom moet ik me verdedigen? Mijn kind, mijn keuze. Maar blijkbaar is dat niet zo vanzelfsprekend. Mensen bedoelen het vaak goed, maar ik hoor de veroordeling in hun stem. Alsof ik hem tekortdoe. Alsof hij zonder school in een sociaal isolement raakt. Alsof hij zonder klassenritme nooit leert functioneren in de maatschappij. Ik wil mijn kind niet in een systeem duwen alleen omdat het de norm is. Ik wil naar hém kijken. Naar wat hij nodig heeft.
En hoe nu verder?
Voorlopig blijft hij gewoon thuis. Misschien nog een paar maanden, misschien een jaar. We zien het wel. We blijven naar zijn signalen kijken. Misschien wordt hij op een dag wakker en is hij er ineens wel aan toe. Misschien ontdekken we een school die beter bij hem past, waar hij wél op een fijne manier kan wennen. Of misschien kiezen we voor thuisonderwijs, zodat we helemaal geen last meer hebben van leerplicht.
Tot die tijd geniet ik nog even van onze dagen samen. Van de vrijheid, het spelen, het ontdekken. Want de tijd dat hij klein is, vliegt al snel genoeg voorbij. En een achterstand? Nee. Ik geloof dat hij precies op tijd is voor zijn eigen pad.
SJANINE
Bij mij was het andersom, mijn kinderen konden niet wachten om naar school te gaan, ze stonden letterlijk te trappelen van ongeduld. Mijn kinderen begonnen zich thuis te vervelen, was echt geen optie om ze niet naar school te laten gaan. Verder vind ik het ook belangrijk dat ze vriendjes en vriendinnetjes krijgen, zeker als ze alleen zijn, spelen met andere kinderen is zo belangrijk!
als hij zo veel moeite heeft met school (alhoewel in enkel hoor wat moeders vindt, niet wat het kind zelf aangeeft), zou ik juist nu beginnen met kleine stukjes wennen. 1 octend in de week en dat langzaam uitbouwen. nu is hij nog niet leerplichtig. met 5 jaar moet hij en wordt hij op deze manier in het diepe gegooid. ik denk dat de achterliggende gedachte begrijpelijk is, maar op deze wijze de plank juist mis geslagen wordt en het kind volgend jaar juist een veel grotere uitdaging tegemoet gaat.
ik geef je groot gelijk. Doe wat jij voelt wat het beste is voor jou en je kind.
Mijn zoon is met 5 naar de kleuterschool gegaan en met 7 jaar pas naar de 1e klas.( groep 3)
En geloof me hij is nu 22, zit lekker in zijn vel, heeft een goede baan en tijdens zijn schooltijd hebben we niets gemerkt van achterstand.
Ik woon in belgie. Hier kunnen kinderen al op 2,5j naar school. Ieder kind volgt zijn eigen tempo maar mij lijkt de drempel alleen maar hoger te worden als je wacht. Het leren kan je gerust thuis doen maar het leren omgaan in groep en regels volgen in groep moeten ze ook kunnen. Op 4 jaar oud maken kindjes echt al vriendjes en mijn 4jarige geniet van de sociale contacten met leeftijdsgenootjes. Je moet doen waar je he het best bij voelt maar het nut van leren omgaan in groep mag je ook niet onderschatten.
Het is jou keuze maar denk dat je het vooral voor je zelf doet.
Je kunt hem namelijk gewoon laten wennen als hij erg onzeker is.
Eerst een paar uurtjes per week en dan opbouwen.
Dat gebeurt vaker.
En zo kan hij ook al wat vriendjes maken en aan alles wennen.
Groot gelijk hoor, lekker doen.
32 zitten er momenteel bij ons in de kleuterklas. De juf heeft er haar handen vol aan, waardoor rustige kindjes minder aandacht krijgen dan de drukke. Voor de kerstvakantie (de toelatingsgrens) waren er 2 nieuwe jongens die wekenlang ochtends alleen maar huilden als ze werden weggebracht. Even wennen is logisch maar als ze met tegenzin gaan, is het goed je af te vragen of het nut heeft. Je kan het ook rustig opbouwen, eerste week alleen ochtendjes of eerste poos woensdag thuis. Ben wel benieuwd of hij dan wel naar de opvang of peuterspeelzaal is geweest of echt alleen maar thuis?
Ik zou er zelf niet voor kiezen, maar ik snap het wel. Jij kent je kind als geen ander. Ik vind het wel goed dat je kritisch nadenkt over dingen, want sommige dingen worden verwacht inderdaad door een maatschappelij zonder dat het perse moet. Ik denk dat je je kind geen tekort doet als hij thuis genoeg dingen leert die ze op school wel behandelen, zodat hij inderdaad een zachte landing heeft als hij na een jaar toch wel zich bij zijn leeftijdsgenootjes voegt. Denk dat een vrije school of iets wel bij jullie zou kunnen passen?
Ik denk dan wanneer mijn peuter naar school gaat ik haar als ze echt moe of overprikkelt of heel erg behoefte heeft om een dag samen te knuffelen af en toe een dagje thuis houd. Want inderdaad er is nog geen wettelijke leerplicht,
waarom zou dat eigenlijk zijn? Dat alle scholen kinderen vanaf 4 verwachten maar wettelijk vanaf 5 jaar geloof ik. Waarom loopt dit niet synchroon? Ik wil haar wel vanaf 4 laten gaan zodat ze wel vriendjes krijgt en aan de omgeving en leerkracht kan wennen, voordat ze in groep 3 echt dingen “moet” leren. Dan zit de focus op de leerstof en niet ook op het wennen aan de omgeving en mensen. Vroeger was dit ongebruikelijk, maar ik denk dat tijden in die zin wel zijn veranderd? Dat scholen en juffen wat flexibeler zijn? Misschien is het met de school wel af te spreken standaard 4 lesdagen af te spreken voordat je kind 5 jaar is ofzo. Stof tot nadenken.
Gebruikelijk is vanaf 4 jaar naar school. Vanaf 5 geldt de leerplicht. Tot die tijd is 4 dagen per week dus gewoon mogelijk. Je kunt een ind dus ook vanaf 5 jaar laten gaan, dan heeft het een jaar om te wennen voor ze naar groep 3 gaan (als ze niet een extra jaar moeten kleuteren omdat ze onvoldoende klaar zijn voor groep 3, ze hebben immers een jaar school gemist als ze pas vanaf 5 zijn gegaan). Dat kan een consequentie zijn.
Mooi dat je je hart volgt en jouw kind in eigen tijd en tempo zijn weg mag gaan door het leven. Ik juich het van harte toe wanneer mensen andere keuzes maken, deze zijn meestal weldoordacht en doorvoeld. Van de gebaande paden afwijken vereist moed èn trouw blijven aan jezelf. En dat doe je. Respect!
oh oh, de moeders die hun kind wèl naar school deden/doen zijn het er natuurlijk niet mee eens. maar zij kennen jouw kind niet en jij wel, dat is t grote verschil. en mag je als moeder gewoon ook nog je bedenkingen hebben bij welk systeem dan ook? doe maar lekker wat jij denkt dat goed is en laat de rest van de wereld hun eigen ding doen. deden ze dat met jou en vele anderen ook maar. en ja mijn kinderen gingen ook braaf naar school, maar wat was ik blij toen ze er eenmaal allemaal vanaf waren.
ik snap je en vind het heel goed dat je je gevoel volgt . ik zou je willen aanraden mocht je hem wel naar school te willen sturen . een vrije school zoeken . mijn zoontje zit daarop eigenlijk al vanaf de psz en ze kijken heel erg naar het kind . hij had bij de kleuters ook geen lange dagen . op de vrije kleuterschool hebben ze les tot 13.00 en dan zijn ze klaar . het is ook niet zoals op veel scholen moeten moeten .
Mijn zoon was er achteraf ook nog niet aan toe of i.i.g. niet aan regulier onderwijs maar soms kom je daar pas achter als ze naar school gaan, elke fase is weer een leer moment. Het fijne aan 4 jaar zijn is dat ze nog niet leerplichtig zijn dus ik liet hem ook weleens uitslapen of een dag thuis. Pas toen hij 6 jaar was kreeg ik door dat regulier onderwijs niet voor hem was en dat passend onderwijs hem veel beter past! Zo blij dat hij blij naar school gaat!
ik geef je helemaal gelijk. lekker laten spelen. tip, laat je eens informeren over een vrije (waldorf) school. zij hebben nog de ouderwetse kleuterschool. niks leren lezen maar samen spelen. pas vanaf 6+ is het brein toe aan meer cognitieve vaardigheden
Die van mij vond het in het begin niet leuk elke dag naar de basisschool, had hij het een jaar later wel leuk gevonden ? Was hij er dan beter aan toe geweest?
Ik zou het niet weten , als je bang voor het onbekende bent is dat een jaar later ook wel zo, ik denk dat je het aan het uitstellen bent en , wat als hij het met 5 ook niet wil? Nu kun je nog afspreken dat als hij het niet trekt , je hem thuis kunt houden . Met vijf kan dat niet meer.
Groot gelijk, doen wat goed voelt voor jullie. Mensen zijn volledig gebrainwasht en als je ook maar iéts anders doet dan “de norm” dan krijg je het te horen. Volledig maling aan hebben en aan jullie zelf denken is mijn tip. Ik spreek uit ervaring.
Je stelt dat vier jaar veel te jong is “om al in een schoolsysteem geperst te worden”. Dat geldt misschien voor jullie kind, maar voor veel andere kinderen is het wél passend.
Zijn er werkelijk klassen van 35 kinderen, ja, of roep je maar wat?
Kleuters leren op school ook sociale contacten met leeftijdsgenoten. Groepsdynamiek. Delen. Speelafspraakjes maken. Vriendjes maken. Allemaal dingen die thuis net even anders zijn, zeg maar.
34 kinderen is niet raar. juist omdat het er zoveel zijn, worden ze in een kader gepropt. Voldoen aan de norm, of je bent verloren.
Bizar dat je als 4 jarige al word getoetst
Niet raar? Ik heb nog nooit zulke grote klassen gezien. Niet in mijn eigen schooltijd en niet in die van mijn kinderen.
Nou dan weet ik niet hoe oud of jong jij bent Joris, maar toen ik op de basisschool zat zo’n 26 jaar terug, zat ik wel in een klas met minimaal 30 kinderen, en mijn klas was niet de enige met zoveel kinderen al was dat misschien omdat ik op een nogal vruchtbare plek woonde wat het aantal kinderen per gezin betreft haha.
sorry maar hier ben ik het niet mee eens.
ze missen de eerste vriendjes maken, lopen achter met sociale contacten. nee die van mij gingen alle 5 graag.
Helemaal met u eens! ins zoontje is nog maar 2 dus geen idee hoe hij is als hij 4 is. Maar hij blijft op 4 jarige leeftijd nog lekker thuis en als hij 5 is kijken we wel verder wat we willen.
Ze kunnen idd nog lang genoeg binnen dat schoolsysteem vast zitten. Gelukkig zijn er tegenwoordig ook wel scholen waarin ze in hun eigen ritme mogen ontwikkelen.
Niks aantrekken wat een ander ervan vind. Lekker doen wat fijn voelt!