Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik heb drie prachtige kinderen: Michael, Johanna en Isabel
Drie totaal verschillende karakters, drie totaal verschillende levenspaden. Ontzettend leuk. Michael, de oudste, 32 jaar en vader van mijn enige kleinkind, Dionne. Johanna, 28 jaar, een creatieve designer die zich uitleefde in een kledingwinkel waar ze de poppen aankleedde en hele stellages bouwde. En dan Isabel, de jongste, 24 jaar en nog volop in haar studie geneeskunde.
Ik was trots op ze
Op hoe ze hun eigen weg gingen. Maar die trots werd de laatste tijd overschaduwd door iets anders. Ruzie. Jaloezie. Gedoe waar ik nooit rekening mee had gehouden. En het begon allemaal met een paar honderd euro.
Een klein gebaar met grote gevolgen
Michael en en zijn vrouw Kyra hadden het niet breed. Ze werkten allebei hard, maar met een peuter van twee jaar en alle kosten die daarbij kwamen, was er weinig ruimte voor extra’s. Ik zag het aan hen, aan hoe ze telkens de goedkoopste opties kozen, hoe ze uitstapjes afzegden omdat het ‘even niet uitkwam’.
Toen Kyra me vertelde dat ze zo graag een paar dagen weg wilden, maar dat het financieel niet ging lukken, twijfelde ik geen moment
Ik had wat spaargeld en kon het makkelijk missen. Dus ik maakte een paar honderd euro over voor de zo gewilde zomervakantie. ‘Geniet er lekker van,’ had ik gezegd. ‘Maak herinneringen.’ Kyra had tranen in haar ogen gehad. Michael had me stevig omhelsd. ‘Dank je, mam. Echt.’ Ik dacht er geen seconde over na. Totdat Johanna en Isabel erachter kwamen.
Boze gezichten aan de eettafel
‘Dus je betaalt hun vakantie?’ Johanna’s toon was scherp. Ze zat tegenover me in de woonkamer, armen over elkaar geslagen. Isabel stond ernaast, haar gezicht een mengeling van boos en teleurgesteld. ‘Ik heb gewoon een beetje geholpen,’ zei ik rustig. ‘Ze hebben het niet breed en ik kan het missen.’ ‘En wij dan?’ zei Isabel. ‘Krijgen wij dan ook een paar honderd euro? Of moeten we eerst een kind krijgen voordat je ons iets toestopt?’
Ik keek haar verbaasd aan
‘Jullie komen toch niks tekort? Jij zit nog op school, Isa. Je hoeft niet eens hypotheek te betalen.’ ‘Daar gaat het niet om,’ zei Johanna fel. ‘Het gaat erom dat je Michael voortrekt.’ Ik zuchtte. ‘Ik trek niemand voor. Maar hij heeft een gezin. Dat is anders. Jullie krijgen ook iets als jullie zover zijn.’
Johanna was woest
‘Misschien wil ik wel helemaal geen gezin, mam. Ben ik dan minder belangrijk?’ Die opmerking raakte me. ‘Lieverd, zo bedoel ik het niet…’ ‘Dat is wel hoe het voelt,’ beet ze me toe. ‘Jij hebt altijd al een zwak gehad voor Michael. En nu heeft hij een kind en wordt hij nog meer voorgetrokken.’ ‘Dat is niet waar!’ zei ik. ‘Jullie hebben áltijd alles gehad wat jullie wilden. Jullie hebben gestudeerd zonder zorgen. Jullie hebben nooit iets hoeven missen. Dit was gewoon een klein beetje hulp.’ ‘Nou, het voelt als veel meer dan dat,’ mompelde Isabel. Ze keek naar Johanna en ik zag dat ze elkaar stilzwijgend begrepen.
Een ongemakkelijke stilte
Ik wist even niet wat ik moest zeggen. Het leek alsof hoe ik het ook uitlegde, ze het niet wilden horen. Natuurlijk gunde ik Michael en Kyra die vakantie. Maar dat betekende niet dat ik van Johanna en Isabel minder hield. Hoe konden ze dat niet begrijpen? ‘Jullie zullen ook iets krijgen als jullie het nodig hebben,’ probeerde ik opnieuw. ‘Als jij, Johanna, ooit een huis koopt en een zetje nodig hebt, dan help ik je. En Isa, als jij straks afgestudeerd bent en op je benen moet staan, sta ik ook voor jou klaar.’
Johanna schudde haar hoofd
‘Het gaat niet om het geld, mam. Het gaat om het principe.’ Ik voelde de irritatie in me opborrelen. ‘Maar welk principe dan? Dat je moeder iets kleins doet voor haar zoon die het wat lastiger heeft? Moet ik alles dan maar verdelen alsof ik een boekhouder ben?’ ‘Misschien wel, ja,’ kaatste Johanna terug. ‘Dan voelt het tenminste eerlijk.’ Isabel zuchtte en stond op. ‘Laat maar, Joh. Mam snapt het toch niet.’
Ik keek hoe mijn dochters de keuken uitliepen, gefrustreerd en boos
Ik bleef achter met een bittere smaak in mijn mond. Had ik echt iets verkeerd gedaan? Of zagen zij het gewoon verkeerd?
Een gesprek met Michael
Later die avond belde Michael. ‘Mam, ik hoorde van Kyra dat Joh en Isa boos zijn.’ Ik zuchtte intens. ‘Ja. Ze vinden dat ik jou voortrek.’ ‘Dat is onzin,’ zei hij meteen. ‘Jij hebt ons allemaal altijd evenveel gegeven.’ ‘Dat probeer ik ze ook uit te leggen, maar ze willen het niet horen.’ ‘Laat ze maar even,’ zei Michael. ‘Ze begrijpen het misschien pas als ze zelf kinderen hebben.’ Ik hoopte dat hij gelijk had. Maar ergens, diep vanbinnen, deed het pijn. Want ik had nooit gewild dat geld tussen ons in zou komen te staan. En ineens ging ik twijfelen of het wel kon wat ik had gedaan…
ASTRID
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
jeetje zeg wat een reacties. deze moeder mag zelf bepalen wat ze met haar geld doet en hoeveel ze aan wie geeft. Er zijn nergens regels over dat je elk kind evenveel moet geven of dat je elk kind tegelijk hetzelfde moet geven.kom op zeg moet niet gekker worden.
Heb 3 kinderen waarvan 2 thuis en met 1 helaas geen contact maar die 2 wat thuis wonen krijgen meer dan genoeg en de ene keer is dat de oudste en de andere keer de jongste ligt er gewoon aan wanneer wie wat nodig heeft. verjaardag krijgen ze beide €50 ook al zit er 9 jr verschil tussen. kerst krijgt ieder €100. en tussendoor meer dan genoeg.
Mocht de middelste zich ooit bedenken dat ze terug komt naar hier dan krijgt ook zij voldoende en zal niks te kort komen.
Dit gaat niet om geld. Dit gaat erom dat moeders vaak de neiging hebben om hogere standaarden van dochters te eisen en zonen zachter of meer beschermend benaderen.
De ongelijkheid gevoelens komen daar vandaan. Het geld is dan slechts de bevestiging van dat gedrag.
Als ik weet dat mijn broer het moeilijk heeft en mijn moeder zou zoiets doen, dikke prima! Ik zou het hem ook gunnen. Ik heb daar geen problemen mee en ik weet dat mijn moeder hem niet voortrekt, maar hem ook een onbezorgde vakantie wenst. Hangt wel af van de situatie moet ik zeggen, indien hij en zijn vrouw steeds geld over balk smijten voor domme dingen, dan vind ik het niet kunnen. Maar wanneer zij gewoon werken en net de eindjes aan elkaar kunnen vastknopen iedere maand, dan gun ik het hun van harte. Ik zou mij niet benadeeld voelen.
wat zijn dit voor reacties allemaal.. mag die moeder even zelf bepalen of zij met HAAR eigen geld der zoon en schoondochter geld geeft om op vakantie te gaan?! Ze geeft aan dat haar dochters niks te kort komen.. en als ze hulp nodig hebben ze voor hun klaar staat. dus heel die poeha nergens voor nodig.
je KINDEREN gelijk behandelen en liefde en aandacht geven is belangrijker dan GELD! dat is elkaar iets gunnen en voor elkaar klaar staan.
Hmm in soortgelijke situatie gezeten. ik had een broer die niet goed met geld om kon gaan. lees: hij maakte altijd alles op en had dus voor veel dingen geen geld. mijn zus en ik gingen verstandiger met geld om en spaarden voor leuke dingen. mijn ouders gaven dan wel eens wat aan hem als hij het moeilijk had. mijn zus en ik vonden dat niet eerlijk. wij hadden het gevoel van als ik alles maar uitgeef dan krijg ik extra geld van mijn ouders.nu begrijp ik nog steeds niet dat bij mensen hun schuld wordt kwijtgescholden, het voelt aan van: maak maar schulden en geniet. iemand anders betaalt het wel….
Als één van mijn kinderen dit zo roepen tegen mij was ik er direct klaar mee geweest! Had gezegd stap in die auto en we rijden naar de bank dan krijg je geld maar vraag mij nooit weer om een gunst als je krap zit of iets dergelijks! Had ze daarna alle drie bij elkaar geroepen en gezegd: aangezien er wordt gedacht dat ik iemand voor trek is dit bij deze de laatste x dat jullie iets van mij krijgen en mijn erfenis gaat naar een goed doel. Ik zelf wil niet weten of mijn zusje iets krijgt en het gaat me ook niks aan.
nou precies dit!
Altijd het zelfde geven als dit kan. Om dit te voorkomen. Of vooraf met de dochters bespreken.
Mijn ouders hielpen ook wel eens 1 van de kinderen financieel. Niemand van mijn 11 broers en zussen deed daar moeilijk over. Nu doen wij dit ook onderling. Zo kan het ook.
Ik heb niet álle reacties gelezen, maar ik ben het er mee eens dat er een dynamiek vanuit vroeger mee speelt. En dat het inderdaad niet persé om het geld gaat. dat het voor de zussen meer een bevestiging is van hoe zij de gezinsdynamiek ervaren. wellicht versterken ze die gevoelens ook wel wat bij elkaar? toch denk ik dat je als ouder het ook wel echt door de ogen van je kinderen kunt proberen te bekijken? En hun gevoel daarin serieus te nemen? zoiets als: dat je het echt erg vind hoe zij dit ervaren dat hun broer altijd al wat werd voor getrokken? dat jou dit als moeder nooit de bedoeling is geweest? dat je dit niet zo door had bij het bijstaan van je zoon? En dat het er verder niet van af hangt of zij nou wel of niet een gezinnetje krijgen voor wat extra’s? wellicht kun je proberen dit nu als gedane zaak uit te leggen, maar dat je snapt hoe dít voor je dochters voelt. En dat je hier een eventuele volgende keer meer rekening mee zult houden? Dan voelen je dochters zich wellicht meer gezien en gehoord? waar meer de kern ligt van deze kwestie denk ik?
Beste Agnes; sorry hoor, maar hier zakt mijn broek van af! Ik kom zelf uit een “warm nestje” als ik het zo mag zeggen! Ben geboren in de jaren vijftig, als vierde kind uit een gezin van vijf. Heel breed hadden mijn ouders het niet! Delen was voor ons als kinderen iets vanzelfsprekends! Dat is zo altijd gebleven! Als een van de vijf iets extra’s nodig had, door wat voor omstandigheden dan ook, dan was dat oké! Het lijkt wel of de jeugd van tegenwoordig vindt dat ze overal recht op hebben en moeten ouders verantwoording afleggen over alles! Ik wil niet bagataliseren maar kom op; ga aan tafel zitten en praat met elkaar en laat je moeder genieten van het feit dat ze hun een weekendje of wat dan ook kan geven!
Mevrouw mag toch zelf bepalen? De kinderen zijn ook ouder en wat zij doet met HAAR geld, moet ze zelf weten. Wat ik minder vind, is dat Kyra teveel kletst en ze manipuleert. Waarom moet ze tegen haar schoonmoeder zeggen, dat ze zoo graag weg wil maar niet kan betalen? En vervolgens, denk het heeft verteld aan 1 van de zussen? Had het lekker voor je gehouden.
Ik heb ook 3 kinderen, en ik bepaal zelf wat ik met mijn geld doe.
u neemt dingen aan… u weet niet of dit ook zo is gegaan. doe het met de informatie die u heeft en laat het daarbij.
Er speelt hier veel meer achter dan alleen het voorval wat hier verteld wordt. Deze afgunst tussen kinderen onstaat niet zomaar. Grote kans dat hier al jaren van (onbewuste) ongelijke behandeling aan zijn voorafgegaan.
Het bespreken van het voorval met de zoon zal de relatie ook niet bevorderen, maar zorgt alleen maar voor nog meer afstand tussen de kinderen.
De zussen komen misschien egoïstisch over, maar de reactie van de zoon “ze begrijpen het wel als ze zelf kinderen hebben” is vooral defensief en niet erg begripvol naar zijn zussen toe en slaat daarnaast ook nog eens nergens op. Het krijgen van kinderen is een eigen keuze en geeft je geen enkel recht om bevoorrecht te worden in welke situatie dan ook.
wat als hun nooit kinderen krijgen? of ze willen of niet… dat betekent dat ze volgens hun broer en jezelf het nooit zullen begrijpen. dat is een pijnlijke uiting..
ik snap ze wel.
maar ik snap jou ook.
maar de focus ligt heel erg op een gezin en kinderen. dan wordt je extra geholpen…
Helemaal mee eens.
Liebeth lekker doen! mijn broer kreeg altijd meer omdat hij het nodig had en ik reden mij zelf wel. dst heeft mij nooit gedeerd ik ben aan liefde nooit te kort gekomen en daar gaat het om! als je dochter dst niet snapen is dat hun te kort komming
ah u kent dit gezin?
Moet die moeder dan overal verantwoording over afleggen? Het is haar geld en ze wil incidenteel haar zoon helpen…..dat is toch normaal?
zeg afgunst vn jaloezoe voor niks.ris ook hun broer en wat empathie voir zijn siruatie hebben de andere kids niet.ipv hun briet deze vakantie te gunnen.zijn ze jaloers.juj bent de mama punt en uitkeggen ze noeten leten delen.en nee je bent geen boekhouder .je bent mama. en dan zijn ze naar boos.voila.
Het zijn de gevoelens en niet perse reëele gedachten. Maar deze gevoelens gaan wel een eigen leven leiden en dan gaat het niet meer om wat waar is of niet waar. En als die meiden er nu mee komen dan moeten die gevoelens al een tijdje hebben gesudderd in hun innerlijk .
Dit soort gevoelens gaan een eigen leven leiden en ze zullen de onderlinge relaties gaan bepalen en misschien zelfs wel vergiftigen.
en die meiden zijn verantwoordelijk voor hun eigen gevoelens.
Echt apart sommige reacties.
Het is volkomen logisch als de een het wat moeilijk heeft, wanneer je kan helpen, je dat doet.
De zussen krijgen op een ander moment iets.
De reacties met dat de zoon zelf in een situatie zit wn daar voor heeft gekozen dat die niet goed verdient, vind ik al helmaal harteloos.
Echt apart sommige reacties.
Het is volkomen logisch als de een het wat moeilijk heeft, wanneer je kan helpen, je dat doet.
De zussen krijgen op een ander moment iets.
De reacties met dat de zoon zelf in een situatie zit wn daar voor heeft gekozen dat die niet goed verdient, vind ik al helmaal harteloos.
Nou inderdaad, heel kinderachtig. Ze zijn geen 12 meer toch. Wij zijn met 3 zussen. Er is een periode geweest dat er één ook wat krapper zat en hulp kon gebruiken. Mijn andere zus en ik zijn erg blij dat mijn ouders wat konden bijspringen voor haar. Geen enkel probleem.
Bah, nare eigenschap jaloezie
inderdaad jaloers zijn omdat je moeder je broer of zus helpt .. in mijn gezin met 3 is zo vaak 1 geholpen .dan weer de ander…en 1 is er die dag niet nodig heeft …en zegt er nooit iets van. In dit verhaal lijkt het alsof 1 van de 2 zussen de ander opstookt .. Waar zijn ze jaloers op? omdat de broer een leuk gezin heeft hoeft hij niet op hulp van moeder te rekenen..en wij 2 zijn alleen en krijgen niets…..gatver wat een mispunten
Wat een negatieve reacties op de dochters die mensen hebben het dus niet begrepen wat de dochters wilden zeggen..Ieder maakt keuzes in het leven ook de zoon en omdat hij het op dit moment financieel zwaar heeft krijgt hij van moeder geld voor vakantie. Hij heeft samen met zijn vrouw deze keuze gemaakt en hoe moeilijk hebben zijn zussen het? Daar lees je niets over, hoeveel mensen kunnen er niet op vakantie? Als die zoon door eigen keuzes iets niet kan is dat zijn probleem en niet dat van de moeder. Moeten de dochters eerst een gezin krijgen en ook financieel het moeilijk hebben voor moeder begrijpt wat er bedoeld wordt. Ja zij mag doen met haar geld wat ze wil maar zorgt zelf voor scheve gezichten door dat geld te geven aan iemand die zelf keuzes heeft gemaakt die soms verkeerd uitpakken.
je kan ook een kind krijgen en daarna pas in financieel slecht weer komen… dat kan door de meest uiteen lopende redenen… er staat nergens dat hij het financieel zwaar heeft DOOR het krijgen van een kind… ik heb ook 2 kids, we hadden het goed, tot vorig jaar door omstandigheden in de sanering gekomen ben… mijn ouders helpen mij ook hier en daar, terwijl mijn zusje en haar partner goed verdienen maar nog thuis woonden… nu gaan zij uit huis en helpen mijn ouders daar ook wat… komt niet op de weegschaal hoor… dat jaloerse altijd…
Wat een onzin. Je kunt toch nooit iedereen precies hetzelfde geven. De ene keer krijgt die wat meer en een andere keer de ander. Gun een ander die het moeilijker heeft. Waar gaat het over: 300 euro: geen 3000.
Deze gedachtegang noem ik egoïsme
Inderdaad. Ik vind het sowieso een ‘ kijk mij eens zielig zijn met mijn goede bedoelingen’. ‘ Ik WAS trots op hen allemaal ‘ nu niet meer dus? En ‘ wacht maar tot ze zelf kinderen hebben??’. Al die ouders die roepen ‘ ik mag toch zelf weten wat ik doe met mijn geld’ en er dan en passent bij vertellen dat ze ‘ helaas met 1 kind geen contact meer hebben’. Hoe zou dat nou komen? Geld kan een hele familie kapotmaken en dat gaat meestal helemaal niet ‘ om jaloezie ‘ maar heeft er vaak alles mee te maken dat jouw keuzes in het leven niet zo hoog, of helemaal niet worden gewaardeerd, in tegenstelling tot het andere kind/kinderen. En geen kinderen willen is nog lang geen compleet geaccepteerde keuze voor vrouwen. Niks ‘ bah jaloezie’ ‘ Bah ouders die domme, gemene, verwerpelijke ideeën erop nahouden. Van ieder kind wordt echt niet gelijkwaardig gehouden door de meeste ouders.
Mijn ervaring is dat moeders vaak een betere band hebben met hun zonen dan met hun dochters. Dan is meer aandacht geven, meer waardering hebben voor zijn mening, eerder opmerken dat er wat speelt een logisch natuurlijk gevolg. Als je niet op deze natuurlijke neiging bedacht bent, bewust acties inzet om het te compenseren, dan creër je onbewust ongelijkheid.
Vanuit de dochters snap ik het gevoel van achtergesteld worden, dat vanuit de kindertijd is opgebouwd en nu gedeeld wordt (top dat ze dat durven).
Als mama nu geld uittrekt om een voor een met haar dochters op stap te gaan, mini vakantie en niet met haar zoon en zijn gezin (want hij heeft zijn vakantie al gekregen), hoor je de dochters niet meer, want quality time zal de angel eruit halen.
Maar dat moet de moeder dan regelmatig doen zodat de dochters zich gehoord en geliefd voelen.
Het gaat niet om het geld, maar het geld maakte wel duidelijk wat er speelt.
Want quality time, oprechte aandacht, inzicht in drukke levens van haar dochters is van belang voor een goede relatie. Je kan het niet af doen met dat ze zich wel redden. De dichters hebben hun eigen levensuitdagingen zoals als maar moeten presteren en de stress van studie en kunstenaarschap, single leven zonder maatje etc.
De meiden zijn niet egoistisch maar doen hun best om hun moeder wakker te schudden. En het geld is alleen maar een voorbeeld.
Gelijke monniken, gelijke kappen. Als je zoon iets krijgt voor een vakantie hoor je je dochters ook iets te geven. En het feit dat je bij je zoon over je dochters klaagt geeft aan dat je hem inderdaad boven hen stelt.
Mee eens . Bij de opmerking van de zoon dat ze het pas snappen als ze zelf kinderen hebben krijg ik het gevoel dat hij zijn moeder paait. Dit is niet de laatste keer dat hij om geld gaat vragen.
Aan de moeder het advies om het gezin daardoor niet in een blijvende verdeelheid te brengen.
Schoonfam. lees ik niets van ???
Begrijp de dochters goed maar ook de moeder . Trek het recht en geef bij de zoon aan dat dit bij de eerst vlg.keer dat je het eerst met alle gezinsleden wilt bespreken. Openheid waarom ,dat geeft helderheid.
ze klaagt niet bij haar zoon over haar dochters… haar zoon geeft bij haar aan dat hij gehoord heeft dat zijn zussen boos zijn. hoe hij dat weet wordt niet benoemd..
mensen bemoeien zich vaak met zaken die niet van hen zijn…
het is aan moeder om te bepalen wat ze doet met haar geld. dat dochters dat niet leuk vinden is hun eigen probleem, daar moeten ze hun moeder (en broer) niet mee lastig vallen
Je hoeft NOOIT aan elk kind hetzelfde te geven en zeker niet op hetzelfde moment. Je zou wel moeten willen dat al je kinderen het goed hebben. En goed is voor iedereen anders. Deze moeder vond dat haar zoon en zijn gezin een vakantie nodig hadden en ze zag dat haar dochters ok waren. Goede moeder hoor, goed gekeken en goed gezien.
Ja dat doe je wel, allemaal hetzelfde omdat dat eerlijk is
Mijn ouders hebben dat altijd gedaan en wij doen dat nu ook bij onze eigen kinderen. Ze zijn allemaal gelijk.
Je kunt ze ook leren dat je niet altijd iets hoeft te krijgen, omdat een ander iets krijgt!
Dat heeft niks met eerlijkheid te maken… dat is iemand iets gunnen, dat is het begin van geven zonder iets terug te verwachten… Dit is de eerste stap naar: ,,Nee hoor, dank u wel! Ik hoef niks, want ik heb het niet nodig!”
De eerste stap naar volwassenheid….
Leg mij dan maar uit hoe ik dat kan doen. Mijn leven is nu anders dan 12 jaar geleden. Er zit 12 jaar tussen mijn kinderen. € 100 toen is heel anders dan € 100 nu.
Gelijk behandelen is geen synoniem voor exact hetzelfde doen.
als je het ene kind 100€ geeft dan moet je dst ook aan je andere kinderen geven. in bovenstaand geval zeker. haar zoon kan niet op vakantie, dat is dan maar even zo. het is wat anders als de deurwaarder op de stoep staat. maar niet voor luxe. dan moet je echt de andere kinderen ook hetzelfde geven
precies, en ik weet vrij zeker dat er geen broer of zus is die in het geval van een deurwaarder hun ouders kwalijk neemt om te helpen. maar dan is er echt sprake van hulp, een vakantie is een luxe cadeau, geen hulp meer.
helemaal mee eens!
Waarom moeten hun hetzelfde krijgen op hetzelfde moment?
Dan kan je dus ook geen groot kraamkado (bijv. een kinderwagen) geven aan je zoon en schoondochter want dat is niet eerlijk naar je dochters toe. Of als ze een huis kopen en ze wil graag een beetje bijdragen moet ze dan gelijk d’r dochters of zoon ook evenveel geld geven? En als de ander een huis koopt weer hetzelfde naar de andere kinderen toe. zo blijf je aan de gang. word een dure toestand….
wat een onzin ze zijn gewoon verwende nesten.
Echt wat een reacties van sommige mensen om te zeggen dat die dochters jaloers/egoïstisch zijn!
Een vakantie is nog altijd een luxe probleem dus is het niet omdat de zoon echt een probleem heeft en daardoor financiële hulp nodig heeft. Hij kiest voor een gezin dus zorg dan zelf dat je daar voor kan zorgen. Er kunnen zeker omstandigheden zijn dat je als ouder kunt bijspringen/helpen, maar komop zeg dat is een vakantie echt niet.
Daarbij is lezen ook een val he! Het gaat de dochters niet om het geld, maar om de reden waarom. En is dit vanuit de dochters iets wat al langer aan de gang is en nu is dit geld de druppel.
Je gaat toch als moeder niet met je andere kind praten zo praten over haar dochters. Dit bespreek je met je partner vrienden. Natuurlijk gaat die zoon niet zeggen “mam mijn zussen hebben gelijk”
Doordat hij een jongen is en het 1ste en tot nu toe enige kleinkind is zal hij idd voorgetrokken worden.
De beide dochters voelen zich achtergesteld bij hun broer. Dat is niet van nu maar dat is al langer zo. Het is niet te zeggen of ze ook echt achtergesteld zijn maar dat gevoel is er wel. En zo’n gevoel neem je niet zomaar weg. Je zou het met elkaar kunnen bespreken en je gevoelens uiten. En dan de beide dames maar een zelfde bedrag geven. En dan maar hopen dat daar mee het probleem enigzins is opgelost. En voor de rest zou ik zeggen ga er ingevolg lekker zelf van op vakantie krijg je er ook geen gezeur over.
Ik vind dat je maar boft met dochters die je de waarheid durven te vertellen of, in ieder geval, hun perspectief. En ik ben het met ze eens. Geef je dochters hetzelfde. Dat maakt de drempel bovendien hoger om zoonlief elk jaar opnieuw voor te trekken. Eén goede daad wordt al snel als vanzelfsprekend gezien als je niet uitkijkt.
Het is haar geld dus ze mag zelf weten wat ze ermee doet. Toch werkt het beter voor de relatie als ze echt eerlijk is en het beeste bij de naam noemt.
De zoon heeft een kind en kleinkind werkt vertederend en zoon weet dit ook. Werken ze echt hard of wil je dat graag zo zien. Wat doet schoondochter en hoeveel uur?
Heb je ook gezien of je dochters hard werken of heb je daar minder oog voor, want zij redden zich wel?! Zijn ze misschien intelligenter en is er voor hun daarom een minder zachte landing? Dat is een oprechte vraag. Ze noemt de opleiding van haar dochters, maar niet die van haar zoon (of heb ik het gemist). Komt daar het voortrekken vandaan? Zij redden zich wel en hij heeft mama meer nodig? De reactie is zo vel, omdat dit waarschijnlijk al langer speelt. Ik heb dit vaker zien gebeuren, vandaar mijn vragen.
ik kom uit een gezin waar mijn oudere broer altijd het lievelingseten was alles mocht en kreeg en mee weg kwam.Maar zelfs ik vind de reacties van de dochters.overtrokken en verwend. In geen geval uit dit verhaal is op te maken dat de zoon meer krijgt dan de dochters. het zijn volwassen vrouwen maar gedragen zich als kleine kleuters
Wanneer er daadwerkelijk sprake is van voortrekken in een gezin is dat heel lastig voor kinderen. Ook voor volwassen kinderen. Maar dat zou dan moeten zitten in liefde en aandacht.
Wanneer dochters dit nooit eerder ter sprake hebben gebracht vind ik het opmerkelijk dat ze dit juist nu doen als het om geld gaat. Erg materialistisch en hebberig. Deze vrouw geef thaar kinderen studies onderdak en uitleg over de keuzes die ze maakt. Klinkt allemaal niet zo verkeerd als je het mij vraagt. Mogelijk is er 1 ding wat mevrouw beter had kunnen doen. Haar dochters niet zo verwend opvoeden dat ze denken dat ze nu recht op iets hebben wat niet van hun is.
Deze moeder springt bij wanneer het nodig is. Ze schat in hoe het met haar kinderen gaat en helpt wanneer ze denkt dat ze daar baat bij hebben. Prima ouderschap lijkt me! Het is precies zoals ze zegt ..wanneer haar dochters iets nodig hebben en ze kan helpen dan komt die tijd ook nog. En soms kan dat een vakantie zijn. Deze keer kennelijk wel. Een andere keer kan het een etentje zijn of hulp als er een cv ketel kapot gaat of wasmachine etc etc. Weg hoor met die weegschaal. Liefde zit em in er zijn op het juiste moment. Zoals io het lees komen deze dochters niks tekort. En als dat wel zo is dan zouden ze om tafel moeten met elkaar om dat uit te spreken. Maar dan zou het niet moeten gaan om dit geld.
integendeel, dat ze het nu pas aankaarten kan heel goed zijn omdat ze nu oas klaar zijn met het altijd maar accepteren. zeker omdat het NIET nodig is geld voor EEN VAKANTIE is een luxe cadeau, geen hulp bij financiele problemen
de dochters hebben gelijk het gaat misschien niet eens om het geld maar waarschijnlijk is de zoon altijd al enigszins voorgetrokken en dat merken kinderen. je kan gewoon niet het ene kind geld geven ende anderen niet. en om te zeggen dat de ene het krap heeft net een gezin en de andere niet. is ook niet waar. studenten hebben het zwaar en voor alleenstaanden is alles veel duurder omdat de het allemaal alleen moeten betalen. het is niet goed doordacht soor zie moeder.
Ik vind gewoon gelijke monikken, gelijke kappen ongeacht of het ene kind meer geld heeft dan de ander, hulpbehoevend is of wat dan ook zoals kinderen heeft.
Niet alles hoeft tot op de cent op de weegschaal.
Als je bijvoorbeeld 20 euro geeft aan een schoolrapport kleinkinderen of met afzwemmen met ze uiteten gaat is dat logisch. Daarvoor zijn toch opa’s en oma’s?
Ik vind ook niet terecht als je zegt de één krijgt het later tenzij je bijvoorbeeld betaald voor een rijbewijs en het ene kind moet nog aantal jaren wachten om te mogen rijden. Of bijvoorbeeld je geeft het ene kind met 18 jaar een schenking en dat dan de jongste nog moet wachten tot het 18 jaar is.
Kortom stel je gaf je zoon 400 euro voor de vakantie dan had je voor de dochters ook een envelop klaar moeten hebben liggen met 400 euro.
daar ben ik het absoluut mee oneens. omstandigheden mogen meewegen als je wat geeft en soms zijn er situaties dat de een eerder wat nodig heeft dan de anderen. voorbeeld: rijlessen als ze die leeftijd hebben. wil je dat geven dan kun je to h redelijkerwijs niet verwachten dat de anderen telkens datzelfde bedrag krijgen? nee, rijlessen als ze er aan toe zijn. that, it. en verder mag een ouder helemaal zelf weten wat ze doet met haar geld. Kinderen gaan daar niet over. van bevoordelen is pas sprake als uiteindelijk een van de kinderen VEEL meer krijgt dan de anderen. en dat gaat dan niet over een paar honderd euro of zo. Jeetje wat een boekhouders hier
bij de reacties.
nee daar ben ik het niet mee eens. het zíjn geen gelijke monniken. Dat is te lezen in dit stuk.
op het moment dat ze het nodig hebben zal moeder ook voor hen klaar staan.
behalve dat moeders voor de dochters met zaken aankomt als “wanneer je een huis koopt” e.d. en voor zoonlief een vakantie genieg reden is.
Die dochters hebben groot gelijk maar de zoon zal zeker bij de moeder altijd al wel voorgetrokken zijn en het lievelingetje zijn geweest dit zit waarschijnlijk dieper bij de dochters.
ik heb een zoon en dochter. Wanneer ik de één een geldbedrag geef, krijgt de ander het ook, ongeacht of hij of zij het nodig heeft.
Zo krijg je nooit scheve gezichten.
he het gaat hier toch om geld wat van moeder is? Zij mag toch zelf bepalen hoe en aan wie zij dit uitgeeft! Het is toch niet zo dat haar dochters hier voor gewerkt hebben of zo? wat denken zij wel, dat ze mogen meebeslissen over hoe hun moeder haar eigen geld uitgeeft! Wat een arrogantie, mijn dochters zoudendit niet moeten proberen. Hoe en aan wie ik mijn geld uitgeeft bepaal ik zelf! of dat vandaag een beetje sponsoren van een vakantie is.. mijn andere dochter komt niets te kort en hoeft daar dus niets van te vinden
klopt, ze mag het zelf bepalen. wil niet zeggen dat ze dus geen verschil maakt en dat andere kinderen daar geen probleem mee kunnen hebben. moeders ziet het hier als een eenmalig iets maar uit de reactie van de dochters kun je opmaken dat de zoon vaker wordt voorgetrokken. dat hoeft helemaal nieuw met geld te maken te hebben. dit zal de druppel zijn
Er zijn mensen die emotioneel niet volwassen worden, ik weet er helaas alles van. Het gaat om geld, aandacht, tijd samen.
Ga het gesprek met ze aan en geef ieder kind de keuze.
Óf het kind (geen schoonkinderen) een geldbedrag, éénmalig of jaarlijks wat ze vrij kunnen besteden (en dit zal waarschijnlijk zonder jou zijn).
Óf je helpt ze waar nodig, ze krijgen met verjaardag een cadeautje, je neemt een kind eens mee voor een dagje uit en ze geven je het vertrouwen dat je dit eerlijk zult doen zonder het op een weegschaal te leggen. Dit met het risico dat je beschuldigd zult worden van het kopen van aandacht.
Óf je zegt: “Jullie zijn nu allemaal volwassen, red jezelf.” En ga zelf genieten van je geld, je leven en de mensen die je waarderen en respecteren.
Ik heb me uit alle ellende, chaos en verwarring gehaald. Ik zie wel wie respect voor mij toont, wie mij waardeert en tijd met mij door wil brengen.
Het is een grote epidemie dat volwassen kinderen willen bepalen hoe jij als ouder moet zijn, dat jij verantwoordelijk bent voor hun ongelukkig zijn en bovendien hun emoties moet blijven reguleren.
Alles is tegenwoordig mishandeling, verwaarlozing of trauma.
of hun broer krijgt gewoon echt meer aandacht, geld etc. dat moeders zich dat niet beseft maakt het niet niet waar
was het een gift, of een rente loze lening?
Bij een lening staat het op papier en wordt later terug betaald dan wel verrekend ten opzichten van de andere.
Denk dat deze transparante manier van omgang het eerlijkste is.
wat een gedoe. het kan zijn dat er al jaren een patroon is maar toch. je gunt je broer of zus toch ook wat. Mijn zus en ik hebben ook op verschillende momenten iets toegesproken gekregen. dan is het juist antwoord van de ander komt goed een andere keer is het weer andersom
Ik denk dat het goed is, dat je zoiets stil houd.
Zo hebben onze ouders dat gedaan, en zo doen wij het ook met onze kinderen.
Krijg je ook geen ruzie.
Al vind ik die jaloezie wel erg ver gaan.
Ik zou het mijn broer of zus gunnen.
Vooral als ik weet dat ze het nodig hebben.
Ik zou ze zelf ook helpen, zonder dat iemand er verder vanaf wist.
Ik kan me wel voorstellen waarom de andere twee dochters zo reageren. Het zal niet om de centjes gaan…..maar geef je de een iets….en zeker als het om een geldbedrag gaat….zou je je moeten realiseren dat je nog twee kinderen hebt. Dus geef je de zoon iets voor z n vakantie…geef je de dochters hetzelfde bedrag en waar ze het aan uitgeven is hun zaak. Later is een groot woord….je vergeet vaak wat t bedrag was…en dan krijg je daar weer gezeur om. Ik spreek uit ervaring….dus kan me heel goed invoelen hoe de dochters zich hebben gevoeld.
nou mevrouw,als u nog een paar 100 euro’s kan missen geef je die twee dochters hetzelfde bedrag je kan het ook verdelen in een som dat je hun 1/3 deel van het bedrag geef omdat je zoon met vrouw plus kleinkind het bedrag voor 3 hebben gehad dus dan kan je hun minder geld geven,en volgende keer niet meer doen als je kinderen zulk gedrag vertonen, en hou je geld voor u zelf en ga ook leuke dingen doen bijvoorbeeld een vakantie u heeft volwassenen kinderen met een kinderachtige houding gaat i lekker zelf ontspannen met kennissen, de opvoeding is al heel wat opzicht, en nu is het u beurt, en een vakantie is geen prioriteit maar het is wel ontladend en voor het brein een beleving dus ik vind vakantie’s horen erbij.
Toch dom om 1 kind wat te geven en de anderen niet.
De dochters zijn jaloers op hun broer en daar zit de angel.
Waarschijnlijk heeft de moeder het niet door en trekt ze inderdaad haar zoon onbewust voor.
En als het om geld gaat geef je alle kinderen hetzelfde.
Ze zouden vast niet zo reageren als ze daar geen reden voor hadden.
ik denk gelijke monniken gelijke kappen.Heeft niks met wel of geen kinderen te maken.Gewoon als je de ene wat geeft de andere ook .levenskeuzes zouden hierin niet hoeven gelden ,anders is het idd voortrekken.
Wat een onzin. Dus als een van de dochters een keer moeilijk zit en de moeder haar wat toeschuift, moets ze de twee anderen ook dat bedrag geven? Hou toch op zeg. De ene keer help je de ene en de andere keer de anderen. Ze moeten niet zo kinderschtig doen. En als de dochters de mazzel hebben nooit krap komen te zitten, kan moeder het altijd op een andere manier “goedmaken”. Het is uiteindelijk moeder’s geld en de dochters kunnen niet gaan bepalen hoe ze dat mag besteden.
Geld maakt niet gelukkig de liefde van mijn ouders wel. Helaas zijn ze er niet meer, en ik mis ze enorm. dat heeft meer waarde dan dat stomme geld, daar krijg je alleen maar ruzie van.
ik las dit zojuist hardop voor aan mijn dochters van 8 en 5.
de oudste zei; het hoeft toch niet allemaal op de weegschaal mama ?! Die mevrouw heeft het goed gedaan.
de jongste zei; mama, als jij H (hun broertje) of de baby iets wil geven mag dat gewoon hoor ! Wij krijgen dan vast de volgende keer iets van jou.
Ja joh, kleuters begrijpen dit echt
Hij kiest toch voor een gezin. Ze weten dat ze geholpen worden als ze even een zielig verhaaltje ophangen dat ze zo graag weg willen. Neem je verantwoordelijkheid en spaar voor je vakantie ook al kan je pas weer na 5 jaar op vakantie, omdat je dan genoeg hebt gespaard.
Met geld geef je iedereen hetzelfde. Het gaat die dochters niet om het niet gunnen. Ze hebben al langer gezien dat hun broer wordt voorgetrokken. Waarschijnlijk al hun hele leven. Nu is het echt klaar. Om dan vervolgens over je dochters te roddelen met je zoon.. heel triest. Neem als moeder je verantwoordelijkheid en geef je fouten toe en leer ervan, zodat de band met je dochters niet helemaal naar de knoppen gaat. Want ja je komt alleen maar voor de zielige Michael op.
Al die reacties met dat de dochters verwend zijn en het hun broer niet gunnen. Vreselijk
vreemde reactie als je niet weet hoe het precies in elkaar steekt. veroordelend ook. jammer. klinkt als eigen slechte ervaring
Jou reactie over de dochters ook. Alsof dit niet al jaren aan de gang kan zijn. Dat vertelt deze schrijfster natuurlijk niet. Alleen haar kant van het verhaal met bevestiging van zoonlief dat ze alles perfect heeft gedaan. Ze heeft 0 moeite gedaan om te vragen hoe het komt dat ze zich zo voelen?
Iedereen heeft het over volwassen zijn en zelf meer geld verdienen. Dit geldt dus ook voor haar zoon. Maar dan ineens niet meer? Die dochters denken ook, zo wij willen ook wel een bijdrage voor onze vakantie. Lekker luxe probleem. Als het nou om boodschappen ging of de huur niet meer kunnen betalen. Tsja dat is toch wel iets heel anders, maar een vakantie.. kom op
Wat een vreemde reactie.
Natuurlijk had ze er voor kunnen kiezen om iedereen evenveel geld te geven.
Maar dat heeft ze niet gedaan want het is haar geld. Is toch te belachelijk voor woorden dat haar volwassen kinderen vinden dat ze ergens recht op hebben.
Het is het recht van hun moeder om te bepalen hoe zij met haar eigen geld om gaat.
Verdien gewoon je eigen geld en zie alles wat je krijgt als extra in plaats van naar anderen te kijken. Scheelt een hoop frustratie en boosheid en je hebt veel meer lol in je leven.
Wij hebben 4 kinderen alle nu volwassen toen nummer 4 kwam met zijn gevoel dat hij zich achter gesteld voelde moest ik glimlachen ik zeg ik ken het gevoel maar als jullie alle vier het zelfde gevoel hebben, heb ik toch iets goed gedaan.kinderen hebben al snel het gevoel achter gesteld te worden zeker als je ze geeft wat ze nodig hebben en niet wat ze vragen
Mijn zusjes en ik gunnen het elkaar. Als de een het (even) minder heeft, dan steunen we elkaar. Niks jaloezie.
jeetje wat erg zulke meiden die hun broer niks gunnen!
het gaat hun helemaal niks aan hoe jij je geld uitgeeft en aan wie! je bent nu eenmaal baas over je eigen geld en zoals je hun uitlegde dat als hun later een zetje nodig hebben ze ook uets kunnen krijgen.
prima toch? allemaal netjes verdeeld.
maar nee, verwend kindjes mieten meteen wat hebben als hun broer wat krijgt, nou niet dus, wacht maar op je beurt en wees blij als je überhaupt iets krijgt!
ik had ze helemaal niet eens laten weten dat je je zoon wat geld had gegeven dat voorkomt dit soort gedrag.
nou mama, je hebt goed gesproken hoor, laat die meiden lekker in hun eigen sop gaar koken en beseffen hoe goed ze het hebben met een mama die hun ook wat toe stopt als ze het nodig hebben!
dikke knuffel voor jou hoor❤️
komt vast niet uit het niets. dit gaat echt niet alleen om een paar honderd euro. voortrekken gebeurt vaak ongemerkt.
Wat vervelend dat je meiden beiden het blijkbaar al zo hebben voorbesproken hebben en vanuit hun oordeel het gesprek aan. Er lijkt weinig ruimte om echt met elkaar te praten. Jij hebt het recht op jouw beweegredenen, zij om te vertellen welk effect dat op hun heeft en waarom zij dat zo ervaren. En niemand heeft daarbij de ‘juiste’ waarheid, want van iedereen is dit een persoonlijke invulling. Het zou mooi zijn als er vanuit jouw dochters begrip is voor jouw behoefte om je zoon te ondersteunen en voor jou begrip dat zij zich blijkbaar regelmatig achtergesteld voelen – ook al is dat niet jouw bedoeling. Om van daaruit samen te zoeken in gesprek naar oplossingen die voor iedereen goed voelen. Waarin een goede balans is tussen elkaar iets gunnen en eerlijkheid in verscheidenheid en gelijkheid. Niemand kan voor de ander bepalen hoe dit hoort te zijn, dat kunnen jullie allen gezamenlijk bespreken hoe dat voor jullie gezin is.
Sterkte, want het is ook verdrietig
of de en durft eigenlijk iets te zeggen en de ander herkent het volledig. dan doet zoiets al jaren pijn
Het klinkt alsof er meer achter zit waardoor je dochters zo reageren. Misschien hebben ze echt vaker het gevoel gehad dat je zoon (wellicht onbewust) voorgetrokken werd, dan is hun reactie wel begrijpelijker. Ze reageren niet voor niks zo dus ik zou ze er wel in proberen te horen, ook al voelt het voor jou onterecht. Ga het gesprek aan want het is zonde als dit tussen jullie (en tussen je kinderen) in komt te staan.
Je dochters hebben een duidelijk punt. Je zoon heeft een partner en een kind. Twee inkomens. Heeft al bewust een keuze gemaakt. Daar horen dus ook financiele keuzes bij. Laat hem en zijn partner zelf zorgen, voor wat ze nodig hebben.
Als je toch wil geven, geef dan al je kinderen op hetzelfde moment evenveel.
Zo voorkom je echt gedoe.
Veel wijsheid gewenst.
Nou, ik vind het heel vervelend voor deze mevrouw. Er zijn kinderen die alles zelf moeten betalen en deze meiden mogen al in hun handjes klappen dat studie e.d. betaald worden. Zij krijgen op hun beurt vast en zeker ook wat terug en dan zal de zoon dat op dat moment ook niet hebben.
Dankbaarheid voor de moeder mag er ook zijn. Ik heb ook een broer en zus en ik zie mijn moeder ook struggelen met dit probleem. Wat echter voor mij geen probleem is, want wij krijgen allemaal wat, alleen niet op hetzelfde moment en misschien niet helemaal het precieze bedrag. Bij deze: bedankt mam en voor deze mevrouw: u kunt het toch nooit helemaal goed doen voor iedereen. Veel sterkte en liefs.
Gaat dit over een paar 100€? Ik begrijp het niet… dat is toch verwaarloosbaar? Dit gaat dan eerder over het principe en dus het gevoel. Ik denk ook dat de nuance moet liggen:
– niet op ‘als’ je … dan krijg je … want dan is het een voorwaarde (en dat hoeft niet per sé een kind te zijn)
– maar wel op ‘wanneer’. Dat het gewoon een kwestie is van een bepaalde nood die zich voordoet. Los van een kind krijgen
Maar de rode draad blijft wel: ze voelen zich benadeeld en het lijkt me wel opportuun om dit uit te diepen. Dat kan een tal van kleinigheidjes zijn die een grote som maken.
Communication is key. Veel moed alvast. 🍀
Een vakantie is niet urgent. En als het dat is: verdienen je dochters dan geen vakantie? Het klinkt niet alsof zij veel hebben (een arme student in ieder geval niet). Het komt erop neer dat je je zoon dit gunt omdát het met zijn gezin is. En daar hebben je dochters dus een punt: als hij alleenstaand was geweest, of geen kind had gehad, had je hem dan ook geld gegeven voor een vakantie? Waarschijnlijk niet. Bij geld altijd alle kinderen hetzelfde geven. Want als het aan jou is om op gevoel te bepalen wanneer je financiële hulp nodig is, zal het altijd voelen als willekeur en voortrekken (‘ik krijg alleen geld als ik een huis ga kopen wat ik misschien wel nooit ga doen, mijn broer krijgt zelfs zijn vakanties betaald’).
erg egoïstisch van je dochters. ikzelf geef onze jongste die het gewoon financieel iets minder heeft meer dan onze oudste die het financieel beter heeft.
weet je wat de oudste zegt: wat fijn mam dat je dit voor haar kunt doen. ik weet dat je er ook voor 9ns bent als ik het ooit nodig heb”
dat is een volwassen reactie.
deze twee dames hebben het waarschijnlijk te goed gehad.
en nog iets, jouw geld dus jij bepaalt.
Jaloezie is niets anders dan verlangen. In dit geval voelt het voor hen alsof je zoon voor jou belangrijker is. Alsof ‘je het pas begrijpt wanneer je een gezin hebt’. Hun verlangen is dat zij belangrijk voor je zijn. Ongeacht waar in hun leven ze zich bevinden en of ze wel of geen kinderen krijgen.
(Ik kreeg als enige ongewenst geen kinderen en heb me vaak ook jaloers gevoeld op de investering van mij. ouders in het leven van mijn broers en zus en hun kinderen. Zo bedoelden mijn ouders het niet. Maar ach, wat ligt dat gevoelig).
Geld geven is ook een vorm van liefde tonen. Ik zou hun gevoelens erkennen en spijt betuigen. Dat je niet begrepen hebt hoe nauw dit komt. Dat het voor jou vanzelfsprekend is dat je net zoveel van hen houdt als van je zoon. En dat je het graag wilt laten zien door iets leuks met hen samen te doen. Dat verbind. En geef ze daarna een bon oid. Laat ze voelen dat je zielsveel om ze geeft. Echt, dat is hun verlangen.
Als mijn zusje geld nodig heeft dan krijgt ze dat. Als ik het nodig heb krijg ik het.
Mijn ouders hebben ons nooit hetzelfde behandeld. Ja school, rijbewijs, sport maar verder was het wat je nodig had.
Mijn zusje wilde graag kleedgeld ik vond dat overbodig. Als ik een fiets nodig had kreeg ik een fiets mijn zusje kreeg die als zij een fiets nodig had.
We zijn allebei anders hebben andere behoeften zowel sociaal, als met geld dus dat maakt dat we allebei anders behandeld werden en worden.
vind dit wel zo’n onzin.
prima dat je je zoon helpt op moment dat hij het nodig heeft.
mijn schoonouders zijn ook zo als je dochters, als mijn zwager iets gehad heeft dan krijgt mijn man al snel erna of een geld bedrag wat gelijk is aan wat zwager heeft gehad of iets aan spullen dat zelfde waarde heeft. of nu eigenlijk dubbele waarde want ze zien mij ook als dochter en ik krijg dan ook datzelfde bedrag als zwager. slaat helemaal nergens op en is juist raar want wij krijgen nu dubbelop en mijn zwager gaat nooit een vrouw krijgen dus die gaat nooit het dubbele krijgen. ( hij heeft hersenbeschadiging en zal nooit 100% zelfstandig worden)
Je hoort als ouder ieder kind evenveel te geven. Zeker wat geld aangaat! Dus maak er niet zo’n punt van en geef je dochters ook het geldbedrag wat hun broer ook gekregen heeft van je.
staat dat ergens beschreven? het is haar geld en ze geeft iedereen vast wat maar op tijden die zij bepaald!
Eigenlijk een verdrietig verhaal voor alle partijen. Als moeder gun jij je zoon en schoondochter een vakantie op bij te komen. Heel mooi gebaar, absoluut. Echter valt het voor je dochters niet als ‘urgente hulp’ die jij ze moet bieden. Zij voelen zich daardoor mogelijk gepasseerd. Wat zij aangeven is dat er blijkbaar voor hun gevoel al eerder voortrek gedrag is geweest. Hun boosheid, teleurstelling komt dus ergens vandaan. Het bespreken en hun erkennen in hun gevoel is daarom de eerst stap en heel belangrijk. Verplaats je in elkaars gevoelens en standpunten en heb respect en begrip hiervoor. Vanuit daar naar de oplossing zoeken voor nu en hoe dit in de toekomst te doen. Ik hoop dat het hen niet perse om het geld gaat maar om wat het gebaar los maakt in de verhoudingen. Er zijn pijnpunten die naar boven lijken te komen en verschillende verwachtingen en visies over de situatie. Als moeder moet je dit uitzoeken en hier begrip voor tonen en afspraken over maken. Leer van deze situatie en wat je er daarna mee wilt doen is aan jou….veel sterkte en succes!
Ik vind het vooral jammer dat je dochters zo egoïstisch reageren. Je kan je broer toch ook wat gunnen .
Als ze later wel een probleem hebben dan mag je ze wel helpen wrsch .
Weet je wanneer geld gelijk verdeeld moet worden onder de kinderen? Als de moeder niet meer zou leven!
Maar lieve mensen ze leeft, het is haar geld, heeft er zelf voor gewerkt en raadt eens, ze mag er dus mee doen wat ze wil.
En als zij haar zoon nu geld wil geven en haar dochters eventueel op een ander moment helpt, dan is dat haar goed recht. En het doet er he maak niet toe of haar zoon het moeilijk heeft of niet, of het zijn schuld is of niet, op dat moment kiest die moeder ervoor om iets te geven.
Deze kinderen zijn boven de 18 jaar, dus moeder hoeft ze helemaal niks te geven als zij dat niet wil. Ze moeten dankbaar zijn met wat ze krijgen en leren een ander ook iets te gunnen.
De voeten van kinderen groeien ook niet tegelijk, ga je dan al je kinderen nieuwe schoenen geven omdat er 1 kind nieuwe schoenen krijgt die het op dat moment nodig heeft?!?
Nogmaals zij leeft, haar geld, mag zelf beslissen wat ze ermee doet.
En als haar dochters het gevoel hebben dat hun broer wordt voorgetrokken dan moeten ze daar gewoon rustig over praten met hun moeder en niet nu dit is voorgevallen. Had ze haar zoon geen geld gegeven, dan had je de dochters nog steeds niet gehoord….want lieven mensen puntje bij paaltje gaat het diep van binnen bij de meeste mensen toch wel om het geld.
De meeste ruzies ontstaan ook als er iemand is overleden en er geld/spullen verdeel moeten worden.
precies helemaal met u eens
Je dochter heeft helemaal gelijk. ik snap je goede bedoelingen. maar bij ons geld; krijgt de 1 dan krijgen de andere 3 ook. en anders is het een renteloze lening, maar moet er wel terugbetaald worden. ik haatte het ook verschrikkelijkndat mijn ouders ons niet gelijk behandelden.
Dit is een moeilijke situatie.
Ik sta volledig achter jou, jouw zoon heeft op dit moment meer hulp nodig en je andere kinderen kunnen ook op jou rekenen wanneer jouw hulp daar nodig is.
Het geven van iets extra s hoeft niet in een spreadsheet te worden bijgehouden.
Dat het onenigheid geeft dat heb ik helaas ook meegemaakt.
Mijn tweede echtgenoot heeft twee kinderen uit een vorig huwelijk. Ik heb een dochter uit mijn vorige huwelijk.
Ik ondersteun mijn dochter tijdens haar studie en daar gaat inderdaad flink wat van mijn salaris naar toe.
Zijn kinderen hadden geen interesse in studeren en zijn gaan werken.
Dat respecteer ik. Dat is hun keuze.
Ik ben echter door mijn echtgenoot op aangevallen dat ik meer geld aan mijn dochter geef dan aan zijn kinderen die door ons huwelijk mijn stiefkinderen zijn. Ik zou, volgens hem, elke euro die ik aan mijn dochter geef, ook aan hen moeten geven als ik hen eerlijk wil behandelen.
Daar heb ik een totaal ander idee over!
Dus ik vind dat jij het volste recht hebt zelf te bepalen welk kind meer hulp nodig heeft op dit moment.
je hebt gelijk! Dan moet papa dat maar naar zijn kinderen doen! ook al zijn het je (stief)kinderen ze zijn niet van jou maar van hem en hun mama
Kinderachtig zeg, hopelijk trekken ze weer bij. Hier zijn de kids nog kleiner maar als er iemand ook maar wat meer aandacht krijgt dan de ander is het al heibel. We benadrukken steeds dat we alles proberen goed te doen maar dat de een af en toe meer nodig heeft dan de ander en dat die ander het heus ook wel zal krijgen als die het nodig hebt. Precies zoals jij aangeeft.
Met kinderen is het ” gelijke monniken, gelijke kappen”. De dochters hebben gelijk. Voortrekken kan nooit.
Geef je de één wat, dan de ander ook. Dit gaat tussen de kinderen staan. Dat wil je al helemaal niet als ” nalatenschap”. Deze kortzichtigheid van jou naar je dochters toe, heeft verstrekkende gevolgen tussen de broer/zussenband. Het gaat om als gelijk gezien te worden in het gezin.
Dus aftikken en vervolgens alles eerlijk verdelen.
Misschien wat bot gezegd, maar je hebt gelijk als je de ene wat geeft moet je de andere hetzelfde geven, anders scheve gezichten.