Het was bijna twee uur, dus ik haastte me naar het schoolplein. May kwam met een grote glimlach naar me toegerend. “Mama, mag ik met Juul spelen?” Haar ogen keken me hoopvol aan. “Heb je dat al aan Juul gevraagd?” vroeg ik. May knikte enthousiast. “Ja, en Juuls mama vindt het goed! Mag het, alsjeblieft?”
“Nee hoor, wij hebben genoeg”
Natuurlijk mocht het. Ik vond het heerlijk dat May steeds vaker wilde afspreken. Kinderen horen te spelen, plezier te maken en hoe fijn is het dat May veel vrienden maakt. Je wil niets liever dan dat je kind het naar haar zin heeft op schoo. Ik liep naar de moeder van Juul, die op een paar meter afstand stond. “Hey, ik hoor dat Juul en May samen willen spelen.” Ze glimlachte. “Ja, Juul zei het net inderdaad. Ik neem ze wel mee om bij ons thuis te spelen.” “Moet ik nog iets meegeven?” vroeg ik uit beleefdheid. Ik wist zelf hoe het was om een huis vol kinderen te hebben. “Nee hoor, wij hebben genoeg,” antwoordde ze luchtig.
“May kun je er prima bij hebben hoor, ze mag wel vaker komen”
Prima, fijn dat het zo kan. Ik zwaaide May na en ging naar huis. De middag verliep rustig, ik werkte wat in huis en rond half vijf stapte ik weer in de auto om haar op te halen. Toen ik binnenkwam, zag ik May en Juul nog uitgebreid spelen met het poppenhuis. Op tafel stonden twee bekers met ranja en een bord met biscuitjes en wat druiven. “Ze hebben zich goed vermaakt,” zei Juuls moeder vriendelijk. “May kun je er prima bij hebben hoor, ze mag wel vaker komen.”
Een berichtje van een onbekend nummer, stond dit er nou echt?
“Fijn om te horen!” zei ik. “De volgende keer is Juul ook van harte welkom bij ons. May is gek op bakken, dus dan kunnen ze mooi eens samen koekjes of cupcakes bakken.” De moeder van Juul vindt het een goed idee. “Ik denk zeker dat Juul dat wel zou willen.” Ik kijk op mijn horloge en besef me dat we nu echt moeten gaan, het eten is zo klaar. “Kom May, we moeten nu echt naar huis. Papa wacht op ons.” Ik hielp May met haar jas en schoenen en bedankte Juul en haar moeder. We reden naar huis, precies op tijd voor het avondeten. Koen was al bezig in de keuken. “Hoe was het?” vroeg hij. “Leuk! Ze hebben goed gespeeld,” antwoordde ik, terwijl ik mijn jas ophing. Net op dat moment voelde ik mijn telefoon trillen. Een berichtje van een onbekend nummer. Even fronste ik. Toen ik het opende, sloeg mijn mond open van verbazing.
Hij keek me ongelovig aan. “Dit meen je niet..”
“Wat?! Moet je eens kijken, Koen!” Ik gaf hem mijn telefoon. Hij las het bericht hardop voor. “‘Wil je mij €1,60 betalen voor ‘spelen met eten en drinken’? Hier is de Tikkie: [link].'” Hij keek me ongelovig aan. “Dit meen je niet.. Is dat nou serieus de moeite?” Ik voelde de verontwaardiging opborrelen. Het ging me echt niet om dat bedrag. Ik kon die €1,60 natuurlijk makkelijk missen. Maar dit? Een Tikkie sturen voor een bekertje ranja, een biscuitje en een paar druiven? Was dit serieus hoe we tegenwoordig met elkaar omgingen? Ik snap heus wel dat niet iedereen een ruim budget heeft voor boodschappen. Maar ik heb nog gevraagd of ik iets moest meegeven en ik had net toch aangeboden dat Juul de volgende keer bij ons kon spelen én bakken? Moet ik dan ook een Tikkie gaan sturen voor ‘Halve cakemix, glazuur, sprinkels en een halve beker dubbelfriss’? Dit kwam gewoon uit het niets..
Moest ik dan ook maar een factuurtje sturen als Juul hier kwam spelen?
“Wat moet ik doen?” vroeg ik hardop. “Gewoon betalen? Of hier iets van zeggen?” Koen haalde zijn schouders op. “Tja, als je het niet betaalt, wordt het misschien ongemakkelijk op het schoolplein. Maar het slaat echt nergens op.” Ik zuchtte en staarde naar mijn telefoon. Dit kon toch niet de nieuwe norm zijn? Was dit hoe speelafspraakjes voortaan zouden verlopen? Moest ik dan ook maar een factuurtje sturen als Juul hier kwam spelen?
Sinds wanneer sturen we Tikkie’s voor een paar slokken ranja?
Ik had hier zo’n hekel aan. Speelafspraakjes moesten gewoon leuk en ontspannen zijn. Niet iets waarbij ouders elkaar achteraf gaan afrekenen voor een paar slokken ranja. Uiteindelijk besloot ik het maar gewoon te betalen. Niet omdat ik het ermee eens was, maar omdat ik geen zin had in gezeur. Maar één ding wist ik zeker: May zou niet snel meer bij Juul gaan spelen of haar eigen drinkbeker en koekjes meenemen.
NATHALIE
Ga het gesprek aan. Het is geven en nemen in dit geval. Ik heb het met mijn 4 eigen kinderen en mijn meerdere pleegkinderen nog nooit meegemaakt! In mijn ogen is dit nogal raar. Sterkte!
Kwam het bericht niet van haar echtgenoot, de vader die misschien geen bezoek wenst voor het kind en hem er zo wil vanaf maken?
Een persoonlijk gesprek met de moeder zou duidelijkheid brengen.
Kwam het bericht niet van haar echtgenoot, de vader die misschien geen bezoek wenst voor het kind en hem er zo wil vanaf maken?
Een persoonlijk gesprek met de moeder zou duidelijkheid brengen.
belachelijk zeg voor een beker drinken en een kaakje.
In de tijd dat mijn zoon nog op school zat en vriendjes thuis had om te spelen, bleven die ook vaak mee eten. zowel een boterham als warm eten en omgekeerd ook. Daar werd niet moeilijk over gedaan. Nu nog niet als er vrienden of collega onverwacht komen.
Dat iemand het überhaupt durft om daar een tikkie voor te sturen.
Was dat bedrag inclusief BTW? Maar alle gekheid op een stokje, ik had het afgerond op 2 euro. En een berichtje gestuurd, dat die 40 cent extra voor de fooienpot is. Kan ze er wat leuks mee doen.
triest!
als je nu na een duur pretpark gaat en je kind wil mee dat je dan geld meegeeft of iets vind ik normaal maar dit slaat echt alles ! diep triest !!
echt nog nooit meegemaakt….
mn kinderen eten ook best veel als ze bijv. meelunchen – dus heb wel eens gezegd stuur maar een tikkie hoor voor die 5 of 6 boterhammen etc. 😆😆 maar nooit gehad…
ooit, in een grijs verleden, had mijn zoon een vriendje dat dagelijks meeging naar het strandbad. Limonade ijsjes, boterhammen en andere versnaperingen kreeg hij net als mijn kinderen. Helaas had zijn moeder OCD en werd er nooit bij hem gespeeld. Na een aantal weken heb ik moeder verzocht haar kind een paar centjes mee te geven zodat hij zelf iets kon kopen omdat hij er ongemakkelijk bijstond als ik iets uitdeelde. Ik had nl medelijden met het kind maar het voelt nog steeds (na bijna 60 jaar) niet goed. Het kind kon er immers niets aan doen. Dus net doen of het heel normaal is en over en weer tikkies sturen voor exact hetzelfde bedrag. misschien dat moeder dan het belachelijke inziet.
Het gaat nergens over. Ik zou gewoon betalen en niks zeggen. En als ze bij mij komen spelen geen tikkie sturen. Best kans dat die andere moeder het daarna ook niet meer doet en anders kan je het dan wel met haar er over praten.
Hahhahahhahahaha
Hopelijk heb je ongelijk en wordt dit niet de norm. Als er iemand bij ons komt spelen vind ik het leuk voor mijn zoontje en is het ’terugbetaald’ als beide kinderen het leuk hebben gehad en vaker bij ons willen spelen. Ik denk dat ik in dit geval verrassend uit de hoek zou willen komen. De moeder een pakketje toestoppen met een fles ranja, koekjes, enz. en aangeven dat je haar op die manier graag steunt in krappe tijden. Als ze het niet breed heeft is dit hopelijk fijn, als ze een centenwiepper is voelt ze zich misschien lichtelijk ongemakkelijk en draagt het wellicht bij aan evaluatie.
fantastisch!!! heel goed, ik ben zelf echt arm maar zou nooit om geld vragen na speeldate gaat gewoon nergens over.
ik had er wat van gezegd… maar ja dat is omdat ik nooit zo goed alles overzie en dan vergeet dat zoiets heel ding kan worden op plein met andere ouders….
maar normaal nee abnormaal , brutaal en onbeschoft vind ik het…. vind u reactie gewoon geweldig maak je toch je punt en nog met liefde ook!!!
ik ben het er ook echt niet mee eens, maar kan wel een context bedenken waaruit dit bestaat.
1 thuisblijven ouder is wel heel vaak ‘oppas’ voor alle kinderen uit de klas, en is er een beetje klaar mee dat iedereen er maar vanuit gaat dat er elke dag meegegeten wordt. die begint tikkies te sturen, waarna andere ouders dat overnemen. Mijn moeder nam vroeger vriendjes/ vriendinnetjes mee op uitjes, en wilde daar ook geen geld voor. Als je nu met iemand een dagje dierentuin doet is het ook sociaal geaccepteerd om ofwel de kosten gedurende de dag te verdelen (jij de kaartjes, ik de veel te dure broodjes en koffie oid) of achteraf een tikkie te sturen. De komst van tikkies heeft het gewoon veel laagdrempeliger gemaakt om kosten te verrekenen.
Stom en ik denk kwa sfeer geen goede ontwikkeling, want je krijgt gewoon irritaties heen en weer (een glas ranja €0,50!? wat een afzetters!). Maar om dat te voorkomen moet je wel met elkaar in gesprek blijven en zeggen dat je dit vervelend vind, en het zo niet hoeft. Als 3 ouders dat tegen deze moeder zegt merkt ze vanzelf dat haar gedrag haar kind speelafspraakjes kost.
Je zult haast denken dat dit de nieuwe norm wordt want je leest het zo vaak dat er achteraf alsnog een tikkie komt.
Het hele spontane van het spelen bij een vriendinnetje of vriendje gaat er dan wel af.
Ik ben het hier dus ook helemaal niet mee eens. Tis te zot voor woorden.
Ik zelf was wel eerst een gesprek aan gegaan mede ook omdat er gevraagd is of ze iets mee moest nemen.
Toch zou ik Juul gewoon laten komen voor een middagje spelen want het meiske kan er ook niets aan doen.
Maar geen haar op mijn hoofd zal er aan denken om achteraf een tikkie te sturen voor “de gemaakte kosten”
Hoe doet ze dat als een vriendin bij haar op de koffie komt?
Wat me heel erg verbaasd is mensen hier niet even een gesprek over hebben.
Dit is toch raar.
Je vraagt toch even waarom je een tikkie krijgt.
En dat je speelafspraakjes niet op deze manier wilt.
De communicatie is tegenwoordig ver te zoeken.
Ja via de telefoon kunnen mensen dat nog
je kunt missch terugreageren met ‘als we om-en-om afspreken zijn er geen tikkies nodig misschien🤪’….
je zit denk ik gewoon met je mond vol tanden. hoe kaart je dit netjes aan. zelf ben ik niet zo tactisch, dat zou voor mij dus echt een probleem zijn
helemaal mee eens. Ga het gesprek aan en geef ook duidelijk een grens aan. Ook als je voelt dat je als oppas wordt gebruikt. En respecteer ook de grenzen en van de ander, ook al leidt dat tot einde speelafspraken. Ik zou nooit een tikkie hebben betaald voor een speelafspraak en zou er ook nooit een hebben gestuurd. En mee gaan met uitjes alleen als van tevoren afspraken zijn gemaakt over kosten. Mijn kinderen zijn al ouder (17 en 19), maar ik heb nog nooit dit soort geld issues gehad met andere ouders. Heel vreemd in mijn beleving.
Het lijkt me wat voorbarig om na 1 Tikkie over ‘de nieuwe norm’ te spreken. Ik heb dit nog nooit gehoord (en u en de andere reageerders kennelijk ook niet). Het lijkt me compleet debiel om hiervoor af te gaan rekenen na elk speelafspraakje. Hetzelfde voor eigen eten en drinken meegeven naar een speelafspraakje.
zelfs toen ik in de bijstand zat met 2 kinderen heb ik tijd kindjes laten spelen en mochten ze hier een middagje pepernoten komen bakken met chocolademelk en kregen ze pepernoten mee naar huis die ze hadden gebakken. we 1 kind per kind natuurlijk om het leuk te houden wn betaalbaar maar wat was het leuk altijd en de kinderen spraken er altijd over op school met elkaar.
als je het niet te gek maakt met wat je geeftop zo’n afspraakje kun je het gewoon betalen hoor! lang leve de aldi en de aanbiedingen!
Wat belachelijk dat er tegenwoordig tikkies worden gestuurd voor een bekertje ranja en een paar druifjes. Ben ik blij dat ik niet in deze tijd kind ben. Ook raar dat de moeder niet gewoon aangeeft dat het qua kosten blijkbaar teveel is voor haar. Echt wat een gekke wereld tegenwoordig. Als ik vroeger bij een vriendinnetje ging spelen heb ik nog nooit gehoord dat mijn moeder later om een vergoeding werd gevraagd. En andersom deden wij dat ook niet.