Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik vond een nieuwe liefde, hij had al een dochter
Acht jaar geleden stapte ik in een liefdesrelatie en kreeg er iets onbetaalbaars bij: Scottie. Een lief, nieuwsgierig meisje van tweeënhalf dat nog wat onwennig naar me keek toen we elkaar voor het eerst ontmoetten. Ze had al een moeder, dat wist ik, maar in de helft van haar leven was ik er ook. Acht jaar lang. Acht jaar waarin ik haar liefdevol grootbracht, als eenmoeder. En nu? Nu ben ik niets meer….
De helft van de tijd woonde ze bij ons
Mijn partner heeft co-ouderschap met de moeder van Scottie, wat betekende dat Scottie de helft van de tijd bij ons was. Ik herinner me nog goed hoe ik in het begin voorzichtig mijn plek probeerde te vinden. Ik wilde geen indringer zijn, maar wel een warme, veilige plek voor haar. En langzaam groeide er iets tussen ons. Eerst kleine dingen: samen boekjes lezen voor het slapengaan, haar helpen met haar schoentjes, haar troosten als ze haar knie had geschaafd. Later werd ik degene die haar haren vlocht voor school, die aan de zijlijn stond bij haar eerste voetbalwedstrijd, die haar hielp met rekenen toen ze in groep drie zat.
Het was een pleister op mijn eigen wond
Ik kon zelf geen kinderen krijgen. Een diep verdriet waar ik mee had moeten leren leven. Scottie voelde als een geschenk. Ze noemde me geen mama, maar ze hield van me. Dat voelde ik aan alles. Ik was degene bij wie ze kroop als ze bang was na een nachtmerrie. Degene die met haar knutselde voor haar verjaardagstraktaties. Degene die met tranen in haar ogen toekeek toen ze voor het eerst zonder zijwieltjes fietste.
Ik ben uit haar leven gewist
En nu ben ik weg. Uit haar leven gewist alsof ik er nooit ben geweest. Mijn ex heeft een ander en heeft besloten om met haar door te gaan. Dit nieuws sloeg in als een bom. Ik zag het totaal niet aankomen. Ja, er waren af en toe ruzies, we zochten elkaar minder op. Maar dit, dit kwam rauw op mijn dak. Maar dat was nog niet het ergste…
Zijn boodschap was keihard
Hij zei dat hij nog iets moest bespreken, en zei, heel koud en kil:
“Ik denk dat het beter is als je geen contact meer hebt met Scottie. Het is verwarrend voor haar. Ze heeft een moeder, en nu heeft ze een nieuwe vrouw in haar leven. Het is beter voor iedereen.”
Zijn woorden sloegen in als een bom. Beter voor wie? Voor haar? Ik was acht jaar lang haar tweede thuis, haar veilige haven. Voor mij? Hoe kon dit ooit goed voor mij zijn? Ik was gebroken.
Ik bleef achter in een leeg huis
Ik wilde vechten. Hem smeken. Vragen om contact te mogen houden in wat voor vorm dan ook. Maar ik wist eigenlijk al dat hij zijn beslissing had genomen. En zo bleef ik achter…. Met een leeg huis, zonder kinderstem die me roept, zonder tekeningen op de koelkast, zonder haar armen om mijn middel na een lange dag.
Het voelt als rouw zonder een begrafenis
Dit voelt als rouwen, maar zonder afscheid. Ze leeft nog, ergens daarbuiten, zonder mij. Misschien vraagt ze zich af waarom ik haar niet meer zie. Of misschien wordt haar verteld dat het zo beter is. Of dat ik heb besloten geen contact meer te willen. Maar wat als ze me mist? Wat als ze zich in de steek gelaten voelt?
Ik weet niet hoe ik hiermee moet leven
Hoe ik moet leren bestaan zonder haar. Ze was mijn dochter, als niet biologisch, dan toch in mijn hart. Maar voor de wereld? Voor de wet? Voor haar vader? Ben ik niemand. Acht jaar lang was ze mijn alles. En nu moet ik leren leven met niets.
SYLVIA
Waarom vecht je niet voor dit meisje? Ga ALSJEBLIEFT naar een goede advocaat. Het is zo’n enorme misvatting dat je rechteloos bent! Een kind heeft recht op omgang met iedere persoon met wie zij in een nauwe persoonlijke betrekking staat. Dit is in de wet verankerd. Het doet er niet toe of je getrouwd was met haar vader en dus ‘juridisch’ de stiefouder was, het doet er niet toe dat de relatie voorbij is of dat haar biologische ouders het niet willen. Veel mensen trouwen niet meer en de wetgever heeft hierin voorzien. Waar het om gaat is dat het schadelijk is voor een kind zich te hechten aan een ouderfiguur en deze plots uit hun leven te zien verdwijnen. Dat gaat zomaar niet. Net zoals een kind na scheiding recht heeft op contact met beide ouders, bestaat ditzelfde recht op contact met ex-stiefouders (ook als er dus geen huwelijk was, zolang de nauwe persoonlijke band er maar was). Het is om deze zelfde reden dat grootouders die een grote rol in de opvoeding hebben gespeeld hun kleinkinderen kunnen blijven zien: ook zij hebben een nauwe persoonlijke band met het kind en het is schadelijk voor een kind wanneer mensen ineens uit hun leven verdwijnen.
Accepteer dit niet, vecht voor Scottie. Doe het voor haar.
ik heb ook n soortgelijk iets meegemaakt, leerde de dochter van mijn ex kennen toen ze 5 jaar was, en t klikte meteen. we waren beste vriendinnetjes, zei ze zelf. Toen ze 14 jaar was werd ze door haar stiefzus zo negatief beïnvloed dat ze niet meer wilde komen, bij haar vader en mij.. Wij miste haar enorm, en toen haar vader en ik uit elkaar gingen, was mijn kans haar te zien o,o. %
ik weet dat ze nu samenwoont met een goede, degelijke jongeman. Ben blij voor haar.
ik weet wat je doormaakt, we hebben 5,5 jaar gezorgd voor een pleegkind je vanaf half jaar oud. we werden ineens bedrijgt door opa en oma . ik bracht haar naar school en heb haar erna nooit meer gezien! nu twee jaar geleden, het verdriet stopt nooit is er elke dag. zo uit ons en zij uit haar leven gerukt. het voelt dat ze dood is. nooit meer iets gehoord hoe met haar gaat, geen afscheid of knuffel. het is traumatische gebeurtenis.
heel erg herkenbaar
Alleen ben de moeder van mijn dochter
die ik jarenlang grotendeels alleen heb opgevoed na de scheiding we hebben het altijd heel fijn samen gehad samen op vakantie samen deden we alles Ze was toen 6 jaar oud
toen ze 12 werd was vader ook weer ontzettend aanwezig in haar leventje
en heeft zo op haar in gepraat Ze kreeg van hem alles maar ook te woorden dat ik niet deugde als moeder
het was zo erg geworden dat zij alleen nog maar bij haar vader wou wonen en het contact tussen haar en mij was verbroken
nu is ze 18 Ik ben een moeder op afstand en ben er altijd voor haar
heel af en toe zoekt ze me op
en neemt ze mij mee naar de stad maar toch voelt er een afstand
ik weet dat jonge meisjes realiteit nog niet onder ogen kunnen zien
ooit komen ze er zelf achter en zullen ze de weg vinden naar diegene die voor hun belangrijk is geweest!!!!
Misschien dat je nog contact kunt leggen met haar moeder, en kunt vragen of je haar een brief mag geven of een persoonlijk gesprek mag hebben met haar. .Hier heb je je ex helemaal niet bij nodig .
Heel verdrietig.
Wat is het lastig voor volwassenen om te zien wat scheiden op deze wijze met kinderen kan doen.
Mogelijk dat afscheid nemen noodzakelijk was; dit had bv. gezamenlijk met het kind besproken kunnen worden en verdriet hierover gedeeld.
Als dit vanwege/door wijze beëindiging relatie niet kon zou je wel een afscheidsbrief voor Scottie kunnen schrijven en aan ouders vragen of ze deze willen geven.
wij zien onze kleindochter inmiddels 12 jr ook niet meer totaal geen kontakt ,idd rouwen en t gemis blijft.
mijn zoon en en moeder na 2 jr uit elkaar en veel rechtzaken ondernomen voor co ouderschap
wat de rechter toestemde maar na 8 jaar houdt ze t kind ineen keer weg bij mn zoon tergend verdrietige situatie tenenkrommend. weer een rechtzaak aangespannen wacht nu al 1 jaar voordat t voorkomt vreselijk.
normaal reageer ik niet maar dit mijn moeder/ oma hart pijn. wie is er nu de duppe die lieve kleine meid. pa hopt weer naar een ander en de kleine mag weer aan een nieuwe wennen. hoe egoïstisch kan je zijn denkt hij überhaupt aan zijn dochter, is ze zijn belangrijke middelpunt? heb geen idee maar zou idd met de biologische moeder contact nemen en het bespreken als die er voor open staat, het gaat tenslotte om het kleine meisje. waarom wordt er altijd zo makkelijk over gedacht.
Het is niet eerlijk en ook niet goed voor het kind .Ik zou contact zoeken met de biologische moeder en je verhaal vertellen.
Ik denk dat zij als moeder wel begrip heeft voor jou en se situatie.
Heel veel sterkte en kracht toegewenst, ik begrijp je 100%
Als ik jou was zou ik contact opnemen met haar moeder,En de situatie uitleggen misschien kan ze je helpen om.contact met haar te krijgen sterkte met de situatie
mijn hart gaat naar je uit! Heel veel sterkte!!
wat vind haar biologische moeder??? als die het wel ok vind dat jij nog contact hebt met het meisje dan kan papa daar niks mee…
en ze is nu 10. bijna een mobiel (fb. bijvoorbeeld)
je kan heel subtiel in dem post van jezelf schrijven dat je aan haar denkt…
stel dat ze op zoek gaat (en kinderen zijn nieuwsgierig) dan vind ze dat
Als jij net zo belangrijk voor haar was als andersom, neemt ze vast op enig moment contact met jou op. Dat zal wellicht nog even duren, voor ze over eigen middelen beschikt. Sterkte. Ik snap je helemaal (en ik snap je ex ook, die heeft natuurlijk praktisch gezien geen zin in gesleep met zijn kind langs al zijn ex’en).
Reactue op Joris: Ik heb een andere mening. Je kan beter acteren in de tijd. Ik heb als kind menig volwassenen op dergelijke manier uit oog verloren. Met later geen mogelijkheid tot contact. Dan moet je ook nog durven en ruimte voor hebben. Terwijl je de ander ook nodig hebt.
Sylvia: bedankt voor het delen. Ik voel je liefde en pijn. Ik ben het eens met bovenstaande advies om met de moeder van Scottie op te nemen met je verhaal. Al is het om je contactgegevens en een liefdesbrief aan Scottie te kunnen geven. Heel veel liefde en sterkte toegewenst.
mischien moet je contact op nemen met haar moeder ?
vragen hoe zij hier tegenover staat?
precies, hij kan zoveel zeggen. een kind heeft in ieder geval een fatsoenlijk afscheid nodig om haar belang even helemaal voorop te stellen
sterkte! Hopelijk kun je dit een plaats geven. Het zal niet mee vallen, juist omdat er maar weinig mensen zijn die jouw rouw zullen begrijpen.