Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Ik had de e-mail wel tien keer gelezen
“Beste Willeke, we nodigen je graag uit voor een vervolggesprek. We waren onder de indruk van je cv en motivatie.” De adrenaline gierde door mijn lijf. Wat een kick. Ik had dit gewild. Echt. Maar ik had nooit gedacht dat ze me zó snel zouden uitnodigen. En vooral niet op basis van een cv dat… tja… niet helemaal klopte.
Het voelde alsof de muren op me afkwamen
Mijn blik bleef hangen op die ene zin in mijn cv. De leugen. “Afgestudeerd in Communicatie & Media.” Dat was ik dus niet.
Hoe het begon
Ik was 35, moeder van 2, en had dringend een baan nodig. Mijn huwelijk was stabiel, maar financieel was het krap. Mijn man werkte hard, maar één inkomen met een gezin was geen doen. En ik had de laatste jaren alleen maar parttime en tijdelijke baantjes gehad. Toen ik de vacature zag, leek het een once-in-a-lifetime-kans. Perfect. Uitdagend. Goed salaris. Maar er was één probleem: ze vroegen een hbo-diploma. En ik had dat nooit gehaald.
Ik was eraan begonnen, jaren geleden
Met enthousiasme en ambitie. Maar toen werd ik zwanger van mijn oudste, en alles veranderde. Ik had nog geprobeerd het af te maken, maar met slapeloze nachten en een huilbaby ging dat gewoon niet. Ik had het opgegeven. “Later,” had ik tegen mezelf gezegd. Maar later kwam nooit. En nu zat ik hier. Met een cv dat op papier perfect was. Maar dat ene diploma was een leugen.
De eerste stap naar de leugen
Ik had eindeloos getwijfeld voordat ik het cv verstuurde. Mijn vingers hingen boven de backspace-toets. Maar een stemmetje in mijn hoofd zei: Als je het niet probeert, krijg je sowieso die baan niet. En dus klikte ik op verzenden. Een paar dagen later kreeg ik de uitnodiging. Mijn eerste reactie? Blijdschap. Opluchting. Eindelijk een kans! Maar direct daarna kwam de paniek. Wat als ze erachter kwamen?
Ik oefende mijn antwoorden
Als ze naar mijn diploma vroegen, kon ik zeggen dat ik ‘m nog moest ophalen. Of dat er vertraging was met de administratie. Niemand ging dat controleren, toch? Ik voelde me misselijk van de stress. Ik hoopte dat ze het diploma uiteindelijk niet hoefden te zien.
Het eerste gesprek
De dag van het eerste gesprek zweette ik peentjes. Mijn blouse plakte aan mijn rug. Ik had een nette outfit aangetrokken, mijn haar netjes geföhnd. Alles om zo professioneel mogelijk over te komen. Ik werd ontvangen door Mirjam, de HR-manager. Ze stelde me op mijn gemak. Het gesprek begon soepel. Ze vroeg naar mijn ervaring, mijn vaardigheden, waarom ik hier wilde werken. Ik praatte vlot, zelfverzekerd.
Maar toen kwam het moment
“Je hebt Communicatie & Media gestudeerd, zie ik?” Ik voelde de bui al handen. Mijn mond werd droog. Ik zei snel: “Ja, dat klopt. In 2011 ben ik afgestudeerd.” Mijn wangen begonnen te gloeien. Zouden ze dat zien? Ik had gelijk spijt van wat ik zei. Waarom zei ik niet gewoon iets vaags, zoals ‘ik heb een achtergrond in communicatie’? Maar nee, ik ging er vol in. Mirjam glimlachte. “Leuk! Waar heb je stage gelopen?”
Mijn brein draaide overuren
Ik noemde een bedrijf waar ik ooit een kort project had gedaan. Geen echte stage, maar het was geloofwaardig. Ze knikte tevreden en ging verder met de volgende vraag. Ik kon weer ademhalen. Was dit het?
De tweede ronde
Toen ik een paar dagen later werd uitgenodigd voor een tweede gesprek, besefte ik: ik ben er bijna. Maar de stress werd erger. Dit keer zou ik de directeur ontmoeten. En als iemand de gaten in mijn verhaal kon prikken, was hij het. Die ochtend at ik nauwelijks. Mijn handen trilden toen ik de deur van het kantoor openduwde.
De directeur, Peter, was een grote man met een stevige handdruk
“Leuk je te ontmoeten, Willeke!” Ik glimlachte, maar mijn lijf voelde zich doodziek. Het gesprek ging meteen de diepte in. Ze vroegen me naar praktische zaken. Hoe ik bepaalde projecten zou aanpakken. Hoe ik omging met strakke deadlines. Mijn ervaring woog zwaarder dan dat stomme diploma. Ik raakte in een flow. Ik wist hoe ik dit werk moest doen. Diploma of niet.
Peter knikte tevreden
“Je hebt echt verstand van zaken.” Ik was blij. Maar toen kwam de vraag. “We doen altijd een standaard referentiecheck. Heb je nog contact met docenten of studiegenoten?” Kut. Dit was het moment waarop ik door de mand zou vallen. Mijn gedachten gingen alle kanten op. Wat moest ik zeggen? Ik glimlachte en haalde mijn schouders op. “Dat is lang geleden. Veel studiegenoten zijn hun eigen weg gegaan.” Peter knikte. Hij leek niet achterdochtig. Maar ik wist niet of dat betekende dat ik veilig was.
Het telefoontje
Twee dagen later ging mijn telefoon. Ik herkende het nummer direct. “Willeke, we hebben goed nieuws!”, zei Mirjam. “We willen je graag aannemen.” Het was gelukt. Ik had het. De baan. Ondanks alles. Ik was ontzettend enthousiast. “Wat geweldig! Ik ben superblij!” Mirjam antwoordde. “We hebben wel wat vragen over je startdatum en praktische zaken, maar verder is alles rond.” Mijn vingers klemden om mijn telefoon. Dit was het. Ik had het gehaald.
De nasleep
De eerste weken in mijn nieuwe baan waren dubbel. Aan de ene kant voelde ik me onoverwinnelijk. Ik had mezelf bewezen. Ik wíst dat ik dit werk aankon, diploma of niet. Maar de angst bleef. Wat als iemand het ontdekte? Wat als er een achtergrondcheck kwam? Wat als een oud-studiegenoot toevallig ooit langskwam en zei: Hé, maar jij hebt toch nooit je diploma gehaald?
Ik liep op eieren
Altijd op mijn hoede. Maar wat ik niet had verwacht, was hoe goed ik het deed. Ik werd gewaardeerd. Mijn werk was sterk. Na drie maanden kreeg ik zelfs complimenten van Peter. “Je past hier echt goed, Willeke.” Ik had deze baan gekregen door te bluffen. Maar nu was ik hier. Nu was ik echt goed in wat ik deed.
Had ik deze kans ooit gekregen als ik eerlijk was geweest?
Waarschijnlijk niet. Had ik hier wroeging over? Misschien een beetje. Maar ergens… was ik ook gewoon trots. Ik had gelogen op mijn cv. Maar ik had ook laten zien dat ik méér was dan een papiertje. En ik wist één ding zeker: ik zou nooit meer twijfelen aan mijn eigen kunnen. Diploma of niet.
WILLEKE
Ben inmiddels 34 en IT manager van een groot bedrijf. Voor deze functie, en alle voorgaande functies, vroegen ze ook een HBO diploma. Ik heb er ook geen één, maar op mijn CV staat van wel. Dit is mijn 4e baan en nog nooit heeft iemand er naar gevraagd. Een diploma zegt niets, sommige mensen zijn wel degelijk slim maar willen gewoon graag aan het werk in plaats van 4 jaar in de studie banken te zitten.
Eerlijk duurt het langste, maar bij sommige functies zegt een diploma weinig over de geschiktheid. Gelukkig zien ook steeds meer recruiters dat in en wordt er bij die functies niet om specifieke ervaring of diploma’s gevraagd. Het is ook best stom dat sollicitaties voor praatfuncties schriftelijk starten en dat je geen korte voorstelvideo in kan leveren.
Werkervaring en motivatie is belangrijker dan een diplomaatje. Een diploma is wel een goede indicatie van iemands niveau. Liegen op je CV is niet netjes, maar soms is een beetje bluffen nodig om stappen te maken. Ik vind het ook mooi om te lezen dat het in dit geval een vrouw is. Je ziet toch vaak in het bedrijfsleven dat vrouwen overtroefd worden door mannen. PS: Ik ben een man met een universiteitsdiploma.
Heb je veel geluk gehad, ik ga er vanuit dat je bij een klein bedrijf werkt, tegenwoordig moet je bijna overal een kopie diploma aanleveren en een referent. Soms zelfs met duo check… maar ik snap niet waarom je niet gewoon eerlijk bent geweest. Door dit trucje heeft de werkgever recht om je op staande voet te ontslaan en heb je recht op helemaal niks… lijkt mij niet prettig om op die manier te werken.
Waarom zijn de heren zo negatief? Ik zou het nooit doen, overleg altijd op voorhand kopieën van cijferfijsten. Maar wat mij stoort is dat de mannen zulke bouten uitspraken doen. Alsof zij zo heilig zijn.
Mijn raad Voor Willeke, haal dat diploma en speel open kaart. Je hebt je inmiddels al bewezen.
Welke heten en welke boude uitspraken?
wouw heb je geluk gehad.
Zelf merkte ik na 1 jaar werkeloosheid (tijd van grote werkeloosheid ) dat ik niet meer werd uitgenodigd voor gesprek. Toen heb ik ook gelogen en mijn CV die verder klopte alleen mijn laatste baan “onlangs” op papier laten beëindigen. Verder alles eerlijk en bingo ik had gelijk een baan. Ik weet zeker dat ik anders nooit meer aan de bak was gekomen.
Gelukkig gaat het goed op je werk. Als de leugen je zwaar op de maag ligt misschien openheid van zaken geven. Is wel een risico.
Dus misschien maar zo laten of alsnog je diploma halen.
onbetrouwbare medewerker waar het zwaard van damocles permanent boven hangt.
Wanneer je start net keugens wordt liegen een basis houding.
oeff dan heb je geluk. Ik heb bij iedere serieuze werkgever (als in geen bijbaan ) een kopie van diplomas en cijferlijsten moeten inleveren voor de administratie
Natuurlijk, zo werkt het bij serieuze bedrijven ook. En altijd wordt de vorige werkgever benaderd voor een referentie.
İk vind het goed gedaan.
Je hebt gebluft en gewonnen.
Door dat men de veel leunt op een bepaalde diploma hebben we nu een te kort aan personeel in sommige bedrijven.
İk ben van mening dat ervaring en stage zwaarder moet wegen dan een diploma.
Je kunt zoveel theorie op doen als je wilt,maar het gaat om de ervaring om de wek in goede weg te leiden .
Gelukkig maken theorie èn stage deel uit van een hbo-opleiding. Sommige bedrijven eisen gewoon een diploma, anderen een bepaald niveau. Het is wat het is.
zo is het Piet!
Ze komt goed weg en het is haar gegund. Het hangt uiteraard van af wat het is dat iemand voor beroep doet. Van genoeg beroepen is de theorie zeer belangrijk. Men kan niet alles gebruiken als praktijkervaring uitprobeerplek en dan kijken wat er gebeurt. Om ervaring op te doen, moet je soms eerst door de stof heen bijten. Die is namelijk opgeschreven door mensen die ons voor zijn geweest in dat werk.
Je hebt laten zien wat je kan en ze zijn tevreden met je.
Nu kan je wel open kaart gaan spelen….kans is 50-50 dat je mag blijven of weg moet.
Als je eerlijk verteld, valt de last ook van je schouders.
Niet echt netjes, maar ik begrijp het ergens wel een beetje.
Geen antwoord geven is beter dan expliciet liegen, let daar dus op.
Als je de ervaring hebt opgedaan die je nodig hebt, zou ik toch verder kijken. Je hebt dan de ervaring die je nodig hebt en hoeft niet meer te liegen over een diploma. Ik ken iemand die zonder diploma een dikke baan in het buitenland heeft gescoord. Die heeft niet expliciet gelogen bij haar eerste baan, maar het bood haar de ervaring die ze nodig had. Heeft zich daarna omhoog gewerkt en is nu heel succesvol.
phoe niet erg netjes
ik ben hier heel dubbel in. want stel nu dit was een arts, waren we dan nog zo coulant? Wil je daardoor geholpen worden?
Zeg gewoon dat je de studie voor een groot deel hebt gedaan maar door redenen niet on afronden. lLaat zien wie je bent en dan kom je er ook. Ik heb ook geen communicatie wetenschappers gestudeerd maar werk wel in die branche. Ook eigen kracht en eerlijkheid.
Tja, je mag hopen dat de screening daar iets serieuzer gebeurt…
Ik, als verpleegkundige, al bijna 25 jaar in het vak, zie van alles langskomen…
Helaas zelfs in mijn branche zijn er verpleegkundigen die hun diploma’s wèl moesten laten zien, maar later bleek dat ze die gekocht hadden. Zij vallen dan door de mand puur omdat hun kennis laat afweten op de werkvloer.
Zelfs een papiertje laten zien, zegt dus niks…
Een screening is dan ook meer dan alleen een kopietje van een diploma. Een check op het diploma is slechts een onderdeel, als het goed is.
Van harte met je nieuwe baan! Ik denk dat iedereen zich in brief, cv en sollicitatiebrief net wat beter voordoet dan de werkelijkheid is – je moet jezelf immers verkopen. Persoonlijk ben ik geen fan van de manier waarop je het gedaan hebt; je hebt expliciet gelogen in plaats van iets in het midden gelaten (“Media en Communicatie, Hogeschool X, september Y t/m juli Z” is weinig aan gelogen en betekent niet expliciet dat je de studie ook afgerond hebt). Ik vind het niet zo chic, maar ben blij dat je zo wèl de kans hebt gekregen (en kennelijk voldoende waarmaakt, want dat is natuurlijk in elk geval belangrijk).
Waar ik me over verbaas, is dat er kennelijk maar een zeer matige pre employment screening plaatsvindt. Geen enkele check van referenties van vorige werkgevers? Niet gevraagd om een kopie van je diploma of een uittreksel uit het diplomaregister van DUO? Niets gevraagd waarom je alleen maar parttime en tijdelijke baantjes hebt gehad? Ik doe de aanname dat die niet zo heel relevant waren, want als dat wel zo was, zou dat toch veel zwaarder wegen dan een diplomaatje. Een diploma laat zien wat je hebt gedaan, niet per se wat je kunt – relevante werkervaring is daar beter voor.
Zo onschuldig vind ik het niet. Als je hier al mee weg komt dan lukt dat vast bij meer dingen. Ze zal haar uiterlijk wel mee hebben..
Hahahaha die Wimpie! Dat dacht ik ook meteen! A dirty mind is a joy forever!
Ok, maar ik zeg toch ook niet dat het onschuldig is wat ze gedaan heeft?