Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Lees meer blogs uit de reeks van Juf Iris
Ouderavonden kunnen spannend zijn, niet alleen voor ouders maar ook voor de leerkracht. Ik doe altijd mijn uiterste best om zoveel mogelijk voor te bereiden. Maar die ene avond zal ik nooit vergeten…
Ik had deze fout nooit mogen maken
Anna en Edinde waren onafscheidelijk. Beste vriendinnen die altijd samen speelden, elkaar aanvulden in de klas en zelfs een beetje op elkaar leken qua uiterlijk en gedrag. Dat zij vaak door elkaar gehaald werden, gebeurde wel eens door klasgenootjes. Maar dat ik als juf dezelfde fout maakte, had nooit mogen gebeuren.
Gaandeweg het gesprek had ik een wat vreemd gevoel
Toen de ouders tegenover me plaatsnamen, had ik geen moment twijfel. “Wat fijn dat jullie er zijn,” begon ik opgewekt, terwijl ik mijn aantekeningen erbij pakte. Ik begon te vertellen over hoe Anna het in de klas deed. Hoe ze zich ontwikkeld had, hoe sociaal ze was, maar ook waar ze tegenaan liep. De ouders knikten, maar hun gezichten bleven strak. Het gaf me een vreemd gevoel.
Pas toen ik iets zei over Anna’s laatste toetsresultaten, brak de vader in:
“Sorry, maar… we snappen niet helemaal waar je het over hebt. Dit klinkt helemaal niet als Edinde.” Mijn hart sloeg over. Edinde? Dit waren dus niet de ouders van Anna. Dit waren de ouders van háár beste vriendin. Een ijzige stilte vulde de ruimte terwijl ik besefte wat er zojuist was gebeurd. Ik had tot nu toe het gesprek over het verkeerde kind gevoerd.
Ik voelde mijn gezicht rood worden
Ik probeerde mezelf te herpakken. “Oh, wat ontzettend stom van mij,” stamelde ik. “Ik dacht dat ik de ouders van Anna voor me had. Mijn excuses.” De moeder keek me strak aan. “Dat is wel een flinke vergissing. Hoe kan dit gebeuren?”
En eerlijk gezegd had ik daar geen goed antwoord op. Ik had simpelweg aangenomen dat ik de juiste ouders voor me had, zonder nog even te checken. De rest van het gesprek voelde ongemakkelijk. Ik probeerde me te herpakken en alsnog een waardevol gesprek over Edinde te voeren, maar de spanning in de lucht was voelbaar. Toen ouders opstonden om te vertrekken, voelde ik dat ze verre van tevreden waren.
De volgende ochtend belde ik ouders op
Die avond bleef de vergissing door mijn hoofd spoken. Dit was niet zomaar een foutje, dit was een ernstige misser. Ik had ouders laten twijfelen aan mijn professionaliteit. De volgende ochtend pakte ik de telefoon en belde de ouders van Edinde.
“Goedemorgen, ik wilde nog even terugkomen op gisteravond,” begon ik voorzichtig. “Ik besef me dat ik een flinke fout heb gemaakt en dat dat niet goed overkwam. Ik wil jullie nogmaals mijn oprechte excuses aanbieden.” Aan de andere kant bleef het even stil. Toen hoorde ik een zucht. “We waarderen dat je belt,” zei vader uiteindelijk. “Maar eerlijk gezegd hebben we er nog steeds een vervelend gevoel over. We overwegen een klacht in te dienen bij de directie.”
Ik schrok. Een klacht?
Ik kon het ze ook niet kwalijk nemen. Toch probeerde ik nogmaals uit te leggen dat het absoluut niet mijn intentie was geweest om zo’n vergissing te maken. Vader zette de telefoon op de speaker en moeder gaf aan dat ze het vooral storend vond dat het leek alsof ik hun dochter niet goed kende. “Hoe kunnen we er zeker van zijn dat je écht zicht hebt op Edinde en haar ontwikkeling?” vroeg ze scherp.
Ik beloofde extra aandacht aan Edinde te besteden en benadrukte dat deze fout me niet nog eens zou overkomen. Uiteindelijk hebben de ouders geen officiële klacht ingediend, maar ik voelde wel dat er iets beschadigd was.
Het vertrouwen bleef beschadigd
In de weken daarna deed ik mijn best om te laten zien dat ik Edinde wél kende. Tijdens een informele ontmoetingen met de ouders merkte ik dat de spanning iets verdween, maar volledig hersteld werd het vertrouwen nooit meer.
Deze fout heeft me een waardevolle les geleerd: altijd dubbelchecken, want een vergissing als deze, die maak ik nooit meer en mag ik ook echt nooit meer maken.
LEES HIER ANDERE VERHALEN VAN IRIS
IRIS
Toen ik nog in het onderwijs werkte riep ik de “ouders van Anne” binnen… dan heb je ook de goede mensen voor je 😉. Even als tip, want je kent wel de kinderen maar lang niet altijd de ouders!
Eigen schuld van de ouders. Moet je maar meer contact maken met de juf en niet alleen op ouderavonden. Ik werk in de zorg en ken ook alleen maar de familie van bewoners die. regelmatig langs komen en met me praten en belangstelling tonen. Soms vergis ik me in de zoon of dochter van…het blijft mensenwerk…
Wees trots op jezelf, juf, het is geen makkelijk vak!
Ben het volledig met je eens!
Je noemt het kind toch Anna ???
Of ‘ze’ en ‘zij’, dan snap ik dat ouders het niet direct doorhebben.
Quote: “Ik probeerde mezelf te herpakken. “Oh, wat ontzettend stom van mij,” stamelde ik. “Ik dacht dat ik de ouders van Anna voor me had. Mijn excuses.” De moeder keek me strak aan. “Dat is wel een flinke vergissing. Hoe kan dit gebeuren?””
Wow, je hebt informatie over Anna gedeeld met de ouders van Edinde. Een enorme fout als juf!
Hoe zou jij het vinden als jouw huisarts medische informatie van jou door een fout deelt met jouw beste vriendin?
Heb je ooit je excuses aangeboden aan de oudere van Anne of vind jij het prima dat jouw huisarts bij zo’n fout doet alsof die nooit gebeurd is?
Het is een fout geweest.
Juffrouw heeft ervan geleerd.
Heeft haar excuses aangeboden.
Dan is de kous af.
Of houdt jij ervan om het lekker uit te smeren. Hoe schandalig het was.?
Er is gelukkig niemand overleden.
niet helemaal te vergelijken, maar wel met u eens dat excuus ook aangeboden moet worden aan de ouders van Anna. Zelf zou ik geen klacht indienen
Het delen van medische informatie met een derde is van net iets andere orde dan het delen van koetjes en kalfjes over hoe een kind zich op school gedraagt.
wat een vergelijking dit ging niet over haar gezondheid ofzo ….kom op zeg! die ouders hadden ook meteen aan het begin van het gesprek aan kunnen geven dat ze dit niet in hun dochter herkende.
Meid, trek het je niet aan.
Tegenwoordig hebben ouders alleen maar commentaar terwijl ze zelf niet eens meer kunnen opvoeden.
En je hebt je alleen maar vergist in de ouders
Wat een hopeloze zuurpruimen deze ouders. Mijn ouders, uit de generatie 1933 en 1935 hadden erom gelachen en een klacht indienen tegen de onderwijzeres zouden ze totaal niet in hun hoofd hebben gehaald. Mijn ouders zouden zeggen: och, dat meiske toch, zo van de kweekschool en dan zo’n raddraaier in de klas als onze Hinde. Het is een verschrikking die ouders van tegenwoordig. Laten ze meedraaien in een verpleeghuis en zien welke blunders we door de werkdruk daar soms maken. (verkeerde kunstgebitten, verkeerde kleding) De wereld kan niet volmaakt zijn. Deze ouders moeten ophouden met oeverloos dreigen om klachten in te dienen en respect hebben dat deze lerares terug heeft gebeld met excuses. Dat laatste had ik niet eens gedaan.
Nou die ouders zijn wel erg zuur hoor. ik ontving dit jaar een rapport van mijn. zoon met de cijfers van een ander erin. Natuurlijk heb ik gedacht dat dit niet hoort, zeker AVG technisch gezien. Maar de juf is ook maar een mens en fouten kan iedereen maken. En aan het gezicht van ouders kun je niet aflezen bij welk kind ze horen.
Maar een extra puntje van aandacht om het vertrouwen terug te winnen als docent…. wand is met een T. Daar zou ik als ouder wel over vallen als dat in de communicatie voor komt van degene die mijn kind moet leren lezen en schrijven. Zonder dat ik een azijnzeiker zil zijn. 🙈
Fijn dat jij er geen problemen mee hebt als de groepsleerkracht van jouw kind informatie over jouw kind deelt met andere ouders.
Ik denk daar anders over.
Zulke ouders heb je ook.
Die er een groot drama van maken.
Er zijn vele maken grotere fouten.
jij en jou ??? daar gaat t al mis
Het hangt er maar net af wat er gedeeld wordt. Natuurlijk mag het niet, maar het kan gebeuren.
Tegenwoordig mogen er geen fouten meer gemaakt worden want dan hangt er gelijk een klacht aan je broek. Ik vind het een beetje overdreven allemaal, kan gebeuren toch. Lijkt mij dat de ouders ook weten dat ze een beste vriendin heeft die in doen en laten op haar lijkt dan zou ik als ouder de humor er wel van in zien.
Jeetje, ik denk dat ik oprecht heel erg had moeten lachen als de juf mijn zoons met hun beste vriendjes had verward! Bij ons hebben de juffen lijsten liggen met de planning en zetten ze het rapport open op het Digibord (vanaf groep 3), daarmee voorkom je dit soort dingen wel, denk ik.
Ik snap de vergissing wel. De meeste ouders zie je alleen met de oudergesprekken. Als ze daar al wel tijd voor hebben. Beetje humor is tegenwoordig ver te zoeken. En dan meteen een klacht in willen dienen. Krijgen nog een zwaar leven.
Wel, zorgvuldigheid is belangrijk. Dat heb je nu zelf ondervonden. Een goede les en door fouten leer je en groei je. Neem het mee, maar til er niet te zwaar aan. Als dit je eerste echte fout is, dan valt het nog mee
Toch heb ik wel zo mijn twijfels over de tegenwoordige leerkrachten. Als ik kijk naar het taalgebruik en de spelfouten (zoals wand i.p v. want) heb ik serieuze twijfels over professionaliteit en kundigheid. En jij bent hierin jammer genoeg niet de enige.
Deze tekst had je ook kunnen controleren voordat je op de verzendknop drukte. Het zegt mij iets over het niveau van degene die de volgende generatie iets moet bijbrengen.
Achja, een typefout en u twijfelt aan iemands niveau. Het zegt meer over u dan over de ander.
nooit gehoord van autocorrectie zeker of op de verzendknop drukken en dan ontdekken dat je iets fout getypt hebt en het dan niet meer kan verbeteren…. Azijn is echt niet lekker hoor ….. wordt je zuur van!
het is word, Ervani…
Helemaal met Joris eens!
Het wil niet zeggen dat je het meisje, hun dochter niet goed kent in de klas. Het was puur alleen dat je de dacht dat het haar ouders waren, wat niet zo was uiteindelijk…
Helemaal met Joris eens!
Het wil niet zeggen dat je het meisje, hun dochter niet goed kent in de klas. Het was puur alleen dat je de dacht dat het haar ouders waren, wat niet zo was uiteindelijk…
idd wat een op hef
Tja, fouten maken is menselijk, natuurlijk. Ik snap niet zo goed waarom de ouders denken dat je het kind niet zou kennen, terwijl je feitelijk alleen dus niet scherp hebt welke ouders er bij welk kind horen (en dat kan ik me bij hogere groepen prima voorstellen). Een klacht indienen nadat juf haaf excuses heeft aangeboden én dat de volgende dag nogmaals heeft gedaan… Als dit grote problemen voor je zijn, heb je echt een heerlijk leven.