Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Deel 1 gemist? Lidia: “Ik liep haar kamer binnen en daar zat mijn dochter (15) met een zwangerschapstest in haar handen”
We ploffen op de bank na het bezoek aan de verloskundige. We kunnen er nu niet meer omheen.. de zwangerschap is echt. “Mam, ik denk dat ik het wil houden”, zegt mijn dochter Loes. Ik kijk haar aan. Mijn hart bonkt. “Ben je zeker?” Ze knikt. “Ik ben bang. Maar ik voel iets… iets dat ik niet kan uitleggen. Ik wil dit proberen.” Ik slik mijn tranen weg en pak haar hand. “Dan gaan we ervoor. Samen.” Daarna praat ze met Marcus. Hij zegt dat hij zijn ouders moet inlichten. Ik zie de angst in zijn ogen. Een jongen van zestien, die plots verantwoordelijkheden moet dragen waar hij nooit op had gerekend.
“Hoe zullen mijn klasgenoten reageren?”
De eerste dag dat Loes weer naar school gaat na het grote nieuws, is zenuwslopend. Ze heeft besloten het haar vriendinnen te vertellen, maar hoe haar klasgenoten zullen reageren, weet ze niet. We zitten samen aan het ontbijt. Ik zie haar vingers trillen als ze haar boterham vasthoudt. “Als mensen gaan roddelen…” mompelt ze. Ik leg mijn hand op de hare. “Mensen praten altijd, Loes. Maar je hebt je vriendinnen, je hebt Marcus, en je hebt mij. We vangen je op.”
Mijn dochter komt binnen en ik zie dat ze heeft gehuild
Met lood in haar schoenen vertrekt ze naar school. De uren kruipen voorbij en ik check meerdere keren mijn telefoon, hopend dat ze een berichtje stuurt. Pas om half vier, als ze de voordeur opendoet, zie ik het in haar ogen: ze heeft gehuild. “Mam…” Ze trekt haar jas uit en gooit haar tas op de grond. “Sommige meiden waren aardig, maar anderen…” Ze haalt haar schouders op. “Ik hoorde ze fluisteren. Ze keken me aan alsof ik iets verkeerd had gedaan.”
“Het is gewoon erg zwaar, iedereen vindt er wat van”
Mijn hart breekt voor haar. “En je vriendinnen?” “Mila en Noor stonden achter me. Ze zeiden dat het mijn keuze is en dat niemand daar iets van moet vinden.” Ik glimlach. “Dat zijn echte vriendinnen.” Ze knikt, maar haar ogen zijn nog waterig. “Het is gewoon zwaar. Maar Marcus was ook lief. Hij liep met me mee naar mijn kluisje, alsof hij wilde laten zien dat hij aan mijn kant staat.”
Het voelt nog steeds onwennig om met mijn 15-jarige dochter bij de verloskundige te zitten
Een maand later zitten we weer in de wachtkamer van de verloskundige. Loes en Marcus willen graag weten wat het geslacht is. Het voelt nog steeds gek om met mijn 15-jarige dochter bij de verloskundige te zitten, maar ik ben trots dat ik erbij mag zijn. De verloskundige zet de echo op haar buik en we zien een mooi kindje verschijnen. Ik kan er nog niet veel van maken. De verloskundige vraagt aan Loes wat zij denkt. “Ik denk een jongentje!” Haar gevoel wordt bevestigd. “Inderdaad, kijk hier kun je het goed zien. Gefeliciteerd!” Jeetje, ik krijg gewoon een kleinzoon..
“Ik schilder een babykamer, MIJN babykamer”
Een paar dagen later beginnen we aan de babykamer. We hebben samen door Pinterest gebladerd, ideeën opgeslagen, maar nu wordt het echt. “Mam, moet het blauw?” Loes trekt een gezicht terwijl ze een lichtblauwe muurverf bekijkt. “Ik wil iets neutraals.” Ik grinnik. “Jij beslist, mama in spe.” Uiteindelijk kiezen we een zachte beige tint met bosdieren als thema. Loes schildert met een geconcentreerde blik, haar tong uit haar mond. “Dit voelt raar,” lacht ze plotseling. “Ik schilder een babykamer. Mijn babykamer.” Ik leg mijn hand op haar schouder. “En weet je wat? Het wordt prachtig.”
“Mam, denk je dat ik een goede moeder kan zijn?”
Langzaam begint Loes de realiteit te accepteren. Toch heeft ze nog veel onzekerheden. ’s Avonds in bed vraagt ze me: “Mam, denk je dat ik een goede moeder kan zijn?” Ik pak haar hand. “Liefje, je hebt een groot hart. Je bent zorgzaam. Dat zijn de belangrijkste eigenschappen. En ik ben hier.”
Eindelijk even geen school en oordelen
Twee weken later is het zomervakantie. “Eindelijk even geen nare blikken op school”, zegt Loes. We gaan er samen een weekje tussenuit en storten ons verder op het klaarmaken van de babykamer. Het komt nu allemaal dichterbij, Loes is inmiddels 25 weken zwanger.
Terwijl mijn dochter bijna zwangerschapsverlof heeft, loopt ze tussen de brugpiepers
De zomervakantie vliegt voorbij en voor ze het weet moet Loes weer naar school. “Ik wil écht niet mam..” Mijn hart breekt en ik weet hoe moeilijk ze het vindt. “Nog maar een paar weekjes lieverd, dan begint je verlof.” Het voelt nog steeds gek om dat te zeggen. Terwijl mijn dochter bijna zwangerschapsverlof heeft, loopt ze tussen de brugpiepers die voor het eerst een stap zetten in het schoolgebouw. Loes voelt zich net een attractie. “Die blikken mam, ongelofelijk.” Ergens snap ik die kids wel, dit verwacht je ook niet te zien op je eerste schooldag. Maar het is wel onze realiteit en iedereen mag het weten.
LIDIA
ik zou graag een deel 3 lezen! hoe ging het met de bevalling? ging loes weer terug naar school en hoe betrokken is Marcus? hoe veel doet Lidia met de opvoeding van de baby? ik zou t graag allemaal lezen!
Oordelen van anderen zullen er altijd zijn, maar het belangrijkste is dat ze haar eigen pad kiest en daarin wordt ondersteund. Dit verhaal laat zien hoe belangrijk liefde, steun en vertrouwen zijn in zo’n uitdagende situatie.
beste Loes , Marcus en oma
jullie zijn toppers en jullie kunnen het samen wij hebben meerdere tiener moeders mee gemaakt in onze omgeving waar van de jongste 12 was toen ze moeder werd haar zoon is nu zelf 12 net zo oud als mijn dochter en zitten al vanaf de peuterspeelzaal bij elkaar in de klas nu zijn het brug muggen
Ben ontroerd vanwege dappere moeder en vader in spé en oma die fantastisch is en haar dochter alle verantwoordelijkheid geeft zoals het hoort en een warm lief vangnet is.
Geniet van je zwangerschap, ik ken veel tienermoeders vanuit de kinderopvangwerk en ze waren allemaal hele goede moeders met betrokken oma en opa.. Dit komt echt wel goed en je twijfel of je wel een goede moeder zult zijn hadden we allemaal. Dat staat los van leeftijd en die vraag stellen is hem al beantwoorden. Jij zult zeker een goede moeder zijn.
Veel liefs van mij voor jullie.
Loes, je bent een kanjer (en jouw moeder is een topper). Ieder kind zou zich wensen zo’n moeder – en zo’n oma- te mogen krijgen. Houd je hoofd omhoog en je rug recht. Dat er over je wordt gesproken/geroddeld is niet te vermijden, dat is van alle tijden en zegt meer over deze mensen dan over jou. Je hebt twee goede vriendinnen en een lieve vriend (ook al zo’n topper om niet voor zijn verantwoordelijkheden weg te lopen). Koester dat, geniet van het bijzondere dat je is overkomen (want een zwangerschap is heel bijzonder en maak je niet veel in je leven mee), vergeet alle negativiteit, dat is beter voor jouw gezondheid en die van je zoon, die een leven vol liefde tegemoet kan zien. Sterkte mama-to-be!
Niet alleen jij, jonge mama, maar ook je moeder en jouw vriendje krijgen een medaille.
Je mama die jou opvangt en steunt. Jouw vriendje die zijn verantwoordelijkheid neemt en er bij wilt zijn. en jij omdat je dit moedig aan gaat.
het is erg moedig om het kindje te houden, en ook dat het vriendje blijft en meezorgt. lief van moeder dat ze zo betrokken is. eigenlijk heel mooi en liefdevol.
de enige “maar” die ik heb is dat het wel logisch is dat mensen roddelen, het is toch bijzonder als een 15jarige zwanger raakt.
je moet proberen hier niet naar de luisteren.
en.. veel succes met het moederschap. zwaarste baan ever 😉
Wat heb jij een moedige dochter.. Ze neemt na de lusten ook de lasten. En dan ook. nog naar school gaan. Ze krijgt van mij een lintje.