Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees meer blogs uit de reeks van Juf Iris
Ouderavonden kunnen spannend zijn, niet alleen voor ouders maar ook voor de leerkracht. Ik doe altijd mijn uiterste best om zoveel mogelijk voor te bereiden. Maar die ene avond zal ik nooit vergeten…
Ik had deze fout nooit mogen maken
Anna en Edinde waren onafscheidelijk. Beste vriendinnen die altijd samen speelden, elkaar aanvulden in de klas en zelfs een beetje op elkaar leken qua uiterlijk en gedrag. Dat zij vaak door elkaar gehaald werden, gebeurde wel eens door klasgenootjes. Maar dat ik als juf dezelfde fout maakte, had nooit mogen gebeuren.
Gaandeweg het gesprek had ik een wat vreemd gevoel
Toen de ouders tegenover me plaatsnamen, had ik geen moment twijfel. “Wat fijn dat jullie er zijn,” begon ik opgewekt, terwijl ik mijn aantekeningen erbij pakte. Ik begon te vertellen over hoe Anna het in de klas deed. Hoe ze zich ontwikkeld had, hoe sociaal ze was, maar ook waar ze tegenaan liep. De ouders knikten, maar hun gezichten bleven strak. Het gaf me een vreemd gevoel.
Pas toen ik iets zei over Anna’s laatste toetsresultaten, brak de vader in:
“Sorry, maar… we snappen niet helemaal waar je het over hebt. Dit klinkt helemaal niet als Edinde.” Mijn hart sloeg over. Edinde? Dit waren dus niet de ouders van Anna. Dit waren de ouders van háár beste vriendin. Een ijzige stilte vulde de ruimte terwijl ik besefte wat er zojuist was gebeurd. Ik had tot nu toe het gesprek over het verkeerde kind gevoerd.
Ik voelde mijn gezicht rood worden
Ik probeerde mezelf te herpakken. “Oh, wat ontzettend stom van mij,” stamelde ik. “Ik dacht dat ik de ouders van Anna voor me had. Mijn excuses.” De moeder keek me strak aan. “Dat is wel een flinke vergissing. Hoe kan dit gebeuren?”
En eerlijk gezegd had ik daar geen goed antwoord op. Ik had simpelweg aangenomen dat ik de juiste ouders voor me had, zonder nog even te checken. De rest van het gesprek voelde ongemakkelijk. Ik probeerde me te herpakken en alsnog een waardevol gesprek over Edinde te voeren, maar de spanning in de lucht was voelbaar. Toen ouders opstonden om te vertrekken, voelde ik dat ze verre van tevreden waren.
De volgende ochtend belde ik ouders op
Die avond bleef de vergissing door mijn hoofd spoken. Dit was niet zomaar een foutje, dit was een ernstige misser. Ik had ouders laten twijfelen aan mijn professionaliteit. De volgende ochtend pakte ik de telefoon en belde de ouders van Edinde.
“Goedemorgen, ik wilde nog even terugkomen op gisteravond,” begon ik voorzichtig. “Ik besef me dat ik een flinke fout heb gemaakt en dat dat niet goed overkwam. Ik wil jullie nogmaals mijn oprechte excuses aanbieden.” Aan de andere kant bleef het even stil. Toen hoorde ik een zucht. “We waarderen dat je belt,” zei vader uiteindelijk. “Maar eerlijk gezegd hebben we er nog steeds een vervelend gevoel over. We overwegen een klacht in te dienen bij de directie.”
Ik schrok. Een klacht?
Ik kon het ze ook niet kwalijk nemen. Toch probeerde ik nogmaals uit te leggen dat het absoluut niet mijn intentie was geweest om zo’n vergissing te maken. Vader zette de telefoon op de speaker en moeder gaf aan dat ze het vooral storend vond dat het leek alsof ik hun dochter niet goed kende. “Hoe kunnen we er zeker van zijn dat je écht zicht hebt op Edinde en haar ontwikkeling?” vroeg ze scherp.
Ik beloofde extra aandacht aan Edinde te besteden en benadrukte dat deze fout me niet nog eens zou overkomen. Uiteindelijk hebben de ouders geen officiële klacht ingediend, maar ik voelde wel dat er iets beschadigd was.
Het vertrouwen bleef beschadigd
In de weken daarna deed ik mijn best om te laten zien dat ik Edinde wél kende. Tijdens een informele ontmoetingen met de ouders merkte ik dat de spanning iets verdween, maar volledig hersteld werd het vertrouwen nooit meer.
Deze fout heeft me een waardevolle les geleerd: altijd dubbelchecken, want een vergissing als deze, die maak ik nooit meer en mag ik ook echt nooit meer maken.
LEES HIER EEN ANDER DEEL VAN IRIS
IRIS
Ik heb zelf geen kinderen. Wat ik wel denk: het verloop van een ouderavond is zowel voor de ouders als voor de leerkracht best spannend. Bovendien: een leerkracht moet zich voorbereiden op gesprekken met verschillende ouders over verschillende leerlingen. mij lijkt dat de beste oplossing om vergissing te voorkomen is: bij het begin van het gesprek checken bij de ouders ‘van welk kind (in die klas) zij de ouders zijn’. Net zoals het vaak in een ziekenhuis gaat, dat dan ook aan het begin van het onderzoek je naam etc. wordt gecheckt. Overigens vind ik dat deze leerkracht wel haar best heeft gedaan om uit zichzelf haar fout zo snel mogelijk te herstellen door de volgende dag die mensen te bellen.
wat een aanstellers
je bent maar een mens,fouten kunnen gebeuren. Wat knap van jou, je hebt je hersteld en alles goed opgepakt. Dat fout doe je zeker niet nog een keer. Je hebt geleerd van een fout.
als je per ongeluk denkt dat de mensen die je voor je hebt bij een ander kind horen zegt dat niks over hoe goed jij je leerlingen kent, en jouw competenties als juf. De ouders zitten niet bij jou in die klas.
Het is niks meer dan een beetje een stomme fout, maar zeker niet onoverkomelijk. Dat die ouders hier ZO heftig op reageren, niet meer in staat zijn om een constructief 10 minutengesprek te voeren, zelfs nadat je door het stof bent gegaan is heel typisch.
jij bent vervolgens zelfs zo professioneel om er de volgende dag nogmaals over te bellen en toont daarmee juist enorme betrokkenheid en een goede intentie. Als deze ouders jou ondanks dat alles nooit meer helemaal kunnen vertrouwen zegt dat iets over hen, niet over jou.
het verhaal is wel heel erg vanuit het perspectief van deze ouders bekeken, alles wat zij vinden wordt als terecht en waar beschouwd, en ga je volledig in mee, terwijl zij juist degenen zijn die wel heel erg overdrijven. Een klein beetje ruimte voor jouw perspectief moet er toch ook kunnen zijn.
idd,je zit tegenover de andere ouder die je noet iedere dag ziet maar dit heeft niks met de leerling te maken,wat een overdreven reactie
dat juf ‘ik realiseer me’ of ‘ik besef dat’ niet uit elkaar kan houden vind ik veel erger dan dat ze zich vergist in de ouders. die hadden zich ook gewoon even keurig kunnen voorstellen, dan was er niks aan de hand geweest
Juist!
En bovendien: het arme kind. Heb zulke ouders, die een fout maken zo erg veroordelen. Ipv fouten maken is menselijk, dat kan gebeuren en dat mag ook.
Ik heb tijdens mijn allereerste oudergesprekken dezelfde fout gemaakt. Echter hadden ouders het niet door, ik wel na 5 minuten. Heb soepeltjes het gesprek omgegooid.
Sindsdien begin ik het gesprek altijd met: “Zo, Bas” of “En? Hoe is het met Edinde?”. Altijd even de naam noemen, als je dan verkeerd zit weet je het meteen. Al is dat nooit meer gebeurt.
Dat de juf niet weet welk kind er bij welke ouders hoort zegt meer over de ouders dan over de juf. Als je nooit helpt dan heeft de juf geen idee wie je bent. Dus ouders kijk in de spiegel en zorg dat je zichtbaar wordt op school. Niet door klachten in te dienen maar door samen te werken en zichtbaar te zijn!!!!
dan hadden ze edinde maar mee moeten nemen dan was die vergissing misschien nooit gemaakt een kind gijpt toch eerder in dan een volwassene…maar alsnog zich vergissen kan iedereen
Tjonge, jonge wat een ophef! Zou er niet mee zitten. Nou ja, een beetje dan. Die ouders maken hier een drama van. Je kende hen niet en dat zegt iets over hen. Het kind ken je wel. Een vergissing als deze is menselijk.
je hebt helemaal gelijk, ik heb 4 kinderen grootgebracht en veel schoolgespreken gevoerd.
wanneer juf zich vergist in de leerling dan zeg je toch als ouder meteen dat ze zeker een andere
leerling in gedachten heeft, WAT IS HET PROBLEEM???
precies wat ik ook dacht…
de redenatie dat je het kind niet zou kennen vind ik wel heel krom.
Haha, beetje vreemd verhaal toch? Hoe heeft de juf de hun dochter dit hele gesprek genoemd dan, als ze niet één keer haar naam uitgesproken heeft?
Dat is dan sowieso toch al een heel vreemd, onpersoonlijk en afstandelijk gesprek?
Maar goed, als ouders kun je toch lachen om zo’n vergissing en bedenken dat de juf ieder kind echt wel kent en weet welk gedrag en welke resultaten er bij een gezicht hoort.
Maar weloverwogen bellen en dan zeggen “ik besef me” vind ik dan wel weer zorgwekkend voor een juf..
Zelf sta ik voor de klas en één ding is zeker; deze generatie ouders kan heel slecht tegen het opvoedkundige deel dat bij lesgeven hoort. Het zijn allemaal prinsjes en prinsessen, maar met buitensporig gedrag. Ouders zijn vaker tegen je dan het met je eens en klachten indienen zijn ze niet vies van. Gek hè, dat leerkrachten tekort? Ouders zouden eens flink wat meer tijd moeten investeren in hun kinderen i.p.v. bijvoorbeeld aan werken werken werken!
helemaal mee eens, altijd met dat vingertje wijzen.
Wauw! Dat dit werkelijk iets zegt over je professionaliteit als leerkracht. Mensen nemen zichzelf en situaties echt veel te serieus tegenwoordig. Wij hebben 4 kinderen, al het nodige meegemaakt op verschillende scholen. Ik zou persoonlijk om zo een voorvalletje als ouder echt keihard hebben gelachen. Schouders ophalen en iedereen weer door met z’n leven. Kan gebeuren toch.
Tja, je hebt van die ouders, die altijd met hun vingers wijzen maar zelf nooit betrokken zijn. Een klein beetje zelfreflectie zou van hun kant op z’n plaats zijn: ” hoe komt het dat de juf niet weet wie wij zijn; hebben wij zelf wel eens hulp in de klas geboden?”.
Overigens wil het niet zeggen dat de juf het meisje niet kent; zij kent de ouders niet en heeft de correcte gegevens van een meisje met de verkeerde ouders gedeeld! Dat dit gecheckt moet worden -en daar zijn al verschillende tips voor aangereikt- moge duidelijk zijn, maar vergissen is menselijk!
Dat de ouders niet betrokken zijn op de school en in de klas zegt mij 1000 keer meer!
Ik vind het overigens veel erger dat een juf niet foutloos Nederlands kan schrijven: haar kennis wordt overgedragen aan een nieuwe generatie kinderen, die dan ook niet foutloos onze taal leert schrijven (en dan heb ik het niet over de tikfoutje)…
Ze praatte wel over het goede kind, waren alleen de verkeerde ouders…..
Toen ik nog in het onderwijs werkte riep ik de “ouders van Anne” binnen… dan heb je ook de goede mensen voor je 😉. Even als tip, want je kent wel de kinderen maar lang niet altijd de ouders!
ouders zie je nooit, behalve op die besprekings avonden mischien zouden de ouders zich wat vaker moeten laten zien……
Wat een gezeur om niets. Je kunt je maar ergens druk om maken. Ontzettend overdreven reactie van die ouders. Ik zou me 1 keer verontschuldigd hebben en er daarna geen woorden meer aan vuil hebben gemaakt. Als ouder zou ik er hartelijk om gelachen hebben. Het is toch geen gênante of pijnlijke informatie die is gedeeld? Stelletje zuurpruimen. Dit soort lui willen juist dat iemand voor ze door het stof gaat. Dat geeft ze vast een superieur gevoel.
Vind het best grappig zelfs.. Ja een fout kan gemaakt worden er zitten ook best wat kinderen in een klas toch.
Verder een juf of meester heeft heel de week zoveel kindjes heel de dag. Die ouders hebben alleen hun eigen kinderen.
Een juf of meester is toch half dol toch na een dag met 20 van die jonge spruiten.. Vind die ouders heel kwalijk.
Mijn God zeg..
Kan gebeuren hoor, ik zal hard gaan lachen en zeggen, jij hebt vakantie nodig haha .Wat een zeikreacties van die overspannen ouders, get a grip.
Juf, laat je niet gek maken hoor, kan gebeuren!
Eigen schuld van de ouders. Moet je maar meer contact maken met de juf en niet alleen op ouderavonden. Ik werk in de zorg en ken ook alleen maar de familie van bewoners die. regelmatig langs komen en met me praten en belangstelling tonen. Soms vergis ik me in de zoon of dochter van…het blijft mensenwerk…
Wees trots op jezelf, juf, het is geen makkelijk vak!
Ben het volledig met je eens!
mee eens, kleine moeite om te zeggen Goedenavond, wij zijn benieuwd te horen wat u van onze dochter Edinde vindt..
Je noemt het kind toch Anna ???
Of ‘ze’ en ‘zij’, dan snap ik dat ouders het niet direct doorhebben.
maar dit was al een eind in het gesprek, dan is de naam toch al een paar keer gevallen, zou je zeggen. je begint de eerste zin al met de naam van de leerling, toch, voordat je over gaat op ze en zij.
Kennelijk niet, of de ouders hebben zitten slapen. Als de naam al een of meer keren was genoemd, hadden ze niet tot het genoemde moment gewacht met ‘ingrijpen’, vermoed ik, of wel?
Quote: “Ik probeerde mezelf te herpakken. “Oh, wat ontzettend stom van mij,” stamelde ik. “Ik dacht dat ik de ouders van Anna voor me had. Mijn excuses.” De moeder keek me strak aan. “Dat is wel een flinke vergissing. Hoe kan dit gebeuren?””
Wow, je hebt informatie over Anna gedeeld met de ouders van Edinde. Een enorme fout als juf!
Hoe zou jij het vinden als jouw huisarts medische informatie van jou door een fout deelt met jouw beste vriendin?
Heb je ooit je excuses aangeboden aan de oudere van Anne of vind jij het prima dat jouw huisarts bij zo’n fout doet alsof die nooit gebeurd is?
Het is een fout geweest.
Juffrouw heeft ervan geleerd.
Heeft haar excuses aangeboden.
Dan is de kous af.
Of houdt jij ervan om het lekker uit te smeren. Hoe schandalig het was.?
Er is gelukkig niemand overleden.
niet helemaal te vergelijken, maar wel met u eens dat excuus ook aangeboden moet worden aan de ouders van Anna. Zelf zou ik geen klacht indienen
Het delen van medische informatie met een derde is van net iets andere orde dan het delen van koetjes en kalfjes over hoe een kind zich op school gedraagt.
Goh wat fijn dat jij perfect bent
wat een vergelijking dit ging niet over haar gezondheid ofzo ….kom op zeg! die ouders hadden ook meteen aan het begin van het gesprek aan kunnen geven dat ze dit niet in hun dochter herkende.
Of het eerste deel was van toepassing op beide kinderen. Dat kan gewoon hè, ook in individuele gesprekken.
Nou ik vind dat je er wel heel zwaar aan tilt. zelf maak je nooit een vergissing zeker. En dan meteen een verhaal over medische informatie bij halen. Waarom dat altijd zo geheim moet blijven is ook een raadsel. Je hebt mensen praten volluit over hun ziekten en klachten..alleen het UWV mag het dan niet weten bijvoorbeeld. Heb problemen gehad met UWV en die mochten mijn informatie niet inzien stelde ze terwijl ik volgens hun aan het werk kon. Heb mijn casemanager mijn compleet ziekenhuis dossier per pdf gemaild dat waren minimaal 30 paginas van betrokken artsen en specialisten. Sindsdien ben ik vrijgesteld van werken en solicitatieplicht.
Het staat en ieder vrij zijn of haar eigen medische geschiedenis te delen. Het staat een ander niet vrij andermans medische geschiedenis te delen. Dus waar de een het mag delen, moet de ander zaken geheim houden.
Jezus wat een domme vergelijking.
dat is totaal niet te vergelijken.
en u bent feilloos? De ouders hadden zich ook kunnen voorstellen als de ouders van Edinde dat deed ik nl altijd bij het 1ste oudergesprek. De ouders komen blijkbaar weinig o school hebben geen contact met leerkracht anders was dit ook niet gebeurd toch.
en je leest iemand de les hier lees dan wel ff je tekst na het is Anna en niet Anne .
deze mw is geen arts maar een juf. kom op zeg, hoezo van een mug een olifant maken.
ren huisarts vind ik toch wel wat anders, haal niet alles erbij
Meid, trek het je niet aan.
Tegenwoordig hebben ouders alleen maar commentaar terwijl ze zelf niet eens meer kunnen opvoeden.
En je hebt je alleen maar vergist in de ouders
Wat een hopeloze zuurpruimen deze ouders. Mijn ouders, uit de generatie 1933 en 1935 hadden erom gelachen en een klacht indienen tegen de onderwijzeres zouden ze totaal niet in hun hoofd hebben gehaald. Mijn ouders zouden zeggen: och, dat meiske toch, zo van de kweekschool en dan zo’n raddraaier in de klas als onze Hinde. Het is een verschrikking die ouders van tegenwoordig. Laten ze meedraaien in een verpleeghuis en zien welke blunders we door de werkdruk daar soms maken. (verkeerde kunstgebitten, verkeerde kleding) De wereld kan niet volmaakt zijn. Deze ouders moeten ophouden met oeverloos dreigen om klachten in te dienen en respect hebben dat deze lerares terug heeft gebeld met excuses. Dat laatste had ik niet eens gedaan.
Nou die ouders zijn wel erg zuur hoor. ik ontving dit jaar een rapport van mijn. zoon met de cijfers van een ander erin. Natuurlijk heb ik gedacht dat dit niet hoort, zeker AVG technisch gezien. Maar de juf is ook maar een mens en fouten kan iedereen maken. En aan het gezicht van ouders kun je niet aflezen bij welk kind ze horen.
Maar een extra puntje van aandacht om het vertrouwen terug te winnen als docent…. wand is met een T. Daar zou ik als ouder wel over vallen als dat in de communicatie voor komt van degene die mijn kind moet leren lezen en schrijven. Zonder dat ik een azijnzeiker zil zijn. 🙈
Fijn dat jij er geen problemen mee hebt als de groepsleerkracht van jouw kind informatie over jouw kind deelt met andere ouders.
Ik denk daar anders over.
Zulke ouders heb je ook.
Die er een groot drama van maken.
Er zijn vele maken grotere fouten.
jij en jou ??? daar gaat t al mis
Het hangt er maar net af wat er gedeeld wordt. Natuurlijk mag het niet, maar het kan gebeuren.
Wil zijn 😂😂😂
Tegenwoordig mogen er geen fouten meer gemaakt worden want dan hangt er gelijk een klacht aan je broek. Ik vind het een beetje overdreven allemaal, kan gebeuren toch. Lijkt mij dat de ouders ook weten dat ze een beste vriendin heeft die in doen en laten op haar lijkt dan zou ik als ouder de humor er wel van in zien.
Jeetje, ik denk dat ik oprecht heel erg had moeten lachen als de juf mijn zoons met hun beste vriendjes had verward! Bij ons hebben de juffen lijsten liggen met de planning en zetten ze het rapport open op het Digibord (vanaf groep 3), daarmee voorkom je dit soort dingen wel, denk ik.
Ik snap de vergissing wel. De meeste ouders zie je alleen met de oudergesprekken. Als ze daar al wel tijd voor hebben. Beetje humor is tegenwoordig ver te zoeken. En dan meteen een klacht in willen dienen. Krijgen nog een zwaar leven.
Wel, zorgvuldigheid is belangrijk. Dat heb je nu zelf ondervonden. Een goede les en door fouten leer je en groei je. Neem het mee, maar til er niet te zwaar aan. Als dit je eerste echte fout is, dan valt het nog mee
Toch heb ik wel zo mijn twijfels over de tegenwoordige leerkrachten. Als ik kijk naar het taalgebruik en de spelfouten (zoals wand i.p v. want) heb ik serieuze twijfels over professionaliteit en kundigheid. En jij bent hierin jammer genoeg niet de enige.
Deze tekst had je ook kunnen controleren voordat je op de verzendknop drukte. Het zegt mij iets over het niveau van degene die de volgende generatie iets moet bijbrengen.
Achja, een typefout en u twijfelt aan iemands niveau. Het zegt meer over u dan over de ander.
nooit gehoord van autocorrectie zeker of op de verzendknop drukken en dan ontdekken dat je iets fout getypt hebt en het dan niet meer kan verbeteren…. Azijn is echt niet lekker hoor ….. wordt je zuur van!
het is word, Ervani…
Lekker relevant.
Helemaal met Joris eens!
Het wil niet zeggen dat je het meisje, hun dochter niet goed kent in de klas. Het was puur alleen dat je de dacht dat het haar ouders waren, wat niet zo was uiteindelijk…
Helemaal met Joris eens!
Het wil niet zeggen dat je het meisje, hun dochter niet goed kent in de klas. Het was puur alleen dat je de dacht dat het haar ouders waren, wat niet zo was uiteindelijk…
idd wat een op hef
Tja, fouten maken is menselijk, natuurlijk. Ik snap niet zo goed waarom de ouders denken dat je het kind niet zou kennen, terwijl je feitelijk alleen dus niet scherp hebt welke ouders er bij welk kind horen (en dat kan ik me bij hogere groepen prima voorstellen). Een klacht indienen nadat juf haaf excuses heeft aangeboden én dat de volgende dag nogmaals heeft gedaan… Als dit grote problemen voor je zijn, heb je echt een heerlijk leven.