Daar stond ik dan, op mijn werk, in de lift richting de derde etage. Ik nam altijd de trap, maar zelfs de afstand tussen de parkeerplaats en de ingang was nauwelijks nog te belopen. Ik was doodmoe, had geen energie meer en de pijn nam alleen maar toe. Al maanden liep ik te kwakkelen. De pijn zat voornamelijk links in mijn onderbuik, in mijn rug op de rand van mijn bekken en in mijn lies. Ik was altijd heel heftig ongesteld en had daar ook veel pijn van, maar nu waren mijn darmen ook van streek. Ik had veel last van obstipatie en krampen. Het was ook erg pijnlijk als mijn ontlasting door de bocht onderaan mijn darmen moest. Mijn directe collega’s wisten dat het niet goed met mij ging en dat ik mijzelf al weken naar het bedrijf moest slepen.
Ik hield het niet langer vol en na flink wat aandringen mocht ik eindelijk naar de spoedpost
Mijn bezoek eerder die maand aan de huisarts had niet veel opgeleverd, alleen een verwijzing voor een inwendige echo bij de gynaecoloog. Die zou overigens pas twee maanden later plaats kunnen vinden. Aangezien de pijn toenam, verzocht ik de huisarts om een bloedonderzoek. Ik bleek bloedarmoede te hebben en mijn nierfunctie was afwijkend. Ik hield het niet langer vol en na flink wat aandringen van mijn man verwees de huisarts me eindelijk door naar de spoed. Mijn man werkt zelf als medisch specialist en vond dat dit zeker wel een indicatie was om me door te sturen.
Ik wist nog niet dat dit mijn laatste werkdag ooit zou worden…
Ik nam de lift weer terug naar beneden. Ik vertelde een aantal collega’s vluchtig dat het echt niet meer ging en dat de huisarts mij eindelijk doorverwees. Ik strompelde naar mijn auto en reed richting de spoedeisende hulp. Ik wist nog niet dat dit mijn laatste werkdag ooit zou worden…
Ik werd met veel pijn weer naar huis gestuurd, mijn man vond het maar een raar verhaal
Op de spoed vonden er verschillende onderzoeken plaats. Er werd wat gevoeld en ik kreeg een echo van mijn buik. Er was een nog onduidelijke massa te zien bij mijn dikke darm en mijn eierstok was flink vergroot. De artsen maakten zich geen zorgen, er zou een vervolgafspraak volgen. Na flink wat aandringen van mijn man werd er uiteindelijk wel een vaginale echo gemaakt. De gynaecoloog dacht namelijk aan een cyste op mijn eierstok, die op mijn urineleider zou drukken. Vandaar dat mijn nier het zwaarder zou hebben. Mijn man vond het maar een raar verhaal. Ook werd er voorbijgegaan aan de massa bij mijn darmen. Er werd nog wat bloed afgenomen en ik werd met veel pijn naar huis gestuurd.
Mijn gevoel zei dat er meer aan de hand was
Ik voelde me niet echt begrepen. Ik liep nog steeds krom van de pijn. Ik ben iemand die altijd maar doorgaat en veel kan verdragen, maar ik voelde dat het echt niet goed was. Op internet zocht ik naar antwoorden. Wat zouden mijn darmklachten dan kunnen betekenen, ik las zelfs over het krijgen van een stoma. Ik zocht naar informatie over een cyste op je eierstok. Maar de klachten kwamen niet echt overeen. Voor mijn gevoel was er dus echt meer aan de hand. Maar wat zou het dan kunnen zijn?
De meest heftige scenario’s kwamen in mijn hoofd voorbij, maar deze drukte ik snel weer weg
Het weekend duurde lang, maar echt grote zorgen maakte ik me niet. Als het daadwerkelijk een cyste was zou ik onder het mes moeten, maar daarmee was het dan ook opgelost. Ik zou er een paar weken uit liggen. Het zou mijn eerste operatie worden, wat natuurlijk best spannend is, maar ik wilde ook heel graag van die verschrikkelijke pijn af. Met de verwijdering van 1 eierstok zou ik niet in de overgang raken. Maar omdat ik altijd zo’n heftige menstruatie had, dacht ik, haal heel de boel er maar uit als ze dan toch bezig zijn. Maar vroeg in de overgang raken is natuurlijk ook geen pretje. Maar in je hoofd loop je verschillende scenario’s door. Zo ook de meest heftige, maar deze drukte ik dan snel weer weg.
Er was maar één conclusie mogelijk: ik heb kanker
Die zondag stond ik met mijn man in de keuken. De kids waren dit weekend niet bij ons, we zijn namelijk een samengesteld gezin. Ik zag in mijn online dossier dat mijn bloeduitslagen binnen waren en liet mijn man ze beoordelen. Het was een hele lijst met dingen waarop ze hadden geprikt. Hij werd stil en zei dat het totaal niet goed was… Mijn tumormarkers, die kanker kunnen aantonen waren te hoog, echt veel te hoog. Er was maar 1 conclusie mogelijk, ik heb kanker.
Wordt vervolgd
JANNIEKE
Instagram: kanker_in_zwart_wit
