Ja, je leest het goed
Op mijn 16e had ik een bijbaantje in de horeca en hoorde ik een oude baas eens zeggen: ‘Als je het slim aanpakt, hoef je nooit tot je 65e te werken.’ Die zin bleef hangen. Maar wie had gedacht dat het me zou lukken?
Mijn naam is Suzette
Moeder van twee jongens, Eloy van 10 en George van 8. Ik groeide op in een doorsnee gezin waar hard werken de norm was. Mijn vader werkte bij de gemeente, mijn moeder was administratief medewerkster. Rijk werden we niet, maar er was altijd genoeg. Toch voelde ik al vroeg dat ik niet in dat patroon wilde blijven hangen. Ik wilde meer vrijheid, meer tijd voor mezelf en later voor mijn kinderen.
Het begin van mijn weg naar financiële vrijheid
Op mijn 18e begon ik als secretaresse bij een advocatenkantoor. Goed salaris, prima vooruitzichten. Maar ik wist: als ik hier blijf, werk ik tot mijn 65e. Ik moest iets slimmer doen. Ik las boeken over investeren, volgde cursussen en begon met beleggen. Niet met duizenden tegelijk, maar met kleine bedragen. Elke maand een beetje.
Mijn eerste belegging was een spannend moment
Ik had 500 euro gespaard en besloot het te steken in een paar solide aandelen. De eerste maanden bewoog er nauwelijks iets. Maar na een jaar zag ik het groeien. Geen megabedragen, maar het principe werd me duidelijk: geld kan voor je werken. En dus bleef ik doorzetten.
Toen ik 25 was, ontmoette ik Sebastiaan
Hij werkte in de IT en had eenzelfde kijk op geld als ik. We trouwden, kochten een klein appartement en leefden zuinig. Geen dure vakanties, geen grote auto. Alles wat we overhielden, ging naar beleggingen en later naar vastgoed.
Strategisch investeren en risico’s nemen
Op mijn 30e kregen we Eloy, twee jaar later volgde George. Dat was ook het moment dat ik besloot minder te werken. Niet omdat we dat per se konden missen, maar omdat ik geloofde dat tijd met mijn kinderen waardevoller was dan een extra promotie.
We kochten ons eerste investeringsappartement toen ik 32 was
Een oud pandje, flink wat werk aan, maar met potentie. We knapten het op en verhuurden het. Binnen een paar jaar was de huurprijs zo gestegen dat we met dat geld een tweede appartement konden kopen. Dat werd ons ritme: kopen, opknappen, verhuren en weer investeren in het volgende.
De klapper kwam toen ik 35 was
We hadden inmiddels drie appartementen en de huizenmarkt explodeerde. Onze appartementen werden in waarde verdubbeld. Ik zag mijn kans en verkocht er twee. Dat geld stopte ik deels in nieuwe investeringen en deels in een indexfonds dat elk jaar groeide. Vanaf dat moment wist ik het zeker: ik zou nooit meer fulltime hoeven werken. Ik bleef parttime werken, vooral voor de sociale kant, maar financieel was het niet meer nodig.
Sebastiaan vond het fantastisch, maar had zelf nog geen behoefte om te stoppen
Hij genoot van zijn werk. Ik zag mijn jongens opgroeien en had de vrijheid om bij elk voetbaltoernooi en elke schoolactiviteit aanwezig te zijn. Ik voelde me rijk, niet alleen in geld, maar vooral in tijd.
En toen, twee jaar geleden, barstte de bom
Sebastiaan en ik groeiden uit elkaar. Hij vond het onbegrijpelijk dat ik zo kon genieten van het ‘niksen’. Ik vond het onbegrijpelijk dat hij zo verknocht was aan zijn baan en nauwelijks tijd voor de kinderen had. We besloten in goed overleg uit elkaar te gaan. Ik kocht hem uit, behield het grootste deel van ons vermogen en bleef in het huis met Eloy en George. Natuurlijk, het was pittig. Maar financieel? Geen stress. Ik had een buffer, mijn investeringen groeiden door en ik hoefde me geen zorgen te maken over hoe ik rond zou komen.
Wat veel mensen niet begrijpen, is dat financiële vrijheid niet betekent dat je niks meer doet
Het betekent dat je de vrijheid hebt om te kiezen. Ik kon stoppen met werken, maar ik wilde bezig blijven. Ik wilde impact maken, al was het maar op een kleinschalige manier. Nu ben ik 41 en kan ik binnen vijf jaar met pensioen. Ik hoef niet meer te werken, maar ik wil wél iets waardevols doen met mijn tijd. En dat betekent: mijn kinderen leren hoe ze zelf financieel vrij kunnen worden maar zich ook nog nuttig kunnen voelen. Ik wil niet dat ze opgroeien met het idee dat werken tot hun pensioen de enige optie is. Ze krijgen zakgeld, maar niet zomaar. Ze leren investeren, sparen en omgaan met geld.
Eloy is er al fanatiek mee bezig
Hij heeft een eigen spaarpot voor aandelen en vraagt me regelmatig hoe de beurs ervoor staat. George is nog iets jonger en vooral gefascineerd door het idee dat ‘geld voor je kan werken’. Ik weet zeker dat ze later keuzes zullen maken die hen vrijheid geven. Ik geef ze opdrachten. Als ze hun zakgeld niet direct uitgeven maar een maand wachten, krijgen ze rente van mij. Ze mogen zelf kiezen of ze een deel in een kinderbeleggingsfonds stoppen. Niet verplicht, maar wel met uitleg over de lange termijn. Zo leren ze spelenderwijs hoe geld werkt.
Binnen vijf jaar ben ik officieel met pensioen
Geen negen-tot-vijf meer. Geen vergaderingen, geen stress. Gewoon leven, met mijn jongens. En mijn vermogen? Dat gaat straks naar hen. Niet in één keer, maar gedoseerd. Ze krijgen kansen, maar geen gratis geld. Ik wil dat ze begrijpen hoe waardevol financiële vrijheid is, zonder dat ze denken dat ze er niets voor hoeven te doen.
Ik heb een fonds opgezet waaruit ze op hun 18e een eerste bedrag krijgen, maar alleen als ze een goed financieel plan presenteren
Op hun 25e nog een deel, als ze aantonen dat ze verantwoord met geld om kunnen gaan. Dit heb ik vast laten leggen, zodat ze niet in één klap een grote smak geld krijgen en het verbrassen. Soms kijken vriendinnen me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Maar wat dóe je dan de hele dag?’ vragen ze. Mijn antwoord? Ik leef. Ik breng mijn kinderen naar school zonder haast. Ik haal ze op en we hebben tijd. Tijd om te praten, om samen dingen te doen. Tijd om gewoon te zijn. En dat, dat is het grootste cadeau dat ik mezelf ooit heb gegeven.
Ik had nooit gedacht dat die ene zin, uitgesproken door een oude horecabaas toen ik zestien was, mijn hele leven zou veranderen. Maar hij had gelijk. Als je het slim aanpakt, hoef je nooit tot je zestigste te werken. En ik ben het bewijs.
SUZETTE
Wat een mooi verhaal, je hebt het goed gedaan! Wij zijn ook aardig op weg maar hebben nog wel wat meer jaartjes voor de boeg om hetzelfde doel te bereiken (geschat 52 en 49).
Over alle zure reacties van ‘maatschappelijke bijdrage’ kan ik kort zijn, deze mevrouw betaald meer belasting dan menig ander, waar de een zijn bijdrage in tijd levert (die zuster of leerkracht) levert de ander dar middels belastingen. Die zuster en juf moet toch ergens van betaald worden.
Chapeau! Heb je goed gedaan. Sommigen moeten en zullen dat van een ander nivelleren. Dat ze bescheiden is begonnen ( horecamedewerker) doet er niet toe, wordt niet gezien. Ze weet duidelijk waar ze vandaan komt. Ze leert haar kinderen met geld omgaan door een plan van ze te eisen in plaats van ze het geld zo te geven, doet er ook niet toe.
Je doet het hartstikke goed, doe je ding.
Wat een triest verhaal….!!
Dat je je kinderen op jonge leeftijd al leert hoe ze zo snel mogelijk geld kunnen verdienen.
Ik hoor niets over gezelligheid, warmte, vriendjes, opa, oma. Je steentje bijdragen voor anderen en b.v voor een gezond milieu, want als dat er niet is, is er ook geen toekomst en heb je niets aan je geld.
Verhalen over armoede bestrijden en lief zijn voor anderen wat zijn dat toch prachtige warme verhalen!
We mogen hopen dat de vader van deze kinderen nog contact met ze heeft om (een beetje) tegengas in deze opvoeding te geven.
En neen, ik ben absoluut niet jaloers . Ik heb een prachtig leven met fijne mensen om me heen!! Dat is voor mij zeer waardevol!
Ik vind het echt een triest verhaal !!
Jeetje wat een zure reactie. Dat kan je toch helemaal niet weten of zij misschien helpt op school of ander vrijwilligerswerk doet en sws iedereen mag het toch lekker zelfs weten?
Als zij op deze manier goed kan leven, wie zijn wij om hierover te oordelen?
Ik denk dat u een ander verhaal heeft gelezen dan ik. ze schrijft dat ze juist veel tijd en alle rust heeft om haar jongens op te voeden en ze ondertussen wegwijs te maken hoe je financieel gezond te blijven.
Ik vind het verstandig om je kinderen dit van jongs af aan al te leren. Deze week was er nog in het nieuws dat steeds meer mensen financiële problemen hebben door uitgesteld betalen zoals bij Klarna.
U leest bevooroordeeld, want het stuk gaat niet over hoe vaak ze naar opa en oma gaan. Dat is hier niet uit op te maken.
wow … heb je dan een heel ander stuk gelezen dan ik ? de dame geeft toch duidelijk aan dat ze het vooral doet om de tijd die ze gezamenlijk met haar kinderen doorbrengt …… dit zullen naar alle waarschijnlijkheid juist die gezellige warme momenten zijn … of verwacht je dat ze college geeft over geld verdienen iedere vrije seconde die ze met ze heeft ?
ze schrijft:
Ik breng mijn kinderen naar school zonder haast. Ik haal ze op en we hebben tijd. Tijd om te praten, om samen dingen te doen.
Wat denk je wat ze voor dingen bedoeld? Je schrijft dat je niet jaloers bent, maar je reageert overdreven afwijzend. Het is háár verhaal en dat jíj niets leest over vriendjes, oma en opa, betekent niet dat er geen gezelligheid en warmte is. Kijk naar dat jochie! Dat is gewoon een blij en gezond kind.
Hoeveel kinderen groeien op in armoede, omdat de ouders niet met geld kunnen omgaan? Vervolgens wordt die onkunde vele generaties doorgegeven. En nee, je hebt niet ‘alleen’ liefde nodig om veilig op te groeien en te leven. Geld staat gelijk aan vrijheid en biedt mogelijkheden!
Bijdragen voor anderen? Dat heeft ze nu al gedaan door te vertellen hoe je je kroost financiële zekerheid kan geven.
Mogelijk draagt ze financieel bij aan goede doelen; ook weer een aanname dat zij dat niet zou doen. En het milieu? Ach, het slechtste dat je kunt doen voor het milieu, is kinderen op de wereld zetten. Een mens creëert een enorme ecologische afdruk. Miljoenen kinderen wachten op pleegouders, maar dat willen de meeste (toekomstige) ouders dan weer niet.
Deze moeder doet wat de meeste moeders nalaten: kroost leren wat de waarde is van geld en dat het bovenal niet aan bomen groeit.
Het is wel waar wat sommigen zeggen, je draagt zo niet je steentje bij aan de maatschappij. haar en onze kinderen hebben wel leerkrachten nodig, een arts en verpleegkundigen aan je bed als je ziek bent en al die andere banen die de maatschappij draaiende houden. Eigenlijk verdient ze haar vrije en luxe leventje over de ruggen van anderen, ook door de aankoop van steeds meer panden en die voor, waarschijnlijk heel hoge huren, te verhuren. En de relatie met haar man en vader van de kinderen liep stuk vanwege verschil van inzicht over de manier van leven. Aan de ene kant een succesverhaal, aan de andere kant heel triest als je er goed over nadenkt.
Als je naar deze kant kijkt heb je wel een punt…
Wat een topwijf! Had ik maar een vrouw met zo’n inzicht en doorzettingsvermogen! Geweldig.
Ik hou wel van het creatieve in deze manier van leven. Ik werk zelf ook niet en we hebben het erg goed. Dat komt hoofdzakelijk doordat we onszelf en de kinderen geleerd hebben het verschil tussen ‘heb ik nodig’ en ‘wil ik hebben’.Dit idee is toepasbaar op bijna alles en scheelt bakken met geld.
Zo heb je tegenwoordig een smartphone nodig, maar geen duur toestel of duur abonnement. Onze toestellen kostten hooguit €300, worden niet vervangen voor ze niet meer werken en het abonnement kost oneindig €5 per maand.
Even kritisch heb ik wel vraagtekens bij de huur die binnen 3 jaar de koop van een 2e en 3e appartement opleverde. Al met al een wel heel positief uitgepakte situatie, maar chapeau voor het idee.
ik sta overigens niet achter het idee dat mensen meerdere huizen mogen hebben en de vrije marktwerking op huurprijzen, maar dat mag nu eenmaal en dan kan ik het mevrouw niet kwalijk nemen, dat ze er slim gebruik van maakt..
Conclusie: er zijn minimaal 2 creatieve manieren om het financieel fijner te hebben. Werken aan je uitgavenpatroon (en dit ook je kinderen leren) gaat misschien minder snel, maar is op termijn wel ook heel effectief.
Wij besparen jaarlijks minstens 7200 op alleen al boodschappen (4 personen per maand minder dan €400 terwijl de originele winkelwaarde gemiddeld altijd boven de €1000 ligt) , zonder in te leveren qua gezondheid of hoeveelheid. We eten dus ook gewoon gezond en lekker.
oneindig = ongeveer
Goed voorbeeld.
Een partner die door wil werken past niet in haar ideaalbeeld, dus weg er mee.
Geld voor geluk, en het dan een rijk leven noemen.
Ik zie gewoon een gebroken gezin, stuk gemaakt door de jacht op meer.
Dacht ik ook.
En de kinderen moeten als ze 18 zijn een goed financieel plan hebben.
En wat als zij nou juist wel een mooie baan willen, echt werken voor hun geld zoals hun vader?
En hoe gelukkig ben je echt met zo’n berg geld?
Kun je niet en werken en een goed financieel plan hebben?
Dan gaan ze werken – écht werken. Óók dat valt onder vrijheid – keus hebben.
Het is geen of óf.
Als je naar deze kant kijkt heb je wel een punt…
Respect hoor. Heb zelf ook weleens geprobeerd met beleggen, maar ik snap er te weinig van/heb te weinig geld “over”, misschien kun je t me leren 🙂 top gedaan hoor!
Je bent een Top vrouw! Respect, je hebt het leven idd gewonnen. Ook je kinderen zullen je volgen. x
Klinkt mij als een inhoudsloos leven in de oren. Natuurlijk is het fijn om veel tijd met je kinderen te hebben. Dat wil iedereen wel, maar wat zou er gebeuren als iedereen dit soort dingen gaat doen? Geen leerkrachten meer om je kinderen les te geven, geen verpleegkundigen meer aan je bed als je in het ziekenhuis ligt, etc. Toen er stond dat je ‘impact wilde maken’ dacht ik nog: goh, ze gaat gelukkig nog wat nuttigs doen met al die tijd. Functies / vrijwilligerswerk met maatschappelijke impact zijn er genoeg. Maar de impact heeft te maken met je kinderen leren hoe ze hetzelfde kunnen doen? Wat een leegte.
ik snap wat je zegt maar 40 jaar secretaresse zijn is ook niet echt een droom. De meeste mensen doen mee met de loterij waarom zou dat zijn? Omdat mensen graag financieel onafhankelijk zijn en niet in een keurslijf van een baan willen zitten die ze niet leuk vinden.
Jammer die afgunst. Ik heb bewondering voor deze vrouw. Ik heb 3 relaties gehad, waarbij ze me beter portemonneetje hadden kunnen noemen, dan gewoon m’n naam. Deze vrouw heeft het goed gedaan en daar heb ik respect voor. Misschien heeft u gewoon de pest in dat het er bij u niet zo goed aan toe gaat.. Kunt u beter uzelf kwalijk nemen dat u het niet zo goed heeft gedaan, dan afgunst tonen naar iemand die het wél goed heeft gedaan.
inhoudsloos, is juist als je alleen maar doet wat er van je verwacht wordt en je dus tot je 67e moet werken!
ik vind het knap hoor……juist inhoud geven aan je leven door financieel onafhankelijk te zijn en tijd te hebben voor je kinderen! Dát is zinvol!
Je schrijft: wat zou er gebeuren als iedereen dit soort dingen gaat doen?
Maar zo werkt de wereld niet, zo werkt de mens niet. En je weet zelf ook wel dat dat nooit gaat gebeuren 🙂
Deze ‘wat als’-uitspraak zeggen sommigen ook tegen mensen die geen moeder/vader willen worden. Dan zou de, mens ‘straks’ uitsterven. Met zo’n 7 baby’s per seconde wereldwijd, sterft er voorlopig geen mens uit uit. Als dat wél zou gebeuren, dan maakt het ook niet uit. Dec mens is niet nodig om de planeet te laten draaien 🙂 Sterker nog, het zou de flora en fauna ten goede komen.
Ik schiet helaas in de stress van computers. Gelukkig heb ik een leuke baan in de zorg.
En heb ik er bewust voor gekozen om mijn dochter zelf groot te brengen. Mijn man zorgde voor inkomsten en ik zorgde dat thuis alles in orde was. Toen ze 6 jaar was ben ik weer gaan werken.
Respect! Kan niet anders zeggen dan dat ik dit ook had moeten doen ipv andersom te leven. Je kinderen zullen trots zijn op je. Je krijgt van mij een 10: je hebt het leven gewonnen.
Lekker hoor! Ik had gewild dat ik zulk inzicht had in beleggen etc. Ik heb wel een flexibele baan en ben gelukkig ook veel thuis voor de kinderen, zelfde leeftijd als jouw jongens, ook ik vind het belangrijk en fijn om veel bij ze te zijn.
Ik hoop wel dat je ze ook leert dat niet alles draait om ‘het grote geld’ dat je zonder veel geld ook gelukkig kan zijn en nuttig. Ik vind het belangrijk dat (mijn) kinderen ook weten dat schoonmakers en vuilnismannen bv heel belangrijk zijn, deze mensen en beroepen zijn ook heel belangrijk!
Fijn voor je dat je kan leven, kan genieten ❤️
Je hebt het hartstikke slim aangepakt. En heerlijk voor de kinderen dat je er bent. Konden/wilden meer ouders dit maar. Mijn dochters zijn hartstikke gelukkig dat ik bij ze thuis ben.
Vreemde reactie van je vriendinnen trouwens!
Gewoon huisjes melken en dat dan noemen “ik wil impact maken”. Waarmee dan? pfff… Ga je nog iets zinnigs doen.met je leven?
Ze biedt woonruimte aan mensen die willen huren. Dat is heel gewenst.
Maar ze creëert er geen nieuwe woonruimte mee. En het zal geen sociale huur zijn wat ze er voor vraagt.
Ik vind het knap gedaan maar je bent wel heel veel met geld bezig. Je neemt je kinderen ook wel heel fanatiek mee in het hele proces, best wel obsessief .Er zijn ook nog wel andere dingen in het leven hoor.
dan moet je het nog eens terug lezen.
ze heeft juist alle tijd voor haar kinderen
dus juist hierdoor veel vrijheid
Super knap gedaan! Ze is gewoon zelfstandig ondernemer. Alleen te bescheiden om het zo te noemen. De meeste mannen hadden er gewoon mee gepocht over hun zakelijk inzicht en hoe goed ze hun zaakjes voor elkaar hadden.
Leuk om zien dat ze de keuze maakt om de kinderen al jong “in te werken/te coachen in het goed werkende bedrijfsmodel.
Allemaal gewoon werk, maar dan gelijk ook bovengemiddelde aandacht voor de kinderen.
nee, huizen opknappen en verhuren, daar komt wel iets meer bij kijken dan wat onze prins in Amsterdam doet.
Er is nog een verschil tussen huizen verhuren en huisjes melken. Verdiep je dat daar eens in voor je oordeelt. Met het verhuren van huizen kun je wel degelijk een verschil maken op een positieve wijze. Een huisjes melker is iemand die wel huur incasseert maar geen zorg draagt voor zijn huizen. met als gevolg dat de huurder in de ellende zit ipv in een goed huis.
Chapeau! Jij bent een voorbeeld voor veel vrouwen, verstandig met geld omgaan en een eigen vermogen door slimme investering opbouwen.
Een man stagneert je en je vriendinnen (en anderen die commentaar op je hebben) zijn jaloers. Want jij doet exact wat vele van ons willen en dat is langzamer en bewust leven in het moment en er van genieten. Je kinderen dat mee te geven en te zien opgroeien is zoo waardevol. Ik benijd je maar in goede zin, je bent een voorbeeld voor me. Niet meer hoeven haasten als je de kinderen naar school brengt, heerlijk!
ik kan alleen maar zeggen dat je het goed voor elkaar hebt. Respect hiervoor!!!
Mensen die commentaar hebben op jouw manier van leven zijn diep van binnen gewoon jaloers dat jij het gewoon goed voor elkaar hebt.
Geniet er gewoon lekker van.
Top, goed gedaan.
Je kunt je dagen invullen zoals jij het wil.
En je kinderen boffen met zo’n moeder.