Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Lees eerst deel 1: Els: “‘Het is beter zo’, zei mijn zoon (28), hij liep weg en ons contact was verbroken”
Hij begon meteen te vertellen
“Jasper… wat is er gebeurd?” vroeg ik met een stem die trilde van emotie. Aan de andere kant van de lijn hoorde ik hem diep ademhalen voordat hij antwoordde. “Mam, ik… ik ben gescheiden,” zei hij zacht. De woorden hingen zwaar in de lucht. Hoewel ik jarenlang had gehoopt iets van hem te horen, was dit nieuws een schok. “Gescheiden?” herhaalde ik. “Ja,” vervolgde hij. “Sophie en ik zijn uit elkaar gegaan, nu bijna een jaar geleden.”
“Wat was er gebeurd?”
Mijn gedachten tolden. De vrouw die ooit een wig tussen ons had gedreven, was nu niet langer in zijn leven. “Wat is er gebeurd?” vroeg ik opnieuw, dit keer met meer vastberadenheid. Jasper zuchtte. “Het was een opeenstapeling van dingen. We probeerden een gezin te stichten, maar… het lukte niet. We hebben jarenlang geprobeerd, maar kinderen kregen we niet.” Zijn stem brak bij de laatste woorden. “Oh, lieverd,” fluisterde ik, mijn hart brak voor hem. “Dat moet vreselijk moeilijk voor jullie zijn geweest.”
De spanningen liepen hoog op
Dat was het ook,” gaf hij toe. “En na verloop van tijd begonnen we elkaar de schuld te geven. De spanningen liepen hoog op, en uiteindelijk… was er niets meer over van wat we ooit hadden.” Ik slikte, niet wetende wat ik moest zeggen. De stilte tussen ons voelde pijnlijk.
Ik voelde mijn tranen opkomen
“Mam,” begon Jasper na een tijdje, “Ik weet dat ik je veel pijn heb gedaan door het contact te verbreken. Ik liet me meeslepen door Sophie’s overtuigingen en verloor daardoor het contact met de mensen die echt om me geven.” Ik voelde mijn tranen opkomen. “Ik heb je zo gemist, Jasper,” zei ik met gebroken stem. “Ik jou ook, mam. Elke dag,” antwoordde hij.
Hij stelde mij een hele belangrijke vraag
Een gevoel van opluchting overspoelde me. Na al die jaren van stilte en gemis, was mijn zoon eindelijk terug. “Zou je het goed vinden om binnenkort af te spreken?” vroeg Jasper voorzichtig. “Ik wil je graag zien en alles uitleggen. Mijn hart maakte een sprongetje. “Natuurlijk. Niets zou me gelukkiger maken.” Wil papa mee denk je?” “Ik weet het niet Jasper, ik ga het overleggen.”
Mijn man zei dat ik alleen moest gaan
We spraken af om elkaar het volgende weekend te ontmoeten, in een koffiezaakje bij mij om de hoek. De dagen die volgden, waren gemixt, ik had er zin in, maar ook niet. En mijn man; die had zoveel pijn gehad en nog steeds door de contactbreuk. Hij zei dat ik maar alleen moest gaan en zijn verhaal moest aanhoren.
We vielen elkaar huilend in de armen
Toen de dag eindelijk aanbrak, stond ik vroeg op. Precies op de afgesproken tijd, stapte ik binnen in het café. Daar stond hij. Mijn zoon. Ouder, met lijnen van zorgen op zijn gezicht, maar nog steeds mijn Jasper. “Hoi, mam,” zei hij zacht, met een onzekere glimlach. “Hoi, lieverd,” antwoordde ik, terwijl tranen over mijn wangen stroomden. We vielen elkaar in de armen.
Ik voelde dat dit een nieuwe start was
We kletsen een uur over van alles. Hij probeerde verder uit te leggen waarom hij zo had gehandeld. Dat hij spijt had, met een psycholoog was gaan praten en toen de stap durfde te nemen. Op dat moment voelde ik al dat ik een nieuwe start wilde maken. Er waren wonden die moesten helen en vertrouwen dat opnieuw opgebouwd moest worden. Maar ik wilde hem niet nogmaals gaan verliezen, wat mijn man ook zou gaan zeggen.
ELS
kinderen kunnenn ouders herl veel pijn doen als ze.klein zijn trappelen ze op jel schoot en sls ze groot zijn op je hart
Geen contact met mijn 2 zonen en 3 kleinkinderen .Pijnlijk is het .Ik heb geprobeerd contact te maken zonder succes.Ik weet niet als ik de moeite meer doe ze hebben beide mij zoveel gekwetst .
uitwindelijk is de vraag: is het het waard ?
het is en blijft je kinderen, soms moeten ouders als eerst sorry zeggen om weer contact te krijgen.
soms als ouders willen we onze kinderen kunnen controleren om ze van gevaar te beschermen maar kinderen voelen zich gevangen erdoor waardoor op een moment de bom barst.
zeg sorry als eerst geef aan dat je je niet bemoeit met hun leven maar alleen 1 ding wilt en dat is weer hun zien.
Sommige reacties zijn erg makkelijk qua oordelen. Maar als je zelf niet in zo’n situatie zit of hebt gezeten weet je echt niet hoe het is. Daarbij is iedere situatie anders. Ik heb 5 jaar geen contact met mijn moeder gehad, dat had allerlei redenen. Sinds vorig jaar is het contact hersteld. Maar wat een stress en gedoe levert het weer op.Ik besef nu eigenlijk dat ik haar die 5 jaar totaal niet heb gemist.
Dat is hetzelfde wat ik ook heb ervaren!
Na 14 jaren was er eventjes contact met elkaar, maar dat heeft nog geen 5 maanden geduurd. Tijdens een telefoongesprek kwam ik erachter dat hun waren blijven doorgaan met hun eigen leven en ik was verder gegaan. Moeder alles naar hand willen zetten en een vader die niet voor zichzelf opkomt. Toen ik aangaf dat mijn moeders plannen niet uitkwamen, werd ze kwaad, en toen zag ik dat ik dit niet meer wilde… heb tegen hun gezegd dat ik niet kwaad/ boos was maar wel teleurgesteld. En dat als hun in de toekomst hulp nodig hadden ik er wel voor hun zou zijn. Maar dat het beter was dat hun hun eigen leven verder gingen leiden en ik dat van mij. Mijn telefoonnummer zou niet veranderen. Ik heb na 16 jaren nog steeds niks gehoord. Maar ik ga wel door met leven!
Hoeveel ik ook van mijn kind houdt, bij kon van mij de boom in. Als hij 11 jaar kan leven zonder contact op te nemen op welk moment dan ook, dan kan hij de rest van zijn leven ook wel zonder me. Hij was al 2 jaar gescheiden voor hij zijn moeder belde. Als hij het zo erg vond had hij wel gebeld de seconde nadat de scheiding erdoor was.
hoe kan je dat nou zeggen? het is je kind!!
heel zeker, je kind of niet…
ik had ook zo een zoon, hij maakte het iedereen zo moeilijk , iedereen rondom mij moest door de hel.
moest hij nu nog thuis wonen, was ik er niet meer.
eindelijk rust en kan ik genieten van mojn andere 2 kinders en kleinkinders, en mijn man.
Je hebt duidelijk nog geen echt verlies meegemaakt en hebt blijkbaar geen idee van indoctrinatie. Ik hoop voor jou dat je nooit moet meemaken.
Wat bijzonder en prachtig voor Els dat ze dat nog meemaken mag.
Het beste 🫶🏼
egoistisch mens
hopelijk wordt je alleen en eenzaam oud
Elk verhaal heeft 2 kanten.
mijn zoon werd in het gezin van mijn schoondochter opgenomen. De warme contacten in dat gezin bepaalde de agenda. Bijna elk weekend iets te vieren en de feestdagen geclaimd onder het mom traditie.
Met ons afspreken was dan lastig en zelfs wanneer onze verjaardagen in de traditie dagen vielen wad pech voor ons.
Als er gewerkt moest worden werden wij gevraagd en voor de leuk, de schoonfamilie.
Nu naar jaren is de relatie over en verteld mijn zoon dat hij het lastig vond dat de schoonfamilie de agenda beheerste, maar zijn vriendin daar druk oplegde.
Als de moeder in dit verhaal ook zo de agenda claimde en geen ruimte liet voor andere mensen dan snap ik de schoondochter helemaal.
In mijn omgeving zijn het de zoons…die breken met hun ouderlijk huis en dat is opvallend.
Ook een broer die afscheid genomen heeft van ons hele gezin…een tante die hetzelfde meemaakt…twee vriendinnen…ook met hun zoons….
Ik vind dit heel…opvallend!
jeetje wat heftig allemaal
hier iemand die geen ouders meer heeft omdat beide zijn overleden.
als personen nog steeds leven is er geen rouwproces hoor. je kunt ook je best doen om in gesprek te blijven of te gaan.
als dat met 1 van m’n kinderen zou gebeuren zou ik elke dag voor de deur liggen om contact te krijgen.
is je eigen vlees en bloed toch.
Als iemand niet meer in gesprek wil houdt het op.
Elke dag voor de deur gaan liggen werkt averechts en is gewoon stalking. Dat gaat echt niet werken in tegen deel
Als iemand met ervaring met het verbreken van contact kan ik je vertellen dat je dat vooral niet moet doen. Tenzij je 100% zeker wil zijn dat het nooit meer goed gaat komen. Als iemand geen contact wil luister daar dan na.
Ik denk niet dat je kunt oordelen over een situatie waar je zelf niet mee te maken heb gehad.
Het is makelijk gezegd “ik ga iedere dag aan de deur”! Maar als je een “schoondochter” heb die het contact met familie of ouders niet wilt, en hem voor de keus zet….dan kun je het alleen maar erger maken en jezelf naar beneden halen. Haar precies geven wat ze uitlokt. En hoe dan ook aan het kortste eind trekken. Maar ik hoop voor u dat u er nooit voor komt te staan. Het doet vreselijk veel pijn!
Hartelijke groeten M
zo simpel is het allemaal niet,ik zie mijn 2 oudste kinderen ook niet meer,er zijn contacten geweest maar het liep steeds mis,ik ben er nu klaar mee heb er een hartziekte aan overgehouden, ik kies nu voor mezelf.
Helemaal eens met U!!
Soms is het door bepaalde stoornissen binnen de familie niet mogelijk om contact te hebben omdat je er zelf helemaal kapot aan gaat..misschien voelt het voor u anders een rouwproces maar zo ervaar ik het wel met mijn schoonfamilie..afscheid nemen van iets wat er nooit zal zijn en komen🥲
Mits ze je keihard wegsturen en zelfs dreigen met politie en een scène gaan maken alleen omdat je contact probeert te krijgen en in overleg wil gaan. Het is niet te verdragen als je zonder enige uitleg ineens geen contact meer hebt met je kind en alleen met vragen, verdriet en ongeloof blijft zitten. Je kind waar je zoveel liefde aan hebt gegeven (en van hebt gekregen), een liefdevolle band had als die ineens wegblijft sinds hij een vriendin heeft gekregen en geen enkele reden of mogelijkheid voor contact geeft. Onleefbaar!
geloof me. bij.mij had die zoon ook na 15 jaar niet meer hoeven aankloppen. opeens is mami weer goed als het vrouwtje weggelopen is. vergeet het maar. die vader begrijp ik echt enorm goed. ik heb zelf 3 kids die geen kontakt meer willen met mij na een echtscheiding en 1000 leugens over mij richting de Kids. maar het is hun keuze wie ze geloven willen. ik heb dit kapitel afgesloten. mijn oudste kleindochter is inmiddels 9 en heb ik nog nooit gezien. dat was hun keuze en niet de mijne maar ik ben er klaar mee. het zei zo.hun keuze niet de mijne. nu na 11 jaar geen kontakt meer te hebben gehad is het over en uit. en als ik straks mijn ogen voorgoed moet sluiten hoef ik hun niet achter mijn kist te hebben lopen. iemand die mij 11 jaar niet eens een belletje,appje of mailtje gunt mag van mij ook barsten. hard? ja maar wel logisch volgens mij. ik laat niet met mij sollen. mijn zoon hetzelfde verhaal. een mega asociaal wijf als vriendin waar hij 2 kids mee heeft moeten letterlijk van de vloer vreten.en als je hoort dat jeugdzorg erheen gestuurd word maar zich vantevoren eerst aanmelden. Dan breekt mijn.klomp als ik van diegene te horen krijg die hun erheen verwezen heeft dat er niks erg aan de hand is dan snap ik deze moderne wereld niet meer.
3 Kinderen en álle 3 willen geen contact? Ik zou graag de andere kant van het verhaal willen horen
dag,
mijn 2 kinderen willen ook al jaren geen contact meer. ik kan er nu over praten zonder te huile
Inderdaad. Het verhaal kent 2 kanten.
Spannend! Ik ben benieuwd of hij nog met dezelfde partner is. Ga gelijk het vervolg lezen.
Oh dit is het vervolg. Benieuwd naar hoe het verder gaat.
huh? hij was toch juist gescheiden van die Sophie?
ik heb ook geen contact meer met mijn ouders en geloof me, daar had ik alle reden toe.
Ben blij met de rust
Soms is de situatie helaas niet anders hoe moeilijk ook🥲
Verschrikkelijk. Ken het gevoel. Mijn zoon Jasper heeft ook het contact verbroken. Hoop ook dat ik een telefoontje krijg dat hij weer contact wil. Mijn moederhart is gebroken.
en je zelf gek maken de hele tijd watom waarom!! veel sterkte.maak het zelfde mee waarom waarom
Ik hoop het voor u en ook voor hem!
sterkte, Ik zou ook altijd de deur openhouden voor mijn kind. Wrik koesteren tegen je kind maakt je geen beter mens. ieder mens maakt in zijn leven fouten en als ze die fouten toegeven En excuses maken wie ben ik dan om iemand niet te vergeven.
Ik ken ook dit gevoel. Onze zoon wilde twee jaar geleden opeens ook geen contact meer met ons en wij weten nog steeds niet waarom . En zagen we 5 maanden terug dat zijn huis te koop stond bleek dat hij al een maand aan de andere kant van de wereld is gaan wonen. Het contact heeft hij nu helemaal verbroken. Veel verdriet hebben we hiervan.
ik begrijp het verdriet zo goed helaas,zie mijn dochter al 4 jaar niet meer.Terwijl ik dacht dat we heel hecht waren.
ik snap nu waarom een oud collega best depri was toen bij 3 zwangerschap bleek dat ze “weer” een zoon kreeg. Ze zei: ik hou van alledrie, maar zonen zijn minder hecht met hun moeder. Ze vertelde: bijv een zwangerschap, de schoondochters houden de schoonmoeders meer op afstand. Zonen kiezen vaker partij voor hun vrouw als het met hun moeder niet klikt. Ik merk als wijkverpleegkundige ook dat zonen vaker door invloed van hun vrouwen het contact verbreken of nauwelijks betrokken zijn dan dochters. Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik geen kinderen heb kunnen krijgen als ik dit lees.
Hoi allemaal,
Ik ben een kind die afstand heeft genomen van haar ouders. Dit was ook een opeenstapeling van.
In mijn jongere jaren ben ik mishandeld door mijn ouders.
Toen ik op een leeftijd kwam en een vaste relatie had, raakte ik zwanger. Ik ben gaan samenwonen met mijn partner en we kregen een zoon. Mijn ouders hebben mij nooit gesteund. Mijn moeder vertelde de verschrikkelijkste dingen, dingen die overigens uit de duim gezogen waren. Hij was niet goed of deugde niet.
Toen de emoties zo hoog opgelopen waren, heb ik mijn spullen gepakt en ben weg gegaan.
Wanneer ik ergens in de stad loop en ik kom bekende tegen, dan hoor ik nog steeds die vreselijke verhalen die mijn moeder overal verspreid. Mijn vader staat volledig achter haar en heeft nog nooit de moeite genomen om contact te zoeken en om uitleg te vragen.
Enige tijd geleden kwam ik ze weer tegen bij het overleden van mijn oma. Toen was de spanning om te snijden.
Voor mij hoeft er geen contact te zijn. Mijn man en ik zijn nog steeds gelukkig en mijn leven heeft zoveel meer kleur gekregen zonder mijn ouders in mijn leven.
Ik had eerst alledrie mijn kinderen losgelaten,de eerste 2 deden mij al jaren veel pijn,dus dat was iets makkelijker,maar de jongste,wat deed dat extreem veel pijn.
Toen de hond van ons moest inslapen,de hond die haar uit haar depressie hielp,toen is het met haar weer goed gekomen!
En die 2 andere moeten maar fijn hun leven leven,de oudste is zwanger en ik mocht daar niets van weten,wilde graag oma worden,maar niet van haar kind,want ze heeft mij echt kapot gemaakt met haar gedrag.
En ja,ik heb ze een uitstekende jeugd en kindertijd gegeven,niets kwamen ze tekort,altijd was ik er voor ze en nu zijn ze blij dat ze van mij af zijn!
Waarom,er valt bij mij niets te halen en wel bij hun vader!
Dus ik kies nu voor mijzelf,met het contact alleen met de jongste en het is goed zo!
Ik herken dit zo erg .mn dochter heeft mij bijna kapot gemaakt en nog heb ik nooit afstand van haar gedaan , en sinds een bijna 1,5 jaar komt ze niet meer. Daar heeft ze zelf voor gekozen Ik heb eindelijk rust , m’n haar begint eindelijk te groeien weer(bijna 10 jaar wilde m’n haar maar niet groeien, wat stress met je doet ongelofelijk) ik wil haar ook niet meer in m’n leven , is goed zo .
in veel gezinnen verliezen ouders
hun kinderen en inderdaad meestal
de zonen.. overkwam. mij ook door
nogal aparte schoondochters..
nu ex schoondochters en het gedonder stopte.. maar wel met een nasleep.
het probleem is wanneer men moet
zwijgen zwijgt. men niet.
wanneer men moet praten praat men niet…en dan die bemoeienissen kommentaar…verschil maken… etcetera
nee in sommige gevallen kan het beter
zijn elkaar maar niet meer te zien
en in een scheiding kan ophitsing
leugens ontkennen een grote oorzaak
zijn in kontakt breuken.
men. moet elkaar eens met rust laten
en respecteren…. iedereen zijn. meug he
wie zijn eigen tuintje wied ziet het van
een ander niet… leven en laten leven..
Hallo Janet.
Wat snap ik jou goed. Zie mijn dochter die ook alles maar dan ook alles kreeg al 18 jaar niet meer
Op haar 18de leerde ze een 7 jaar oudere jongen kenden met ouders met geld en vanaf de eerste week werd ze geheel door hem en zijn familie beïnvloed.
Ze is weggelopen van huis toen ik in de moeilijkste periode van mijn leven zat mijn moeder was net gestorven 3mnd na mijn vader.
Ze is inmiddels getrouwd en heeft 2 kinderen die ik ook nog nooit gezien heb.
Nooit een sorry naar ons toe alleen leugens over ons.
Wil haar ook nooit meer zien niet tijdens mijn leven en ook niet aan mijn doodskist. Wat heeft dat kind me pijn gedaan.
Gelukkig wel heel goed contact met mijn zoon.
Heel veel sterkte verder.
En voor de mensen die een ouder niet snappen die hun kind niet meer willen zien nou je hebt genoeg hele slechte ouders maar je hebt ook hele ondankbare slechte kinderen.
ik heb de reacties gelezen. wat heftig allemaal. gelukkig kan ik er niet over mee praten. mijn man wel, helaas. ik wil hier ook in iedergeval iedereen die in deze verschrikkelijke situatie zitten dan ook heel wel sterkte wensen, want dit gaat natuurlijk niet in de koude kleren zitten. hoe houden jullie het vol……. lijkt me zo zwaar, ik moet er niet aan denken.
Als ik de reacties hier allemaal lees ben ik zo ontzettend blij dat mijn vriendin het goed kan vinden met mijn ouders! tuurlijk is er wel iets op iemand anders te merken, maar dat zullen zij ook bij ons hebben. Gelukkig gaat het altijd goed als we bij elkaar zijn, nu ze ouder worden en ons meer nodig hebben is het fijn dat ze in de buurt wonen. Ik ben geen familie man maar wel blij dat we door één deur kunnen en dan slik je af en toe maar even iets weg. Wat ik niet begrijp dat je je laad leiden door iemand om afstand te nemen van je eigen ouders.
Hier ook het zelfde .
ik en mijn man zagen onze dochter ineens ook niet meer .
Ze had het zo goed voor elkaar , was bezig met rechtenstudie.
Ze vertrok naar naar buitenland .
Doodziek ben ik er van geweest .
Nu 9 jaar later ., ook geen behoefte meer aan contact met haar.
ik heb dat ook geen behoefte aan contact..zeg ik nu weet niet hoe dat eventueel in de toekomst zou zijn maar ik laat mij niet weer op mijn hart trappen..
datzelfde heb ik ook,mijn dochter is op haar 19e bij haar vader gaan wonen.Met tussenpozen van jaren is er drie keer eventjes contact geweest.Laatst kwam ze weer en begon het weer ,ik heb toen gezegd dat ik geen contact meer wil,het is eenrichtingsverkeer,ik moet me altijd naar haar voegen,doe ik dat niet dan verbreekt ze weer het contact.Ze is inmiddels 40 jaar,ik kan het niet meer opbrengen .Ik voel me zonder haar beter,dan met haar.
tranen met tuiten hier, wat zonde van al die jaren. wat zal dit veel verdriet hebben gegeven bij jou en je man.
En wat fijn dat je zoon de stap heeft durven nemen en er nu weer contact is. laat het verleden rusten en probeer de jaren die jullie nog hebben gelukkig samen te zijn. Veel geluk!
Wat hebt u dat mooi verwoord en ik zou ook zeggen kijk naar de toekomst. Wees blij dat jullie elkaar weer gevonden hebben, het leven is maar zo kort. Veel geluk samen!!
ik zou zo graag min zoon ook weer zien. Ook hij vertrok en weet niet waar hij woont.Hoop voor U een nieuwe start een nieuw begin
Hallo Els,wat ben ik blij voor je, niets zo vreselijk als het verliezen van je kind,leeftijd maakt niks uit, en dat je hem weer in zn ogen hebt kunnen kijken.
de liefde van een moeder gaat dwars door elke blokkade, je hebt op hem gewacht en je hebt hem weer in je armen kunnen sluiten, ik ben heel ,heel blij voor je.
Geef je man de tijd,ook hij heeft geleden onder deze tijd van geen contact…maarcde liefde overwint altijd, geen mens gaat door het leven zonder littekens, maar wanneer de wond weer genezen is zijn we vaak veel mooier,wijzer en liefdevoller. Ik wens je een mooie toekomst toe, met je zoon weer dicht aan je hart.
wat ben ik altijd blij geweest met mijn schoonouders
zondags bleven we altijd bij hun thuis een spelletje doen erg gezellig. Heb ontzettend lieve schoon ouders gehad. hij is toen na de scheiding met een ander getrouwd. En heeft nooit meer naar zijn ouders omgekeken. Maar ik ging er met mijn drie meiden er nog steeds naar toe. helaas zijn ze er niet meer.
Heftig. Helaas maken volwassen kinderen ook fouten. Vergeef hem en geef het tijd om weer een band op te bouwen.
Herkenbaar!! Bij ons 5 jaar onmin Denk niet dat het ooit nog “goed” kom Weet zelfs niet of ik wel weer contact wil! Nu eerst focussen op onze emigratie a.s juni
Hier is het 11,5 jaar geleden dat zoon vertrok naar zijn vader. Ik weet ook niet of ik nog wil. Het vertrouwen is weg. Ik ben mens, heb mijn fouten, maar heb niets strafbaars gedaan (kindermishandeling, misbruik e.d.). Mijn ouders hebben wel strafbare dingen gedaan en die heb ik met meer respect behandeld dan ik behandeld ben. Ik verdien beter en jij ook.
Veel succes met de emigratie!
Beste allen,
Wat een reacties en emoties allemaal! Logisch….het gaat om je kind, je ouder, je eigen bloed! Niets hierin is makkelijk, niets hierin is de ‘schuld’ van maar één partij/persoon. Er zijn alleen maar verliezers als je kijkt naar hoe het kan, hoe het zou moeten en hoe je het zou willen. Maar veel in het leven gaat juist niet perfect, normaal of volgens het ideaalbeeld.
Ook ik kan daarover meepraten. Pijn, verdriet, stress, schuldgevoel, verwijten, boosheid…alle emoties nemen bezit van je.
Ook herken ik de reacties en beslissingen van eenieder om te overleven, te blijven functioneren en om verder te kunnen gaan. Ook hierin is niets makkelijk.
Wat ik eruit geleerd heb? Je kunt een ander niet gauw veranderen, je kunt ze niet jouw inzichten, waarden, normen, verantwoordelijkheden, etc. opleggen. En de andere partij kan dit ook niet naar jou toe. Je maakt keuzes, neemt beslissingen en gaat (zo goed en zo kwaad als het kan) door met je leven. Wat is fout? Wat is goed? Daar heeft iedereen een mening over en er bestaat geen draaiboek of handleiding over: hoe maak ik geen fouten in het leven? Hoe dan ook, nogmaals….er zijn geen winnaars, alleen maar verliezers, want we weten donders goed dat het zo anders kan/zou moeten en we willen het zo graag anders!
Is er een keerzijde? Wij mensen zijn geen zwanen, hebben geregeld geen partners/relaties voor het leven en door onze onderlinge verschillen en invloeden van alle kanten (andere mensen/milieus/gebeurtenissen/beslissingen/social media, etc.) is het een wonder dat er nog zoveel goeds in relaties te vinden is. Zoek deze op, koester deze en probeer je leven op een gezonde manier en met gezonde relaties te verrijken!
Het gaat jullie allemaal goed!
Hetty
Hallo lieve allemaal. ik heb ook jaren geen contact gehad.met een aantal kinderen,maar nu is alles goed,en alles ligt achter mij.Mijn kinderen zijn mijn kinderen en zijn altijd welkom,.Wat er ook gebeurt,verleden is verleden en nu is nu,geniet als ze weer komen.Het leven is te kort ,of je pijn dat ze er niet zijn.geniet ten volle,niemand is perfect.maar liefde gaat nooit verloren.
Gelukkig dat ie zijn moeder heeft gebeld. Het is 1 moeilijke keuze, na zijn scheiding, om zijn ouders te bellen. Erg fijn dat ie, met zijn moeder al heeft gesproken.
langzaam komt er herstel.
ik hoop ook dat zijn vader, er weer voor zijn zoon wil zijn.. Het is heel naar dat Jasper toen der tijd , teveel naar zijn vrouw heeft geluisterd.
Dat hoor je zo vaak.
veel sterkte, en ik weet zeker dat het goed komt .
Mijn dochter ben ik ook kwijt aan een narcist het is echt hopeloos om daar mee te leven ,ik had n.l ook zo n persoon gehad ben er ziek van geworden en ik wilde mijn dochter daarvoor waarschuwen/ beschermen maar niet gelukt .Ik mis haar .
heel veel goeds voor jullie. raak elkaar niet meer kwijt. als er iets is wat niet terug komt is dat verloren tijd.
Wat fantastisch voor hun, heb ff traantje weggepinkt…
….zit in situatie waarbij zoon ook contact heeft verbroken, hebben zelfs al een kind…
De pijn, elke dag weer…
Heel veel geluk bij opbouwen van de hernieuwde relatie!
Ik zit in dezelfde situatie.
En we zijn niet de enigste,dat geeft toch een beetje steun.Het gebeurt vaker dan je denkt.
Al valt het soms niet mee,probeer positief te blijven.
Hij heeft toen een moeilijke beslissing genomen om te kiezen voor zijn vriendin.
Dat betekent niet dat hij niet meer van jullie hield.
En geloof me, dit was een zware beslissing.
En dat hij je belde was ook een moeilijke beslissing en vol schaamte heeft hij dat gedaan.
Jullie blijven zijn ouders dus sluit hem in je armen en vergeef.
Hier sluit ik me bij aan!
Mijn vriend zijn kinderen wilden hem na zijn scheiding en relatie met mij ook niet meer zien , nu een tiental jaren later heeft hij contact met zijn jongste. Nu hij ziek is heeft ook de oudste terug contact gezocht . Dus blijf hopen
Ik heb tegen mijn partner gezegd dat mijn zoon niet geïnformeerd mag worden als er met mij iets is. Ik zit er niet op te wachten dat hij dan ineens aan mijn bed staat. Het was zijn keuze om het contact te verbreken en dat respecteer ik.
gaat mij met zo
ik mocht ineens niet meer op de verjaardagen van de kleinkids komen
omdat ik niet deed zoals zij wilde wel over gepraat maar kreeg een bak met verwijten
viel mee te praten zie ze nu een jaar niet meer maar doet wel pijn.
fijn voor je dat hij weer contact zoekt ..
ik hoop zo erg dat mij dit ook gebeurd.
mijn zoon heeft ook het contact verbroken en ik weet niet waarom. na de mijn scheiding met zijn vader is hij gewoon verdwenen.
Mijn zoon heeft hetzelfde gedaan. Ik heb nog geprobeerd met hem te praten,maar wat ik ook deed, het was altijd verkeerd. Ik ben gestopt met hopen. Ik moet door voor mijn andere kinderen.
hoi els,
Wat fijn houdt hem vast en laat hem nooit meer los!
ik ben mijn broer kwijt door een vrouw. Ik wacht op de dag dat hij gescheiden aan de deur staat. Mijn kinderen kennen hem niet.
tijd heelt alle wonden wat je zoon ook heeft gezegd voor het contact verbroken werd.
Tja ik weet niet wat ik zou doen.
Heb op moment ook geen contact net mijn dochter, maar ze zal toch echt diep moeten gaan en echte excuses moeten maken wil ik weer verder gaan. Dat verdriet is echt verschrikkelijk geweest en de rouwperiode is heftig. En natuurlijk is er een rede, maar ik ben er ook nog en moet mezelf ook beschermen. Dus ik weet het niet. Wel fijn dat jullie het weer willen proberen.