Ja, je leest het goed
Op mijn 16e had ik een bijbaantje in de horeca en hoorde ik een oude baas eens zeggen: ‘Als je het slim aanpakt, hoef je nooit tot je 65e te werken.’ Die zin bleef hangen. Maar wie had gedacht dat het me zou lukken?
Mijn naam is Suzette
Moeder van twee jongens, Eloy van 10 en George van 8. Ik groeide op in een doorsnee gezin waar hard werken de norm was. Mijn vader werkte bij de gemeente, mijn moeder was administratief medewerkster. Rijk werden we niet, maar er was altijd genoeg. Toch voelde ik al vroeg dat ik niet in dat patroon wilde blijven hangen. Ik wilde meer vrijheid, meer tijd voor mezelf en later voor mijn kinderen.
Het begin van mijn weg naar financiële vrijheid
Op mijn 18e begon ik als secretaresse bij een advocatenkantoor. Goed salaris, prima vooruitzichten. Maar ik wist: als ik hier blijf, werk ik tot mijn 65e. Ik moest iets slimmer doen. Ik las boeken over investeren, volgde cursussen en begon met beleggen. Niet met duizenden tegelijk, maar met kleine bedragen. Elke maand een beetje.
Mijn eerste belegging was een spannend moment
Ik had 500 euro gespaard en besloot het te steken in een paar solide aandelen. De eerste maanden bewoog er nauwelijks iets. Maar na een jaar zag ik het groeien. Geen megabedragen, maar het principe werd me duidelijk: geld kan voor je werken. En dus bleef ik doorzetten.
Toen ik 25 was, ontmoette ik Sebastiaan
Hij werkte in de IT en had eenzelfde kijk op geld als ik. We trouwden, kochten een klein appartement en leefden zuinig. Geen dure vakanties, geen grote auto. Alles wat we overhielden, ging naar beleggingen en later naar vastgoed.
Strategisch investeren en risico’s nemen
Op mijn 30e kregen we Eloy, twee jaar later volgde George. Dat was ook het moment dat ik besloot minder te werken. Niet omdat we dat per se konden missen, maar omdat ik geloofde dat tijd met mijn kinderen waardevoller was dan een extra promotie.
We kochten ons eerste investeringsappartement toen ik 32 was
Een oud pandje, flink wat werk aan, maar met potentie. We knapten het op en verhuurden het. Binnen een paar jaar was de huurprijs zo gestegen dat we met dat geld een tweede appartement konden kopen. Dat werd ons ritme: kopen, opknappen, verhuren en weer investeren in het volgende.
De klapper kwam toen ik 35 was
We hadden inmiddels drie appartementen en de huizenmarkt explodeerde. Onze appartementen werden in waarde verdubbeld. Ik zag mijn kans en verkocht er twee. Dat geld stopte ik deels in nieuwe investeringen en deels in een indexfonds dat elk jaar groeide. Vanaf dat moment wist ik het zeker: ik zou nooit meer fulltime hoeven werken. Ik bleef parttime werken, vooral voor de sociale kant, maar financieel was het niet meer nodig.
Sebastiaan vond het fantastisch, maar had zelf nog geen behoefte om te stoppen
Hij genoot van zijn werk. Ik zag mijn jongens opgroeien en had de vrijheid om bij elk voetbaltoernooi en elke schoolactiviteit aanwezig te zijn. Ik voelde me rijk, niet alleen in geld, maar vooral in tijd.
En toen, twee jaar geleden, barstte de bom
Sebastiaan en ik groeiden uit elkaar. Hij vond het onbegrijpelijk dat ik zo kon genieten van het ‘niksen’. Ik vond het onbegrijpelijk dat hij zo verknocht was aan zijn baan en nauwelijks tijd voor de kinderen had. We besloten in goed overleg uit elkaar te gaan. Ik kocht hem uit, behield het grootste deel van ons vermogen en bleef in het huis met Eloy en George. Natuurlijk, het was pittig. Maar financieel? Geen stress. Ik had een buffer, mijn investeringen groeiden door en ik hoefde me geen zorgen te maken over hoe ik rond zou komen.
Wat veel mensen niet begrijpen, is dat financiële vrijheid niet betekent dat je niks meer doet
Het betekent dat je de vrijheid hebt om te kiezen. Ik kon stoppen met werken, maar ik wilde bezig blijven. Ik wilde impact maken, al was het maar op een kleinschalige manier. Nu ben ik 41 en kan ik binnen vijf jaar met pensioen. Ik hoef niet meer te werken, maar ik wil wél iets waardevols doen met mijn tijd. En dat betekent: mijn kinderen leren hoe ze zelf financieel vrij kunnen worden maar zich ook nog nuttig kunnen voelen. Ik wil niet dat ze opgroeien met het idee dat werken tot hun pensioen de enige optie is. Ze krijgen zakgeld, maar niet zomaar. Ze leren investeren, sparen en omgaan met geld.
Eloy is er al fanatiek mee bezig
Hij heeft een eigen spaarpot voor aandelen en vraagt me regelmatig hoe de beurs ervoor staat. George is nog iets jonger en vooral gefascineerd door het idee dat ‘geld voor je kan werken’. Ik weet zeker dat ze later keuzes zullen maken die hen vrijheid geven. Ik geef ze opdrachten. Als ze hun zakgeld niet direct uitgeven maar een maand wachten, krijgen ze rente van mij. Ze mogen zelf kiezen of ze een deel in een kinderbeleggingsfonds stoppen. Niet verplicht, maar wel met uitleg over de lange termijn. Zo leren ze spelenderwijs hoe geld werkt.
Binnen vijf jaar ben ik officieel met pensioen
Geen negen-tot-vijf meer. Geen vergaderingen, geen stress. Gewoon leven, met mijn jongens. En mijn vermogen? Dat gaat straks naar hen. Niet in één keer, maar gedoseerd. Ze krijgen kansen, maar geen gratis geld. Ik wil dat ze begrijpen hoe waardevol financiële vrijheid is, zonder dat ze denken dat ze er niets voor hoeven te doen.
Ik heb een fonds opgezet waaruit ze op hun 18e een eerste bedrag krijgen, maar alleen als ze een goed financieel plan presenteren
Op hun 25e nog een deel, als ze aantonen dat ze verantwoord met geld om kunnen gaan. Dit heb ik vast laten leggen, zodat ze niet in één klap een grote smak geld krijgen en het verbrassen. Soms kijken vriendinnen me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Maar wat dóe je dan de hele dag?’ vragen ze. Mijn antwoord? Ik leef. Ik breng mijn kinderen naar school zonder haast. Ik haal ze op en we hebben tijd. Tijd om te praten, om samen dingen te doen. Tijd om gewoon te zijn. En dat, dat is het grootste cadeau dat ik mezelf ooit heb gegeven.
Ik had nooit gedacht dat die ene zin, uitgesproken door een oude horecabaas toen ik zestien was, mijn hele leven zou veranderen. Maar hij had gelijk. Als je het slim aanpakt, hoef je nooit tot je zestigste te werken. En ik ben het bewijs.
SUZETTE
