Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik ben Babs
Moeder van 2 kinderen: Nino van 17 en Daniek van 14 . Getrouwd met Figo, een hardwerkende man die zijn best doet om het gezin draaiende te houden. Ik werk parttime in een bakkerij, terwijl Figo fulltime in de bouw werkt. Toch komen we elke maand net tekort. Niet omdat we gekke dingen doen, maar omdat het leven simpelweg duur is geworden.
Vroeger redden we het prima
We hadden geen luxe, maar we kwamen uit. Tot de prijzen van alles omhoogschoten. Eerst de boodschappen, toen de energierekening. Onze huur steeg, de verzekeringen werden duurder. En toen kwam het moment dat we schulden begonnen op te bouwen. Geen gigantische bedragen, maar genoeg om elke maand met klamme handen onze bankrekening te checken.
De kinderen merkten het
Nino kreeg minder zakgeld. Daniek wilde op hockey, maar dat zat er gewoon niet in. We hebben altijd eerlijk tegen hen gezegd: ‘Het is even krapper nu.’ Maar hoe langer het duurde, hoe moeilijker het werd om positief te blijven.
De kleine dingen die we opgeven
Vroeger kon ik zonder na te denken een paar broodjes extra meenemen uit de bakkerij, een nieuwe trui voor Daniek kopen of Nino een twintigje geven om met vrienden naar de bioscoop te gaan. Nu moest alles berekend worden. Zelfs een pak koekjes in de supermarkt voelde als een luxe.
Eén keer per week aten we iets ‘speciaals’, een diepvriespizza of frietjes uit de oven
Uit eten? Dat deden we al jaren niet meer. Een vakantie zat er al helemaal niet in. Zelfs een dagje pretpark was onbetaalbaar. We deden ons best om de kinderen toch leuke dingen te laten doen, maar het werd steeds moeilijker om dat voor elkaar te krijgen.
Nino als redder in nood
Nino is een slimme jongen. Hij vond al snel door dat we het zwaar hadden. Op een dag kwam hij thuis met een grote glimlach en gooide een briefje van vijftig euro op tafel. ‘Voor de boodschappen, mam,’ zei hij. Ik schrok. ‘Waar heb je dat vandaan?’. ‘Ik heb een baantje in de supermarkt,’ zei hij nonchalant. Ik wist niet eens dat hij had gesolliciteerd. Hij had zelf gezien hoe wij zaten te puzzelen met de rekeningen en wilde iets bijdragen. Het brak mijn moederhart en maakte me trots tegelijk.
Sindsdien werkt Nino elke week
Niet voor ons – dat wil ik niet – maar voor zichzelf. Hij koopt zijn eigen kleding, spaart voor een scooter en af en toe… trakteert hij ons op iets bijzonders.
Een paar maanden geleden kwam hij thuis met een verrassing
‘We gaan uit eten,’ zei hij opgewekt. ‘Ik betaal.’ Ik lachte. ‘Nino, dat hoeft echt niet.’ Maar hij stond erop. Hij had gereserveerd bij een pizzeria in de stad. Een simpel restaurant, maar voor ons voelde het als een luxe diner. Figo en ik keken elkaar aan terwijl we daar zaten. We hadden in tijden niet zo ontspannen gegeten. Even geen stress over geld, even alleen maar genieten van elkaar. En het mooiste? Daniek keek naar haar grote broer met pure bewondering in haar ogen. ‘Jij bent echt de beste broer ooit,’ fluisterde ze.
We hebben nooit grote fouten gemaakt met geld
Geen gigantische leningen, geen gekke uitgaven. Maar het leven heeft ons ingehaald. Figo’s werkgever ging failliet een paar jaar geleden en hij zat maanden zonder werk. We moesten ons spaargeld aanspreken om de huur te betalen. Toen hij eindelijk een nieuwe baan vond, was het salaris lager dan eerst. Ik probeerde meer uren te werken, maar mijn gezondheid liet dat niet toe.
En toen kwam de inflatie
De prijzen van alles stegen sneller dan wij konden bijbenen. We probeerden te besparen waar het kon. Goedkopere boodschappen, minder auto rijden, geen nieuwe kleding als het niet echt nodig was. Maar sommige kosten kun je niet vermijden. De energierekening bleef hoog. Daniek had een bril nodig. Nino moest schoolgeld betalen. Elke maand moesten we keuzes maken: welke rekening betalen we deze keer niet?
Daniek begon te klagen dat ze nooit meer leuke dingen deed
‘Iedereen in mijn klas gaat op vakantie,’ mopperde ze. ‘Wij nooit.’ En ze had gelijk. We hadden haar nog nooit een echte vakantie kunnen geven. Zelfs logeerpartijtjes bij vriendinnen waren lastig, want een cadeautje voor een verjaardag of een nieuwe pyjama voor een slaapfeestje was al te veel gevraagd. Ik probeerde altijd creatief te zijn, tweedehands spullen te kopen en met kleine budgetten iets leuks te maken, maar het deed pijn om haar teleurgesteld te zien.
Nino daarentegen werd steeds zelfstandiger
Hij nam niet alleen verantwoordelijkheid voor zijn eigen geld, maar probeerde ook Daniek blij te maken. Eén keer verraste hij haar met een bon voor een beautydagje thuis. Hij had maskertjes en nagellak gekocht en een spa-avond georganiseerd. ‘Als we niet op vakantie kunnen, dan doen we het maar zo,’ lachte hij.
Toch houden we ons staande
Door slim te zijn. Door elkaar te steunen. En door een zoon van 17 die al meer verantwoordelijkheid neemt dan sommige volwassenen. Ik wou dat ik hem dat kon besparen, maar tegelijkertijd ben ik trots op hoe hij ermee omgaat. Ik vertrouw erop dat er betere tijden komen.
BABS
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
ik ben nu wel heel nieuwsgierig naar de cijfers.
ik kan het me zelf niet voorstellen dat als je beiden werkt dat je zo krap zit. wij hebben ook beide een simpele baan. man werkt fulltime en ik werk maar 10uur per week omdat ik er dan voor mijn kinderen ben. maar wij houden elke maand ruim geld over. daarom vraag ik me echt af wat er misgaat. niet om het gezin aan te vallen maar puur om te kijken wat er veranderd kan worden zodat ze wel rond kunnen komen. zijn er dure abonnementen? kan er bespaard worden op gas? dat soort dingen.
Gewoon verkeerde prioriteiten en slechte keuzes.
Met tranen in mijn ogen lees ik jullie verhaal. Wat een zoon om trots op te zijn! Jullie dochter krijgt een fenomenaal voorbeeld. Ik wens jullie heel spoedig een financiële meevaller zodat jullie ook eens een extraatje kunnen veroorloven
No no no, maak het aub niet mooier dan het is. Deze jongen wordt geparentificeerd. Hij hoort kind te zijn en aan zichzelf te denken betreft zijn toekomst en opleiding. Deze jongen krijgt veel te veel verantwoordelijkheid op zijn schouders. Denk in andere oplossingen want idd, dit is ook echt een situatie om zich voor te schamen. Het is een naoorlogs tafereel dat zich herhaalt.
Dag Inside, ik ben het niet met je eens. Deze jongen is zeventien. Dat kan je op veel vlakken geen kind meer noemen. Hoe lang moet het duren tegenwoordig om verantwoording te mogen/moeten nemen. De bedragen zijn nou ook weer niet zodanig dat hij zijn toekomst vergooid. Hij leert hier ook van. Hoeveel kinderen groeien tot en met dik in hun 20e op in grote luxe zonder besef van geld budgetteren en tering naar de nering zetten. Lijden in last als ze op eigen benen moeten gaan staan. Bovendien gaat parentificatie vooral over emotioneel voor ouders zorgen. Daar lijkt hier niks mis mee.
Het is veel te makkelijk om vanaf de zijlijm te roepen ‘Dat er verkeerde keuzes worden gemaakt’. Ongetwijfeld zal er hier en daar wat bespaard kunnen worden. maar dan gaat het waarschijnlijk om tientjes, en niet honderden euro’s. Er zijn ‘gewoon’ vele duizenden, zelfs miljoenen werkenden, die keihard werken, maar de eindjes maar moeilijk (of niet) aan elkaar kunnen knopen. een welverdiende vakantie zit er niet in, een apparaat dat stuk gaat kan niet vervangen worden. Dat wordt dan een goedkope bij de kringloop, maar ja, die vreten stroom en zijn uiteindelijj duurder dan een duur nieuw apparaat dat veel minder stroom verbruikt. En zo zit arm altijd in de hoek waar de klappen vallen.
Met ontroering en bewondering lees ik dit verhaal. Heel veel respect voor het gezin en de zoon is echt een jongen van goud!
Ik zie een gezin dat keihard werkt. Wees trots op jullie gezin en jullie zoon!
denk toch dat jullie trots mogen zijn want jullie hebben een verantwoordelijke lieve jongen opgevoed
mooi om te zien hoe hij jullie allemaal steunt ook nog uit zich zelf
natuurlijk is dit niet hoe je het zou willen als ouders
maar dit laat zien hoe sterk jullie band als gezin is en dat is het belangrijkste wat er is!!!
Snap je volledig. Vind het benijden waardig dat jullie zoon dit voor jullie doet. Chappo. En dan voor de mensen die roepen je krijgt 1000 euro per maand aan kindgebondenbudget en kinderbijslag. Dan denk ik dat het al fout gaat in jullie gedachten kindgebondenbudget is inkomens afhankelijk de 1 krijgt maar 140 euro per maand kindgebonden en de ander krijgt er 500 en kinderbijslag krijg je eens in de drie maanden als je dan 700 krijgt per 3 maanden en je deelt dat door 3 kom je echt niet aan 1000euro kindgebondenbudget en kinderbijslag . Niemand weet of deze mensen in een vrijesector of sociale huurwoning zitten en hie hoog hun huur is. Oordelen vanaf je toetsenbord is makkelijk.
klopt wat je zegt je hebt nooit €1000 per maand voor 2 kinderen aan toeslagen en kindergeld . Alleen wat ik niet snap ik dat er mensen zijn die kindergeld besteden aan vaste lasten in plaats van aan hin kinderen ,hetgene waarvoor kindergeld voor bedoeld is.
kindgebonden budget wordt overal gewoon bij inkomen geteld maar kinderbijslag hoort apart te blijven. wij besteden altijd volledige bedrag aan het kind. kleding,school,sport en sparen. toen ik een alleenstaande moeder was werd ook het kindergeld grootste gedeelte besteed aan de kinderen alleen werd er dan naast kleding,school en hobby ook uitstapjes naar pretpark en dierentuin van betaald in de zomervakantie
kinderen vinden het over het algemeen wel fijn om een dak boven hun hoofd te hebben, gas/water/licht willen ze denk ik ook wel.
In een ideale situatie geef je dat geld inderdaad uit aan andere dingen, maar deze economie is voor velen geen ideale situatie. Steeds meer normale mensen komen de maand niet door terwijl de superrijken steeds rijker worden.
Je kan nu heel hard oordelen op de mensen die niet rondkomen, maar voor je het weet ben je zelf aan de beurt.
Ik snap de situatie heb ook altijd moeten puzzelen met mijn salaris als alleenstaande moeder. Vakanties zaten er niet in, dure merkkleding evenmin door eerlijk te zijn vanaf het begin begrijpen kinderen de situatie. Is er altijd begrip van hun kant dat wisselt, maar toon dan zelf begrip dat het vervelend voor ze is maar dat je het geld maar 1x uit kan geven.
Mijn oudste dochter trakteerde ons op een vakantie wat hebben wij genoten. Nu nog schiet ik vol als ik daaraan denk. Wees maar trots op jullie zoon en zijn ongelooflijk goede en empathische inborst ook nog er zijn voor zijn jongere zusje. Deze jongeman komt er wel met zo’n verantwoordelijkheidsgevoel kunnen veel leeftijdsgenoten een voorbeeld aan nemen, niks mis mee.
Ik voel je …. Ik heb het nu goed gelukkig.
Ik heb door omstandigheden tijdelijk in de bijstand gezeten en daar kreeg ik meer als wat ik nu verdien. Toen ik een lieve man kreeg en mijn traumaverwerking had afgerond heb ik bewust gewacht met aan het werk te gaan. Eerst verhuizen naar een sociale huurwoning en toen ben ik weer gaan werken. In Nederland word je aan alle kanten genaaid….. Toen ik in de bijstand zat kreeg ik allerlei toeslagen en kwijtschelding van gemeentelijke belastingen. Dit land zit zo krom inelkaar. Maar wat een lieve kinderen heb je en wat een inzicht heeft je oudste zoon. Ik wens je veel liefde licht en kracht en hoop op betere tijden voor jullie.
precies dat jannie zo is het
ja Jannie
het zit krom in elkaar.. het klopt dat jij
het in de bijstand sociale dienst totaal
gezien beter had…en net zoveel als bij
een werkgever zou hebben.
daarom gaan vele met een bijstandsuitkering niet naar een cao baan
naast dat men kan frauderen.
en dan moeten met cao inkomen zelfs
met tweeën werken bezuinigen.
fijn als je dan een kind hebt die wat probeert bij te dragen..nee van sommige
toeslagen wist ik niet dat ze inkomens
afhankelijk waren..nee er klopt het een en ander niet in dit land.maar dat vele met
uitkeringen van welke instantie dan ook
niet gaan werken is al zo oud als st.juttemus..op.enkele na die echt niet kunnen werken of frauderen.
nee sterkte voor dit gezin omdat hun
eerlijk zijn en werken worden ze in feite gestraft..kijk maar naar al die velen vele
nieuwe Nederlanders over ruim 60 jaar
te zien uit allerlei landen komen ze het
liefst naar Mekka Nederland en volgens
meerdere onderzoeken zit het merendeel
in een uitkering naast al die andere Nederlanders.. hun bedjes zijn gespreid
t.m de aow….nee sommige cao werkende
zou je bijna gelijk geven wanneer ze ook
in de uitkering verdwijnen..en frauderen
de Nederlandse staat vraagt hierom.
ik heb aow en een klein pensioentje en heb
het in. mijn eentje best goed.. maar ik. mag
maar een laag spaargeld hebben.. anders
moet ik zgz mijn spaargeld opmaken tot een minimum bedrag…tja tja Nederland he.. maar ik hoef nog niet te klagen.. maar
over hoeveel jaar kom ik te kort dat is mogelijk..alles wordt duurder
Wat veel negatieve reacties! Niemand kent de situatie waar zij in zitten. Wellicht hebben zij particulier moeten huren en betalen zij een godsvermogen aan huur. Een oud huis, slecht geïsoleerd, zorgt voor een torenhoge energierekening. Stop nu eens met oordelen. Je kunt ook zeggen: “wat een fijne knul, groot verantwoordelijkheidsgevoel op deze leeftijd”.
Amen!! 🍀🙂
Met twee banen dan doe je echt iets fout als je in de situatie terecht komt die je hier beschrijft.
Uitjes hoeven heel weinig te kosten. lekker naar het bos. Thermoskan warme chocomelk mee en een koekje, dik feest!
juist. en ik had met 2 kinderen bijstand.
wij konden er gewoon normaal van leven. je kan het leven zo duur maken als jezelf wilt.. en als je zoon gaat werken is het normaal als hij bijdraagt in een gezin waar het nodig is
dat heet kostgeld
maar tegenwoordig hoor je daar nooit meer over
Heb je gedacht aan zelf meer uren werken zodat je zoon zich kan richten op zijn schoolopleiding?
als je het verhaal gelezen had dan lees je dat ze dat wel wilde maar haar gezondheid dat niet toelaat.
nou nou .. in de bouw kun je makkelijk 2.500,- verdienen, zelf parttime werken voor minimaal 1.000,- plus kinderbijslag, kindgebonden budget erbij en je zit aan een prima inkomen !
Wat moeten mensen in de Bijstand dan wel niet denken, die hebben het aanmerkelijk slechter en heel vaak ook geen vooruitzicht !
Wat fijn dat jullie zoon al zo volwassen is, hij klinkt als een intelligente jonge man!
Ik lees dat jij part-time werkt en je man full-time maar dat jullie niet uitkomen en zelf broodjes te veel extra kosten zijn bijvoorbeeld. Dat lijkt mij enorm stressvol. Ik en mijn partner hebben beide helaas een chronische aandoening die werken (nog) niet mogelijk maakt en hebben dus beide een uitkering. Ook ik heb 2 kinderen, een puber en een peuter. Ook wij moeten uitkijken wat we doen met geld, maar nooit is onze situatie zo heftig geweest. Ik vraag mij dan ook oprecht en zonder oordeel af waar het verschil in zit? Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat wij (veel) meer inkomen hebben..
Wellicht kan de gemeente jullie ondersteunen doormiddel van een budget coach. Gewoon iemand die met je mee kijkt. Ik hoop voor jullie dat er in de toekomst wat meer financiële ruimte mag zijn!
kijk eens voor dagjes uit bij vakantieveilingen, of social deal, dan kun je heel voordelig iets leuks doen.
ik moest het vroeger met 2 Kids ook doen van een bijstandje en we gingen natuurlijk nooit op vakantie, maar als je geen koophuis hebt dan zijn er voor de kinderen regelingen als je een laag inkomen zou hebben, al betwijfel ik dat met een fulltime baan en partime baan. jullie hebben tegenslagen gehad maar broodjes bij de bakker zijn dan ook zeker niet nodig. de supermarkt is ook heel lekker en vers! en aldi heeft zeer goede spullen. ook a merken in de aanbieding.
ik moest ook alle balken hoog houden en was en ben ook nog invalide en alleenstaand en ze zijn nooit iets tekort gekomen of andere moesten bij springen. jij koopt tweedehands en dat is prima, ik deed dit ook via marktplaats ook voor sinterklaas al maanden vantevoren. ze hadden niks door hoor! zelfs een wii hadden ze met spelletjes erbij voor een prikkie wat ze als gezamelijk kado kregen van de sint. ik hield logeerparijtjes thuis in de woonkamer, 1 groot feest was dat. alles aan de kant en luchtbedden op de grond, drinken en chips en de hele avond konden ze tv kijken en kletsen. (dvd)
rond sinterklaas mochten ze iemand meenemen en gingen we pepernoten bakken de hele middag. met muziek aan en chocolademelk. ook weer feest en iedereen had het erover. zulke dingen kosten weinig geld maar zijn geweldig. in de zomer kamperen in de tuin! ook feest! en zo kun je heel veel bedenken wat weinig geld kost en waar kinderen over blijven praten!
laat je zoon lekker van z’n eigen centjes genieten. het is lief wat hij doet maar nagellak kost 1 euro dus kom op dat kunnen jullie zelf ook nog wel kopen! en lang leve de action, en temu en dat soort winkels waar je goedkoop een heleboel leuke dingen kan kopen voor een aantal leuke activiteiten!
Je moet je doodschamen, krijgt 1000,- euro per maand kindgebondenbudget en kinderbijslag. Eenmaal 18 dan valt er veel weg en snap ik je verhaal en bijdrage!
als je werkt met 2 krijg je dat niet !
Je mag trots zijn op je zoon!! maar ik hoop wel voor jullie dat er gauw betere tijden komen wat betreft je financïele situatie.
Poeh, dat is een stressvolle situatie en wat heb je een mooie zoon. Het leven kan inderdaad zomaar veranderen. Ik hoop dat je man gauw beter gewaardeerd wordt door zijn nieuwe werkgever of dat hij iets vindt dat jullie meer lucht geeft. Succes. Je zoon heeft het in iedergeval door en die komt er wel en jullie ook.
nou Joris jij hebt zeker nooit een
bijstand uitkering gehad..
ik over 60 jaar te zien met lichamelijke
problemen en kinderen wel
en ben nooit wat te kort gekomen of
de kinderen…banen volop met zoveel
uitkeringen zou men in de bedrijven niet
het personeel uit het buitenland halen.
nee Joris je hebt een verkeerd beeld van
mensen in de bv bijstand..
ja met een groot gezin is het anders.
maar dat doen ze zelf. moeten ze maar aan
voorbehoeds. middelen doen..
bij deze Joris ik had het best goed bij de sociale dienst.. geen zorgen en geen fraude.
nou Joris jij hebt zeker nooit een
bijstand uitkering gehad..
ik over 60 jaar te zien met lichamelijke
problemen en kinderen wel
en ben nooit wat te kort gekomen of
de kinderen…banen volop met zoveel
uitkeringen zou men in de bedrijven niet
het personeel uit het buitenland halen.
nee Joris je hebt een verkeerd beeld van
mensen in de bv bijstand..
ja met een groot gezin is het anders.
maar dat doen ze zelf.
bij deze Joris ik had het best goed bij de sociale dienst.. geen zorgen en geen fraude.