Ik schuif mijn zonnebril omhoog en staar naar het bonnetje op tafel. Twee wijntjes en een gedeelde borrelplank met alles wat er maar aan borrelhapjes op de menukaart stond. Zeventien euro vijftig. Niet eens een gek bedrag voor een middag op het terras met vriendinnen, toch? Even een paar uurtjes zonder het eeuwige ‘mamaaaa’ en de eindeloze stroom van snotneuzen, duplo-blokken en boterhammen met korsten die er niet af mogen, maar eigenlijk toch wel. Ik zucht en reken af, al weet ik diep van binnen dat dit bedrag straks, binnen een uur, ter sprake gaat komen.
“Ik snap dat je dat gezellig vindt, maar is dat nou nodig?”
En ja hoor. Nog voordat ik mijn jas heb opgehangen en de jongens om hun nek vlieg, komt het. Jurgen staat in de deuropening, telefoon in zijn hand, zijn blik strak op het scherm. “Paulien? Heb jij net €17,50 uitgegeven op het terras?” Ik rol met mijn ogen. “Ja. Twee drankjes en een borrelplank. Met de meiden.” Zijn mond vertrekt even. “Hm. Ik snap dat je dat gezellig vindt, maar eh… is dat nou nodig?”
De man van de financiële controle
Nodig. Dat woord. Ik haat het. Was die dure koffiezetapparaat van hem nodig? Was zijn sportschoolabonnement, waar hij al drie maanden niet is geweest, nodig? Maar ik zeg niks. Want zo gaat het altijd. Jurgen is degene met het overzicht. De man van de financiële controle. De man die onze gezamenlijke rekening dagelijks scant alsof hij een detective is op een zaak. En ik? Ik ben degene die zich schuldig moet voelen omdat ik mezelf trakteer op een drankje met vriendinnen.
Jurgen bepaalt wat verantwoord is en wat niet
“We moeten gewoon een beetje op de centen letten, Paulien,” zegt hij terwijl hij zijn telefoon in zijn broekzak stopt. “Het zijn de kleine dingen die optellen.” Ja, dat weet ik. Maar ik weet ook dat hij vanmorgen nog een nieuwe gadget voor zijn fiets heeft besteld, en dat ik daar vast pas achter kom als het pakketje op de mat valt. Want dat is hoe het werkt bij ons: Jurgen bepaalt wat verantwoord is en wat niet. En hij vindt het nodig om mij daar continu op te wijzen.
“Waarom geef je meer uit als het niet hoeft?”
Zoals vorige week, toen ik Koen een nieuw setje kleding had gekocht omdat hij overal vlekken in had. “Je weet dat Leon’s oude kleren hem ook prima passen, toch?” vroeg Jurgen, terwijl hij met een kritische blik de bonnetjes op tafel bekeek. Of die keer dat ik een spontane stop maakte bij de bakker en een vers brood meenam, in plaats van de supermarktvariant van een euro minder. “Waarom geef je meer uit als het niet hoeft?” was toen zijn reactie.
“Denk je niet dat we dit beter in de gaten moeten houden?”
En het allerergste? Zelfs als ik iets koop wat voor ons allemaal is, een extra pak wasmiddel of een gezinsabonnement op de dierentuin, dan komt er alsnog een opgetrokken wenkbrauw en een vraag over de noodzaak. “Denk je niet dat we dit beter in de gaten moeten houden?” Het is verstikkend.
Dit gaat niet meer over budgetteren, dit gaat over controle
Ik weet heus wel dat ik geen held ben in financiële planning. Ik heb nooit geleerd om alles strak bij te houden, en eerlijk gezegd vond ik het ook altijd wel prima dat Jurgen dat deed. Maar dit? Dit gaat niet meer over budgetteren. Dit gaat over controle. Over grip. Over het feit dat ik me telkens moet verantwoorden voor elke euro die ik uitgeef, terwijl ik ook gewoon werk en geld verdien. Waarom voelt het dan alsof ik een kind ben dat zakgeld krijgt en bij elke uitgave een rapport moet schrijven?
Ik wil gewoon een kop koffie kunnen drinken zonder dat er een discussie ontstaat
Ik wil niet meer. Ik wil weer een eigen rekening. Niet om geld te verkwisten, maar gewoon zodat ik een kop koffie kan drinken zonder dat er een discussie ontstaat. Ik wil de vrijheid om een cadeautje voor een vriendin te kopen zonder dat ik een ondervraging krijg. Ik wil zelf kunnen bepalen waar mijn geld naartoe gaat, zonder dat ik het gevoel heb dat ik een financiële zonde bega.
Hoe zorg ik ervoor dat hij begrijpt dat dit niet alleen over geld gaat?
Maar hoe zeg ik dat tegen Jurgen zonder dat hij een hele Excel-sheet erbij trekt om te bewijzen dat een gezamenlijke rekening efficiënter is? Hoe zorg ik ervoor dat hij begrijpt dat dit niet alleen over geld gaat, maar over ademruimte? Want ik ben er klaar mee. Meer dan klaar.
PAULIEN
Jemig, ik had allang gezegd, of je houd er over op of ik ben weg met de kinderen.
Dit is een narcist, hij bepaalt wat er uitgegeven wordt.
met narcisme heeft dit niets te maken
irritant is het wel
volledig eens met Barbara. manlief denkt waarschijnlijk dat vrouwlief het met hem eens is. Hoe langer je wacht hoe moeilijker het is om dit, ongelijke, patroon te doorbreken. Ik zeg altijd, als je het niet zeggen kan, schrijf het dan. Zwart op wit is vaak confronterender dan zeggen. Geef aan dat je erover wilt praten nadat hij de brief gelezen heeft op een rustig moment. En vooral je niet door hem laten intimideren. succes
Ik herken Paulien haar frustratie. Maar eerlijk dit heeft zij vanaf het begin toegelaten. Ook ik voelde de controle, maar ik heb het omgedraaid. Dezelfde vragen zal ik hem ook stellen? En op zijn vraag zou ik antwoorden dat ik me fijn erbij voel. En geen discussie meer. Paulien moet nu keuzes voor zichzelf gaan maken.
sjonge heftig zeg… Ik weet natuurlijk zijn kant van het verhaal niet… zelf heb ik een partner die niet met geld om kan gaan, dit wist ik voor ik het huwelijksbootje in stapte. we hebben allebei n eigen rekening, waar elke maand n vast bedrag op komt. je kunt ermee doen wat je wilt! de gezamelijke rekening voor boofschappen, vaste lasten ed beheer ik. Dit gaat goed! praat er met je man over. ga, als de kids op bed liggen om de tafel zitten en bekijk hoe jullie er financieel voor staan en maak dan afspraken. €17,50 en controledrang ljjkt mij niet de moeite om n relatie te beeindiging oid. vraag hem eens waar dat gedrag vandaan komt. Heeft hij dat meer? wellicht kijken of hij hulp kan krijgen hiervoor als het toch moeilijk blijft. succes!
O zeker wel. Een man die mij zo behandelt, kan vertrekken. Of ik vertrek. In een relatie met dit soort gedrag blijf ik niet meer. En ja, je leest het goed. In het verleden heb ik in zo’n relatie gezeten. Nu heb ik mijn eigen inkomen, mijn eigen huis en ik heb een hele fijne gelijkwaardige relatie.
Waarom denk je alleen maar van alles, maar spreek je je niet uit? Dit is toch geen relatie zo. Lijkt me vreselijk om zo met elkaar om te gaan.
Financial abuse.
Hij gebruikt je uitgaven om te controleren wat je doet en waar je bent.
Dit heeft in feite niks met geld te maken.
Ik kan niet in jullie portemonnee kijken.
Dus geen idee of je partner financiële stress heeft.
Het lijkt in ieder geval wel of hij daar stress over heeft.
Hij wil graag de financiën bespreken.
(al doet hij dat op de negatieve manier)
Dan zou ik dat gesprek ook gewoon aangaan.
Behalve de boodschappen bespreken wij ook bijna alles, wat de financiën betreft.
Als ik wil gaan lunchen, doe ik die mededeling.
En andersom ook.
Voor ons werkt dat.
Als je het laat door sudderen, gaat het een keer exploderen.
Als die zorgen er zijn dan moet haar man zelf ook eens naar zijn uitgaven kijken. Hij wist een verantwoording die hij zelf niet geeft als er weer een pakje voor hem komt of hij een dure gadget koopt. Hier zit dus de scheefgroei al in. Hij is niet haar vader, maar haar partner 😉 Als er zorgen zijn moet hij open en eerlijk erover zijn en zelf dus ook minder uitgaven gaan doen, dan is er gelijkwaardigheid ☺️
hoi, ik ben het helemaal eens met Yvonne.
Ik heb mijn eigen rekening en ik doe daarmee wat ik wil, betaal mijn vaste lasten en de rest is mijn zakgeld.
maar mijn eerste reactie na lezen was….wat een doos.
ik herken jou verhaal. mijn man dacht ook goed met cijfers te zijn en regelde dat allemaal. kreeg ook steeds het gezeur dat ik te veel uitgaf. op een gegeven moment heb ik hem ook glashard gezegt dat ik daar niet van gediend was en dat ik het zelf ga doen. dat is voor ons een wijze stap geweest. we hebben het goed en overleggen over grote uitgaven. en als hij iets wil doen of bestellen is daar nu ruimte voor. het zelfde geld voor mij.
nu moet ik wel zeggen dat mijn man van dat paniekerige over te weinig geld wel wat traumatisch is als het om betalen gaat. zo durft hij bijv. niet meer in de winkels te pinnen. schiet hij van in de stress.
mijn advies. confronteer hem.met jou gevoelens en maak hem duidelijk dat dit gedrag jou verstikt.
misschien weet hij het ook niet zo goed meer en moet je het meer samen gaan doen. dus beide goed weten wat er wel en niet uitgaat en binnenkomt. voor ons was de situatie al te ver heen.
Wat ik vooral lees is dat hij zelf alle vrijheid toe-eigent en dat jou niet gunt en erger nog dat je hem er niet op aanspreekt. Mijn beste advies is om op een rustig moment het gesprek aan te gaan en hem vertellen wat het met jou doet. En ook kenbaar maken dat er scheefgroei is in jullie vrijheden. Je schildert jezelf af als iemand die niet goed op uitgaven let, maar dat doet hij zelf blijkbaar ook niet. Een dure gadget of een abonnement waar geen gebruik van wordt gemaakt… Dat is de eerste stap!
open een eigen rekening, ik heb zelf altijd mijn rekening gehouden, laat daar de kinderbijslag al op storten verder als je werkt je eigen loon. zeg dat je wilt bijdragen naar je verdiensten als je werk. anders een bedrag overschrijven waar jij leuke dingen van kan doen. wil hij daar allemaal niets van weten spullen pakken en vertrekken, hij wil macht over jouw.
zelf gelukkig niet gehad.
Uit ervaring zeg ik ‘ren heel hard weg’… Ook mijn dochter zat in een zelfde narcistische relatie. Het gecontroleerd worden maakte haar gek en zelfs nu ze weg bij hem is, probeert hij nog steeds controle op haar uit te voeren. Hij plaatst chips in de smartwatch van mijn kleindochter en ook in haar I-pad zodat hij precies weet waar ze is. En hij heeft zendertjes proberen te plaatsen in haar huis. Wat begon met 10x bellen als wij over de markt liepen wat ze precies deed en wie ze onderweg tegenkwam tot binnen een halve minuut later bellen als ze een paar sokken voor de kids gekocht had.
Je kunt praten als Brugman, maar deze controle houdt nooit meer op! Ren nu het nog relatief meevalt!
Als je hem deze vlog laat lezen moet hij direct genezen zijn. Zo niet, wees moedig en doe wat je moet doen.
en ik, ik zeg niks? Ik zou beginnen met wel wat zeggen want hij kan zijn goddelijke gang gaan terwijl jij je zit te verbijten. En no way dat het zo werkt, hij dure gadgets en rommel en jij elke cent moeten uitleggen? idd eigen rekening of wegwezen daar.
Ja, zo blijven we wel in de jaren vijftig hangen…
afschuwelijk dat je er zo tegenaan kijkt.
Er maar vanuitgaand dat hij haar zou ‘helpen’ mwy deze ziekelijke controledrang terwijl hij zijn eigen dure en ‘onnodige’ en zelf niet benutte uitgaven niet te berde brengt.
Dit klinkt gewoon als een totaal scheefgetrokke relatie en de,e vrouw zou beter ns voor ,ichzrlf kiezen wat ze wrs diep van binnen wel weet.
gewoon beiden een eigen rekening en beide een bedrag per maand wat vrij te besteden is. voor jou aan drankjes en uitjes, voor hem aan gadgets. naar rato v inkomen of beiden gelijk (vind ik eerlijker, zorgen voor kinderen is ook hard werken)
ja, het is controlerend. waar komt dat vandaan? onzekerheid, oud trauma? schulden?
praten erover en t aangeven is de enige oplossing en actie. anders maakt t meer kapot wellicht.
Vrouwen zijn zo goed in communicatie toch? BESPREEK HET MET JE MAN.
Nou Jurgen, dat probeer ik ook maar ik wil ook graag mijn verhaal kwijt op kidsenkurken.nl
pin beiden 100 euro aan het begin van de maand en laat elkaar vrij in het besteden daarvan. Al gooi je daarvan 50 euro in een gokautomaat, het is jouw keuze. zo is het bedrag vast en de besteding vrij voor beiden zonder “gezeur”.
Nou Jurgen dat kan ook wel zonder hoofdletters…is nergens voor nodig.
Paulien goed zo meis… dat was een mooi antwoord naar Jurgen toe.
Mijn vrouw deed dit bij mij, ik moest elke cent verantwoorden terwijl ik kostwinner was. Dit was genoeg om de relatie te beëindigen.
ik heb ook zo’n man, wel iets minder extreem maar het is zoals mijn zus terecht zei, het is óók vernederend, we leven in 2025!
Gewoon je eigen rekening openen, een bedrag overboeken op de gezamenlijke rekening! En dan kun je met jouw geld doen wat je wilt! Ik heb jarenlang geen eigen geld gehad, altijd moeten vragen voor de simpelste dingen in mijn huwelijk. Of het nu voor de kinderen of voor mij was, wat bijna nooit voor kwam!! “Jij kunt wel zoveel geld aan!” werd er dan gezegd! En waarvoor? De boodschappen en dan ook nog geen overbodige dingen, of extra luxe dingen! Altijd gezeik, om huishoudgeld moeten vragen, nooit es wat voor mezelf durven doen! Kapper, make up, kleding, noem maar op! Nooit gedaan!!
Ik ben 62 jaar nu,gescheiden, heb bijstand, maar heb me nog nooit zo vrij gevoeld.
Ben je bang voor die man? ik had n allang buiten gezet, hier krijg je t Spaans benauwd van. open in elk geval je eigen rekening en laat je salaris daar op storten, en ook de kinderbijslag. leef heerlijk je eigen leven en koop wat voor je kind als t nodig is. wel bijdragen in de kosten natuurlijk. Maar ik denk niet dat ik ‘m over de vloer zou willen hebben.
Dit kan echt niet. Niemand, ook je man niet heeft het recht om jou te controleren.Wn al helemaal niet dezelfde dag. Je kan 1x per maand kijken als je schulden hebt hoe je de kosten naar beneden kan halen maar zonder schulden heeft hij geen recht om mee te kijken.
Ik ben inmiddels 10 jaar samen met mijn man en hij heeft vrijwel nog nooit op mijn bankrekening gekeken. Hij kan de bankafschriften inzien als hij dat wil maar dat lijkt mij niet dat dat ooit gaat gebeuren.
ik heb zelf ook echt geen idee wat hij uitgeeft. Nu ik reacties lees zie ik dat dit niet bij iedereen zo is. Het enige dat ik verwacht is dat manlief een beetje spaargeld heeft voor grotere uitgaven die we samen doen zoals een keuken of nieuwe schutting. Als ik alleen een hapje ga doen if ik betaal voot de hele kroeg, dat is helemaal mijn dingetje.
Zelfde bij mijn ex vriendjes en ouders. Mijn moeder werkte niet maar bepaalde wel zelf wat ze wel of niet uitgaf. Niemand heeft het recht om mee te kijken of controle uit te voeren als er geen schulden zijn. Als je mijn rekening wilt inzien dan vraag je er na. Getrouwd of niet.
Jullie relatie is zo echt niet gezond. Zorg dat je weer twee rekeningen hebt en betaal gewoon van je eigen salaris jou deel aan hypotheek, boodschappen en vaste lasten. De rest is voor jou om leuke dingen van te doen. En een beetje sparen natuurlijk..
sjonge wat een vreselijke narcist.
die zal niet veranderen.
absurd om meteen bij thuiskomst
tex en uitleg te moeten geven.
op alles heeft deze man kritiek wat ze
ook koopt..nee ze zal hem toch eens
flink de waarheid over zijn gedrag en zijn
geld kosten.dat mag wel
eigenzinnig karakter.maar voor haar eigen
kiezen zal te moeilijk zijn..ja zo loopt een
huwelijk langzaam stuk
sterkte en kracht en wijsheid voor beide.
Daarom hebben we allebei een eigen rekening voor mijn kleding en hobby’s en zij voor kleding en schoenen:-) en gezamenlijke rekening voor de boodschappen (beheer ik) en een gezamenlijke rekening voor de vaste lasten (beheert zij). Nooit geen gezeur.
precies. zo simpel is het!
Laat niet over jezelf heen lopen, want dit gaat van kwaad tot erger. Open je eigen rekening (het is namelijk je eigen zuurverdiende geld) en gebruik de gezamelijke rekening om alle vaste lasten op te storten. Bereken hoeveel je per maand kwijt bent aan boodschappen en stort dan ieder de helft ook op die rekening. Het is toch absurd dat hij als een politieagent gaat bepalen wat je wel en niet zou mogen doen.
Mijn man wilde graag alleen een gezamenlijke rekening. Ik heb toen gelijk gezegd: ik wil het best proberen, maar als je ook maar zeurt over iets van uitgaven, dan wil ik wel een eigen rekening ernaast.
Gelukkig hoef ik mezelf nooit te verantwoorden. Wij gunnen elkaar de uitgaven die nodig zijn. Grote uitgaven overleggen we natuurlijk wel, al is het soms ook een mededeling. We verdienen allebei geld en dragen allebei bij aan het huishouden, dus verdienen het ook om te betalen voor iets ernaast.
Ik zou gewoon zeggen dat je geen zin hebt om je te blijven verantwoorden. Duik anders wel zelf in de gezamenlijke rekening, daar kun je zelf ook bij en tel de uitgave die hij maakt ook gewoon bij elkaar op, naast wat jij buiten de dingen voor het gezin uitgeeft. Want ik vind het bizar als er echt moeilijk gedaan word over een keertje op het terras of een keer brood van de bakker. Dat zijn normale dingen die gewoon moeten kunnen, zolang je niet echt financiële problemen hebt.
Helder verhaal! Ik zou, wat je geschreven hebt, aan Jurgen laten lezen. Misschien is hij zich er totaal niet van bewust dat hij dit doet en hoe dat voor jou voelt. Als dat niet helpt, kun je idd gewoon allebei een vast bedrag per maand voor jezelf reserveren. Maar misschien is het alleen een kwestie van bewustwording.
Het is al een tijdje zo en hij kan steeds verder grenzen opschuiven. Geef bij hem aan dat je een zakgeld rekening wil openen. En dat hij dat ook doet. Daar wordt elke maand een afgesproken bedrag op gezet, waar ieder mee kan doen wat zij/hij wil. Werkt bij ons perfect.
De gezamenlijke rekening (op beider naam) is verboden gebied voor persoonlijke aankopen.
Als hij er niet voor openstaat zul je meer drastische maatregelen moeten treffen.
Het inkomen is van jullie samen.
Hoezo zakgeld rekening. Gewoon je eigen salaris op je eigen bankrekening. Hij ook een eigen rekening en apart een gezinsrekening waar alle vaste lasten af gaan. Ook binnen een relatie ben je een zelfstandig persoon.
zou eens aangeven dat jij ook zeggenschap heb in de financiën en eens zelf alles inzien
straks is stront aan de knikker heeft hij een dikke spaar rekening en jij niks
lekker ieder een eigen rekening samen zorgen voor de vaste lasten en verder je eigen dingen regelen
ook met dat setje voor je zoontje vind dt echt niet kunnen dus de oudste krijg alles nieuw en de jongste moet het maar steeds overnemen van de oudste
zou meteen even duidelijk maken dat er ook kindergeld voor is en de kinderen gelijk behandeld worden op dit gebied
je man is gewoon een controlerende cheapskate veel succes
ik zou zeggen stel je grens of maak dat je wegkomt. geloof nooit dat deze controle alleen geldt mbt financiële zaken
Lijkt mij een vreselijk narcistisch alphamannetje.
Tip van een alpha man; volop tegengas geven dat je dit niet pikt en wel hierom…! 👍
Heel herkenbaar! Alsof je met een steen in je maag thuiskomt terwijl je eigenlijk het plezier had willen delen.
ik heb nu aangegeven dat ik de preken zat ben en de volgende keer een eigen rekening ga openen .Waar hij geen zicht op heeft.Daar stort ik elke maand een vast bedrag op.
Je zegt t precies goed, dit heeft niks met meer budgetteren te maken. Ik zou t gesprek openen en aangeven wat jouw gevoel is hierbij. En aansluitend zeg je, ik wil dat we de vaste lasten en dingen voor ons gezin gaan verdelen, naar rato. wat er overblijft is mijn eigen geld waar ik mee kan doen wat ik wil en op is op. Dat geld ook voor jou. En je kunt ook aangeven van dat soort abonnement en zijn gadgets… dat jij daar niks om geeft maar dat t niet helemaal fair is hoe hij dat niet ziet in vergelijking met jou uitgaven. Hoe dan ook.. maak t bespreekbaar want dit is ziekelijk gedrag.
misschien is het ooit zo ontstaan naar beiden tevredenheid maar nu maakt het jullie ongelijkwaardig op financieel gebied.
Het is nodig dat hij dit inziet.
staat er in de exel-sheet ook wat hij uitgeeft: het sportabonnement, de gadgets? daar moet jij dan vragen over stellen. Hij moet zich bewust worden van zijn eigen gedrag.
En je kunt hem erop wijzen dat jij recht hebt op het besteden dan wel bepalen van de besteding van je eigen verdiende geld.
zou het helpen als je hem vraag je helemaal bij te praten over de financiële situatie en het overzicht. Je geeft hem complimenten over hoe goed het bijgehouden word en houdt voortaan zelf ook precies bij wat hij uitgeeft. 1x per week vertellen jullie elkaar wat je hebt uitgegeven en waarom, hij mag jou bevragen maar jij hem zeker ook!
je kunt ook bepalen dat je beide sowieso een bedrag vrij te besteden hebt waar de ander geen vragen over mag stellen. stel dit ook op voor de kinderen, zodat je die naar eigen inzicht een ijsje oid kunt trakteren.
ziekelijk gedrag, een terrasje met vriendinnen moet gewoon kunnen en het is ook gezond om dingen zonder hem te doen
Run.
Nee niet letterlijk nemen maar wel je grenzen gaan aan gegeven van je mag het vragen ik geef antwoord maar je bepaalt niet wat jij er van vind.
En tijd voor een eigenbankrekening.
Allebij zakgeld en daar wordt niet meer over door gevraagd of gezeurt.
En benoem wat jij niet fijn vind aan hem wat betreft uitgaven.
En toch het woord RUN zeg ik niet zomaar, Wat speelt er nog meer dan dit?
blijf lekker bij je man en stop met klagen. je gaat toch niks veranderen want je bent zwak.
wacht, wat?!?!
pim, hoe dùrf je… toetsenbordridder…
zij gaat dit niet zo laten, weet ik zeker.
Dom advies. Er zijn meerdere ideeën. Maar vooral het ongelijkwaardige hierin kan niet.
Hij wil alles controleren en er verantwoording over krijgen, maar voor zichzelf gelde andere regels.
Dat moet veranderen.
ze laat dit zelf toe al veel te lang
klagen heeft geen zin
ze had direct moeten zeggen bij de eerste keer al wat hij denkt wie hij is
ze is de enigste die dar kan stoppen plus hij besteld wel van alles en een abonnement bij de sportschool waar hij dus al maanden niet is geweest
ik had gezegt kun jij dan effe jou onnodige uitgaven direct terug sturen en ook even je abonnement stopzetten want je gaat ja toch niet daar heen
als jezelf de mond maar steeds houd dan niet klagen
wat ik al schreef had bij de eerste keer meteen al war gezegt en anders rot mooi op
dit is pure controle wat hij doet en deze vrouw laat het zelf toe
Wat is dit nu ….echt waar Pim, denk jij er zo over?
Hoe weet jij nu of ze wel of niet gaat veranderen.
Volgens mij ben jij er niet bij in dat huwelijk
Oe, ik snap dat het benauwend is. Wij hebben allebei onze eigen rekeningen en maken beiden maandelijks een bedrag over voor alle vaste lasten en boodschappen. Verder bepalen we zelf wat we doen met ons eigen verdiende geld. Werkt al 25 jaar prima.
Ik leef zo al 35 jaar….En ik werk ook fulltime, maar ik blijf toch onder 100% controle. Zeer ongelukkig.
Daarom hebben we allebei een eigen rekening en gezamenlijke rekening voor de boodschappen (beheer ik) en een gezamenlijke rekening voor de vaste lasten. Nooit geen gezeur.
bizar. ik heb een man die werkelijk nog nooit, zelfs niet op mijn uitgaven van honderden euro’s, ooit iets heeft gezegd. we laten elkaar volledig vrij. hj mag kopen wat hij wilt, ik ook. ik geloof zelfs niet eens dat we ooit op de rekening kijken naar hoeveel er is uitgegaanen wie van ons dat heeft uitgegeven. dat is in mijn ogen liefde en respect, elkaar loslaten en vertrouwen, geen controle. ik zou gillend gek worden van dit nare controlerende gedrag. dat jij dit pikt, man kom eens voor jezelf op en vertel hem hard de waarheid. of vraag een scheiding aan, dit gedrag verslechterd en verergerd alleen maar!!
Wat een heftige reacties af en toe.
Paulien zegt dat ze hiér klaar mee is, niet dat ze niet meer van Jurgen houdt!
Maar Paulien, zo’n spreadsheet kan juist jouw redding zijn!
Stel samen een spreadsheet op met daarin plaats voor een eigen budget voor beiden naast de gezamenlijke uitgaven. Vraag vervolgens twee dagen bedenktijd om zelf nog even te denken en rekenen.
Hou je vervolgens aan het budget en klaar!
Wat vreselijk, die controle. En de manier hoe hij tegen je praat. Alsof je een klein kind bent. Je bent een volwassen vrouw en jij geeft, net als hij, ook soms geld uit. Dat is heel normaal en doet elke vrouw. Ik zou daar niet tegen kunnen. Heb jij inzage in de financiën? Dan zal ik zeggen dat jij graag mee wil kijken met hem. Hij staat niet boven jou. Jullie zijn gelijk aan elkaar en dan kan je ook heel goed in de gaten houden wat hij uitgeeft en hem daarmee confronteren. Kom voor jezelf op! Als een man op zo’n toon tegen je praat, is dat niet goed.
sorry hoor maar je bent gewoon getrouwd met een gierige sukkel die zijn vrouw niks gunt….koopt ook zeker nooit een bloemetje voor je of een bosje rozen…gewoon zomaar om je blij te maken…is te duur voor meneer.
Grote rode rode vlag….te laat mischien om te rennen(met kinderen)en je eigen leven te leiden…je bent erin getrapt maar zorg er in ieder geval voor dat je je eigen rekening hebt! enjoy life….its short..
Sowieso hebben jullie iedere maand een budget voor jezelf nodig. Je man gaat ervan naar de sportschool, koopt gadgets.
Waarom zou je niet een vast bedrag per maand afspreken wat vrij te besteden is? Voor ieder gelijk. Dan kan je man daar lekker van sporten en z’n dingetjes bestellen en jij lekker met je vriendinnen wat drinken of een cadeautje kopen.
Dan gaan jullie niet over je budget, die uitgaven zijn er sowieso elke maand al. Alleen heb je het nu vrij besteedbaar zonder verantwoording.
Een extra rekening is zo te openen, waar je het elke maand naar over maakt.
wat zijn we weer lekker de partner aan het veroordelen. terwijl hij alleen uit liefde probeert haar financieel bewustzijn te vergroten. waarschijnlijk is in het verleden bij hem angst ontstaan door ongeplande uitgaven aan haar kant op een moment dat ze al krap bij kas zaten.
de relatie is er veel meer mee geholpen als ze met liefdevolle woorden aan hem kan vragen om toe te lichten hoe hun gezamenlijke financiële situatie is. en daarna kan hij inzien hoeveel het oplevert als ze een eigen rekening heeft.
nou dit is nog eens een sterk staaltje recht kletsen wat krom is. mijn hemel, wat een lariekoek zeg
hi hi klopt, helaas…
zo te lezen controleert hij alleen wat zij uitgeeft, terwijl hij zelf wel onnodige dingen aanschaft. dus hoezo uit liefde.
Liefde voor zichzelf, wat een blaaskaak..
hahaha serieus?!! u kent de man persoonlijk? of bent u stiekem de man. sjongejonge
Hem op zijn uitgaven te wijzen kan ‘gevaarlijk’ zijn. De man lijkt mij een narcist. Hulp zoeken en wegwezen daar.
ik heb maar 1 advies. vandaag nog wegrennen. Wat een vreselijke vent. ik heb hetzelfde meegemaakt, deze man leeft enkel voor zichzelf. doe het jezelf en de kinderen niet aan. Jij bent meer dan verantwoordelijk, dat heb je allang bewezen!
kijk eens terug naar vroeger. aan wie doet jouw partner je denken? zoek het patroon. dit is n levensles dus is er zelfreflectie nodig en werk aan de winkel. weglopen heeft geen zin want dat patroon achtervolgt je totdat je de les hebt geleerd.
het gaat erom dat jij jezelf op nr 1 zet…denk aan vliegreis instructies zuurstof: eerst jezelf dan pas kun je een ander helpen. dus…veel succes
Ik denk dat dit nog erg veel voorkomt.
Het zijn karaktertrekken van beide mensen waaraan gewerkt mag worden.
De een komt niet voorzichzelf op en de ander maakt daar misbruik van maar is er tevens om haar te leren om voorzichzelf op te komen. dat gaat niet op een bewust niveau maar onbewust. Als zij leert om voor zichzelf op te komen dan gaat het veranderen. Ik heb dit zelf ervaren.
er word hier gereageerd op een bepaalde toon, en die kan ik zeker begrijpen een grote rode vlag en blijf erbij weg.
nu vraag ik mij af, of de reactie hetzelfde is op het moment wanneer de vrouw zo obsessief bezig is?
Natuurlijk Piet. Ik begrijp nooit waarom sommige mannen hier van die gender issues proberen aan de kaak te stellen alsof ze diep getraumatiseerd zijn door de behandeling van een vrouw in het leven. Niet alle vrouwen zijn hetzelfde, net zoals niet alle mannen hetzelfde zijn. Een groepje gaat vreemd van beide genders, een groepje is toxisch en obsessief van beide genders, een groepje is zelfstandig van beide genders en gelukkig is een grote groep van beide genders lief en leuk.
vwb het topic: Het komt inderdaad allemaal wat onderdanig over. Kweek zelf een excel bestand en hou eens 3 maanden bij wie wat uitgeeft. En schuif hem dat onder de neus. Of, als je het nog wat vredelievender wil aanpakken: ga toch maar eens serieus in gesprek met je partner om tot een oplossing te komen omdat je aangeeft niet meer te willen.
Ik neem aan dat je zelf ook een inkomen inbrengt, dan heeft hij niets te zeggen over jouw uitgaven. Ben je echter huisvrouw zonder inkomen, dan is dit het gevolg van jouw keuze om financieel afhankelijk te willen zijn van een man die je geen vrijheid gunt. En als dat niet is wat jij wilt, dan moet jij dat veranderen.
ik ben blij dat ik mijn eigen rekening heb en wij een taak verdeling hebben hij de huur en de lening ik de boodschappen en de rest.nooit gezeik of ruzie over geld
gelijk % van Inkomen voor gezamenlijk levensonderhoud -> huis gwl boodschappen. salaris op je eigen rekening. eigen spaarrekenkng en eigen lopende rekening en op een relatie therapeut.
wegwezen bij die man… het begint met dit soort zaken en voor je het weet zit je geïsoleerd en kun je geen kant meer op. en als je dat niet wilt? neem een eigen bankrekening, vertel die man niks en stort daar je eigen geld op… maar beter ga je je eigen weg. je hebt hem niet nodig.
Dit heeft niets met geld uitgeven/ budget te maken. Als dat de aanleiding is dan zou hij ook geen geld aan zichzelf besteden. Dit is controle, heersen en alleen uitgaan van eigen belang.
Neem sowieso een eigen rekening (ook een spaarrekening). Dit gedrag is niet gezond en lijkt niets met liefde te maken te hebben. Als je niet voor jezelf opkomt wordt de controle alleen maar erger. Ook in die zin van belang dat je financieel zelfstandige keuzes kunt maken.
Ga in gesprek; niet over het geld maar over zelfstandige keuzes en jouw eigen leefruimte. Geef aan waar jouw behoeftes liggen. Vraag naar zijn behoeftes en bespreek de sportschool. Niet vanuit kritiek maar dat je concludeert dat hij even niet gaat. Hij mag die ruimte nemen.
Ook als de een meer verdient dan de ander is dat geen reden dat een de regels bepaalt. Je bent samen (naar rato) een huishouden aangegaan.
Als je het moeilijk vind om in gesprek te gaan bereid je dan voor. Er is voldoende informatie te vinden hoe je dat kunt doen en wat de valkuilen zijn. Oefen desnoods met een vertrouwd iemand.
Succes!!!
De meeste ruzies in het huwelijk gaat meestal om geld. Je man is vast een beheerder van het geld. En jullie hebben gezamenlijk inkomsten. Als jullie samen het overzicht bekijken van de inkomsten en de uitgaven en wat de saldo betrefd om ervan te leven, dan kan je afspreken of je ruimte op je budget kan krijgen en dan op je aparte rekening. En wat je dan koopt is je eigen verantwoordelijkheid. Maar als je man niet toe in staat is om rekening met je te houden dan is hij erg arrogant bezig en autoritair. Of je moet zo doen dat je een eigen rekening opent. Wie betaal de huur en vaste lasten? Wie doet de boodschappen? Taakverdeling heet dat
Nou jou man zou neervallen, als hij mijn bonnetje zag..17,50. Dat kost mijn voorgerecht alleen al. Dan nog heerlijke wijntjes. Meid zou er nooit mee kunnen leven. Heel veel sterkte met zo’n vervelende vrek!
Schud die onderdanigheid eens van je af en geef hem eindelijk eens wat weerwoord.
Dit wordt steeds erger als je er niets tegen doet.
Sterkte.
precies, spreek hem aan op zijn sportschool abonnement, zijn gadgets etc. absoluut niet accepteren dit
Kweek eens een ruggengraat en neem je eigen rekening…Jeeeez wat een onderdanig gezemel zeg. Wat nou uitleggen. Is hij jouw baas ofzo?
Ik had ook.zon leven en zo’n man. ik ben er godzijdank vanaf.
Geloof mij, dit gaat nooit veranderen en je word stapelgek en ongelukkig.
heel verstandig. neem het heft in eigen hand!
Zeg een wat tegen hem over zijn uitgaven!!
Hopelijk gaat hij het beseffen … misschien ook niet.
Laat niet alles slikken, dan ontplof je 🤯
Je moet echt voor jezelf gaan opkomen, dan zie je wel waar de weg naartoe leidt.
Leuk of niet maakt niet uit je hebt nu al niet leuk.
Kies ook eens voor jezelf!
Buiten het feit dat zo’n reactie van iemand waar je mee getrouwd bent niet normaal is, heb je toch neem ik aan gewoon beide ook een eigen rekening en dan daarnáást nog een gezamenlijke rekening?
hij hoeft helemaal niks te begrijpen. en hij moet jou helemaal niet gaan uitleggen dat 1 rekening efficiënter is. jij werkt, jouw geld. delen wat ih gezin aangepast moet en kan worden en gewoon allebei een bedrag afspreken wat beiden per maand uit mogen geven voor zichzelf. en waarom zou je niet zijn sportschoolabonnement en de rest erbij halen? hij tikt jou toch ook op de vingers? je mag best laten weten wat dit met jou doet. bang om ruzie te krijgen? nou ruzie klaart de lucht hoor. en klaart t de lucht niet, dan zou ik mn bedenkingen hebben over hoe verder te gaan.
Tem. Jouw reactie verdiend geen aandacht.
Paulien, er moet iets veranderen in jullie relatie. Een aparte bankrekening is niet genoeg. Dit is narcistisch gedrag.
zo klinkt het wel ja en zeer herkenbaar
Dit is niet te doen zo.
Leg zijn persoonlijke uitgaven en jouw persoonlijke uitgaven naast elkaar. zeker weten dat de zijne meer is. Jij hebt toch recht op het zelfde aangezien het een gezamenlijke rekening betreft.
wat een vreemde en onaardige reactie. nou, ik begrijp het heel goed! Met zo’n man zou ik niet kunnen leven. Hier moet iets veranderen, want dit hou je niet vol. Veel succes!
het onderdanige vrouwtje spelen, en dan lopen klagen.
ik begrijp daar niks van.
En zo’n reactie is dus precies waarom ik nu wel getrouwd ben, maar op huwelijkse voorwaarden. In de praktijk betekent dit o.a. geen gezamenlijke bankrekening. Ik betaal de vaste lasten van mijn huis. In de huwelijkse voorwaarden zit dat verrekening kan, maar wel binnen een termijn die ook in de voorwaarden staat. Ik ben dus 100% onafhankelijk en zelfstandig en dat geldt ook voor mijn partner.
Boodschappen halen we om en om.
als het zo doorgaat, raakt Paulien zo gefrustreerd dat het misschien wel haar huwelijk kost. Ik zou haar adviseren om eerst uit die slachtofferrol te komen. ‘Ik ben geen held met cijfers’ is geen excuus. Vraag je man om je het uit te leggen, maak er een gedeelde verantwoordelijkheid van (met een beetje geluk juicht hij het zelfs toe). En als hij dat niet wil, dan haal je je kennis ergens anders.
Dan, als je weet waar je over praat, bespreek je met hem wat dit met je doet. Deze controle, de oneerlijkheid van wat hij wel aan zichzelf uitgeeft. En dat je tot de conclusie gekomen bent dat in jullie financiële situatie de zakgeldmethode het beste werkt en welk bedrag dat zou moeten zijn. Dit bedrag kun je onderbouwen als je je huiswerk hebt gedaan en je het dus over feiten ipv gevoelens kunt hebben.
Als Jurgen dit allemaal niet wil, je bewust buiten de cijfers houdt en vindt dat hij meer mag uitgeven dan jij, dan wordt het tijd voor therapie. Je gaat het zelf niet redden in de gesprekken want je durft hem nu al nergens op aan te spreken. Mensen nemen nu eenmaal, vaak onbewust, de ruimte die ze van de ander krijgen. Dat kun je alleen veranderen als je zelf verandert.