Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Lees HET EERSTE DEEL
Ik zat in de auto, mijn telefoon nog steeds in mijn hand
Mijn hart ging als een razende. Ik had het nummer van de advocaat opgezocht, maar nog niet steeds gebeld. Mijn duim hing boven het scherm, klaar om te drukken. Toch aarzelde ik. Wat als ik overdreef? Wat als dit allemaal gewoon een misverstand was? Misschien zag Camiel het niet zoals ik. Misschien dacht hij echt dat het niet uitmaakte, dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar diep van binnen wist ik beter.
Ik had altijd voor ons gedacht
Voor hem. Voor ons gezin. Maar wie dacht er voor mij? Met een diepe zucht tikte ik het nummer in en belde. De telefoon ging twee keer over voordat een vriendelijke vrouwenstem opnam. Ze stelde zich voor en vroeg waarmee ze kon helpen. Ik slikte en probeerde zo helder mogelijk te vertellen waarom ik belde. Ik legde uit hoe ik mijn carrière had opgegeven, hoe Camiel succesvol was geworden en hoe hij weigerde in gemeenschap van goederen te trouwen.
De advocaat was even stil
Toen gaf ze me een duidelijk antwoord: “Dit komt vaker voor. Er zijn manieren om jezelf juridisch te beschermen.” Ze legde uit dat ik kon vragen om een compensatieregeling binnen de huwelijkse voorwaarden. Ik schreef alles op. De mogelijkheden, de opties. Dingen waar ik nooit eerder over had nagedacht. Na het gesprek bleef ik nog even in de auto zitten. Dit was het moment waarop alles kantelde. Ik kon niet meer doen alsof. Dit moest geregeld worden.
Thuis voelde alles zwaarder
Ik zag hoe Camiel zich bewoog, hoe hij deed alsof er niets aan de hand was. Maar ik voelde een barst tussen ons. Overdag zorgde ik voor onze dochter, maar in mijn hoofd speelde steeds dezelfde vraag: wat als hij nee zei tegen een regeling? Wat als hij echt niet bereid was iets vast te leggen? Wat betekende dat dan voor ons?
Ik probeerde het terloops nog een keer ter sprake te brengen
Hij wuifde het weg, alsof ik me druk maakte om niets. Ik moest me geen zorgen maken, vond hij. Ik had alles wat ik nodig had. Maar dat was niet waar. Ik had geen zekerheid, geen bescherming. En dat besef groeide met de dag.
Ik kreeg een mail van de advocaat met een samenvatting van ons gesprek en enkele concrete adviezen
Ze adviseerde me om duidelijke afspraken te maken, zodat ik niet afhankelijk zou blijven van de goede wil van Camiel. Ik las het document drie keer. Toen wist ik het zeker. Dit kon ik niet laten gaan.
Een paar dagen later zat ik met mijn moeder aan de keukentafel
Ik vertelde haar alles. Over Camiel, over de huwelijkse voorwaarden, over mijn zorgen. Ze luisterde en knikte af en toe. Toen zei ze: “Je hebt gelijk dat je dit niet zomaar moet accepteren.” Die woorden gaven me moed. Ik kon dit. Ik moest dit doen. Die avond zette ik alles op papier: wat ik wilde, waar ik niet mee akkoord kon gaan. En ik wist dat ik het met Camiel moest bespreken, hoe moeilijk het ook zou zijn.
De confrontatie
Toen onze dochter sliep, ging ik tegenover hem zitten. Ik legde uit wat ik had besproken met de advocaat, hoe belangrijk dit voor mij was. Ik wilde niet vechten, ik wilde begrijpen waar hij stond. Maar hij reageerde afwerend. “Ik snap niet waarom je hier zo’n groot probleem van maakt.” Dat was het moment waarop ik besefte: hij zag het echt anders. Voor hem was het logisch dat hij alles behield. Hij zag niet hoe ik hier schade van kon ondervinden. Maar dat maakte het niet minder waar.
Ik probeerde kalm te blijven
Ik legde uit dat ik niet zomaar kon vertrouwen op de belofte dat hij altijd voor me zou zorgen. Dat ik juridische zekerheid wilde. Zijn gezicht verstarde. Hij begreep dat ik dit meende. De dagen erna hing er een gespannen sfeer. Hij wist dat hij een beslissing moest nemen. En ik wist dat ik niet terug zou krabbelen.
Een week later kwam hij naar me toe
Hij had nagedacht. We konden een regeling treffen, vastgelegd in een contract. Het was niet wat ik had gehoopt – geen volledige erkenning van mijn bijdrage – maar het was een stap in de juiste richting. En het gaf mij iets belangrijks terug: controle over mijn eigen toekomst.
Ik tekende niet meteen
Ik liet de advocaat alles controleren, zorgde ervoor dat ik niet zomaar akkoord ging met minder dan wat eerlijk was. Maar toen alles zwart op wit stond, voelde ik opluchting. Dit was misschien niet de uitkomst die ik in eerste instantie wilde, maar het was een overwinning. Een bewijs dat ik mezelf niet meer zomaar opzij zou zetten.
Toch had onze relatie een flinke deuk opgelopen
En dat merkte ik na het tekenen….
ROELIE
ik snap de zorgen. ik ben ooit op huwelijkse voorwaarden getrouwd omdat mijn man een klein bedrijf had. Advies van zijn vader die veel invloed had. ook thuisgebleven voor de kinderen. het was ook een bescherming want als het mis zou gaan was ook ik aansprakelijk. enfin toen we een huis kochten heeft hij wel de helft op mijn naam gezet. dat was voor mij een soort verzekering en ook beter voor onze relatie. ook sloot hij een verzekering af dat als hem iets overkwam het huis was afbetaald en ik geen zorgen zou hebben.10 jaar later ben ik weer gaan werken en nu financieel onafhankelijk. ik grap wel eens dat mijn man een scheiding niet kan veroorloven want dan moet hij mij uitkopen en dan heb ik genoeg geld om gelijk te stoppen met werken. als iemand echt van je houdt dan zorgt diegene dat alles goed wordt geregeld.
Als Camiel zijn eigen geld buffer buiten jullie relatie wil stellen dan betekent dit dat jij zelf voor jouw eigen geld buffer moet zorgen.
Daar jouw werk voor huis, tuin, kind en man geen geld oplevert zul je elders moeten gaan werken. Dat zal dan tot gevolg hebben dat je thuis minder besteedbare uren hebt. Dus komt er nu ook thuis een flinke portie op jouw man neer want jij moet immers voor jezelf en ook je pensioen zorgen. Kiezen of eerlijk delen.
Dieptriest dat meerendeel van de vrouwen het nog snapt ook van haar kant,alsof de vrouw zelf echt niks kan bereiken. Handje ophouden mentaliteit helpt niemand verder.
Als hij slim is dumpt hij je trieste hoopje mens snel,op geld berust grafwijf.
Meen je dat nou serieus? Zij heeft zichzelf helemaal weg gecijferd zodat hij een carrière op kon bouwen. ze hebben inmiddels ook n kind en daar voor wil je ook zekerheid hebben. Hier draait het niet alleen maar om geld! Tussen de regels doorlezen is niet voor allemaal zo makkelijk ! Jammer dat je zo verbitterd bent.
Het absolute toppunt van domheid heeft nu dus ook een naam, een alias….. Schrikbarend dom…. Echt dommer dan dit wordt het echt niet……
Ik snap niet waarom Roelie jog überhaupt met zo’n man wilt trouwen. Het is toch duidelijk te merlen welke plaats je bij hem inneemt en hoe hij over jou {en jullie “aanstaande” huwelijk} denkt ? Camiel komt uit rijke ouders. Het is zéér mogelijk dat de druk vanuit die hoek komt. Waarschijnlijk heeft hij zijn ouders nooit vertelt over je nimmer aflatende steun aan hem, waardoor hij rustig zijn bedrijf kon opbouwen. Ik zou zeggen; Blijf in de rust…. Maar BLIJF ALERT !
Camiel is onhandig bezig. Ik snap dat hij wil voorkomen dat hij zijn bedrijf verliest als hij mocht willen scheiden, doordat de helft naar zijn vrouw gaat. Die situatie is onwenselijk, ook voor de continuitet van het bedrijf. Het is normaal daarvoor een regeling wordt getroffen. Zijn vriendin/vrouw heeft hem en zijn bedrijf gefaciliteerd maar dat wil niet zeggen dat ze mede-eigenaar moet zijn. Het staat wel vast dat de vrouw zeer ruimhartig moet worden gecompenseerd als het tot een scheiding komt.
In de basis moet je als vrouw je eigen broek kunnen ophouden. Denk er al ver voor het huwelijk aan dat 1 op de 3 huwelijken eindigt in een scheiding. Het is niet de intentie dat het jou gebeurt maar de kans is aanzienlijk. Zorg voor jezelf.
ik snap het probleem niet! het bedrijf is gestart tijdens het samen wonen en hoe je het wend of keert de vrouw heeft meegeholpen. Maar die huwelijkse voorwaarden komt uit zijn rijke familie want dit soort mensen denken zo. je hebt het slim gedaan door advocaat in te schakelen maar ik zou niet eens meer met hem willen trouwen als hij jouw waarde niet wil inzien.
misschien toch een beetje gekleurd. Ik wet dat dit soort gesprekken vervelend (kunnen) zijn.
Voorbeeld: als het goed gaat met het bedrijf, bijvoorbeel 5 man in dienst, 2 miljoen waard en om wat voor een reden is er een scheiding, dan kan zomaar de helft naar Roelie gaan. Gevolg: bedrijf stuk, vijf man op straat.
Voorbeeld: het bedrijf gaat over de kop, 2 miljoen schuld, scheiden. Dan mag Roelie wel even de helft dokken. Dat heeft ze niet.
Beinden aan de bedelstaf, 5 man op straat en bedrijf stuk.
twee voorbeelden, twee outcomes. Als je geen vertrouwen hebt in de goede afloop van een huwelijk, dan stel ik dat je misschien beter uit elkaar kunt gaan.
ik snap eerlijk gezegd niet dat je überhaupt met zo iemand wil trouwen. Blijkbaar geeft deze man alleen om zichzelf en het feit dat hij niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, betekent dat hij de relatie of jou niet volledig vertrouwt. Terwijl dat juist de basis is voor een goed huwelijk.
Op dit moment is het zo dat je naar de notaris moet wil je in gemeenschap van goederen trouwen.
Ik vind verstandig om te zorgen dat je een bedrijf buiten de gemeenschap van goederen kunt houden puur en alleen omdat je als gezin niet meegetrokken wordt in een faillissement. Maar het terecht dat dan ook erkend wordt dat de partner bijdraagt aan de opbouw van het bedrijf omdat je geen oppas etc. hoeft te huren, en deze financiële stroom in het bedrijf blijft.
De liefde laat zich niet aflezen of men in gemeenschap van goederen of ophuwelijkse voorwaarden is getrouwd.
Is er al een officiële scheiding? Roelies beslissing om een advocaat te benaderen zonder dit eerst met Camiel te bespreken, wijst erop dat ze mentaal al afstand neemt van de relatie. Wat zal deze arme jongen zich belazert voelen. Dit kan een eerste stap zijn richting een breuk. Het vertrouwen lijkt ernstig beschadigd, en als ze niet meer samen tot een oplossing kunnen komen, is een scheiding waarschijnlijk een kwestie van tijd.
Dit is helemaal uit te stippelen.
Dag Loes,
Beginnen bij het begin hé. Roelie voelde zich terecht belazerd, DAT is dec begin situatie. Camiel zit helemaal fout, en het is goed dat zij juridische stappen neemt.
ik vind van niet Camiel zegt dat ze niet in gemeenschap van goederen kunnen trouwen. lekker dan hij straks een eigen bedrijf dat goed loopt en zij op straat met hun dochter omdat er niets voor haar geregeld is. als dat tegen mij gezegd wordt dan zou ik ook gaan nadenken of hij al nu denkt aan een scheiding. Hoezo houden van?
Je zorgt er dan in ieder geval dat je vrouw niet met lege handen achter blijft. mocht je uit elkaar gaan.
Meen je dit nou Loes? Ze heeft keer op keer geprobeerd het gesprek aan te gaan en hij lacht en wuift het weg. Er is niets mis met huwelijkse voorwaarden maar dan wel met clausules waarin niet voorbij gegaan wordt aan de partner die niet in het bedrjjf zit maar er wel alles aan heeft gedaan om dit mogelijk te maken. Roelie heeft alle recht om dit te eisen. Hopelijk ziet Camiel dit ook in en heeft het geen blijvemde gevolgen. Zo wel dan zijn ze beter af zonder elkaar
Sorry hij wilt alles voor zich zelf houden !!! Je moet nooit trouwen in gemeenschap van goederen als er een bedrijf is .. maar er moet wel een regeling komen als hij failliet gaat of wil scheiden .. dat zei ook rechten heeft .. zei heeft haar baan haar bedrijf opgegeven zodat hij door kon groeien ..alles officieel zwart op wit bij notaris .. huis panden en alles beschreven voor je ja zegt
Goed dat je voor jezelf bent opgekomen! Wel jammer dat het geen regeling is geworden waarbij je je eerlijker behandeld had gevoeld. Gezien je terechte wens zekerheid te hebben voor je toekomst, is mijn advies om te gaan werken en indien mogelijk je carrière weer op te pakken. En neem een huishoudelijke hulp en zorg voor eventuele opvang voor jullie dochter om dit te kunnen doen. Als je man dat niet ziet zitten of niet wil meewerken aan een redelijke verdeling van de kosten die dat meebrengt, is het de vraag of hij misschien alleen zijn eigen belangen op het oog heeft en de jouwe voor hem niet belangrijk zijn. Wens je succes en sterkte! en zorg goed voor jezelf!
Hoe gaat het verder?
Hoe kan het dat de getroffen regeling geen volledige erkenning van jouw bijdrage was? Heb je te laag ingezet? Wat merkte je qua druk om de relatie? Komt er een deel 3?
Joris, dat waren ook mijn gedachten.
Ik ben ook heel benieuwd hoe dit verder afloopt.
Zelf krijg ik het gevoel dat na de laatste regel de relatie zo goed als kapot is gegaan