Ik plof op de bank, eindelijk even rust. Mijn koffie is al lauw, zoals altijd, maar ik drink hem toch op. Sam en Loa zijn eindelijk stil. Sam ligt op de bank met zijn knuffel en een Peppa Pig-aflevering op de achtergrond, Loa zit in haar stoeltje en sabbelt tevreden op een boterham met pindakaas. Even ademhalen. Leon komt binnen met zijn telefoon in de hand. Hij kijkt me nauwelijks aan. “Druk op werk,” mompelt hij en verdwijnt in de gang. Ik zucht. Dat is het altijd.
De zorg komt altijd op mij neer en dat vind ik soms best pittig
Ik hou van mijn kinderen. Echt, met heel mijn hart. Ik geniet van hun zachte wangetjes en knuffels, hun geur na het badderen, de manier waarop Sam ’s ochtends in mijn bed kruipt en fluistert: “Mama, ben je wakker?” Ik vind het heerlijk om met ze te knutselen, samen erop uit te gaan en (steeds dezelfde) verhaaltjes voor te lezen. Maar de zorg voor hen komt grotendeels op mij neer. Ik sta ‘s nachts op als Loa haar speentje kwijt is, ik zorg ervoor dat Sam schone kleren heeft en niet met twee verschillende sokken naar de peuterspeelzaal gaat. Ik ben degene die de luiers verschoont, de flesjes maakt, de was draait en onthoudt wanneer de kinderbijslag wordt gestort.
Ik voelde iets in mij knappen, ik deed alles en was er klaar mee
Leon werkt. Veel. Als hij thuis is, kijkt hij voetbal of scrollt op zijn telefoon. Hij doet weleens wat, ja, maar het echte regelwerk? Dat laat hij aan mij over. Vorige week zat ik ‘s avonds op de badrand terwijl Loa krijsend tegen mij aan hing. Ze was moe, hangerig. Sam riep vanuit de woonkamer dat hij iets wilde drinken. Ik riep naar Leon. Geen reactie. Ik liep de trap af met Loa op mijn heup en Sam aan mijn been. In de woonkamer zat Leon op de bank met zijn telefoon. “Leon, kun jij even…” “Wacht even, ik ben bezig.” “Ja, ik ook,” beet ik hem toe. Hij keek op en trok zijn wenkbrauwen op. “Doe niet zo gestrest, Loes.” Dat was het moment. Ik voelde iets in mij knappen. Ik deed ALLES en ik was er KLAAR mee.
Een retourtje me-time in de zon
Diezelfde avond, nadat ik de kinderen eindelijk in bed had gekregen en Leon zonder een woord op de bank zat, pakte ik mijn laptop. Een week. Ibiza. All inclusive. Voor mij alleen. Geen poepluiers. Geen gehuil om snoepjes. Geen eeuwige onderbrekingen. Ik voelde een tinteling van opwinding terwijl ik mijn creditcardgegevens invoerde. Klik. Bevestigd. Ik kreeg spontaan kippenvel.
“Grapje zeker?”, zei Leon
De volgende ochtend, terwijl Leon zijn tas pakte voor werk, liet ik het nieuws vallen. “Ik ga een week naar Ibiza.” Hij stopte. “Wat?” “Een week, all inclusive. Even tijd voor mezelf.” Hij lachte. “Grapje zeker?” “Nee. Over twee maanden. Ik heb alles al geboekt.” Leon’s gezicht veranderde. “Dit kun je niet maken. En ik dan? Moet ik dan alles alleen doen?” Ik haalde mijn schouders op. “Ja. Dat doe ik zo vaak. Jij kunt dat ook. Je bent tenslotte hun vader.”
Drama in de woonkamer
“Dit meen je toch niet serieus?”, hij keek me aan alsof ik gek was. “Leon, luister. Ik ben hier altijd. Altijd. En ik ben kapot. Ik wil een week waarin ik alleen verantwoordelijk ben voor mezelf.” Hij ging met zijn hand door zijn haar. “Maar… hoe moet dat dan?” “Net zoals ik het doe. Ze eten drie keer per dag, slapen in hun eigen bed, dragen kleren zonder vlekken en soms moet je een driftbui negeren. Je kan het.”
“Lekker egoïstisch, Loes”
Hij keek me aan alsof ik gek was. “Ik kan geen week vrij nemen van werk.” “Dan regel je oppas. Of vraag je je moeder.” Hij wreef over zijn gezicht en zuchtte diep. “Je stelt me gewoon voor een voldongen feit. Lekker egoïstisch, Loes.” Egoïstisch? Ik, die al drie jaar alles draaiende houdt?
“Jeetje, is het echt zóveel?”
De weken erna deed Leon lacherig over mijn vakantie. “Ja hoor, mevrouw gaat naar Ibiza. Misschien neem ik ook wel een break.” “Moet je doen,” zei ik zonder sarcasme. “Echt.” Hij zei niets meer. Ik maakte een lijst voor hem. Wat Loa eet. Hoe laat Sam naar de opvang moet. Dat Loa’s speen op haar nachtkastje ligt en dat je die niet kwijtraakt, tenzij je zin hebt in een gebroken nacht. Hij fronste toen hij de lijst bekeek. “Jeetje, is het echt zóveel?” “Ja,” zei ik simpel. “Dat is het.”
Ibiza, here I come
En toen was het zover. Mijn koffer stond klaar. Leon was chagrijnig. “Nou, veel plezier dan.” Ik kuste de kinderen gedag. Sam zwaaide enthousiast. Loa keek me met grote ogen aan. Mijn moederhart kneep samen, maar ik hield me groot. Op het vliegveld voelde ik een golf van vrijheid. Niemand aan mijn been. Geen tas vol luiers en snacks. Geen slapeloze nachten. Gewoon… ik.
Alleen maar zon, boeken en cocktails
Mijn telefoon trilde. Een bericht van Leon: “Loa wil niet slapen. Sam wil alleen een boterham met chocopasta eten. Hoe doe je dit?!” Ik glimlachte. Tijd dat hij het eens echt beleefde. En ik? Ik bestelde een cocktail. In de zon. Met mijn boek. Mijn vakantie was begonnen.
LOES
een moeder mag zeker voorwaarden stellen en al helemaal als vader dat in extreme doet
partner selectie is belangrijk. Meesten kiezen op uiterlijk en status. Kies op loyaliteit en gezondheid.
Eerste waarborgt dat je niet zo’n onbetrouwbare vrouw krijgt als deze mevrouw en gezonde stambomen zorgen voor gezonde kinderen met minimale kans op erfelijke aandoeningen.
Als je de 25 gepasseerd bent selecteer alleen op weduwen. Er is een reden waarom mensen op die leeftijd nog geen vaste partner hebben. Altijd. Na die leeftijd. blijven alleen dit soort opstandige feministen nog over in de markt die zichzelf boven kinderen en man stellen.
Als man en vrouw met kinderen run je een bedrijf. Je bent samen 1 team. Dit soort dingen doe je samen en vooral in overleg!
Zo’n griet gooi je er direct uit. Maar die zou sowieso eerder af hebben moeten vallen in je toetsingscriteria. Van dit soort zit de maatschappij vol mee. Eindigen altijd gescheiden. Meestal rond de 38-40. Het gaat nou juist om de 0,01% eruit te plukken.
mvg,
Een gelukkig getrouwde oude man met 3 kinderen
Dit is een grapje toch? En anders staat de S voor Sarcasme of niet. Ik vind het knap wat deze vrouw gedaan heeft. Ze heeft hem niet voor het blok gezet. Hij had nog twee maanden de tijd om zich erop voor te bereiden. En zelfs alvast te wennen door alvast wat taken te delen.
Als er iemand egoïstisch is in dit verhaal dan is het zeker niet de vrouw.
nou, ja zeg. wat een reactie. ik was 29jaar toen ik mijn man trof (val dus buiten uw ’trouwbare categorie) , ik heb altijd voorrang gegeven aan carrière maar met veel voldoening en nooit spijt stappen terug gedaan voor, uiteindelijk, 2 prachtge kinderen en het bedrijf van mijn man. mijn man was gescheiden, jong getrouwd en serieuzer dan ik ooit zou kunen zijn, ongelofelijk trouw en een integer mens die zijn gezin ook altijd op 1 zet. dat zijn eerste relatie niet lukte verklaart dat niemand perfect is en dat leven een reis is die je samen maakt. de meneer van het verhaal doet dat duidelijk niet. ik ben snel weer meer gaan werken en we doen alles samen. ik poets, hij kookt. we werken beiden en de kids zijn blij en komen niks tekort. deze dame slaat even hard de ogen open van haar man die duidelijk alleen op zijn eigen spoortje zit; lekker makkelijk. blijven praten is belangrijk, dat gaat niet achter een scherm , waarschijnlijk draagt deze man zijn vrouw op handen na deze reis. waardeert hij haar meer en legt hij af en toe zijn scherm weg om aandacht te geven aan haar verhaal, wat uiteindelijk weer hun verhaal moet worden.
oh ja, en op de vraag wat mijn man zou doen als ik ooit in een rolstoel zou komen, zegt hij duwen. in goede en slechte tijden, sickness en health. selecteren gaat op gevoel, niet op gezondheid.
waarschijnlijk ben jij die man die samen met zijn vrouw een team zijn en het thuis bedrijf op rolletjes laten lopen. waarschijnlijk ben jij zo’n man die zijn vrouw waardeerd en haar ziet. En dan krijg je een toegewijde echtgenote. aandacht voor elkaar en empathie daar gaat het om. het is duidelijk dat deze man in hotel thuis woont en daar is dan alles mee gezegd. Deze dame is een topper en die laat zich niet negeren en slaat keihard terug en gelukkig zijn wij vrouwen in deze positie dat we het zelf kunnen regelen. dus alle domme kerels op een stokje doe niet alsof je zo belangrijk bent maar sta naast je vrouw en zij zal naast jou staan. En wat betreft voor de meneer waar ik op antwoord u moet iets beter lezen en u niet door een paar woorden in de emotie schieten. U heeft duidelijk een paar lapzwansen van schoondochters en bent daar verbolgen over. Die luie zeik wijven van tegenwoordig en weet u wat het is helemaal waar maar dit is een ander geval.
groet
u zei ?zij n opstandige feministe of is t eerder hij n absolute niksnut in de relatie die denkt dat zijn bijdrage is geld te verdienen en voor de rest geen klop moet doen
ik heb zon echtgenoiot in huis t resultaat zn dochter wilt niks meer te maken hebben met hem hun relatieis totaal vergiftigt
you houding dat enkel weduwen goed genoeg zijn is verachterlijk
en is je vrouw ook gelukkig getrouwd?
Sorry? Ik vind (als man en vader van twee) dat deze Loes helemaal gelijk heeft. Goed, ze had het kunnen overleggen voordat ze boekte, maar verder is het dik verdiend. Ik snap niet dat je als vader de complete zorg voor je kinderen bij je vrouw laat. Zorg dat het niet zo ver hoeft te komen. Ga een dag minder werken, ga er snachts uit, neem de kinderen in het weekend een middag of ochtend mee naar buiten zodat mama even rust heeft, onthoud wat en wanneer ze eten, zorg voor een gezamenlijke agenda waar de afspraken voor de kinderen in staan etc etc. Als je dat als vader niet kan opbrengen moet je geen vader willen zijn. Het is 2025 en je begint samen aan kinderen, dus doe het ook samen. Dan hoeft niemand zelf een week op vakantie. of wel, maar dan kan het in goed overleg en kan je het allebei doen.
Volgens mij moet je eerst het hele artikel even lezen.
Wat ben jij een held!!! Enorm respect voor jou! ik ben een werkende vader met inmiddels tienerdochters en gun je dit met volle overtuiging. Dit maakt jou een (veel) betere moeder en de vader een betere vader. Wellicht leert hij zijn kinderen extra te waarderen na jou vakantie. Geniet ervan!!!!!!
haha. het is wel een stoere actie. En dan hoop ik dat na de vakantie er tussen jullie als koppel beter gecommuniceerd wordt en meer begrip en wellicht goede afspraken gemaakt kunnen worden zodat jij ook ruimte voor jezelf hebt, want dat geeft immers energie waarbij iedereen in het gezin hier uiteindelijk baat bij heeft.
Super stoer van deze moeder!!Ik denk als ze terug dan pas de waardering voor haar komt hahaha,dit zouden meer moeders moeten doen die in zo een zelfde situatie zitten.
mijn schoondochter is vorig jaar 3.5 week met haar moeder naar Zuid Afrika geweest in goed overleg met mijn zoon.
Hij heeft dus 3.5 week met hun dochtertje van 1.5 jaar een mooie papa/ dochter tijd gehad.
Toppers!!!!
Nou.Loes fantastisch gedaan. Na drie jaar benen uit je gat gelopen en meneer komt thuis en gaat zitten of liggen op de bank en niks doen ook niet even helpen welnee. Je moet ook nog eens eten koken. Heel blij dat je hebt gedaan. Jou ventje kan nou eens zien wat een huisvrouw moet doen. Ik was vroeger precies hetzelfde als jou vent. Toen zei ze je moet dit en dat doen. Toen ben ik met de relatie gestopt en ben wer teruggegaan naar mijn eigen koopwoning. Nogmaals Loes volgendjaar wer naar Ibiza en dan voor 2 weken..
dus jij bent een lul? of vroeg ze het niet lief genoeg? hahaha
typische mannen reacties. Een vriendin van mij studeerde en was thuis met 2 kleine kinderen. van 6.00 tot 22.30 bezig. Als haar man thuis kwam van zijn werk, deelden ze de rest van avond te taken. kinderen in bed doen, eten koken, kinderen naar bed brengen. heel gewoon. want waarom zou de man zijn werkdag dag ophouden als hij thuis komt en die van de vrouw gewoon doorgaan tot bedtijd? deze vrouw heeft het heel goed opgelost. Een betere confrontatie is er niet. Wie niet horen wil moet maar voelen. reuze benieuwd of hij na die week nog zo makkelijk denkt over huishouden met kleine kinderen.
Geweldig. En groot gelijk en het zou wel eens de redding van het huwelijk kunnen zijn.
Respect voor elkaar moet van twee kanten komen en op de bank zitten appen en dat je zelfs na vraag moeder om het andere kindje te helpen vindt dat je daar geen tijd voor hebt….dan helpt alleen rigoreus geschut.
Ik hoop dat de ogen zijn opengegaan hoe pittig Full time moeder/ vader is.
Zelfs toen mijn kinderen oudere pubers was en ik kostwinner en een jaar 60 uur per week werkte, was ik totaal niet moe, laat staan uitgeput zoals ik was tijdens de tropenjaren met mijn drie kleintjes.
Diepe buiging moeder. Dit kan echt je huwelijk redden want je man moest als papa even wakker geschopt worden. Hopelijk zijn jullie samen eruit gekomen.
zoals ik het verhaal lees werkt mevrouw niet en klinkt het dat haar man minstens 40 uur per week werkt.
Ik zeg niet dat de man als hij thuis komt niks hoeft te doen, kinderen opvoeden doe je samen dus als je thuis komt wil je ook tijd doorbrengen met je kinderen en als ze dan even vervelend zijn los je dat samen op of doe je dat als man alleen.
Maar ga mij niet vertellen dat een huishouden runnen meer dan 40 uur per week kost. Mijn dochter woont volledig bij mij en ik werk gewoon 40 uur en heb het huishouden altijd zelf gedaan. Nu ze wat ouder is geworden (ondertussen al 18) helpt ze af en toe mee en dat is ook nodig voor als ze zelf een keer op haarzelf of samen gaat wonen.
Maar hoe mevrouw zelf beslist ik ben er een week niet en zoek het maar uit is echt triest.
Zeg niet dat ze niet alleen op vakantie kan kan maar niet zo. als ze alles zo goed kon regelen kon ze ook iedergeval een oppas regelen, ten minste voor een paar dagen.
maar is zoals ik lees een erg ongezonde relatie wat sowieso niet heel lang meer goed zal gaan
wat een ongekend gevoelloze reactie
wat ik lees heb jij dus 1 dochter? mevrouw heeft er 2. je was alleen? waarom is dit want je hebt een hele grote oordeel op het huwelijk van een ander. en ze moet dus ook nog oppas regelen? dat is het hele punt van het verhaal, dat ze dit niet doet dit keer. ze geeft hem 2 maanden de tijd. er staat ook niet dat zij thuis zit. er staat dat zij alles regelt. ook maakt salaris jou niet de baas. en huishoudelijke taken en kinderen opvoeden is ruim 80 uur in de week.
Als werkende moeder van 3 kleine kinderen, is mij heel helder geworden dat werken rusttijd is vs thuis zijn met kinderen. Ligt natuurlijk aan je baan, die van mij is toch (mentaal) vrij uitdagend maar dan nog.
Bij zwaar fysiek werk (bouw) of zoals vroeger in de mijnen ja, dan snap ik dat je uitgeteld bent en de balast mogelijk meer bij de ander ligt.
Maar met veel banen van nu, is werk echt veel makkelijker zeker met kleine kinderen. Je moet het met elkaar oplossen. In ons geval, gedeelde zorg.
daar zijn de kinderen de dupe van .
een moeder zorgt onvoorwaardelijk voor haar kinderen
En daarom mag ze niet een weekje op vakantie?
Ze heeft groot gelijk.
Als je dag en nacht alleen voor je kinderen zorgt mag dat.
een moeder mag zeker voorwaarden stellen en al helemaal als vader dat in extreme doet
Helemaal leuk en dik verdiend voor zeker dat Leon met zijn neus op de feiten wordt gedrukt.
Eileen heeft het niet helemaal begrepen anders zou ze wel anders reageren.
Maar Maaike een weekje alleen weg terwijl je kleine kinderen hebt is natuurlijk heel anders dan weekje weg terwijl.je kinderen volwassen zijn.
Hoop dat je genoten hebt op Ibiza.
Ik prijs me gelukkig dat ik juridisch medewerker was en na de geboorte van mijn zoon 20/38e kon gaan werken.
Dankzij het progressieve belastingsysteem kostte dat niet eens zo veel geld en met wat minder kon ik ook prima tevreden zijn.
Jammer genoeg had ik dan weer een vrouw zoals deze vent en ben ik samen met mijn zoon elders gaan wonen.
meesterlijk! goed gedaan Loes!
geniet lekker van jouw week en hopelijk heeft Leon eindelijk wat meer respect voor jou nu!
Ik had wel nog even een gesprekje van tevoren verwacht… Ik heb zelf een zwaar jaar gehad. En wilde ook heel graag een weekje naar Londen, alleen. Meerdere mensen hadden mij gevraagd: wat doe je voor jezelf? Na een half jaar kaartte ik het bij mijn man aan en die zei meteen ja. Terwijl ik weet dat hij me ongelooflijk gaat missen. Ik was compleet verrast. Heb zelfs nog twijfels gehad voor het boeken, maar toch doorgezet. Mijn dochters (22 en 24) vinden het helemaal super dat ik ga.
Ik zou wel adviseren om je man te vertellen wat je nodig hebt dat hij voor je doet. Vaak gaan ze zo op in de hoofdlijnen en zelf daarvan afschakelen dat ze niet doorhebben waar jij doorheen gaat. Dat moet je hem leren. En dat kost ook tijd. Maar het is de moeite waard.
Ik vroeg me wel af hoe de rest van de vakantie is gegaan. Heb je de kinderen en je man nog gemist?
kennelijk is dit een relatie waar communicatie een vergeten kunde is.
Samen wil ook zeggen delen, niet alleen werk maar ook gevoel.
Dat gaat hier flink mis.
Onbegrijpelijk dat er nog steeds kerels zijn die zich er zo makkelijk van af maken. Ik ben nu 60. Nog nooit gedoe gehad over de kinderen. Als ik aan het werk was dan nam mijn man alles over en het huishouden ging altijd gezamenlijk. Je kan het toch niet maken om helemaal niks te doen?
Het is het enige middel dat werkt!
Ik heb zovaak mijn oververmoeidheid, mijn stress en mijn diepe ontevredenheid geuit over het feit dat ik naast mijn fulltime baan overal voor opdraai omdat meneer zich uitsluitend interesseert voor zijn werk , zijn voetbalclub en de tv.
Ook ik ben de deur uitgestapt!
Uiteindelijk is het tot hem doorgedrongen en nu, na 17 jaar zeuren en klagen, is eindelijk de verantwoordelijkheid eerlijk verdeeld.
Je moet vechten voor jezelf, enkel praten heeft geen zin
N=1.
Volgens mij is er in een normale relatie juist een middel dat niet werkt. praten zou voldoende moeten zijn. Je noemt zelf al klagen en zeuren. Dan is het al te ver gekomen. Ga een gesprek aan: “ik merk dat je weinig doet in het huishouden/met de kinderen/met whatever, daar wil ik het graag over hebben want volgens mij moeten we dat beter verdelen”. Iets in die trant lijkt me volwassener en een betere structurele oplossing dan niks zeggen, zelf de spanning op laten lopen en dan plots een vakantie boeken.
Hahaha goed idee.