Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Vanaf het moment dat Joanna kon praten, had ze iets onuitstaanbaars ontwikkeld: het eeuwige verbeterstemmetje
Niet op een schattige manier, niet als een nieuwsgierig kind dat de wereld wil ontdekken. Nee. Joanna wíst dingen. En ze moest en zou dat laten horen. Altijd. Overal. Tegen iedereen.
In het begin vond ik het nog wel grappig
Zo’n klein opdondertje dat met haar handen in haar zij een volwassene verbeterde omdat ze “iemand en mij” verkeerd hadden gebruikt. Maar nu, op haar tiende, was het allesbehalve schattig. Het was irritant. En niet alleen voor anderen. Zelfs ík begon me aan haar te ergeren.
Neem nou laatst op het schoolplein
Ik stond te praten met een andere moeder, Gerrie, over de gymlessen. Gewoon een luchtig gesprek, niks bijzonders. “Ze doen volgens mij dit jaar minder toestellen en meer balsporten,” zei Gerrie. Joanna, die toevallig in de buurt stond, draaide zich om en zuchtte. “Dat is niet waar. Er zijn juist méér toestellen, alleen in een andere volgorde. Je haalt zeker toestellen en circuitjes door elkaar.”
Gerrie keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan
“Oh… nou ja, zou kunnen.” Maar Joanna was nog niet klaar. “Ja, want bij een circuit gebruik je verschillende kleine toestellen. Dat is iets anders dan een losse opstelling van grote toestellen. Dat leren wij in de klas, dus dat klopt gewoon.” Ik voelde de ongemakkelijke stilte. Gerrie glimlachte gemaakt en richtte zich snel weer tot mij. “Nou, goed om te weten.” En daar stond ik dan, met een kind dat zichzelf had omgedoopt tot wandelende encyclopedie en de sociale codes van een baksteen had.
Maar het werd erger
Bij het avondeten, bijvoorbeeld. Maarten – mijn man, haar vader – vertelde een verhaal over een collega die op vakantie was geweest naar Noorwegen. “Hij had het echt koud daar, zelfs in de zomer!” Joanna schudde meteen haar hoofd. “Dat kan niet. Noorwegen heeft verschillende klimaatzones, en in de zomer is het in het zuiden gewoon warm. Het hangt er natuurlijk vanaf waar je bent, maar gemiddeld is het daar 20 graden. Dus óf hij overdrijft, óf hij was in het noorden.”
Maarten keek haar aan en legde zijn vork neer
“Joanna, het was een grapje.” “Ja, maar het klopt gewoon niet,” zei ze zonder enige schaamte. “Je kunt niet zeggen dat Noorwegen altijd koud is in de zomer, want dat is niet waar.”
Ik kon aan Maarten zien dat hij zijn best deed om niet geïrriteerd te raken
Maar ik voelde precies wat hij voelde: een soort machteloze ergernis. Want wat zeg je tegen een kind dat altijd gelijk moet hebben? Ook leeftijdsgenootjes konden er niet meer tegen. Laatst, op een speelafspraak met haar vriendin Meike, hoorde ik ze kibbelen in de tuin. “Je moet de pionnen daar zetten,” zei Meike. “Nee, dat moet niet,” zei Joanna. “Er staat nergens een officiële regel over pionnen. We kunnen ze overal neerzetten.” “Maar ik wil het zo doen.” “Ja, maar dat slaat nergens op. Als we ze daar zetten, is het veel logischer.”
Ik zag Meike haar ogen rollen
“Weet je wat? Laat maar. Ik ga binnen spelen.” En zo ging het vaak. Joanna wist altijd alles beter. Over spelling, over dieren, over landen, over sport, over hoe je je jas moest ophangen. En ze gaf nooit toe. Nooit. Op een dag kreeg ik een appje van een andere moeder.
“Hoi Rianna, ik wil dit niet onvriendelijk brengen, maar Meike wil even geen speelafspraken meer met Joanna. Ze vindt het niet meer leuk. Joanna zegt steeds dat ze alles verkeerd doet en dat irriteert haar.”
Ik staarde naar mijn scherm
Dit was het moment dat ik wist: dit is een probleem. Mijn kind wordt niet alleen als irritant gezien, ze wordt zelfs gemeden. Dat deed pijn. Later die avond probeerde ik het voorzichtig bij haar aan te kaarten. “Lieve schat, Meike vindt het soms niet zo leuk als je haar steeds verbetert. Misschien kun je af en toe gewoon laten gaan als iemand iets zegt dat niet helemaal klopt?”
Joanna keek me vragend aan
“Maar als het niet klopt, moet ik dat toch zeggen? Anders leert ze het nooit.” Ik haalde diep adem. “Soms vinden mensen het niet fijn om steeds gecorrigeerd te worden. Het gaat niet altijd om gelijk hebben. Het gaat er ook om dat je aardig bent.” Ze haalde haar schouders op. “Maar ik bén toch aardig?”
En dat was het lastigste
Ze zag zelf niet hoe ze overkwam. Ze begreep niet dat haar drang naar correctheid ten koste ging van haar vriendschappen. En eerlijk? Ik wist niet hoe ik dat moest veranderen.
De weken erna lette ik extra op
Ik zag hoe kinderen steeds minder geneigd waren om haar mee te vragen. Hoe ze steeds vaker alleen speelde. Hoe ze bij een verjaardagsfeestje een opmerking maakte over hoe iemand taart at en dat het “de verkeerde manier” was. Hoe het meisje in kwestie haar stoel naar achter schoof en zei: “Weet je, Joanna? Jij verpest alles.” Ik zag hoe Joanna’s gezicht vertrok, hoe ze haar mond opende om iets te zeggen, maar toen stil bleef.
En ik voelde iets breken in mijn moederhart
Mijn dochter, mijn lieve, slimme, eerlijke dochter, begreep niet waarom mensen haar niet meer aardig vonden. En ik wist niet hoe ik het haar kon uitleggen.
RIANNA
ik lees dat moeder de dochter adviseerd om het vaker te laten gaan als iemand iets fout doet.
Dat vind ik een verkeerde boodschap. ze moet leren beseffen dat er meer wegen naar Rome leiden, wat zij logisch vindt niet de enige manier is, een andere manier niet fout is.
ik heb ass en iemand heeft mij dat letterlijk moeten vertellen voordat ik dat besefte. Dit meisje is oud genoeg om dat te leren.
Mijn nichtje is HB en voelt dingen goed aan en past zich goed aan. Dit lijkt meer op het verhaal van mijn buurmeisje. Zij heeft autisme. Stap 1 is denk ik eerst laten testen op autisme.
Mijn buurmeisje doet soort therapie waarbij ze rollenspellen doen en vaak situaties na spelen die zijn voor gevallen. Dit heeft haar enorm geholpen.
Wat vervelend voor jullie ik hoop dat jullie hier een weg in vinden, goed dat je het deelt met andere.
Ik denk dat het belangrijk is om jezelf te verdiepen in de verschillende vormen van autisme. Het is niet alleen essentieel dat zij zichzelf beter leert begrijpen, maar ook dat de mensen om haar heen, zoals vriendinnen, haar begrijpen. Een label biedt geen directe oplossing of excuus, maar kan wel een hulpmiddel zijn om met lastige situaties om te gaan.
De mensen die zeggen dat het kind gewoon stil moet zijn omdat ze dat vervelend vinden, vind ik persoonlijk erg kortzichtig. Het gaat om begrip en geduld tonen in plaats van het gedrag simpelweg te onderdrukken.
Dit doet mij denken aan mijn eigen dochter, zij is hoogbegaafd, verbaal uitzonderlijk begaafd en hooggevoelig. Ikzelf ben nooit getest maar het is nu wel duidelijk dat ook ik anders ben.
Dit heeft naar mijn weten niks met autisme te maken; de labels adhd en autisme worden te snel
uitgedeeld is mijn mening.
Ik heb een kind moeten krijgen om mijzelf te snappen en weten hoe ik dit moest accepteren en oa om dingen in te slikken , je past je continu aan. ( vaak naar beneden)
Heb zelf vanalles naar mijn hoofd gekregen maar vooral onbegrip van mijn ouders en school
vroeger was frustrerend.
We hebben geen adhd of autisme, we zijn anders en slimmer dan gemiddeld en deze groep is groter maar ongezien en onbegrepen maar met name verkeerd gelabeld. Ben ervan overtuigd dat dit meisje een hele slimme is en dan denkt zij gewoonweg anders , is het ergens heel logisch hoe zij reageert maar niet voor de gemiddelde mens
Jeetje wat herkenbaar!
Dit is, zoals anderen ook al aangeven duidelijk een kenmerk van het Autisme spectrum.
Zo extreem heb ik dit als kind nooit gedaan want ik ben gelukkig ook gezegend met een groot empatisch vermogen.
Alleen heb ik die neiging ook continue om mensen te verbeteren. Niet zozeer in taal want dan blijf je bezig en komt ook heel onaardig over natuurlijk.
Wel als ik zeker weet dat iets niet klopt en dat verkeerd word uitgelegd, geïnterpreteerd of als waarheid word aangenomen. Het geeft enorm veel strijd als ik dit probeer te onderdrukken. En irritatie als hier discussies van komen bij mij en de ander.
Maar goed dit is natuurlijk maar het topje van de ijsberg.
Ik ben zeer benieuwd naar hoe dit meisje verder functioneert in het dagelijks leven en wat de rol van de ouders hierin is. Zonder die informatie kan men wel zeggen ga naar een therapeut, volg gedrsgstherapie maar als dit de enige manier van uiten is, vind ik dat nogal overdreven en zou sociale vaardigheidstraining heel geschikt kunnen zijn.( wel voor ass en aanverwanten)
Groetjes een vrouw met autisme en ervaring als TP
Op een gegeven moment zal ze die sociale vaardigheid echt wel op gaan doen.
kinderen kunnen wat dat betreft ongenadig direct zijn.
Laat haar maar gewoon ondervinden dat het rete irritant is als iemand je continue verbetert.
En leert ze er niet van? dan heeft ze er naar alle waarschijnlijkheid gewoon geen last van dat ze er een opmerking over krijgt, en dat is ook prima.
Keuzes hebben consequenties.
ze klinkt autistich en hoogbegaafd.
het is of ik over mijzelf lees.
precies dat klinkt het zeker. kwam ook in mijn hoofd bij lezen van dit verhaal. ze doet in feite niets verkeerd. ze heeft ook gelijk. maar soms gaat het om de relatie en hoe je dingen verwoordt en dat is voor een kind, zeker als je dat niet aanvoelt/kunt aanvoelen, lastig. ik zou het niet laten bij alleen een ongemakkelijk gevoel van moeder en (voor haar dochter) onbegrijpelijke verbroken vriendschappen. soms is het slechts kwestie van sociale vaardigheden aanleren maar mijn partner is autistisch en ik heb het idee dat die trainingen vroeger hem vooral hebben leren maskeren. hij kijkt mensen aan, hij kan inmiddels prima “ouwehoeren” over niks. maar het kost hem wel veel energie en zou toch mooier zijn als hij toen en nu zichzelf kon zijn (zonder anderen pijn te doen uiteraard). erkenning, uitdaging en contact met andere kinderen die net als haar denken heeft ze vast meer aan dan dat anderen/volwassenen op hun beurt weer tegen haar gaan zeggen “wat klopt”.
ik herken mijn dochter in jouw verhaal. Ze is ondertussen 22 jaar. Ze is getest rond haar puberteit en is hoogbegaafd, heeft ADHD en autisme. Ze heeft sinds de middelbare school een grote hechte groep vrienden waarvan het meerendeel ADHD heeft. Kennelijk onbewuste aantrekkiingskracht naar elkaar toe. Mijn dochter heeft therapie gehad en begeleiding. Dit heeft haar enorm geholpen. Voor de ADHD krijgt ze medicatie. Het gaat prima met haar, maar nieuwe vriendschappen sluiten blijft lastig.
Ik ben geen arts dus kan jou geen advies geven. ik wou wel even antwoorden om aan te geven dat je niet alleen hierin staat.
Liefs Judith
Mijn dochter is ook hoogbegaafd en heeft ADHD en ASS. Dit is heel herkenbaar. Ze kwam er zelf achter toen ze 16 was en wilde getest worden. Het was voor haar echt thuiskomen.
Ik ben ook niet zo van de stickers, maar je kunt er dan wel wat mee.
Het is ook mogelijk om niet van stickers te houden, omdat je gewoon niet wil dat je kind anders is of buitengesloten wordt, maar dat verandert de situatie niet. Toen mijn dochter 4 was, heb ik aan de IB er gevraagd of ze misschien autisme had. Absoluut niet, werd er gezegd. Dus zette iedereen alle kenmerken onder vermoedelijk hoogbegaafd. Na 4 slopende jaren op de middelbare school konden we eindelijk gericht aan de slag met haar.
Ze heeft net een documentaire gemaakt over deze onderwerpen en ze is een prachtig meisje. Ik zou haar niet anders willen hebben. Ze heeft mij veel geleerd.
Je kunt trouwens een kind van 4 wel zeggen dat die zijn mond moet houden, maar met 10 jaar moet je echt wel dingen gaan uitleggen. Een neurotypisch kind zal jouw uitleg doortrekken naar allerlei andere situaties, maar een ASSer moet iedere nieuwe situatie uitgelegd krijgen. Erg intensief. Ik wens je heel veel wijsheid met je prachtige dochter. Er is geen pasklaar antwoord, dat zul je zelf moeten uitvogelen.
mijn vermoeden is asperger en hoogbegaafd, zou je dochter uitgebreid laten testen, misschien kan ze in een basisschool plusklas geplaatst worden, en inderdaad haar er ernstig op aanspreken dat haar gedrag uiterst irritant is, mijn dochter is zo n verbeteraar bij haar bleef het gelukkig bij weinig verbeteren en niet ten alle tijde, zij heeft geleerd hiermee om te gaan, let op haar cijfers…onze dochter moest plotseling in 3VWO iets doen aan haar huiswerk en wist totaal niet hoe ze moest leren…zonder ooit iets te hoeven doen haalde ze negens en tienen…maar let op: nu komt ook nog faalangst om de hoek kijken…wees voorbereid en voor nu: succes!!!Zorg dat ze zich sociaal en emotioneel kan ontwikkelen en sla niet zomaar een klas over
Even los van labels, dat zou best kunnen, maar dat kan je niet zomaar zeggen. Misschien is het fijn voor je dochter om naar een kindercoach te gaan? laagdrempelig, maar wel buiten jezelf en echt voor haar. Je dochter vindt kennelijk regels en feiten erg belangrijk, maar ze voelt niet aan dat regels en feiten niet altijd benoemd hoeven te worden en soms niet het belangrijkste zijn. De vraag is hoe dat het beste met haar besproken kan worden zonder dat ze zich niet goed genoeg voelt of het idee krijgt dat ze iets fout doet. Dat zou met zo’n kindercoach gedaan kunnen worden. Zodat je dochter ook gewoon mag zijn en blijven hoe ze is. Of ze nu een label heeft of niet. Ze lijkt me heel erg eerlijk en ik denk dat ze ook loyaal zal zijn. Hele mooie eigenschappen. Het zou zonde zijn als ze hierdoor haar spontaniteit en zelfvertrouwen verliest.
Sorry, labeltjes plakken… enorme hekel aan. na onderzoek bleek onze dochter ADHD, dyslectisch en hoogbegaafde. psychiater rade ons aan alleen de dyslexie officieel vast te leggen. ze is nu 26 en is gelukkig met een kleine vriendengroep en fijn gezinnetje. Ik lees ” eerst vonden we het nog grappig”. daar gaat het in mijn beleving al mis. betweterigheid ( zo zie ik het) is niet grappig net zo min als ander ongepast gedrag zoals bv op de tafel of banken klimmen. Dat wordt in het algemeen direct gecorrigeerd. waarom dit onwenselijke gedrag dan niet?
ASS en HB ging ook gelijk door mij heen. Ik zou terughoudend zijn dit nu direct te gaan testen. Een label is echt niet altijd fijn. Wel iets van soociale vaardigheidstraining en regels stellen zoalls S aangaf. Ook een club waar sociale vaardigheden worden aangesproken lijkt een goed plan
Ik had als kind deze neiging ook. Inmiddels weet ik sinds kort dat ik ASS heb, ik ben nu bijna 50. Mijn moeder leerde me van jongs af aan twee dingen: andere mensen doen dingen soms op een andere manier en die werkt ook al is het niet de jouwe. En ten tweede: je hoort geen mensen te verbeteren die ouder zijn dan jij. Daar hou ik mij nog steeds aan, en het is vaak extreem moeilijk om te kiezen voor “aardig” in plaats van “maar het is zó”, maar het heeft mij wel een sociaal leven opgeleverd. Jammer dat jullie het als ouders zo lang hebben laten gaan, nu raakt ze vriendinnen kwijt, en dat was niet nodig geweest.
Hallo, iedereen praat hier over hb en autisme spectrum. Waar is de tijd gebleven dat we ons kind kind gewoon opvoeden! Onze dochter, heeft een super rapport en kan heel goed leren, in ons dorp zitten veel hb klassen, maar ik peins er niet over haar te testen.
Ik zeg dan ‘ houd je mond ‘ mama is met iemand aan het praten en later leg ik uit waarom. Wereld is echt aan het doorslaan mijn inziens
marleen, graag het autistisch spectrum serieus nemen, de wereld is er niet op ingericht. reacties als: iedereen heeft tegenwoordig wat, en: we zijn allemaal wel een beetje autistisch, helpen niet.
rianna, jouw baksteentje heeft ook gewoon gevoelens, ze weet alleen nu niet wat ze er mee moet doen. wat verwarrend moet dat voor haar zijn, een diagnose kan veel begrip opleveren. succes!
Oh heerlijk, zo mee eens. Omdat de ouders het te druk hebben met carrière maken, of hun eigen dingen, lijken ze te moe om actief op te voeden en geven ze liever het ongewenste gedrag van het kind een naam. Neem verhaal Noorwegen, kind weet er niets van! Is ze al eens in Noorwegen geweest?! Zomers in het Noorden kunnen warm zijn. Zwemmen in de fjorden doen we dan. Het kind uitleggen dat ze haar mond open mag doen als haar om haar mening gevraagd wordt! Ik zou het van een volwassene die zich overal mee bemoeid ook niet waarderen, laat staan van een snotaap die nog maar net komt kijken en nog maar heel weinig heeft meegemaakt en gezien van de wereld.
Als ze zich focust op natuurkundige of wiskundige problemen en die weet op te lossen, dan zou je kunnen gaan kijken of je een kleine Einstein hebt. Voor nu zou ik zeggen, ga opvoeden. Krijgt jouw dochter vast nog een fijne jeugd.
Helemaal mee eens.
Altijd maar die hokjes.
Soms moet je een kind gewoon afkappen en moet het zijn of haar mond houden.
Gelukkig een realistische reactie.
Alle hb, pddnos en weet niet wat voor labels er nog meer zijn ten spijt.
Kinderen worden met zulke fluwelen handschoentjes aan gepakt.
Ouders zijn te benauwd om op de tere zieltjes te trappen waardoor het grut onuitstaanbaar wordt.
Gelukkig een realistische reactie.
Alle hb, pddnos en weet niet wat voor labels er nog meer zijn ten spijt.
Kinderen worden met zulke fluwelen handschoentjes aan gepakt.
Ouders zijn te benauwd om op de tere zieltjes te trappen waardoor het grut onuitstaanbaar wordt.
Ik herken dit wel. Mijn zoon van 9 is recent getest en hieruit kwam HB (geen verassing, eerder een bevestiging) Hij kan ook enorm rechtlijnig zijn en het verbeteren van anderen komt ook voor (maar in beperkte mate). Training binnen school (“rots en water”) hebben geholpen, en (eindeloos) in gesprek gaan met hem. Hij doet het nu goed op sociaal vlak maar doet nog steeds graag dingen op zijn manier en/of kiest voor alleen werken aan een opdracht bijvoorbeeld. HB en ASS hebben veel raakvlakken.
Ass en hoogbegaafdheid zitten in hetzelfde spectrum. Niet te snel oordelen. Over onze zoon werd ook gezegd dat hij Autisme en ADHD had. Gelukkig greep een externe schoolbegeleider in en adviseerde ons met klem hem op HB te laten testen. Dit was ook het geval. We zijn ons erin gaan verdiepen ondanks onze kritische houding. Misschien is dit ook wel een idee om te gaan doen. Wellicht kan er meer begrip komen voor de situatie van uw dochter. Die diagnose is echter niet een eindpunt maar een startpunt!
Zó herkenbaar! Mijn zoon (van toen 7) antwoordde de juf toen ze vroeg “Willem, weet jij hoeveel 3×2 is?” met “juf Emmy, dat is een retorische vraag, jij weet best dat ik dat weet”. Later bleek hij een IQ van 138 te hebben en weinig vriendjes (” want ze snappen me niet”). Kind op scouting gedaan, wát een goede zet, hij is nu 23, heeft vrienden van de scouting (nog steeds), is nog steeds geen sociaal hoogtepunt, maar wel aangepast, gezellig en trouw. Mijn zoon studeert ondertussen aan de universiteit zit goed in zijn vel eb is een mooi mens. Scouting heeft hem geleerd rekening met anderen te houden en hij heeft ook heel veel vaardigheden geleerd. Beetje afzien vuurtje stoken, tent opzetten en niet piepen.
ook mijn idee bij het lezen van dit artikel was. dit meisje heeft een vorm van autisme
Mijn vermoeden is dat uw dichter hoog begaafd is. De hb kinderen en volwassenen kunnen het niet voor zich houden als ze fouten bij iemand zien en zijn heel erg van de regels en feiten. Je kan met een specialist hoogbegaafd erover praten. Het is heel herkenbaar. Ze slaan alle informatie op als een spons en hebben een brede interesse en daardoor kennis over veel onderwerpen. Probeer eens boeken te lezen en podslcasts te luisteren over hb kinderen. Eye opener
Tja, ten eerste, Joanna is 10! Waarom heeft moeder niet ingegrepen toen ze 3 of 4 was?
kinderen weten NIET alles beter zelfs niet als ze 10 zijn.
Zeg gewoon dat ze irritant is, daar wordt ze echt niet slechter van. Ze wordt er wel slechter van als ze gemeden wordt.
Trouwens, als leerkracht zou ik ook eens naar dit gedrag kjjken. Zoals mama zegt: de sociale vaardigheden van een baksteen.
Is er geen ASS in het spel?
ik dacht ook gelijk aan autisme spectrum syndroom. Ze is in ieder geval enorm slim, als ze al zo jong iedereen verbeterd. En ik zou verder kijken, dan dat ze ‘irritant’ is. ASS is niks ergs, er is goed mee te leven, alleen werkt het niet iets anders voor haar. Gedragstherapie kan haar leren om anders om te gaan met haar ongelooflijke drang om te verbeteren…
Dit verhaal klinkt erg bekend, ik heb hetzelfde gehad met mijn dochter. En iedereen kan wel zo mooi zeggen opvoeden, zeggen je mond houden als ik praat enz.. dat doe ik gewoon en met mijn 3 ouder kinderen werkt dit, maar met met haar niet. Ze is ook gediagnosticeerd met ASS, een lichte versie je merkt het niet als je haar zo even spreekt of haar oppervlakkig kent. Soms lijkt ze inderdaad het gevoel van een baksteen te hebben. Dat is niet zo alleen in die ontzettende vervelende situaties. Paar voorbeelden: Ik was op de markt fruit aan het halen en vraag of de beste man wil opletten dat hij geen zachte Kiwi’s in het zakje stopt. Hij zegt oh had je de vorige keer zachte ertussen, hoeveel? (er waren 3 Kiwi’s zo slecht dat ik ze weg moest gooien gewoon al rot van binnen) dus ik zeg 3. Zegt mijn dochter (keihard ook nog eens) ‘Mama dat kwam omdat de boodschappentas omviel in de auto!’ (die was omgevallen maar niet op de Kiwi’s dus had er niks mee te maken)
Of tegen grote zus zeggen in de winkel tijdens het passen van een korte broek (weer heel hard) ‘wat heb jij allemaal voor gekke deukjes in je benen en daar om gaan lachen… (cellulitis)
Nou mijn andere 3 kinderen hebben wat te verduren met haar. Ik corrigeer haar direct, alleen het vervelende is de manier waarop ze leert. Ze snapt nu bij de groentekraam dit niet meer te doen, maar bij de broodkraam zou zo weer een soortgelijke situatie voor kunnen komen.
Ook met vriendinnen is het lastig, ze is nu 15 en als ASSer had/heeft zij heel erg de nijging om 1 iemand te ‘claimen’ alleen hierdoor liep telkens de vriendschap stuk omdat het gewoon heel intens is met zon meisje. Dus wat ik heb geprobeert is zoveel mogelijk verschillende vriendinnetjes en niet te lang. (Want dat was ook iets wat ze heel graag wilde, eerst spelen dan nog bij elkaar eten en het liefst ook nog logeren.)
mijn dochter is nu 15 en het lijkt nu iets beter te gaan (als is het kiwi verhaal net een paar weken geleden) vriendschappen gaan wat makkelijker, al moet ik haar daar wel heel erg in remmen. Ze snap wel waarom ik dat doe maar leuk vind ze het niet! En dr broers en zus beginnen ook haar leuke kanten te zien en die worden ook ouder en milder. Kunnen hun ergernissen op een wat volwassenere manier met haar delen. Dit lijkt haar goed te doen.
Ik hoop dat dit je een beetje hoop voor de toekomst geeft, het komt goed! Maar laat haar alsjeblieft testen op ASS en zoek hulp, er zijn voor mij periodes geweest dat ik echt dacht dit komt nooit goed!
Wat mooi verwoord! Ik heb met zulke kinderen gewerkt. Klinkt heel herkenbaar. Doet mij denken aan Asperger [ASS) maar HB kan ook, valt nog weleens samen. Maar idd “gewoon” opvoeden zijn opmerkingen van mensen die er meestal weinig ervaring mee hebben.