Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik was mezelf kwijt geraakt
Ik had nooit gedacht dat ik in zo’n situatie terecht zou komen. Ik was altijd een toegewijde moeder en echtgenote, iemand die alles deed voor haar gezin. Maar ergens onderweg was ik mezelf kwijtgeraakt. Mijn huwelijk voelde als een sleur, de gesprekken met mijn man waren oppervlakkig geworden, en ik voelde me steeds vaker onzichtbaar.
Door de aandacht kreeg ik het gevoel dat ik weer bestond
Het begon als iets kleins. Een onschuldige flirt van met een man op mijn werk, een beetje aandacht van iemand die me weer het gevoel gaf dat ik bestond. Hij was vijf jaar jonger, charmant en vol leven. Hij was nooit getrouwd geweest, had geen kinderen, stond vol in het leven waardoor ik mij ineens weer jong voelde. Ik wist dat het verkeerd was, maar ik kon het niet laten. Wat begon als een paar stiekeme berichtjes, groeide uit tot geheime ontmoetingen in de stad. Tot die ene avond.
We zaten nietsvermoedend achterin een klein restaurantje
Het was een doordeweekse avond. Mijn man dacht dat ik met vriendinnen uit eten was in de stad, zo’n 20 minuten rijden vanaf onze woonplaats. Maar in werkelijkheid had ik afgesproken met hém. We zaten in een sfeervol restaurant aan een klein tafeltje in de hoek, lachend en net iets te dicht bij elkaar. Ik voelde me vrij, alsof de sleur van mijn leven even was verdwenen.
En toen keek ik op
Er kwam een jong stelletje binnen. Ik keek meteen weg, wie weet waren het vrienden of bekenden van mijn zoon. Ik was toch altijd op mijn hoede, hoewel de kans nihiel was als je het beredeneerde. Ze gingen een paar tafels verderop zitten en ik keek nogmaals. Ik schrok me rot. Een paar tafels verderop stond mijn zoon. Mijn twintigjarige zoon, die daar met een meisje was. Zijn blik kruiste de mijne, en ik zag de verwarring en de shock in zijn ogen. Hij had me gezien. Hij had alles gezien….
Ik kon niets uitbrengen
Ik voelde de spreekwoordelijke grond onder mijn vandaan trekken. Ik wilde iets zeggen, naar hem toe lopen, het uitleggen. Maar wat kon ik zeggen? Ik bleef versteend zitten. Ik zag hoe hij iets tegen het meisje zei, zich snel omdraaide en zonder iets te zeggen het restaurant verliet.
Hoe groot was deze kans?
Mijn zoon zou naar vrienden gaan, het leek allemaal veilig. Maar blijkbaar had hij toch een date? Of misschien zelfs wel een relatie. Hij hoefde natuurlijk niet alles te vertellen. Dat dit samen viel, bizar… Hoe groot was deze kans? Ik besloot direct naar huis te gaan. Mijn geheime wereld was ingestort…
Hoe moest ik dit aanpakken?
Ik had die nacht nauwelijks geslapen. Hoe moest ik dit aanpakken? Moest ik doen alsof er niets gebeurd was? Moest ik hem opzoeken? Maar hij gaf me geen kans om na te denken. De volgende ochtend stond hij in de keuken, ik zag het meteen: vol woede en teleurstelling. “Of jij zegt het tegen papa, of ik doe het,” zei hij. Zijn stem was opvallend kalm. Hij had hier goed over nagedacht.
“Ik zag dat je met een man was”
“Laten we even praten,” probeerde ik. “Wat valt er te praten? Ik zag je, mam. Ik zag hoe je met een man was. En het zag er iets gezellig uit. Hoe kun je dit doen?” Mijn eigen zoon keek me aan alsof hij me niet meer kende. Ik voelde een enorme afstand. “Het is ingewikkeld,” probeerde ik, maar hij lachte. “Nee. Het is heel simpel. Je bedriegt papa. En als jij het hem niet vertelt, doe ik het.”
Ik wist dat hij het meende
Mijn zoon was altijd recht door zee geweest, en liegen of zwijgen was nooit zijn sterkste kant. Hij had een enorm rechtvaardigheidsgevoel. Die dag voelde ik me als een soort veroordeelde die wachtte op de straf. Hoe kon ik dit aan mijn man vertellen? Hoe kon ik toegeven dat ik hem al een tijd had bedrogen?
Deze avond moest het gebeuren
Toen hij ’s avonds thuiskwam, zat ik al op de bank, mijn handen trillend om een kop thee. Ik zag mijn zoon naar me kijken, een subtiele herinnering aan de belofte die ik moest houden. “Ik moet je iets vertellen,” begon ik. Mijn man keek op, verrast door de ernst in mijn stem. En toen vertelde ik het hem…
Het was lelijk
En enorm pijnlijk. Mijn man was woedend, mijn zoon teleurgesteld, en ik voelde me kleiner dan ooit. Alles wat ik jarenlang had opgebouwd, viel in één klap uit elkaar. Mijn man vertrok diezelfde avond naar zijn broer. Mijn zoon wilde nauwelijks met me praten. En ik bleef achter in de leegte die ik zelf had gecreëerd.
Had ik spijt?
Ja. Maar niet alleen om het vreemdgaan, ook om het feit dat ik het zover had laten komen. Dat mijn zoon degene moest zijn die me confronteerde. Mogelijk zal mijn relatie met mijn zoon nooit meer hetzelfde zijn. En dat is volledig aan mezelf te wijten…
NANCY
Ze moet erkennen dat haar acties haar relatie met haar zoon hebben beschadigd en verantwoordelijkheid nemen. Het is belangrijk om hem tijd en ruimte te geven, maar ook te laten weten dat ze openstaat voor contact wanneer hij er klaar voor is. Ze kan via een neutraal kanaal, zoals een brief of bericht, haar spijt uiten zonder hem onder druk te zetten. Ondertussen kan ze werken aan zelfreflectie en eventueel professionele hulp zoeken om te begrijpen hoe ze het vertrouwen kan herstellen. Geduld en oprechte inspanningen zijn cruciaal om de band met haar zoon op lange termijn weer op te bouwen. En betreft haar man kan zij hem laten weten dat ze begrijpt waarom hij boos is en dat ze spijt heeft, zonder hem onder druk te zetten. Door haar daden en niet alleen woorden te laten zien dat ze veranderd is, kan ze langzaam vertrouwen terugwinnen. Als hij openstaat voor gesprek, kan relatietherapie helpen om gevoelens te verwerken en te kijken of hun relatie nog een toekomst heeft. Geduld, eerlijkheid en respect voor zijn grenzen zijn essentieel om überhaupt een kans op herstel te hebben.
En die Joris die een reactie gaf is een player 😉
Mensen zijn zo makkelijk met oordelen.
Goed dat je je verhaal deelt en ik hoop dat de band met je zoon weer goed komt, ook al duurt het misschien een lange tijd. Soms kan je zo genieten van kleine simpele momenten, dat het makkelijk kan groeien in iets meer. Vooral als je na jaren uit elkaar gegroeid bent. Met jezelf veroordelen komt niemand vooruit. Je bent een mens, je hebt je laten verleiden. Leer ervan en focus je op de toekomst. ♡
Als er iets in je huwelijk speelt dan praat je dat samen over. Vreemd gaan is geen oplossing en is een egoïstische keuze. Je doet er heel veel mensen pijn mee, je sleurt mensen mee in jouw smerig spel!! Dit is op geen enkele manier terechtvaardigen of goed te praten!!
moet hier toch even op reageren. iedereen die heel aanvallend reageert…..zeg nooit ..nooit!!!
het kan jezelf ook overkomen als je in een relatie of huwelijk zit waar je niet zo maar uit durft te stappen.
Eigen schuld dikke bult! Ga eerst scheiden omdat je ongelukkig bent in het huwelijk en daarna was die ene man op het werk er ook nog, als je hem dat duidelijk had gezegd dat je eerst wilt scheiden.! Hopelijk kom ik nooit in deze situatie maar je weet het nooit. Sterkte voor je om weer een band op te bouwen met je zoon.
na jaren genegeerd en afgekat te zijn, trom ik het niet meer. maar gevangen in het huwelijk , want je hebt een belofte gedaan ,meer dan 20 jaar geleden.
je man is totaal onbereikbaar, altijd op zijn laptop bezig, communiceert in grommen. dan is er een man op je werk die wel onthoudt dat je naar de tandarts bent geweest. of dat je even naar de ah gaat en je daar opwacht en vraagt of je iets wil drinken. echtgenoot in de stress want ik had t verteld. er was niks gebeurd. toen begon het livebombing: weekendje Parijs, bloemen maar ook: je redt het nooit zonder mij en ik pak de kinderen af. ik ben gebleven. maar uiteindelijk zijn we toch gescheiden. hij heeft de kinderen leugens verteld en ze hebben het contact verbroken zonder te praten.
Heftig, Corry. Hoe was het bij de tandarts?
weet jij wat voor en tegenspoed betekent als je 21 jaar bent….na 51 jaar wel deze regels moeten ze weg halen bij de ceremonie lijkt meer op een verplichting
Iedereen die zelfstandig kan ademhalen weet wat voor- en tegenspoed betekent.
Ik vraag me af hoe ver deze affaire is gegaan, in het verhaal staat ‘leidde tot geheime ontmoetingen in de stad’
Liegen is nooit goed, vreemdgaan is fout ook als er geen sex is geweest. Maar na een huwelijk van tig jaar kan ik me best voorstellen dat je ergens onderweg vatbaar wordt voor een ander.
Ik hoop dat Nancy en haar man (en zoon) eruit komen, laat de emoties er zijn maar laat het niet de overhand krijgen.
Begrijp ik trouwens dat ze het opgebiecht heeft waar haar zoon bij was? Lijkt me heel naar als partner om dit geheim opgebiecht te krijgen waar je 20jarige zoon bij staat met z’n belerende houding. Was eerst het gesprek aangegaan met je zoon of man, niet op deze manier. Een kind (ook die van 20) is loyaal aan beide ouders
Ach een kut een sterker dan 10 paarden zeggen ze weleens. Wat heb je nou echt verkeerd gedaan? Je bent uit eten gegaan met een leuke collega, laten we er niet om heen draaien, als jij je zoon de avond niet was tegengekomen was je vermoedelijk diezelfde avond nog van bil gegegaan met die beste man. Dus eigenlijk een geluk bij een ongeluk, je hebt niks fout gedaan tot nu toe, gewoon een zakelijk dinee zullen we maar zeggen.
die zoon was er bij om er zeker van te zijn dat ze het ging vertellen. En gelijk heeft hij want je bent niet te vertrouwen als je dit doet! En ja vreemd gaan want je bent bewust in een andere stad of plaats gaan eten.
Het etentje met een collega an sich is misschien niet het probleem. Het liegen erover en de reden van het etentje des te meer.
Als leerkracht op een basisschool, heb ik meerdere keren gezien wat het doet met de kinderen en met de bedrogen partner. Waarom doe je dit? Heb het fatsoen om een echtscheiding aan te gaan wat naar maar eerlijk is naar kinderen en partner. Of begin er niet aan! Het was toch in voorben tegen spoed? Ik heb nooit iets gekund met mensen die vreemd gaan. Je hebt alles op het spel gezet alleen voor je eigen ik. Bah! Arme zoon en man!