Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Jack is bijna jarig
Negen wordt hij. Een echte grote jongen, maar nog zo klein. En hij heeft geen vriendjes. Helemaal niemand. Het doet pijn, maar ik kan er niets aan veranderen. Ik heb al met school gepraat. De juf zag het ook. Hij speelt altijd alleen, loopt alleen naar huis, heeft nooit een speelafspraak. Maar volgens haar leek hij het prima te vinden. ‘Sommige kinderen hebben gewoon minder behoefte aan sociaal contact,’ zei ze.
Ik geloof daar niks van
Jack praat er niet over, maar hij voelt dit natuurlijk wél. Iedereen voelt dat. Je hoeft er niks over te zeggen om te weten dat het pijn doet. Hij ziet ook dat andere kinderen wél vriendjes hebben. Dat ze samen lachen, elkaar uitnodigen voor partijtjes. En hij? Hij krijgt nooit een uitnodiging. Nog nooit heeft hij een kaartje in zijn handen gehad. Hij ziet dat hij overgeslagen wordt. Elke keer weer.
En nu is hij zelf jarig
Hij wil natuurlijk een feestje, wat logisch is. Maar hoe moet dat zonder vrienden? ‘Mama, ik wil een voetbalfeestje,’ zegt hij met een hoopvolle blik. Mijn maag knijpt samen. Voetbal. Natuurlijk. Net als de andere jongens uit zijn klas. Maar die spelen in teams. Die hebben vriendjes. Jack niet.
‘Wie wil je uitnodigen?’ vraag ik voorzichtig
Hij haalt zijn schouders op. ‘Gewoon, jongens uit de klas.’ Er zitten 14 jongens in zijn klas. Iedereen uitnodigen? Dat is niet te doen. Maar random kiezen? Dat voelt nóg erger. Alsof hij lootjes moet trekken om te kijken wie hij erbij mag halen, zonder dat hij echt vrienden heeft.
Ik twijfel
Misschien moet ik toch nog een keer met de juf praten. Of met de moeder van een van die jongens. Misschien, als ik het uitleg… Maar wat kan ik zeggen? ‘Mijn zoon heeft geen vrienden, willen jullie hem alsjeblieft uitnodigen?’ Dat is toch ook niks? ‘Ik ga een lijstje maken,’ zegt Jack ineens en hij rent naar de keuken om een pen te pakken.
Ik slik en kijk hoe hij namen opschrijft
Een paar bekende jongensnamen, jongens die hij vast en zeker aardig vindt. Maar of ze hem ook aardig vinden? Of ze wel willen komen? Mijn hart breekt in stilte. Ik heb hier geen grip op. Frustrerend. Dit wordt geen gewoon kinderfeestje. Dit wordt een test. Een test die Jack misschien niet gaat halen.
Maar ik moet het proberen
Voor hem. De dagen daarna ben ik onrustig. Ik app een paar moeders, voorzichtig. ‘Jack geeft een feestje. Hij wil heel graag dat jouw zoon erbij is. Zou hij het leuk vinden?’ Sommige antwoorden snel. ‘Oh, wat leuk! Ik zal het hem vragen.’ Anderen reageren helemaal niet. En ik weet precies waarom.
Jack kijkt me hoopvol aan. ‘Heb je al antwoord?’
‘Ja, schat, een paar moeders gaan het navragen.’ Hij knikt en krabbelt met zijn vinger over het tafelblad. ‘Zullen we ook slingers kopen?’ Ik glimlach. ‘Ja, dat is een goed idee.’ Maar in mijn hoofd schreeuwt een stemmetje: En als er niemand komt? Wat dan? Inmiddels weet ik dat er 3 kinderen zullen komen. Maar zullen ze echt komen? Ik twijfel of het feestje wel door moet gaan. 3 kinderen… is dat wel een echt feestje? Of wordt het pijnlijk duidelijk dat Jack nauwelijks vriendjes heeft? Maar hij heeft er zo’n zin in. We gaan er gewoon voor…
Lees het vervolg
BOWI
Zo zo fijn dat Jack een écht feestje had, wens Jack het allerbeste 🤍
Wij hebben zelfs een feestje gehad met één vriendje, we hadden er meer uitgenodigd maar wat wij niet wisten was dat er ook een ander feestje vanuit de klas was. Bijna alle jongens gingen daar heen, alleen mijn zoon en zijn vriendje waren niet uitgenodigd. Effe vervelend maar onze oplossing was dat zijn grotere broer ook een vriendje had uitgenodigd, met vier kids zijn we naar de bioscoop geweest en daarna een frietje gaan eten. Hij heeft het zelf niet echt meegekregen, maar zijn feestje was geslaagd gevierd.
@Joris Als je Klikt op “het vervolg” ( onderaan in het verhaal, vlak boven BOWI, misschien staat er nog een advertentie tussen), dan kun je lezen, hoe het verder gaat! Het wordt een heel erg leuk feest 👍🏻👍🏻
Frappant. Ik zou zweren dat die link later is toegevoegd.
Ik snap je gevoel. Maar kijk uit dat je je zoon zo niet nog meer het gevoel geeft dat hij raar is of afwijkend of dat hij zich rot voelt omdat hij merkt dat jij je er ook vervelend over voelt. Onze zoon stond erbuiten en werd helaas ook gepest. wij hebben te lang doorgemodderd, uiteindelijk hebben we hem van school afgehaald en naar.een andere school laten gaan. Dat hadden we jaren eerder moeten doen. Dat had veel hartzeer en zelfs trauma voorkomen.
Verder vind ik de reactie van de juf ook dubieus. Er zijn. niet heel veel kinderen die voor hun lol aan de kant staan. Of zelf echt geen contact willen. Zijn er echt geen kinderen te motiveren om je zoon erbij te halen? ik vind het een slap argument van de juf om te zeggen . Sommige kinderen hebben minder behoefte aan sociaal contact. Hij wil het blijkbaar wel maar het lukt hem niet. Iemand anders stelde al voor om hem op voetbal te doen. Zelf heb ik de beide kinderen op scouting gedaan en dat was echt een gouden greep. Zowel voor zoon die gepest werd op school als voor dochter die altijd wel vriendinnen had maar genoot van de sfeer op scouting. Geef ze zoon ook mogelijkheden om buiten school vrienden te krijgen en sociale vaardigheden op te doen.
heel herkenbaar, bij mijn zoon sloeg het op de middelbare school helemaal om en heeft hij volop vrienden en feesten.
ik begrijp het gevoel wat je hebt, misschien kan je zoontje ook op voetbal gaan? Dat geeft ook vaak meer verbinding. Belangrijkste is dat hij een leuk feestje heeft gehad en dat er toch kinderen zijn geweest. Probeer ook te stimuleren met spelen bij kinderen en dat hij kinderen uitnodigt. Komt denk ik wel goed, het zijn soms moeilijke dingen.
Beter 3 goede lieve vriendjes die met je zoontje spelen, dsn 8 kindjes die samen spelen terwijl je zoontje treurig aan de zijlijn van zijn eigen feestje staat.
Klopt!
ehm, uit de hele tekst straalt dat je een heel sterk beeld hebt over hoe het plaatje eruit had moeten zien. Nl: meer vriendjes. Ik lees vooral over jouw eigen teleurstelling mbt de situatie. Verder vul je veel in voor jouw zoon “hij moet zich wel *xyz* voelen”. Nee hoor, dat hoeft helemaal niet. Hij is zijn eigen persoon en doet het in dit verhaal juist super goed. Hij wil graag een feestje, hij nodigt kinderen uit en is ontzettend blij als er een aantal komen. Doe me een groot plezier en laat jouw kind lekker zichzelf zijn! Hij doet het super!
Natuurlijk is 3 genoeg!
Beter zelfs dan een heel elftal. Met 4 totaal heb je juist ruimte om echt te verbinden met die jongens!
Probeer zelf vertrouwen te hebben… want hoe kan je kind leren vertrouwen te hebben als het jou als ouder niet lukt?
Hoop dat je kind heeft genoten van zijn feest!!
3 is genoeg! Hopelijk was het geweldig voor je kind!
Misschien gelijk een opening om die 3 kinderen vaker uit te nodigen en te kijken of er iets kan ontstaan?
Je wist dat er 3 zouden komen en lijkt toch verbaast dat er op de dag zelf 3 voor de deur staan. Hoe dan?
En hoe is het feestje bevallen? Was het gezellig of waren zij met elkaar bezig en Jack alleen? Is hij daarna ook bij (één van) hen uitgenodigd? Heeft hij sindsdien misschien wel een keer speelafspraakjes gehad? Zoveel vragen. Ik ben benieuwd naar het vervolg.