Het afgelopen jaar ziet onze zoon steeds meer vriendjes van de kinderopvang naar school gaan. Iedere keer weer die angst op zijn gezicht: “Ik hoef toch nog niet naar school”. Tot nu toe kon ik hem geruststellen. Binnenkort echter niet meer, volgende maand wordt hij namelijk vier jaar en is het gedaan met de kinderopvang pret.
Hij heeft extreme faalangst
Mijn zoontje heeft extreme faalangst. Dit uitte zich als kind in maanden vertraging bij het leren lopen. Hij durfde de muur echt niet los te laten. Of in het leren praten. Ineens binnen drie maanden, waar een ander kind een jaar op moet oefenen. Hij wachtte tot hij er zeker van was dat hij het kon. Leren fietsen was ook een ding. Enthousiast begon hij met oefenen zonder zijwieltjes, wat echt goed ging. Waarna hij zijn fiets aan de kant gooide: “Ik kan het niet en ik doe het niet!”. Na heel veel positieve woorden en overtuigingskracht pakte hij na twee maanden zijn fiets weer op. Maar zodra ik over school begin, zie ik de angst steeds in zijn ogen.
We lieten onderzoek doen
Toen hij 3,5 jaar was zijn we op onderzoek uitgegaan. Als het zo door ging liep hij met vijf jaar nog met een luier om en wordt school een groot drama. (lees: woede uitbarstingen inclusief slaan en bijten). Dit past niet binnen een schoolklas vol kleuters, waar de juf het in haar eentje moet doen. Via het consultatiebureau kwamen wij terecht bij de kinderergotherapeut. Zij is aan de slag gegaan met zijn prikkelverwerking. Maar, heel eerlijk, ze had eigenlijk niet zoveel bij te dragen. Wij kennen onze zoon goed en hebben al heel veel voor hem aangepast, om hem en onszelf te helpen. De volgende stap was een intelligentie- en gedragspatronen onderzoek. De uitslag is nog niet binnen, maar dat hij bijzonder slim is, is wel duidelijk. Hij weet en begrijpt veel, spreekt bijzonder wijze taal voor zijn leeftijd en manipuleert je waar je bij staat om zijn tekortkomingen (volgens zijn perceptie) te verbergen.
Hij heeft woedeaanvallen
Het hebben van een grote broer maakt zijn leven alleen maar lastiger. Hij is drie jaar jonger. Logisch dus dat hij minder sterk en snel is en minder motorisch vaardig. Maar ga dit een driejarige maar uitleggen, die het niet kan accepteren dat hij iets niet kan wat zijn broer wel kan. Met zachte handjes en een positieve benadering lukt het soms. Maar in alle andere gevallen is hij woedend, vooral op zichzelf. Wat zich uit in slaan, bijten, schreeuwen en speelgoed dat door de kamer vliegt. Vooral zijn broer is niet veilig.
Nachtmerries en angst om te gaan slapen
Zijn faalangst houdt hem vaak uit zijn slaap, waardoor hij nog minder prikkels aan kan. Nachtmerries en angst om te gaan slapen houden hem, en ons, met regelmaat wakker. Zo kan hij overprikkeld wakker worden uit een boze droom. Voor ons heel moeilijk om te zien. Knuffelen en troostende woordjes maken hem nog bozer. Maar weg gaan zit er niet in. Ik heb hem wel eens naast me neergelegd en papa weggestuurd. De aanwezigheid van papa was al te veel. Uiteindelijk werd hij na 30 minuten kalm, heb ik hem bij me gepakt en zijn we samen in slaap gevallen.
En nu naar school
De afgelopen maanden zijn een heftige periode geweest. Hij lijkt zichzelf langzaam klaar te maken voor school. De komende maand hebben we nog een aantal gesprekken, met daarna een handelingsadvies voor thuis en school. De eerste gesprekken met school staan al gepland. Gelukkig gaat hij naar dezelfde school als zijn broer. De juf is niet helemaal nieuw en er zitten vriendjes in de klas. Zo zijn de lijntjes met school en de intern begeleider nu al gelegd en staan zij open voor het handelingsadvies dat wij mee brengen. Wat de start van het jaar gaat brengen weten we nu nog niet. Maar wij zijn wel voorbereid op wat er kan gebeuren en hoe wij hem het beste kunnen helpen.
Wat ik alle ouders mee zou willen geven: kijk goed naar wat je kind nodig heeft en trek zelf aan de bel als je kind het lastig heeft. Blijf niet aanmodderen, maar maak het moederschap makkelijker voor jezelf en je gezin.
HANNY
nou ik denk dat het meer aan moeders ligt dan aan het kind. Met al onderzoekjes, psychologie en goed keuren van bijten en papa uit bed sturen. Ze wil het kind klein houden om bij zich te houden. Kind heeft niks te willen, gewoon gaan met die banaan en de eerste weken zal misschien niet makkelijk zijn maar ze wennen er wel aan! En laat grote broer maar eens terug bijten want die krijgt denk ik nu al een hekel aan zijn broertje wat echt straf krijgt ie toch niet.
Hij is pas 4. Laat hem een jaar langer op de kinderopvang. Het is duidelijk dat hij er nog niet aan toe is. Er wordt tegenwoordig al zoveel verwacht van kinderen.
Ik denk dat jouw houding jouw zoon niet bepaald goed doet.
Je lijkt me erg beschermend naar hem toe en sorry maar je man uit bed verbannen om je zoon zijn zin te geven is helemaal uit den boze.
En je oudste zoon word ook geslachtofferd om de jongste maar zoet te houden.
Je jongste hoeft nog geen hele dagen naar school hoor en het kan stapje voor stapje in overleg.
Sterkte met de opvoeding
het klinkt alsof jouw zoon hoogsensitief is en autisme heeft, dit moet uiteraard onderzocht worden door een kinderpsycholoog en goed dat je samen zoekt naar wat het beste voor hem werkt. Wel vind ik dat je heel ver meegaat in zijn belevingswereld. Ook hij mag horen dat bepaalde dingen niet horen of juist wel. Zijn broer pijn doen is geen optie en daar hoort straf bij. Papa wegsturen uit zijn eigen bed omdat jouw kind dit te veel prikkels vindt, gaat mij te ver. Hij zal ook moeten leren dat de wereld bepaalde “regels” heeft en hij zich ook zou moeten aanpassen om mee te gaan met de rest. Je zult er niet altijd voor hem zijn later en dan kan hij ook niet uit z’n slof schieten omdat iets hem niet aan staat.
Als hij zo slim is, kan hij ook begrijpen dat een 4-jarige minder kan dan een 8-jarige. Praat daar met hem over.
En doe hem naar een andere school dan zijn broer. Dan kan hij zichzelf zijn en hoeft hij niet op te boksen tegen zijn broer.
Ik vind het heel lastig. Aan de ene kant wordt een kind beschreven dat heel erg worstelt met bepaalde dingen en ik vind dat je dat als ouder/ leerkracht/ therapeut heel serieus moet nemen. Het afdoen als ” snowflake, verwend , curling ouder” en dergelijke, doet absoluut geen recht aan de behoeften van het kind.
Aan de andere kant schrik ik ook wel heel erg van dat bepaald gedrag min of meer wordt getolereerd, omdat hij heel slim, snel overprikkeld, faalangstig is en dergelijke. Wat het dan ook is; bijten, agressie, woede aanvallen en dergelijke zijn gewoon dikke vette no- go’s! Ook voor hem! En dat hij zijn broer aanvalt en dat vaders bijvoorbeeld niet in zijn eigen bed kan slapen omdat het ” teveel” voor hem wordt, dat is echt helemaal van de zotte. Ik snap werkelijk niet waarom ouders (en vooral moeder) hierin meegaat. Ook dit kind heeft gewoon grenzen nodig. Punt. Dat hierin hulp gezocht wordt, snap ik maar al te goed en ik denk dat dat heel goed en noodzakelijk is, voordat het volledig uit de hand loopt. Heel veel succes, want het is absoluut niet gemakkelijk.
Je kan eens een dagboek bij houden over je kind. Schrijf desnoods op wat je zoon allemaal wel kan. Wat kan helpen is dat je iets leuks met hem doet. Of samen met je gezin op stap gaan. En je zoon kan ook bepaalde sport beoefenen om af te reageren zoals met balspellen. Mijn jongste zoon zit op judo en heeft autisme. Ook kinderen met autisme kunnen slim zijn.
Wat een herkenbaar verhaal, slim, maar moeite met prikkelverwerking, last van verandering, niet zindelijk kunnen worden en bijten uit frustratie. Bij mijn zoons liep dat ook zo en heb ik hulp gezocht via een kinderpsycholoog, die constateerde al snel A.S.S. (autisme spectrum stoornis). Voor sommigen klinkt dat als “een labeltje”, voor mijn zoon was het een erkenning, zoiets als melden dat je bruine ogen hebt. Niets ernstigs, maar wel een verklaring en een handvat. Welke weg dan het beste bij je zoon past, zie je vanzelf. Gaat het niet linksom dan gaat het wel rechtsom en dan kom je er ook. Veel succes.
Neem eens een stapje terug. Jou angst breng je over op je kind. Laat hem zelf experimenteren.
Verder gooien, bijten etc. hoort niet. Door duidelijk te benoemen dat hij hiermee zijn broer pijn doet, kun je hem begeleiden. Komt dit niet aan? Gooi terug dan laat zijn broer hem bijten. Dit doet hij daarna nooit meer.
De huidige jeugd wordt doodgegooid met coachingsbureaus. Over extra prikkels gesproken. Laat het kind zelf ervaren. Door vallen en opstaan werden wij groot. Wij hadden een stuk minder prikkels. Zorg vooral dat die miniem zijn.
Als je de zoon zijn broer terug laat bijten leert het geweld te plegen. Mijn zoon beet ook andere kinderen. Dit is gewoon stout. Wat wel gedaan kan worden is het straffen of belonen. Bijten kan voorkomen worden door afleiding te zoeken. Er zijn middelen dat je bijten af leert. Bijten op een wortel, stuk fruit, koek repen etc. Maar de eigen broer bijten lijkt geen optie. Zo kan er juist ruzie doorkomen. En dan kan bijten geweld uitlokken
hij mag ook zelf die pijn ervaren die hij zijn broer aandoet door te bijten……
precies helemaal gelijk!
Van uitstel komt afstel. Je wilt jouw zoon helpen en zullen nog meer obstakels komen die je niet uit de weg kunt halen. Je bent goed bezig, zoek naar oplossingen. Misschien kun je eens naar een kinesioloog.
was zijn geboorte, de zwangerschap gecompliceerd? zoek eens een ” je geboorte in kaart” coach. deze stress die hij ervaart komt van de perinatale en prenatale fase. daar wordt amper naar gekeken.
hij heeft een reden om de controle zo vast te willen houden. die reden ga je vinden via zo een coach. je geboorte in kaart coach werkt vaak met de ouders. veel.succes!
heeft een kind van 4 wat te willen dan?
gewoon naar school zoals de rest. kies dan een school die hem interesseert.
klopt.
Dit zijn echt problemen van tegenwoordig.
Ze moet het kind eens loslaten in plaats van hem naar zus en zo therapeut te sturen want dan krijgt het kind helemaal het idee dat er iets mis is met hem, wat waarschijnlijk niet bet geval is.
tja, dan wacht je to h gewoon nog een jaartje. Hij is nog niet leerplichtig
Hoe langer ze wachten, hoe groter de angst wordt. Hij is nog te klein om beslissingen hierover te nemen dus zullen zijn ouders dat moeten doen. Ze zouden hem eerst een halve dag naar school kunnen laten gaan.
ja ze kunnen het opbouwen dat is veel beter voor hem.