Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Dit blog is onderdeel van de blogreeks van Truusje is slachtoffer van huiselijk geweld.
Met mijn zoon ging het ondertussen steeds beter. Hij heeft wel een gezinshuiswissel gehad door omstandigheden die niets met hem te maken hadden. Nu woont hij in het huis wat vroeger zijn logeerhuis was. Met deze gezinshuisouders kon ik het werkelijk heel erg goed vinden en samen stonden wij als een team om mijn zoon heen. De gezinshuisouder was compleet op de hoogte van de ellende met mijn dochter en was door de gemeente ook aangesteld om mij hierin bij te staan en mee te gaan naar gesprekken op de (destijds) gesloten groep.
Dit is voor velen de normaalste zaak van de wereld, maar voor ons een mega mijlpaal
De gezinshuisvader was zelfs in staat om soms met mijn zoon te stoeien. Dit is voor velen de normaalste zaak van de wereld, maar voor mijn zoon niet. Hier heb ik eerder wel meer over gedeeld. Het was een mega mijlpaal toen ze echt gestoeid hadden. Hij vertelde vol trots dat hij bij de gezinshuisvader in de nek was gesproken en hem gekieteld had. Ondertussen kon hij ook voorzichtig mensen vertrouwen en was hij ook veel buiten met zijn vriendjes en vriendinnetjes. Een meisje dat ooit bij hem op de behandelgroep had gezeten woonde vlak bij hem en dus waren ze vaak samen.
Hij wilde dat zijn zusje zijn plek zou krijgen
Het was dan ook mijn zoon die bleef drammen dat zijn zusje ook naar dit gezin moest komen. In de vorige blog vertelde ik dat mijn dochter weg moest bij haar pleeggezin. Aangezien het met hem zo goed ging mocht hij in het tiny house gaan wonen, dit stond in de tuin bij het gezin. Hierdoor kwam zijn plek in het gezinshuis vrij en wilde hij dat zijn zusje zijn plek daar zou innemen. Na veelvuldige gesprekken en vele afwijzingen van andere gezinshuizen, werd er inderdaad besloten dat mijn dochter naar het gezinshuis zou gaan waar mijn zoon ook al heel lang woonde. Iedereen vond het spannend, maar iedereen stond achter deze beslissing en samen zouden we beide kinderen gaan steunen.
We maakten duidelijke afspraken
Eindelijk – na vijftien jaar – zouden mijn kinderen weer bij hetzelfde gezin wonen, hoe zou dit gaan lopen? Het ging verbazingwekkend goed. Met de gezinshuismoeder maakte ik duidelijk afspraken over de weekenden en vakanties, maar ook over andere zaken zoals zakgeld, telefoongebruik en dergelijke.
De pleegouders bleven eerst nog wel in beeld
De pleegouders – waar ze onlangs was vertrokken – mochten één keer in de veertien dagen mijn dochter komen ophalen op vrijdag en moesten haar dan in de avond weer bij mij brengen zodat ik haar en haar broer op zondag weer terug naar het gezinshuis kon brengen. Het werd een heel spektakel en uiteindelijk voelde ze zich gebruikt en wilden ze haar niet meer ophalen. Het loyaliteitsconflict bleef de bovenhand voeren en dat kon ik heel goed begrijpen. Jarenlang waren ze goed geweest voor mijn dochter. Ze hadden echt wel een diepe band opgebouwd en ze waren aan elkaar gehecht. Neemt niet weg dat het op sommige momenten wel erg lastig was. Ze bleven invloed uitoefenen op mijn dochter wat maakte dat het hier thuis soms enorm escaleerde.
We merkten dat er iets speelde bij mij dochter, maar wisten niet wat
Mijn dochter heeft uiteindelijk ruim anderhalf jaar in het gezinshuis gewoond en ze maakte flinke stappen vooruit. Ze heeft een diploma behaald, ze heeft een stage afgerond enzovoorts. We merkten wel dat er iets speelde bij mijn dochter, maar we konden de vinger er niet op leggen. Tot het moment dat er een gesprek was met de gedragswetenschapper, gezinshuisbegeleider, de gezinshuismoeder en met mij.
Aha, de pleegouders hadden dus nog steeds veel invloed op haar
Opeens verklapte mijn dochter dat ze een JIM-traject wilde gaan doen, waarbij ze op zichzelf gaat wonen. De pleegouders hadden gezegd dat zij dit wel aan kon. Een JIM is Jouw Ingebrachte Mentor. Dit is iemand uit de omgeving van de jongere, die als vertrouwenspersoon fungeert voor de jongere, ouder(s) en professionals. De JIM heeft al een vertrouwensband met de jongere en de hulpverlener vaak niet. Gelijk keken de gezinshuisouder en ik elkaar een en beseften we: dat is het dus.. de pleegouders hebben nog steeds enorm veel invloed op haar. Het JIM-traject zou om de hoek zijn van de woning van de pleegouders en de pleegouders zouden dan haar JIM worden, Gelijk zeiden wij: “Oké, als dit is wat jij wilt gaan, dan we dat regelen voor je. Maar denk niet dat dit binnen een week geregeld is. Dit heeft wat voeten in aarde.”
Ik had geen invloed meer en kon niets anders dan afwachten
Wederom besloot ik: ik ga wel weer aan de zijkant staan en als de brokstukken opgeruimd moeten worden, dan zal mama dat weer doen. Ik stond er niet helemaal achter. Ze was nog veel te jong om op zichzelf te gaan wonen ze weigerde op alle fronten therapie. Ze had dus niks verwerkt of aangepakt. Ik gunde het haar zo erg dat ze dit wel eerst zou doen, maar er was natuurlijk geen houden meer aan. Nog geen twee maanden later kon ik mijn dochter weer verhuizen naar haar oude woonplek en moest ik ze weer een soort van loslaten. Ik had geen invloed meer en ik kon ook niets meer doen dan afwachten wat er nu weer zou gaan gebeuren.
Een jaar lang heb ik op afstand van alles geprobeerd om haar te helpen
Er volgden wel wat gesprekken tussen mij en de leiding. Ze wilden mij dwingen om met pleegouders samen te werken, maar ik was ondertussen zo gesterkt dat ik resoluut nee heb gezegd. De band tussen mij en mijn dochter is ernstig fragiel en daar wil ik aan werken. Mijn dochter heeft ruim een jaar in het huis gewoond, met haar pleegouders als JIM. Een jaar lang heb ik erop aangedrongen dat ze moest gaan werken en sparen. Ze zou op straat komen te staan, dit traject zou ophouden. Een jaar lang heb ik van een afstand van alles geprobeerd om haar alsnog in beweging te krijgen maar dit mocht niet baten..
TRUUSJE
Dit blog is onderdeel van de blogreeks van Truusje is slachtoffer van huiselijk geweld. Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Spannend, ben benieuwd hoe dit gaat aflopen.