Ik sta in de rij bij de kassa van de supermarkt en scan gehaast mijn boodschappen. Mijn werkdag zit erop, en zoals zo vaak besluit ik om nog even snel wat mee te nemen voor het avondeten. Het is zo praktisch: mijn kantoor zit naast de supermarkt, dus ik hoef er niet extra voor om te rijden. Terwijl ik een pak melk over de scanner haal, trilt mijn telefoon in mijn zak. Ik werp snel een blik op het scherm.
“Shit, ik ben haar vergeten”
Kinderopvang. Ineens denk ik: was het niet mijn beurt? Shit! Ik neem snel op. “Met Hannah?” “Hoi Hannah, met Kim van de opvang. Ik wilde even checken of je Liva nog kwam ophalen, we gaan zo sluiten.” Dit meen je niet.. Mijn blik schiet naar de klok boven de kassa. 18:17. “Oh mijn god,” mompel ik. “Ik ben haar vergeten!”
Een nieuw niveau van moederfalen
Mijn stem trilt. Hoe kán dit? Dit is toch iets wat alleen compleet overwerkte, chaotische moeders overkomt? Ik ben toch best georganiseerd? Oké, ik vergeet weleens iets, maar dit? Dit is een heel nieuw niveau van moederfalen. Kim lacht gelukkig vriendelijk door de telefoon. “Het gebeurt wel vaker dat ouders hun kind tegen sluitingstijd ophalen hoor, maar jullie zijn er altijd rond 17:00, dus ik vermoedde al dat er iets niet helemaal goed ging.”
Rennen en vliegen naar de opvang
Ik voel mijn wangen gloeien. “Ik kom er NU aan! Echt sorry!” Ik gooi mijn telefoon in mijn tas, scan in recordtempo de laatste producten en gooi ze in mijn tas. Mensen kijken me verbaasd aan, maar het kan me niks schelen. Ik moet rennen.
Dit slaat alles, mijn eigen kind vergeten
Sinds ik moeder ben, vergeet ik vaker dingen. Mijn sleutels, bijvoorbeeld. Ik heb een keer twintig minuten voor een dichte voordeur gestaan omdat ik dacht dat ik ze binnen had laten liggen, om er vervolgens achter te komen dat ze gewoon in mijn jaszak zaten. Of dat moment dat ik een Zoom-meeting had en me pas ná het gesprek realiseerde dat ik nog steeds mijn pyjamabroek aanhad. En die keer dat ik mijn koffie in de magnetron zette om op te warmen en hem pas de volgende dag weer vond. Maar dit? Dit slaat alles. Mijn eigen kind vergeten.
De race tegen de klok
Ik sprint naar mijn auto, start de motor en rijd zo snel als verantwoord kan richting de opvang. Mijn hart bonkt in mijn keel. In mijn hoofd probeer ik scenario’s te bedenken waarin ik hier niet als de meest waardeloze moeder ooit uitkom. Zodra ik de parkeerplaats opdraai, zie ik dat de lichten binnen nog aan zijn. Ik ren naar de deur, die Kim al openhoudt. “Daar ben je!” Ze glimlacht begripvol.
“Sorry lieverd! Mama zal dit nooit meer laten gebeuren”
Achter haar, midden in het speelhoekje, zit Liva. Ze is in haar eigen wereld, druk bezig met een toren van blokken. Ze kijkt op als ze me ziet en grijnst breeduit. “Mama!” Mijn hart smelt en breekt tegelijk. “Sorry lieverd! Mama zal dit nooit meer laten gebeuren!” Ik til haar op en druk haar stevig tegen me aan. Kim lacht. “Geen zorgen, ze had het niet eens door. Ze heeft de hele tijd heerlijk gespeeld.”
“Je zou schrikken van hoeveel ouders dit overkomt”
Ik knik dankbaar en probeer de brok in mijn keel weg te slikken. “Ik voel me echt de slechtste moeder ooit.” Kim schudt haar hoofd. “Echt niet. Je zou schrikken van hoeveel ouders dit overkomt. En weet je? Liva is gewoon veilig en blij, dat is het enige wat telt.” Dat stelt me een beetje gerust. Een beetje.
‘Je bent een geweldige moeder, dit soort dingen gebeuren’
Als ik Liva in haar autostoel zet en we naar huis rijden, voel ik nog steeds de adrenaline door mijn lijf razen. Thijs. Dit was zijn week. We hadden gewisseld, maar mijn moederbrein had dat dus totaal niet opgeslagen. Shit. Ik stuur hem snel een bericht: Ik ben Liva helemaal vergeten op te halen. Kim belde me op het nippertje. Dit was jouw week, dacht ik.. We hadden gewisseld, maar ik was het compleet vergeten. Binnen tien seconden krijg ik een reactie terug: Shit, Hannah! Ik had het ook niet op mijn radar! Sorry! Maar hey, je hebt het nog net gered. Liva is oké, toch? Ik zucht. “Ja, Liva is oké. Ik voel me alleen zo’n loedermoeder.” Binnen twee seconden weer een reactie: Je bent een geweldige moeder. Dit soort dingen gebeuren. We bestellen pizza vanavond, oké? Pizza. Ja. Dat is precies wat ik nu nodig heb. Pizza en een glas wijn.
‘Mama vergeten Liva’
Als we thuiskomen, kleedt Liva zich om in haar pyjama en begint ze enthousiast over haar dag te vertellen. Alsof er helemaal niks aan de hand was. “Mama vergeten Liva!” roept ze vrolijk tussen haar slokjes melk door. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht. “Liefje, kunnen we dit alsjeblieft niet tegen andere mensen zeggen?” Ze giechelt en neemt nog een slok. Thijs komt binnen met twee dozen pizza en een grijns. “Op moeders die soms een steekje laten vallen, maar alsnog alles fixen.” We proosten met onze colaglaasjes, terwijl Liva vrolijk haar pizzapunt in stukjes scheurt. Ik weet één ding zeker: deze blunder vergeet ik nooit meer. En hopelijk vergeet Liva hem wél.
HANNAH
“Ik ben toch best georganiseerd”, aldus iemand die de boodschappen voor het avondeten nog moet kopen tussen einde werkdag en het avondeten.
Ik wil niet oordelen maar het is voor mij ondenkbaar. Toen mijn kind op de psz zat ze constant in mijn hoofd. Ik was er ook altijd al 15 minuten te vroeg. Vergeten?? Hoe dan. Vergeet je ook wel eens om te gaan werken? Of mis je een afspraak op het werk? Prioriteiten stellen. En ik begrijp dat we in deze maatschappij moeten werken met alle stress erbij maar anders kom je nergens. Helaas zijn onze kinderen aanhangsels geworden. Ik zou mijn kind eerst ophalen en dan boodschappenschappen doen. Gezellig, lekker cosy. Kinderen zitten vaak van 7.30 tot 18.30 op de opvang. Ze maken langere dagen dan een werkdag. Ouders hebben bij het ophalen al boodschappen gedaan en gekookt. Ik kan er met mijn hoofd niet bij. Hier ligt ook een taak voor de overheid. Bv een kind mag maximaal 8 u per dag opvang af nemen. Begint 1 ouder maar extra vroeg met werken en de ander maar later. Er is altijd wel een manier te bedenken. Bedenk ook dat je kind een hele dag tussen een ( veel te)grote groep andere kinderen zit. constant lawaai, impulsen, nooit speelgoed voor jezelf. De uren thuis zijn waardevol en zo belangrijk. Dat geldt toch ook voor volwassenen.
bedankt voor de tip. ik ga scheiden dan maar. wij werken namelijk allebei in het onderwijs met dezelfde tijden. maar aan de andere kant, voor jou is t prima dat de juf van jouw dochter pas om 9 uur begint ivm opvang eigen kind.
En wat als je alleenstaande moeder bent vanaf jaar 1 omdat de vader in de fout is gegaan?? Gelden er dan nog steeds dezelfde regels??? Weet je hoe zwaar het is voor alleenstaande moeders die dag in dag uit de kinderen hebben zonder 1 minuut pauze?? En niet 1 kind maar twee en toch moeten werken om rond te komen..
Ik vergat nooit de kids want had de volledige verantwoordelijkheid maar kon geen carriere maken zoals andere moeders ondanks mijn HBO..
Alleenstaande de ouders.. die moeten meer steun krijgen van de overheid die zeker.
Welja, laten we de overheid bepalen hoe lang een kind ergens mag zijn. Alsof er niets genoeg onzinnigs regeltjes zijn.
Lekker makkelijk, dat geld echt niet voor iedereen. Bijv. een dokter of verpleegkundige in het ziekenhuis kan niet zomaar zijn of haar werk thuis doen
heel herkenbaar
ik heb mijn dochter van misschien 4 weken laten staan op de kleuterschool dat is al 32 jaar geleden en de juf belde ook ben je niet iets kwijt mijn antwoord was nee hoezo
ze zei je dochter staat hier bij ons in de klas
ik vergeet dat nooit meer 😁
Dit is zo vreselijk herkenbaar! 😅 Het mooiste voorbeeld voor je kind is dat fouten en vergissingen maken mag. Je maakt het goed, in dit geval met een dikke knuffel, en je let de volgende keer weer beter op. Zo leert je kind dat dat erbij hoort 🫶🏻 Wees niet te streng voor jezelf! 🍀
Als leidster was ik naar huis gegaan en gezegd: haal jullie kind morgen maar op. Maar mijn dienst zit erop.
En dan kind zeker in de steek laten Hinde mooi iemand ben jij we maken allemaal weleens fouten.Kind mag daar nooit de dupe van zijn.
ik ben ook een Pm’er ..Wij wachten gewoon op de ouders.. maar een kind naar huis meenemen zou ik niet doen want dan is het kind helemaal niet verzekerd..maar op het werkplek wel.
Geen enkel weldenkend mens doet dat. Maar jij wel. Treurig.
@Muke Wat fijn dat jij alles onder controle hebt! Jammer dat je je niet kunt inleven in andere situaties waarbij dit soort dingen kunnen gebeuren! Niet van ieder werk kun je zo weglopen, als je op de operatiekamer staat, in de rechtzaal of wat dan ook dan moet er het één en ander geregeld worden. En zo zijn er meer voorbeelden te noemen. Ga uit van het positieve van elkaar, iedereen zal zijn of haar kind op nummer 1 zetten alleen zijn er soms omstandigheden waardoor het anders loopt dan anders. Met een beetje flexibiliteit en humor wordt alles ook weer opgelost.
Voel je hier niet schuldig over! Elke ouder maakt wel eens zoiets mee.
Ik heb mijn kind, wegens haast, uit de auto gezet bij scouting en gelijk weggereden. Had hij ergens anders opkomst en was er niemand. Gelukkig was er nog een ouder die de memo had gemist, die heeft ‘m meegenomen. Vergeet ik nooit meer.
Je dochter was veilig. Dit heeft niets met alleen maar werlen te maken, maar met het feit dat je als jonge ouder heel veel op je bordje hebt liggen.
Dus je doet het goed mama!
wat een stomme reacties soms.
sommige mensen zijn ook echt dom.
sorry , maar het kan iedereen overkomen. het is mij ook over komen. en ik heb 4 kids. en ik houd super veel van ze . ik snap niet dat sommige mensen zo snel oordelen. als je het zelf niet hebt meegemaakt dat wil niet zeggen dat het jou niet overkomen kan. (dat geld ook voor andere dingen)Mensen hebben soms zo weinig inlevingsvermogen .
ik ben eigenaar van een BSO en het kan echt gebeuren dat een ouder het kind vergeet op te halen. Vaak is dit miscommunicatie met de andere ouder en wij vinden dit echt niet raar.
Ik vind het goed dat medewerkers zo betrokken zijn dat ze de gebruikelijke ophaaltijd van ouders kennen en aan de bel trekken wanneer dit zonder notificatie anders is. We kunnen dan allemaal meedenken voor een oplossing.
ik vind dat zo stom dat mensen hun kind te laat af halen en maar werken werken morgen is weer een dag! Mijn dochter werkt op de kinderopvang en vaak als bv een kindje ziek is ,worden de ouders gebeld, ik heb dit ook meegemaakt alles liet ik op het werk en ik haalde mijn kindje op maar mijn dochter zei gewoon komen die ouders pas uren later, ik vind je dan een slechte ouder. rennen moet je voor je kind, en we leven nu in een tijd dat je thuis verder kan werken!!!
Niet bij alle banen kan je thuiswerken. Denk maar eens aan de zorg, bij de politie of wat dan ook… Als dan niet direct vervanging geregeld kan worden is dat gewoon moeilijk. Echter was dit een kwestie van de verdeling tussen de ouders en was de moeder zich een klein moment even niet bewust van dat het haar ophaaldag was, dus in de veronderstelling dat haar kind gewoon was opgehaald ging ze praktisch na het werk even boodschappen doen. Is zij daarom een slechte moeder? Ik denk het niet!
Ik heb zelf een aantal jaar gewerkt in een kinderdagverblijf. ik ben dit ook al een paar keer tegengekomen. geen zorgen, je bent geen slechte moeder. ik ben zeker moest je thuisgekomen zijn, je je wel zou herinneren dat je gewisseld had met je man.
je dochter was aan het spelen en was blij om je te zien, dus geen paniek.
wij bellen ook wanneer ouders veel later komen dan normaal en het sluitingstijd wordt.
niet omdat we geen minuut langer willen blijven maar omdat we oprecht ongerust zijn dat er iets zou gebeurd zijn met 1 van de ouders.
jammer genoeg heb je ouders die hun kind al bij ons hadden voor openingduur om ze dan direct te kunnen droppen en moesten we flexibele sluitingsuren hebben, die ouders hun kids later en later zouden komen ophalen.
ik heb ook een kindje gehad waar de ouders wel altijd wat aan de late kant waren omwille van hun werk maar mij opbelden om te vragen wat ze moesten doen. vader was ziek en moeder stond door een ongeval in een file waar ze niet uitraakte. dat kind heb ik bij mij gehouden tot de mama er was.
wij komen veel tegen, en zoiets daar lachen we eens mee. je bent echt niet de eerste en enige ouder die dit tegenkomt. en aan de reactie van je man ben ik ervan overtuigd dat je echt een goeie moeder bent en niet iemand die haar dochtertje vergeet.
probeer ermee te lachen. er zullen nog veel situaties komen waar je je een slechte mama zult vinden maar hé, niemand is perfect en een kind voelt wel aan dat wat er misloopt je er zal zijn.
wees maar mild voor jezelf