Dorien: “ik antwoordde mijn man: ‘Ze vinden het geen goed idee’, wat moest ik nou, kiezen voor mijn man of voor de mening van de groep?”

Het begon allemaal met een simpel verzoek van Hans

We zaten aan tafel, de kinderen deden een poging hun broccoli te vermijden, toen hij zei: “Ik zou ook wel in die klassenapp willen.” Ik keek op van mijn bord. “Wat?” “Die groepsapp van Eleonores klas. Jij zit daar toch in? Dan weet ik ook wat er speelt.” Dat klonk op zich redelijk. Maar het was niet zo simpel. Die app was geen neutraal informatiedeelplatform. Het was een vrouwenbolwerk. Een digitale moedersociëteit waar moeders zich stortten op de logistiek en de drama’s van het schoolleven. En dat ging niet altijd subtiel.

Ik opende de app en scrolde vluchtig door de laatste berichten:

• “Wie had nou ook alweer de luizenmoeders dit jaar? Mijn dochter krabt zich suf!”
• “Even checken: school begint morgen toch om 08:45 en niet 08:30? Klas 5A had die wijziging, maar geldt dat ook voor ons?”
• “Mijn zoon is zijn gymshirt kwijt. Merk: Hema, maat 140. Iemand iets gevonden?”
• “Kan iemand morgen de kinderen meenemen naar de sportdag? Ik heb een spoedafspraak.”
• “Waarom hebben sommige kinderen een traktatie gekregen vandaag en anderen niet? Eleonore zei dat ze niks had. Is dit een nieuwe regel?”

Soms liep het uit de hand

Vorige maand had er een felle discussie gewoed over wie er verantwoordelijk was voor de te late schoolfoto’s. Het eindigde met passief-agressieve emojis en een moeder die de groep verliet. Hans keek me vragend aan. “Dus? Kun je me erin zetten?” Ik voelde de spanning. “Ik kan het vragen in de groep… maar het is wel echt een moedersapp. Er zitten alleen vrouwen in.” “En?” Hans trok zijn wenkbrauwen op.

“Dat maakt toch niks uit? Ik ben ook een ouder”

Dat was waar. Maar ik wist hoe de moeders in de app waren. Dit lag gevoelig. Ik tikte een voorzichtig bericht:

• “Hey dames, Hans vroeg of hij ook in de app mag. Hij wil graag een beetje op de hoogte blijven van schooldingen. Wat vinden jullie?”

De blauwe vinkjes schoten omhoog. En toen… stilte.

Vijf minuten. Tien minuten.

Toen kwam de eerste reactie:

• “Ehm, ik weet niet of dat zo handig is…” – Marieke
• “We hebben deze app ooit als moeders onder elkaar gestart. Gewoon omdat we elkaar zo beter begrijpen.” – Kim
• “Ja, en het is soms ook even fijn om dingen te delen die je niet per se met de mannen hoeft te bespreken.” – Lisette

Ah, daar was ‘ie

De kern van de zaak. Het ging niet alleen om schoolinfo. Het ging om hoe moeders zich in deze app uitten. De frustraties, de roddels, de kleine ontboezemingen over het moederschap die ze misschien niet in gemengd gezelschap wilden delen.

• “Niks tegen Hans hoor, maar het zou de dynamiek wel veranderen…” – Sophie

Ik beet op mijn lip

Wat moest ik nu doen? Hans had een punt: hij was ook een ouder. Maar de moeders hadden ook hun punt: deze app was meer dan een informatiestroom. Ik besloot eerlijk te zijn. “Ze vinden het niet zo’n goed idee,” zei ik tegen Hans. “Ze willen het liever moeders onder elkaar houden.”

Zijn gezicht vertrok een beetje

“Serieus? Dus vaders mogen geen deel uitmaken van de communicatie over hun eigen kind?” “Het is niet persoonlijk. Het is gewoon hoe het gegroeid is.” Hans zuchtte. “Oké. Dan hoor ik het wel van jou. Maar het voelt een beetje alsof vaders er niet toe doen.”

Later die avond, terwijl ik de vaatwasser inruimde, bleef hij erover doorgaan

“Ik snap het echt niet. Wat is er nou zo erg aan dat er een vader in die app zit?” Ik haalde mijn schouders op. “Ze willen gewoon dat het een veilige ruimte blijft. Waar ze kunnen klagen, dingen bespreken zonder dat er een man bij zit.” Hans schoot in de lach. “Een veilige ruimte? Alsof ik daar iets ga doen. Het is een klassenapp, geen geheim genootschap.”

Ik ze: “Het is gewoon hoe het is”

“Nou, lekker dan. Blijkbaar ben ik niet welkom. Best gek eigenlijk, voor een groep die het vast en zeker belangrijk vindt dat vaders evenveel betrokken zijn als moeders.” En daar stond ik dan. Tussen twee werelden in. De wereld van de moeders, waarin alles in besloten kring werd besproken, en de wereld van Hans, die zich buitengesloten voelde. En ik wist niet eens meer wie er gelijk had….

DORIEN