Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Lees eerst deel 1: Els: “‘Het is beter zo’, zei mijn zoon (28), hij liep weg en ons contact was verbroken”
Hij begon meteen te vertellen
“Jasper… wat is er gebeurd?” vroeg ik met een stem die trilde van emotie. Aan de andere kant van de lijn hoorde ik hem diep ademhalen voordat hij antwoordde. “Mam, ik… ik ben gescheiden,” zei hij zacht. De woorden hingen zwaar in de lucht. Hoewel ik jarenlang had gehoopt iets van hem te horen, was dit nieuws een schok. “Gescheiden?” herhaalde ik. “Ja,” vervolgde hij. “Sophie en ik zijn uit elkaar gegaan, nu bijna een jaar geleden.”
“Wat was er gebeurd?”
Mijn gedachten tolden. De vrouw die ooit een wig tussen ons had gedreven, was nu niet langer in zijn leven. “Wat is er gebeurd?” vroeg ik opnieuw, dit keer met meer vastberadenheid. Jasper zuchtte. “Het was een opeenstapeling van dingen. We probeerden een gezin te stichten, maar… het lukte niet. We hebben jarenlang geprobeerd, maar kinderen kregen we niet.” Zijn stem brak bij de laatste woorden. “Oh, lieverd,” fluisterde ik, mijn hart brak voor hem. “Dat moet vreselijk moeilijk voor jullie zijn geweest.”
De spanningen liepen hoog op
Dat was het ook,” gaf hij toe. “En na verloop van tijd begonnen we elkaar de schuld te geven. De spanningen liepen hoog op, en uiteindelijk… was er niets meer over van wat we ooit hadden.” Ik slikte, niet wetende wat ik moest zeggen. De stilte tussen ons voelde pijnlijk.
Ik voelde mijn tranen opkomen
“Mam,” begon Jasper na een tijdje, “Ik weet dat ik je veel pijn heb gedaan door het contact te verbreken. Ik liet me meeslepen door Sophie’s overtuigingen en verloor daardoor het contact met de mensen die echt om me geven.” Ik voelde mijn tranen opkomen. “Ik heb je zo gemist, Jasper,” zei ik met gebroken stem. “Ik jou ook, mam. Elke dag,” antwoordde hij.
Hij stelde mij een hele belangrijke vraag
Een gevoel van opluchting overspoelde me. Na al die jaren van stilte en gemis, was mijn zoon eindelijk terug. “Zou je het goed vinden om binnenkort af te spreken?” vroeg Jasper voorzichtig. “Ik wil je graag zien en alles uitleggen. Mijn hart maakte een sprongetje. “Natuurlijk. Niets zou me gelukkiger maken.” Wil papa mee denk je?” “Ik weet het niet Jasper, ik ga het overleggen.”
Mijn man zei dat ik alleen moest gaan
We spraken af om elkaar het volgende weekend te ontmoeten, in een koffiezaakje bij mij om de hoek. De dagen die volgden, waren gemixt, ik had er zin in, maar ook niet. En mijn man; die had zoveel pijn gehad en nog steeds door de contactbreuk. Hij zei dat ik maar alleen moest gaan en zijn verhaal moest aanhoren.
We vielen elkaar huilend in de armen
Toen de dag eindelijk aanbrak, stond ik vroeg op. Precies op de afgesproken tijd, stapte ik binnen in het café. Daar stond hij. Mijn zoon. Ouder, met lijnen van zorgen op zijn gezicht, maar nog steeds mijn Jasper. “Hoi, mam,” zei hij zacht, met een onzekere glimlach. “Hoi, lieverd,” antwoordde ik, terwijl tranen over mijn wangen stroomden. We vielen elkaar in de armen.
Ik voelde dat dit een nieuwe start was
We kletsen een uur over van alles. Hij probeerde verder uit te leggen waarom hij zo had gehandeld. Dat hij spijt had, met een psycholoog was gaan praten en toen de stap durfde te nemen. Op dat moment voelde ik al dat ik een nieuwe start wilde maken. Er waren wonden die moesten helen en vertrouwen dat opnieuw opgebouwd moest worden. Maar ik wilde hem niet nogmaals gaan verliezen, wat mijn man ook zou gaan zeggen.
ELS
Spannend! Ik ben benieuwd of hij nog met dezelfde partner is. Ga gelijk het vervolg lezen.
Oh dit is het vervolg. Benieuwd naar hoe het verder gaat.
huh? hij was toch juist gescheiden van die Sophie?
ik heb ook geen contact meer met mijn ouders en geloof me, daar had ik alle reden toe.
Ben blij met de rust
ik begrijp het verdriet zo goed helaas,zie mijn dochter al 4 jaar niet meer.Terwijl ik dacht dat we heel hecht waren.
ik snap nu waarom een oud collega best depri was toen bij 3 zwangerschap bleek dat ze “weer” een zoon kreeg. Ze zei: ik hou van alledrie, maar zonen zijn minder hecht met hun moeder. Ze vertelde: bijv een zwangerschap, de schoondochters houden de schoonmoeders meer op afstand. Zonen kiezen vaker partij voor hun vrouw als het met hun moeder niet klikt. Ik merk als wijkverpleegkundige ook dat zonen vaker door invloed van hun vrouwen het contact verbreken of nauwelijks betrokken zijn dan dochters. Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik geen kinderen heb kunnen krijgen als ik dit lees.
Hoi allemaal,
Ik ben een kind die afstand heeft genomen van haar ouders. Dit was ook een opeenstapeling van.
In mijn jongere jaren ben ik mishandeld door mijn ouders.
Toen ik op een leeftijd kwam en een vaste relatie had, raakte ik zwanger. Ik ben gaan samenwonen met mijn partner en we kregen een zoon. Mijn ouders hebben mij nooit gesteund. Mijn moeder vertelde de verschrikkelijkste dingen, dingen die overigens uit de duim gezogen waren. Hij was niet goed of deugde niet.
Toen de emoties zo hoog opgelopen waren, heb ik mijn spullen gepakt en ben weg gegaan.
Wanneer ik ergens in de stad loop en ik kom bekende tegen, dan hoor ik nog steeds die vreselijke verhalen die mijn moeder overal verspreid. Mijn vader staat volledig achter haar en heeft nog nooit de moeite genomen om contact te zoeken en om uitleg te vragen.
Enige tijd geleden kwam ik ze weer tegen bij het overleden van mijn oma. Toen was de spanning om te snijden.
Voor mij hoeft er geen contact te zijn. Mijn man en ik zijn nog steeds gelukkig en mijn leven heeft zoveel meer kleur gekregen zonder mijn ouders in mijn leven.
ik heb de reacties gelezen. wat heftig allemaal. gelukkig kan ik er niet over mee praten. mijn man wel, helaas. ik wil hier ook in iedergeval iedereen die in deze verschrikkelijke situatie zitten dan ook heel wel sterkte wensen, want dit gaat natuurlijk niet in de koude kleren zitten. hoe houden jullie het vol……. lijkt me zo zwaar, ik moet er niet aan denken.
Als ik de reacties hier allemaal lees ben ik zo ontzettend blij dat mijn vriendin het goed kan vinden met mijn ouders! tuurlijk is er wel iets op iemand anders te merken, maar dat zullen zij ook bij ons hebben. Gelukkig gaat het altijd goed als we bij elkaar zijn, nu ze ouder worden en ons meer nodig hebben is het fijn dat ze in de buurt wonen. Ik ben geen familie man maar wel blij dat we door één deur kunnen en dan slik je af en toe maar even iets weg. Wat ik niet begrijp dat je je laad leiden door iemand om afstand te nemen van je eigen ouders.
Hier ook het zelfde .
ik en mijn man zagen onze dochter ineens ook niet meer .
Ze had het zo goed voor elkaar , was bezig met rechtenstudie.
Ze vertrok naar naar buitenland .
Doodziek ben ik er van geweest .
Nu 9 jaar later ., ook geen behoefte meer aan contact met haar.
ik heb dat ook geen behoefte aan contact..zeg ik nu weet niet hoe dat eventueel in de toekomst zou zijn maar ik laat mij niet weer op mijn hart trappen..
tranen met tuiten hier, wat zonde van al die jaren. wat zal dit veel verdriet hebben gegeven bij jou en je man.
En wat fijn dat je zoon de stap heeft durven nemen en er nu weer contact is. laat het verleden rusten en probeer de jaren die jullie nog hebben gelukkig samen te zijn. Veel geluk!
ik zou zo graag min zoon ook weer zien. Ook hij vertrok en weet niet waar hij woont.Hoop voor U een nieuwe start een nieuw begin
Hallo Els,wat ben ik blij voor je, niets zo vreselijk als het verliezen van je kind,leeftijd maakt niks uit, en dat je hem weer in zn ogen hebt kunnen kijken.
de liefde van een moeder gaat dwars door elke blokkade, je hebt op hem gewacht en je hebt hem weer in je armen kunnen sluiten, ik ben heel ,heel blij voor je.
Geef je man de tijd,ook hij heeft geleden onder deze tijd van geen contact…maarcde liefde overwint altijd, geen mens gaat door het leven zonder littekens, maar wanneer de wond weer genezen is zijn we vaak veel mooier,wijzer en liefdevoller. Ik wens je een mooie toekomst toe, met je zoon weer dicht aan je hart.
wat ben ik altijd blij geweest met mijn schoonouders
zondags bleven we altijd bij hun thuis een spelletje doen erg gezellig. Heb ontzettend lieve schoon ouders gehad. hij is toen na de scheiding met een ander getrouwd. En heeft nooit meer naar zijn ouders omgekeken. Maar ik ging er met mijn drie meiden er nog steeds naar toe. helaas zijn ze er niet meer.
Heftig. Helaas maken volwassen kinderen ook fouten. Vergeef hem en geef het tijd om weer een band op te bouwen.
Herkenbaar!! Bij ons 5 jaar onmin Denk niet dat het ooit nog “goed” kom Weet zelfs niet of ik wel weer contact wil! Nu eerst focussen op onze emigratie a.s juni
Hier is het 11,5 jaar geleden dat zoon vertrok naar zijn vader. Ik weet ook niet of ik nog wil. Het vertrouwen is weg. Ik ben mens, heb mijn fouten, maar heb niets strafbaars gedaan (kindermishandeling, misbruik e.d.). Mijn ouders hebben wel strafbare dingen gedaan en die heb ik met meer respect behandeld dan ik behandeld ben. Ik verdien beter en jij ook.
Veel succes met de emigratie!
Hallo lieve allemaal. ik heb ook jaren geen contact gehad.met een aantal kinderen,maar nu is alles goed,en alles ligt achter mij.Mijn kinderen zijn mijn kinderen en zijn altijd welkom,.Wat er ook gebeurt,verleden is verleden en nu is nu,geniet als ze weer komen.Het leven is te kort ,of je pijn dat ze er niet zijn.geniet ten volle,niemand is perfect.maar liefde gaat nooit verloren.
Gelukkig dat ie zijn moeder heeft gebeld. Het is 1 moeilijke keuze, na zijn scheiding, om zijn ouders te bellen. Erg fijn dat ie, met zijn moeder al heeft gesproken.
langzaam komt er herstel.
ik hoop ook dat zijn vader, er weer voor zijn zoon wil zijn.. Het is heel naar dat Jasper toen der tijd , teveel naar zijn vrouw heeft geluisterd.
Dat hoor je zo vaak.
veel sterkte, en ik weet zeker dat het goed komt .
Mijn dochter ben ik ook kwijt aan een narcist het is echt hopeloos om daar mee te leven ,ik had n.l ook zo n persoon gehad ben er ziek van geworden en ik wilde mijn dochter daarvoor waarschuwen/ beschermen maar niet gelukt .Ik mis haar .
heel veel goeds voor jullie. raak elkaar niet meer kwijt. als er iets is wat niet terug komt is dat verloren tijd.
Wat fantastisch voor hun, heb ff traantje weggepinkt…
….zit in situatie waarbij zoon ook contact heeft verbroken, hebben zelfs al een kind…
De pijn, elke dag weer…
Heel veel geluk bij opbouwen van de hernieuwde relatie!
Ik zit in dezelfde situatie.
En we zijn niet de enigste,dat geeft toch een beetje steun.Het gebeurt vaker dan je denkt.
Al valt het soms niet mee,probeer positief te blijven.
Hij heeft toen een moeilijke beslissing genomen om te kiezen voor zijn vriendin.
Dat betekent niet dat hij niet meer van jullie hield.
En geloof me, dit was een zware beslissing.
En dat hij je belde was ook een moeilijke beslissing en vol schaamte heeft hij dat gedaan.
Jullie blijven zijn ouders dus sluit hem in je armen en vergeef.
Hier sluit ik me bij aan!
Mijn vriend zijn kinderen wilden hem na zijn scheiding en relatie met mij ook niet meer zien , nu een tiental jaren later heeft hij contact met zijn jongste. Nu hij ziek is heeft ook de oudste terug contact gezocht . Dus blijf hopen
Ik heb tegen mijn partner gezegd dat mijn zoon niet geïnformeerd mag worden als er met mij iets is. Ik zit er niet op te wachten dat hij dan ineens aan mijn bed staat. Het was zijn keuze om het contact te verbreken en dat respecteer ik.
gaat mij met zo
ik mocht ineens niet meer op de verjaardagen van de kleinkids komen
omdat ik niet deed zoals zij wilde wel over gepraat maar kreeg een bak met verwijten
viel mee te praten zie ze nu een jaar niet meer maar doet wel pijn.
fijn voor je dat hij weer contact zoekt ..
ik hoop zo erg dat mij dit ook gebeurd.
mijn zoon heeft ook het contact verbroken en ik weet niet waarom. na de mijn scheiding met zijn vader is hij gewoon verdwenen.
Mijn zoon heeft hetzelfde gedaan. Ik heb nog geprobeerd met hem te praten,maar wat ik ook deed, het was altijd verkeerd. Ik ben gestopt met hopen. Ik moet door voor mijn andere kinderen.
hoi els,
Wat fijn houdt hem vast en laat hem nooit meer los!
ik ben mijn broer kwijt door een vrouw. Ik wacht op de dag dat hij gescheiden aan de deur staat. Mijn kinderen kennen hem niet.
tijd heelt alle wonden wat je zoon ook heeft gezegd voor het contact verbroken werd.
Tja ik weet niet wat ik zou doen.
Heb op moment ook geen contact net mijn dochter, maar ze zal toch echt diep moeten gaan en echte excuses moeten maken wil ik weer verder gaan. Dat verdriet is echt verschrikkelijk geweest en de rouwperiode is heftig. En natuurlijk is er een rede, maar ik ben er ook nog en moet mezelf ook beschermen. Dus ik weet het niet. Wel fijn dat jullie het weer willen proberen.