Mijn zoon Jay en zijn beste vriend Gerben zijn een onafscheidelijk duo
Sinds groep 3 hebben ze elkaar echt gevonden. Gerben is net zo’n spring-in-’t-veld als Jay, en samen maken ze de gekste avonturen mee. Of het nu voetballen in de speeltuin is, een geheime club bouwen in de tuin, of urenlang gamen op de PlayStation: ze doen alles samen. Zelfs op school zijn ze altijd een team.
Toen ik afgelopen maand op een donderdagmiddag mijn telefoon pakte en een appje van Gerbens moeder Annemiek zag, wist ik nog niet dat die woorden me zo zouden bezighouden
“Hoi Arianna! Even een spontane vraag: we hebben een idee waar Gerben heel enthousiast over is. Mag ik je straks bellen?” Mijn eerste gedachte was dat het over een speelafspraak ging of misschien een logeerpartijtje. Maar toen Annemiek later die avond belde, bleek het veel meer te zijn dan dat.
“We hebben een huis in Florida,” begon ze
Dat wist ik. Hun familie zit goed in de slappe was en reist vaker naar de Verenigde Staten. Dat huis daar is een soort vakantieparadijs, met een zwembad, een grote tuin, en vlakbij het strand. Ik heb ooit foto’s gezien en moet toegeven: het is prachtig. “We gaan in de zomervakantie een maand daarheen, en Gerben wil zo graag dat Jay meegaat. We vinden het alleen maar gezellig als hij komt. Alles wordt geregeld: zijn ticket, zijn verblijf, alles op onze kosten. Het is echt geen probleem.”
Ik bleef even stil
Een maand naar Amerika? Zonder mij? Dat klonk geweldig voor Jay, maar tegelijkertijd voelde het als een bom die insloeg. “Wauw, wat een lief aanbod,” mompelde ik, terwijl ik tijd probeerde te rekken. Annemiek was enthousiast en vertelde dat de jongens het er al over gehad hadden. “Gerben zegt dat Jay zijn beste vriend is en dat hij het echt niet zonder hem wil doen,” voegde ze eraan toe.
Na het telefoontje bleef ik verdwaasd achter
Jay was al naar bed, en terwijl ik mijn thee inschonk, voelde ik een knoop in mijn maag. Hoe kon ik dit ooit beslissen? Aan de ene kant leek het een droom: mijn zoon, vakantie vieren in een villa in Amerika, met zijn beste vriend. Dat gunde ik hem. Maar aan de andere kant… een maand? Zonder mij? En dan zo ver weg? Mijn gedachten draaiden overuren.
De volgende ochtend bracht ik Jay naar school
Onderweg vroeg ik voorzichtig of hij al wist van Gerbens vakantieplan. Zijn ogen begonnen te glimmen. “Ja, mam! Gerben zei dat ze me willen meenemen naar Amerika. Hoe vet is dat?” Hij sprong bijna op en neer van enthousiasme, en ik voelde mijn hart samentrekken. Ik wilde zijn blijdschap niet temperen, maar de zorgen in mijn hoofd waren niet zomaar weg.
Jay is mijn enige kind, en we hebben altijd een sterke band gehad
Sinds mijn scheiding drie jaar geleden is het wij tegen de wereld. Natuurlijk heb ik mijn eigen leven en vrienden, maar Jay is mijn alles. Een maand zonder hem voelde als een eeuwigheid. Ik stelde mezelf gerust met gedachten als: “Het is maar een maand. Hij heeft de tijd van zijn leven. Ik kan hem niet altijd beschermen.” Maar direct daarna dacht ik: “Wat als er iets gebeurt? Wat als hij heimwee krijgt? Wat als ik hem vreselijk mis?”
In de dagen die volgden, probeerde ik er met vriendinnen over te praten
De reacties waren verdeeld. Sommigen vonden het een unieke kans. “Dit is een droom, Arianna! Als jij dit kan regelen, moet je het doen. Hij zal je dankbaar zijn,” zei mijn collega Lisa. Anderen begrepen mijn twijfels. “Ik zou gek worden zonder mijn kind een maand. En zo afhankelijk zijn van anderen… wat als het misgaat?” zei mijn vriendin Sanne. Een andere vriendin vond het gek dat ze dat zomaar allemaal zouden betalen. Ik voelde me verscheurd.
Jay bleef ondertussen dromen over de reis
“Mam, we gaan naar Disney World, en Gerben zegt dat het zwembad daar echt mega groot is. En ze hebben zelfs een boot! Ik ga op een boot ga varen!” Hij kon niet stoppen met praten. En telkens als ik hem zag stralen, vroeg ik me af: ben ik egoïstisch als ik dit niet laat gebeuren?
Annemiek was geduldig en gaf me de tijd om na te denken
“We snappen dat het een grote beslissing is,” zei ze tijdens een telefoongesprek. “Maar echt, Arianna, we zorgen goed voor hem. Hij is in veilige handen.” Ik geloofde haar. Ze is een lieve vrouw, en haar man Bert is een rustige, betrouwbare man. Maar het ging niet alleen om hen. Het ging om mij. Hoe zou ik die maand doorkomen zonder mijn zoon?
Uiteindelijk besloot ik het met Jay zelf te bespreken
Ik wilde weten hoe hij er echt over dacht. Op een zondagavond, terwijl we samen op de bank zaten, vroeg ik hem: “Jay, weet je zeker dat je dit wilt? Een hele maand weg van huis, zonder mij?” Hij keek me aan met grote ogen. “Ja, mam! Ik ga je missen, maar het wordt zo leuk. En Gerben is er toch?” Zijn enthousiasme was aanstekelijk, maar ik zag ook een sprankje onzekerheid in zijn ogen. “Mag het van jou?” vroeg hij zachtjes.
Dat was het moeilijkste moment
Hoe kon ik hem uitleggen dat ik me verscheurd voelde? Dat ik hem wilde beschermen, maar hem ook wilde laten vliegen? Ik glimlachte en sloeg mijn arm om hem heen. “Ik wil alleen dat jij gelukkig bent, Jay. En als jij dit echt graag wilt, dan vinden we een manier om het te laten werken.” Het ging niet alleen om wat ik voelde, maar ook om Jay’s wens en ontwikkeling. Misschien moest ik hem laten gaan, hoe moeilijk dat ook was. Maar misschien moest ik ook mijn moederhart volgen en zeggen: “Niet nu. Niet op deze leeftijd. Ik ben er nog steeds niet uit.”
ARIANNA
Ik zou een ticket voor mezelf boeken en ook naar Amerika gaan.
Ieder gezond gehecht kind en iedere verantwoordelijke ouder met enig inzicht in de ontwikkeling van een 6-jarig kind zal intuïtief aanvoelen dat dit niet oké is en traumatisch uit kan pakken voor alle betrokkenen. Ik hoop dat moeder heel goed naar haar gevoel luistert in dezen.
Sorry maar 6 jaar is veel te jong om zonder jou op vakantie te gaan met een vriendje, al was het naar Limburg dan nog niet. Voor geen goud dat ik mijn kind zou meegeven aan ‘vreemde mensen’ voor een vakantie. Jij bent de moeder, doe wat je moet doen! Niet je kind laten bepalen op deze leeftijd, jij bepaalt en je hoeft je niet schuldig te voelen. Tegenwoordig laten ouders hun kind te veel zelf bepalen op jonge leeftijd, daar zijn jonge kinderen nog niet toe in staat.
Denk na, kies wijs!
binnen drie dagen roept dat kind: ik wil naar mama toe!
dat wordt een hele lange maand… voor iedereen. niet doen dus.
Ik zou hem laten gaan!
Spreek duidelijk voorwaarden af:
Elke dag even videobellen, dan merk je gauw genoeg of hij het naar zijn zin heeft.
Verder afspreken dat als hij het niet naar zijn zin heeft, je hem komt ophalen op ieder moment dat dat je zoon het aangeeft.
Nodig de ouders met zijn vriendjes uit voor een leuke dag. Heb je gelijk een tegenprestatie en je ontdekt gauw genoeg hoe de verhoudingen liggen.
Lucht wel je hart bij die ouders dat je het heel vervelend vond dat je pas van de plannen hoorde toen de kinderen het al wisten. Ook uit hun reactie maak je snel genoeg op met welke mensen je te doen hebt.
De wereld is heel klein geworden. Ook dat moeten we accepteren.
In kilometers is Amerika ver. maar Je kunt met een dag bij hem zijn. Als jouw zoon dat weet zal jij en ook de gastouders heel tevreden zijn met deze deal.
Leuk gezegd: “als het nodig is kom ik je halen”
Even naar Limburg op en neer is wel te doen ja, maar adhoc even baar Amerika vliegen zit er voor menigeen niet in.
Ik kan me goed voorstellen dat deze mama ook niet even zo 100en euro’s kan neerleggen voor een retourticket Amerika om haar zoon te gaan galen.
ik ga mee naar Amerika dan ging ik in de buurt vakantiehuis of hostel of beden breakfast enz huren
Als het niet hélemaal goed voelt om het kind te laten gaan, moet je het NIET doen.
luister naar je eigen gevoel hierin en maak onderscheid tussen angst en liefde als je uit angst bezorgdheid een keuze gaat maken zal je altijd zeggen nee, maar je zoon is blij en geef het een kans
Doen! Als de familie vertrouwd jou kind niet alleen in de straat te laten spelen. En je vertrouwd de familie an zich.
Doen! je hebt een maand tijd voor jezelf en je zoon de leukste tijd ! Het zal zeker een herrinering blijven die hij zijn leven met zich mee zal dragen.
hij is 6! 6! Ik heb mijn dochter pas bij 8 jaar een weekje naar vakantie laten gaan met haar tante en nichtje. Maar bij 6 was mijn antwoord echt nee geweest. ook meteen een maand? Dat vertrouwen moet echt opgebouwd worden voor zowel jouw als voor jouw kind. Als hij heimwee krijgt na enkel dagen of een week moet hij het nog 3 weken uithouden. Kinderen gaan zich pas vanaf 8 een identiteit vormen en langzaam.beginnen los te maken van hun ouders. nee 6 is echt te jong.
En Amerika? Vooral nu maakt elke leeftijd niet uit, dat is je zoon sturen naar een plek dat is aan het vervallen in pure chaos. Wie weet wat Trump uit zijn zak tovert in een maand. Ook met de chaos rondom vliegen en de veiligheid in Amerika?
hele maal mee eens
ook al zijnet bestevriendjes alleen de vliegreis ik zou het niet dien zo jong
denk eens goed overna aks er iets gebeurt wat dan
Hij is veel te jong om zonder ouder(s) te zijn. ondanks de leuke vakantieplannen.
Amerika is zeker ver weg, vooral gezien de geopolitieke ontwikkelingen. Wat als opeens de grenzen dichtgaan? Aub niet zo naïef zijn. of met je kind mee gaan als het haalbaar is of niet laten gaan. Succes in je overwegingen!
Ja, wat als ze naar Noord-Brabant zouden gaan en Brabant zich onafhankelijk zou verklaren en de grenzen sluit?
persoonlijk.zou.ik die moeder terugbellen. meteen ja zeggen en duidelijk aangeven dat ze.voor personen vliegtickets moeten betalen. Super enthousiast reageren en zeg meteen erachteraan we hebben se reiskoffer al klaar staan. schuldig hoef je niet te voelen maar wel mee genieten JOUW KIND NOOIT ALLEEN MET VREEMDEN LATEN GAAN! STRAKS GEBEURT ER IETS ERNSTIG EN KUN JE ER NIET BIJ ZIJN! Neem aub de verantwoordelijkheid als ouder en hou op met zielig doen. Een NEE zeggen tegen een kind hoort bij de opvoeding!! Succes met je rara verhaal!
wat een kortzichtig antwoord is dit zeg ………… “succes met je rare verhaal” denk niet dat iemand hier op zit te wachten.
ook al zijnet bestevriendjes alleen de vliegreis ik zou het niet dien zo jong
denk eens goed overna aks er iets gebeurt wat dan
o nee dit zou ik echt niet doen, ten eerste niet naar het buitenland en ook geen maand! ik zelf was 10 toen ik 3 weken met mijn vriendinnetje naar het buitenland ging..eerst vond ik het geweldig maar na een paar dagen kreeg ik heimwee! niet meer eten en drinken en alleen maar huilen en ik kon niet eerder naar huis.. dus nee ik zou het niet doen!
Ik vindt het raar dat Jay zijn moeder nog niets had verteld hierover en dat zijn moeder hem daarover aanspreekt.
Mijn kinderen zouden
meteen bij thuiskomst vertellen over het aanbod en dan denk ik misschien is hij niet zo enthousiast en dat hij zich er wel degelijk van bewust is dat hij zijn moeder dan zolang moet missen.
mee eens,normaal vraag je eerst de ouders en vind het een heel vreemd verhaal ,ze is zelf ook niet duidelijk een kind van 6 mee naar Amerika voor een maand NEE zou mijn antwoord zijn maar laat mij met mijn kind 2 weken overkomen no way dat mijn kind zo uit het zicht zou zijn en met een vriendje mee dit is voor een 15-16 jarige niet voor iemand van 6
ik vind het ook gek dat de moeder van die vriend dat eerst met de kinderen bespreekt en het dan pas vraagt aan deze moeder??? komt bij mij jiet over als een doordachte volwassen beslissing.
verder vind ik het gewoon een rare vraag. ik stel voor dat ze haar eigen zoon van 6 dan , in de zomervakantie, familietijd een maand meestuurt met een ander gezin. Komt een beetje egoistisch over. Jouw zoon gaat mee om haar zoon een plezier te doen, gewoon omdat het kan en je genoeg geld hebt, dat is m.i. niet direct ingegeven om jouw zoon een verzetje te geven.
Je kunt je eigen kind toch wel vermaken in de zomer. Dat is belangrijke gezinstijd, die je je niet moet layen afpakken.
ober 6 jaar misschien maar niet ju
Ik zou mijn kind niet kunnen laten gaan zonder mij
Is het een compromis dat je wel mee gaat naar Amerika, daar een kamer krijgt maar niet meegaat met de activiteiten om voor jou de kosten te besparen?
Zelf voor je ticket betalen zodat je niet al te afhankelijk voelt?
En als jij daar bent ook af en toe op de Kids letten zodat zij samen weg kunnen.
Met goede afspraken zou dat mogelijk kunnen zijn.
Ik zou mijn kind niet zo maar laten gaan zonder mij
Gewoon doen
Lief van ze. Kan je zelf niet een week of twee mee?
Ik persoonlijk zou wel snel beslissen . Nu is hij helemaal hyped plannen maken en als je dan besluit dat hij thuis blijft is het best sneu dat hij zo hyped is al.
Ik snap je twijfels het is een kans die je kan aangrijpen. (Miss kan je iets doen thuis verbouwen of kamer veranderen etc of mee gaan) maar ik snap je wel.
niet doen, 6 jaar echt te jong om een maand zonder moeder op pad te gaan.
Zonder toezeggingen aan haar zoon, had ze dat eerst moeten overleggen met jou. Als je niet instemt, ben jjj de boeman, listig gespeeld door die dame.
Helemaal mee eens! Haar zoon is 6 jaar, hij heeft geen idee hoe lang een maand duurt. US is niet om de hoek. Uiteraard is hij enthousiast, zwembad, Disney etc. Je kinderen zijn je alles. Misschien kan de moeder wel mee, opgelost.
nooit doen. 6 jaar is inderdaad veel te jong. ze kent haar zoontje. hoe gaat hij met hun eigen gewone vakanties om? krijgt hij makkelijk last van heimwee naar opa en oma, of naar vriendjes.
kans dat hij in maand tijd even een dipje uit verveling krijgt is niet meer dan normaal. dat dan 24/7 dag en nacht bij vreemden zal hem doen terugtrekken van heimwee. Nooit doen. Een maand is te lang. Wat gaan ze doen als hij beetje gaat jengelen….
Als ze alleenstaande moeder is, neem haar dan ook maar mee. En dan nog zou ik het niet doen.
precies,ik zou zeggen kom maar met deze vraag als hij 16 jaar is.
Dus dat!
ik zou het niet doen. mijn dochter is toen ze bijna 12 was alleen naar Curaçao geweest. 3 weken.. Ze logeerde bij een vriendinnetje. meegereisde met grote zus. We faxten veel. Het is goed gegaan maar ze was dolblij weer thuis te zijn.
Gelukkig konden we faxen.het was 1998. dezelfde 3 weken ging haar zus toen 15 alleen met de bus naar Polen. ook heel goed gegaan.
6 jaar is te jong. geen idee hoelang een maand duurt.
niet doen is mijn advies.
echt niet doen….veel te jong…. straks krijgt hij heimwee….. op die leeftijd totaal geen ervaring. zelf ben ik op 6 jarige leeftijd weggeweest op een kamp. ik wilde perse samen met een vriendinnetje. 2 weken niet geslapen, 2 weken lopen huilen. mijn ouders werden niet op de hoogte gebracht.
ik ben nu 66 en weet het mij nog als de dag van gisteren te herinneren.
Sinds groep 3 al onafscheidelijk, met 6 zit je in groep 3. Gezien de tekst en het taalgebruik -in het artikel – zijn de jongens inmiddels wel ouder dan 6.
Gelijk laten gaan , het gaat om je kind dat hier een fantastische kans krijgt.
Ik kan uit het verhaal niet ophalen of Gerben nog broerjes of zusjes heeft maar mijn gevoel zegt dat alleen is?!? Jouw zoon Jay is gewoon een goede oppas om Gerben bezig te houden. Dan hoeven zij niet telkens aandacht te geven en kunnen ze ook even een boek lezen bij het zwembad.
Mijn man heeft in zijn jeugd hetzelfde meegemaakt. Zijn vriendje was enige kind en hij is vier keer meegenomen naar Disneyland en een paar keer naar Center Parcs. Zo konden de ouders hun ding doen en hielden de jongens elkaar bezig.
Zelf heeft hij het natuurlijk niet gemerkt dat hij gebruikt werd als bezigheid voor zijn vriendje. Hij heeft er alleen maar leuke herinneringen aan.
En het was wel tussen zijn 11-13 jaar, dat dit speelde.
Maar als jou kind echt zo jong is, dan is een maand te lang en zeker te ver weg.
als ze echt zulke goed vriendjes zijn en ze zo vaak daarheen gaan, kan het ook wel als hij ouder is.
Wat een onzin. De enigste mensen dat een kind van 6 onafscheidelijk is, is van zijn eigen gezin. Ten tweede een kind van 6 is nog te afhankelijk van zijn ouders. Lichaamsverzorging: tanden poetsen, douchen , aan en uitkleden. En dat een maand lang allleen?! Hoe goed ken je die mensen?
3. Het feit dat ze die jongen gaan lekker maken achter je rug om, zou ik ze sws al niet vertrouwen. 4. Ik zelf zou na de eerste zin gelijk nee zeggen, zo’n belachelijke vraag. Maar dat je als ouder van een kind van 6 niet weet dat je ze doms in bescherming moet nemen is ook al een apart verhaal. Zit ze alleen aan haar eigen gevoelens te denken ipv dat kind. Hij heeft toch niet besef dat een maand lang is, dat Amerika echt ver is, dat hij een knuffel voor het slapengaan gast missen.
Nee zeggen hoort ook gewoon bij de opvoeding.
Ik zou gewoon lekker met mijn zoon op vakantie gaan binnen ons eigen budget.
Genoeg kansen voor hem op geschikte leeftijd.
Ik vind dit heel erg bijzonder, en niet in positieve zin. Heel bijzonder dat ze je kind al op de hoogte hebben gesteld terwijl jij nog geen antwoord hebt gegeven, en ook heel bijzonder dat jou als zijn moeder ( en vader als die in beeld is)niet meevragen. Ik vind het eigenlijk een ongepast aanbod voor een kind van 6. Dit geeft geen blijk van kennis van 6 jarigen en ook vind ik het respectloos richting jou als moeder.
Je hoeft je wat mij betreft niet schuldig te voelen. Zij hadden je kind niet al op de hoogte moeten stellen. Soms moet je als moeder de moeder zijn en niet de vriendin en je kind in bescherming nemen tegen dingen die hij niet kan overzien.
als hij 16 was, dan was het een ander verhaal..
toch? ik zou er zelfs nog niet aan denken om op die leeftijd er van uit te gaan dat je zomaar andermans kind even voor een maandje meeneemt… een weekendje of weekje, ça va nog ma een maand? en zoals je zegt als dat over een 16 jarige of oudere minderjarige ga is dat iets anders. wat als hij daar toch enorme last van heimwee krijgt? dan stap je niet zo maar even in je wagen om hem op te halen of brengen zij hem niet maar even ’tussendoor’ naar huis… 🤷🏼♀️ dat zou bij mij geen optie zijn. en dan zou ik ook al niet te spreken zijn dat ze hem dat al vragen/voorstellen voor ze het mij zouden gevraagd hebben
ik gok dat het kind ook 16 is en niet 6. er staat dat ze vanaf groep 3 onafscheidelijk zijn, met 6 jaar zit je in groep 3 dus dat is een beetje vreemd. en een kind van 6 ga je geen maand bij z’n moeder weg halen natuurlijk
Jenny je schrijft wat ik ook dacht.
ze word voor blok gezet.
denk zelf dat ik nee zou zeggen.
in Nederland is het goed. kan je altijd ophalen.
ze zouden ook kunnen zeggen. kom je ook paar weken.
Inderdaad; de ouders van Gerben hadden het eerst moeten bespreken met de moeder/ouders van Jay, voordat ze hem over hun reis naar Amerika, samen met hem, hadden verteld. Stel je voor dat de moeder/ouders niet akkoord gaan ? Wat een zeer grote telerurstelling voor Jay ! Hij zal het ook niet zo gauw vergeten. Ik hou er persoonlijk ook niet van om kinderen teleur te stellen. Laastaan om ze voor de gek te houden. Daarom beloof ik me kinderen nooit dingen of iets, waarvan ik op voorhand weet dat ik ze niet na kan komen of waar kan maken. Desnoods verras ik ze. Als ik me belofte niet kan nakomen, laat ik ze ook duidelijk merken dat ik niet zeker weet als dat gaat lukken. Als het toch lukt, dan zijn ze zo gelukkig en blij. Dat Jay al wist over de vakantie, voordat zijn moeder/ouders dat wisten, is wel een minpunt. Goed bedoeld natuurlijk. Maar lastig ! Want nu is mama van Jay verplicht om haar toestemmng voor de reis te geven. Alleen om haar zoon niet teleur te stellen.
ja dat vind ik ook. Dit zegt dan ook wel iets over deze mensen. Jij bent de moeder uiteindelijk, jij beslist. Dat kan een impopulaire beslissing zijn maar dat is dankzij hun. Masr ja, leg dat eens uit aan je kind. Ze hadden eerst met jou moeten overleggen zonder dat er maar 1 kind iets vanaf wist. Maar ja nu zit jij met de gebakken peren. Kun je geen tussenoplossing vinden? Niet een maand maar bijv. 2 weken en dan zelf meegaan? Weet niets van jouw financiële situatie natuurlijk, maar dat zou ik doen. Heb je je eigen stekkie, kun je samen ook nog iets ondernemen en hij kan regelmatig naar vriendlief. Ik wens je wijsheid, maar vooral luister naar je gevoel. 6 Jaar is echt jong en ze overzien dit avontuur nog niet. Daarbij als er iets is of gebeurt zit je er niet 1 2 3.
alles wat je hierover zegt is te veel.
beide ouders zijn niet volwassen!
kan eigenlijk niet geloven dat dit echt is?
Als dit verhaal echt waar is. vind ik het geen blijk van goede opvoeders dat ze niet eerst met jou overlegd hebben. Dus niet mee laten gaan met ouders die niet weten hoe een kind denkt.
Wel egoïstisch van jou dat je alleen denk hoeveel jij hem zou missen.
Mijn hemel, ik heb met steeds meer stijgende verbazing het verhaal gelezen. En ik zal nu wel de helft van de wereld over mij heen krijgen, maar dat is dan maar zo.
Maar wat een bizarre reactie van moeder, zeker als jouw kind er al zo enthousiast over is en je hem dat ook nog dagen laat zijn.
Dit draait niet om de zoon, dit draait om egoïsme van zijn moeder. Echt héél erg. Moeder denkt dat ze het lastig gaat vinden om hem een maand te missen, dat zal ook wel een beetje lastig kunnen zijn voor even, maat als hij iedere dag of om de dag even belt of face-timet dan is dat ook opgelost.
Voor haar zoon is het iets wat je hem ZEKER NIET mag ontzeggen, en al helemaal niet door egoïsme (want ik wil hem bij me hebben) gedreven. Ik kan erover neepratwn, want in mijn jeugd was ik ook zo een kind die nooit met dat soort dingen en buitenkansjes mee kon doen. Gelukkig niet door egoïsme, maar door extreme overbezorgdheid wat voor het kind net zo erg is. Iets wat ik pas tientallen jaren later begreep.
Moeder moet zich diep gaan schamen. Zij had gelijk, of uiterlijk een of twee dagen later moeten zeggen dat ze het een geweldig idee vond, en gaan MEEDENKEN.
tsja… Heel egoïstisch van die moeder hoor!
Maar nu een ander kind, mocht ook mee naar Amerika, samen met een vriendje en een heel betrouwbare begeleider, notabene met VOG. In die periode dus wel mooi misbruikt door die o zo betrouwbare volwassene. En dan hebben we het in dat verhaal over een tiener/puber… Kind kan op zo’n moment geen kant uit! Is overgeleverd aan de mensen met wie hij op pad is. Even ophalen is er niet bij en zo’n kind durft dat op dat moment ook aan niemand te vertellen want ja je moet de komende weken nog wel met deze mensen door brengen en weer terug thuis gebracht worden. Een maand naar Amerika zonder ouders op die leeftijd is ronduit absurd!
volgens mij gaat dit over ‘jouw situatie van wat je vroeger zelf hebt meegemaakt’ dus vanzelfsprekend ben jij het “eens” en vindt jij dat Ma Nie zo egoïstisch moet zijn??
Als ouder van een Kind van 6 jaar vind K het zelf onverantwoord om zomaar je kind vóór een maand mee te sturen naar Amerika.
De ouders hadden het ten eerste ‘eerst’ met de Moeder moeten overleggen en niet zomaar voorstel doen aan een kind van 6 jr. hij iS nl. nog niet meerderjarig en hééft een ouder(s) die dat vóór hem
beslissen en ten tweede, zou K nooit zomaar vóór een maand mijn kind met – ondanks dat ze beste vrienden zijn – zijn beste vriendje aan de andere kant vd. oceaan mee laten gaan op die Leeftijd, K zou nl.zelf Ok meegaan, 2 e/o 3 weken ivm om te kijken of alles wel goed loopt/gaat en hij zelfstandig genoeg vóór een kind van 6 jaar het red.
en daar bedoel K mee, dat heimwee e/o andere dingen géén rol spelen, en ziet dat het allemaal Goed verloopt, dan zou K rustig 1 a 2 weken blijven & de rest van de vakantie naar huis gaan.
Maar eerst alles in goede Overleg met je kind & de ouders van zijn vriendje.
Er staat 6, dus een kind van 6 hééft nog wel begeleiding en zorg van zijn Ma nodig.
Met 16 iS het een heel ander verhaal & iS het kind al hopelijk vóór een deel volwassen & zelfstandig!
volgens mij gaat dit over ‘jouw situatie van wat je vroeger zelf hebt meegemaakt’ dus vanzelfsprekend ben jij het “eens” en vindt jij dat Ma Nie zo egoïstisch moet zijn??
Als ouder van een Kind van 6 jaar vind K het zelf onverantwoord om zomaar je kind vóór een maand mee te sturen naar Amerika.
De ouders hadden het ten eerste ‘eerst’ met de Moeder moeten overleggen en niet zomaar voorstel doen aan een kind van 6 jr. hij iS nl. nog niet meerderjarig en hééft een ouder(s) die dat vóór hem
beslissen en ten tweede, zou K nooit zomaar vóór een maand mijn kind met – ondanks dat ze beste vrienden zijn – zijn beste vriendje aan de andere kant vd. oceaan mee laten gaan op die Leeftijd, K zou nl.zelf Ok meegaan, 2 e/o 3 weken ivm om te kijken of alles wel goed loopt/gaat en hij zelfstandig genoeg vóór een kind van 6 jaar het red.
en daar bedoel K mee, dat heimwee e/o andere dingen géén rol spelen, en ziet dat het allemaal Goed verloopt, dan zou K rustig 1 a 2 weken blijven & de rest van de vakantie naar huis gaan.
Maar eerst alles in goede Overleg met je kind & de ouders van zijn vriendje.
Er staat 6, dus een kind van 6 hééft nog wel begeleiding en zorg van zijn Ma nodig.
Met 16 iS het een heel ander verhaal & iS het kind al hopelijk vóór een deel volwassen & zelfstandig!
Beetje raar begin : al sinds groep 3 zijn ze onafscheidelijk mijn zoon van 6. Uuh, mijn kinderen werden 6 in groep 3.
Of bedoelt ze dat ze sedert ze 3jaar oud zijn beste maatjes van elkaar zijn. Want mijn jongste dochter is ook 6 jaar en zit ook in de 1ste klas. Ik woon in Suriname en hier noemen we dat zo. Bij jullie zeggen ze groep 3
Als ze sinds hun 3e bedoelt, is het handiger om dát te zeggen, dan ‘sinds groep 3’. Dat scheelt zeg maar 3 jaar.
Beste en lieve moeder,
Een kind van 6 jaar kan de gevolgen niet overzien u wel.
Nooit doen !!!
Of u gaat mee of hij blijft thuis. Deze mensen hebben niet veel empathisch vermogen. Ze denken. te zakelijk.
in mij komt ook als eerste op als het huis zo groot is en ja een maand is best lang. stel dan voor dat je het aanbod heel leuk vind maar dat je een maand zonder je kind erg lang vind en dat 6 nog heel jong is en dat je dan graag ook mee wilt.
Vraag of jezelf mee mag. Nee is een antwoord, ja zou leuk zijn.
Nou ik vind het een idioot voorstel. Toen mijn kinderen die leeftijd hadden toen had ik ze elke seconde in het oog op vakantie ivm gevaren (open water, de weg op rennen, enz). Varen? Ik krijg het Spaans benauwd bij het idee. Wie weet gaan die mensen lekker aan de wijn en is hun aandacht niet 100 procent bij de kinderen. Jouw kind is veel te jong voor dit plan, als hij 15 was zou ik het misschien overwegen.
sorry hoor maar 6 jaar vind ik toch wel jong om een maand met kennissen op vakantie te gaan en dat naar een land 10 uur vliegen van thuis,het ene kind is het andere niet maar weet wel dat mijn broertjes van 8 en 10 jaar heimwee hadden toen ze een weekje op voetbalkamp gingen,kon mijn vader ze in Zeist ophalen
Een kind van 6 jaar zonder ouders een maand naar Amerika?? Wauw, de wereld wordt steeds gekker. Of de fantasie van deze verhalenverteller slaat op hol.
Ik mag hopen dat geen enkele ouder dit serieus overweegt. Een kind van 6 vindt een dagje met een vriendje mee naar de dierentuin ook heel geweldig en een dagje zonder papa en mama is lang zat voor een kindje van die leeftijd.
Mocht dit onverhoopt serieus zijn, zorg dan dat je alvast geld opzij zet om na 2 dagen je kind uit Amerika op te halen.
Elk veilig gehecht kind gaat namelijk zijn ouders missen en naar huis willen. Helemaal als het weet nog 28 nachten zonder hen te zijn, in een compleet andere omgeving en 10u vliegen van hen verwijderd is. Fijne vlucht alvast gewenst!
Ik zou daarna de leeftijd van een jaar of 16 eens overwegen voor dit verzoek.
In dit geval had zowel moeder en kind moeten worden uitgenodigd. Alleen het kind vragen is in mijn ogen een nogal botte manier van iemand volledig buitensluiten. Hier iemand emotioneel mee onder druk zetten is heel egoïstisch. Dus of moeder ook mee of het feestje gaat niet door. Een maand een kind ontvoeren (want daar lijkt het op) is belachelijk.
Dat je daar over na wilt denken klapperen mijn oren echt van. Een maand zonder moeder is voor een 6-jarige een enorme periode, en kinderen op die leeftijd kunnen de gevolgen nog niet overzien. Het is zorgelijk dat dit eerst met de kinderen besproken is in plaats van met jou. Zo’n beslissing moet in de eerste plaats tussen volwassenen worden besproken, waarbij rekening wordt gehouden met het welzijn en de emotionele behoeften van het kind. Kinderen een beetje lekker maken zodat hun zoontje vermaak heeft en dan jou voor het blok zetten en überhaupt zo’n voorstel doen vind ik echt niet kunnen. Geef maar snel aan dat er teveel bezwaren zijn zo ver weg van moeder. Dat het voor een 6 jarige nog te emotioneel belastend is en dat het lastig is om een jong kind zonder ouders mee te laten reizen, en ook als hij daar bijvoorbeeld in een ziekenhuis beland. Dat je er geen goed gevoel bij hebt en op je gevoel af gaat.
Ik snap je commentaar maar tegelijk overdrijf je ook. Zeker hadden de ouders het eerst onderling moeten bespreken. Absoluut. Maar een kind van 6 kan best een maand zonder ouder ( afhankelijk van het kind). Of je dat zelf als ouder wil is persoonlijk. Maar goed afspreken wat gebeurt er met bv heimwee. Ziekenhuis kan overal gebeuren maar dan moet je nog. Die kans ik klein.
iets kliot er niet in het verhaal. 6 jaar oud kun je echt niet overzien hoe ver en hoe lang het is. en hoe je er op gaat reageren. tis toch iets anders dan een speek afspraakje. lijkt me ook heel sterk dat je als ouder iemand zo lang meeneemt of meegeeft. maar ja wie ben ik.
Ik geloof hier niets van! Hoe kan een kind van 6 dit willen? Maand zonder mama! Laat staan dat een moeder dot zou overwegen.. Hilarisch
Waarom vraag je niet of je in ieder geval voor de eerste week mee mag? Dan kun je zelf zien waar je kind zal verblijven en hoe het eraan toegaat daar. Bied bij voorkeur aan om zelf je vliegticket te betalen, en leg uit waarom je dit graag wil. Als je je dan goed voelt bij de situatie kun je Jay er de rest van zijn vakantie laten spenderen.
moeilijk ik ben ook alleenstaande als mijn kids gaan logeren vind ik t ook moeilijk maar als ze thuiskomen die blijdschap en verhalen ja daar doen we het toch voor?
vertrouw je ze? gewoon doen joh. geniet een maand van je rust en ja is ver maar je kunt er zelf ook altijd heen.
Sorry hoor, maar dit is gestoord. Je laat niet je kind zover weggaan zonder dat je er zelf bij bent. Jij bent verantwoordelijk. 6 jaar is nog niks, hij kan dit helemaal niet overzien. Ik vind het ook heel raar dat ze jouw kind er al over hebben gesproken en enthousiast hebben gemaakt en daarna pas jou hebben ingelicht.
Ik zou hem helemaal niet laten meegaan, alleen misschien als je zelf de volle maand mee kunt. Wat je nu voelt, die knoop in je maag, dat komt omdat gewoon niet in orde is. Je bent een prima moeder. Laat je niet onder druk zetten.
Ik had eerder hier gezegd dat ik het wel zou doen, maar toen stond er nog geen leeftijd bij. 6 jaar, dat verandert de zaak toch een beetje…
waarom vraag je niet of je mee mag. Als het toch zo groot is.
Ik snap je verwarring! En vind het goed dat je het niet gelijk afzegt!
Ik vind 6 jr te jong!!!En anders mag ze ook een ticket voor jouw erbij betalen..Maar anders niet hoor.Kom op dat je daar over wilt nadenken..
pff had het zeker NIET gedaan veeel te jong en er zou maar wat zijn/gebeuren en je kan niks. En een maand zonder je kind als moeder kan ook zeker niet moeders die dat zouden kunnen is dan echt iets goed mis mee in mij ogen.
Maak je zorgen bekend bij de ouders Denk in oplossing zoals een open ticket voor je zoon dan kan hij op elk moment terugkeren als hij bijv heimwee krijgt, dat wals een UM (unaccompanied minor) dan vliegt hij terug onder toezicht van stewardessen. Of vraag of je mee kan en zet genoeg geld aan de kant om voor jezelf te betalen.
Bij een UM gaat een volwassen begeleider van de vliegmaatschappij mee met het kind. De ouders van het kind betalen dan ook het ticket van de begeleider.
6 Jaar is hij en Amerika is echt heel ver weg en dan ook nog een maand pff vind het heel moeilijk. Maar als hij heel graag mee wil zou je misschien idd kunnen vragen laat hem eerst eens een paar dagen logeren bij zijn vriendje zonder dat hij zijn moeder kan bellen kijken hoe hij dat vind….En leg hem nog een keer uit dat een maand echt heellang is .Vind het heel moeilijk om je raad tegeven wel wens ik je heelveel sterkte met je beslissing
Ik zou geen. moment twijfelen en direct aangeven dat ik mijn kind te jong vind voor zo’n lange tijd weg van huis. Dat het een heel mooi aanbod is maar misschien over enkele jaren als de vriendschap nog steeds hecht is . Want wees nu eerlijk elkaar gevonden in groep 3 en 6 jaar oud zijn. Dat is nog niet eens een jaar. En hoe goed ken jij die ouders dan in die paar maanden dat ze bij elkaar in groep 3 zitten? mijn dochtertje word binnenkort 6 jaar en geen haar op mijn hoofd dat ik haar mee zou laten gaan. Veel te jong. Eerst zorgen is er een zwemdiploma , ga maar eens een week logeren , dan 2 weken enz. En ga maar eens eerst die ouders beter leren kennen. Ik denk zelf dat het jongetje mee is gevraagd omdat ze dan zelf minder te doen hebben met hun eigen kind. Lekker makkelijk want dan hoeven ze daar minder mee bezig te zijn. Ik zou mijn dochtertje teleur moeten stellen, maar dat is ook iets dat bij het leven hoort.
Mijn antwoord zou gelijk nee zijn,
Jij bent zn moeder en tis jouw keus.
als ze echt zulke goeie vriendjes zijn. krijgt hij die kans ook nog wel als ze ouder zijn..dat huis loopt nie weg.
En met alles wat er gaande is in de wereld zou ik dat nie doen. Amerika is ver weg. als hem wat gebeurt ben je daar niet zo 123.
ik heb 4 kids. en ook. al is het hier altijd druk in huis. ik zou geen van alle een maand willen missen.
het feit dat Gerben. dat voorwaarden stelt om met zijn ouders te gaan en dat ouders er mee ingang zegt mij al genoeg! kunnen de ouders van Gerben grenzen stellen? is je kind dan echt veilig daar?
Geef aan dat je de periode te lang vindt en te ver weg Misschien komen ze met een ander aanbod. Misschien kun je er dan twee weken van maken en zelf ook meegaan en bij hen logeren; maar wel je eigen dingen gaan ondernemen. Ik kan uiteraard niet in je planning en portemonnee kijken. Als het niet lukt en het voelt niet goed, dan doe je het niet
Is dit serieus? Natuurlijk gaat je kind van 6 niet een maand op vakantie zonder jou. Ik zou het niet eens overwegen. Laat ze gewoon thuis een nachtje logeren bij elkaar. dat is spannend zat op deze leeftijd. Misschien is het te regelen dat je samen gaat? en anders gewoon niet
Hij is nog maar 6. het kan dus nooit een lange vriendschap zijn. want je schrijft dat ze elkaar in groep 3 helemaal hebben gevonden. dus de vriendschap is er nog maar een half jaar ofzo?
Maar goed, ze zijn dus goede vrienden. ik vind zo’n verre reis zonder ouders wel heel wat voor een kind van die leeftijd. Ik zou mijn kind niet laten gaan. Te ver, te jong, te lang.
als hij nu 16 was geweest had dat heel wat anders geweest.
Wat ik overigens het ergst in het hele verhaal vind is dat de ouders van het vriendje jou gewoon voor het blok zetten. Eerst het al bespreken met je kind, hem lekker maken met alle verhalen en dan komen ze nog eens bij jou met de vraag “mag het?” Tja zeg dan nog maar eens nee…..
Dat vind ik echt heel gemeen, want nu durf je geen nee meer te zeggen, want dan stel je je kind diep teleur.
Wat een bizar aanbod voor een kind van zes. Zes, nog maar net geen kleuter meer. Wat als hij daar ziek wordt (wat heel goed kan in een maand). Nog los van de onbetaalbare medische kosten in de VS, dan wil die zn mama. Wat als ie heimwee krijgt? En überhaupt, zo’n klein frummeltje een maand weg van zn ouders. Ik vind het meer iets voor als ie twaalf is. Het is weliswaar een unieke kans, maar een kind van zes heeft de helft toch niet door. Zwembaden en bootjes hebben we ook in Nederland.
waar is de vader in dit verhaal? kind kan toch niet naar Florida zonder zijn toestemming?
Wel als moeder als enige gezag heeft.
Zes jaar is wel heel jong voor deze situatie, vind ik. ik zou hem ook niet alleen willen laten gaan. zelfs niet met zijn beste vriend en betrouwbare ouders. dus what about jij ook mee voor 2 weken en daarna nog lekker zelf even alleen met hem op vakantie? voor je kind het signaal dat je hem alles gunt, maar er ook voor hem bent? Je mag best een beetje egoïstisch zijn en een oplossing vinden die voor jullie allebei werkt.
ik lees vanalles maar geef toch maar mijn eigen mening:
hij is 6 jaar oud. we worden geacht een kind van 6 nog niet alleen thuis te laten, dat wordt vanaf 12 jaar acceptabel geacht en zelfs dan nog niet s nachts. en dan zou u hem wel met die andere ouders en zijn beste vriend een oceaan over laten vliegen?
– geen mensen die u al tientallen jaren kent, hoe aardig ze ook zijn en hoe goed ze ook lijken te zijn, dit gaat niet alleen over hem iets gunnen maar ook over de vraag ‘wiens verantwoordelijkheid is uw zoon, van die andere ouders of van u?
– heeft vader hier ook nog iets in te vinden?
– mijn visie zou anders zijn als hij 16 was ipv 6, ook dan kan het voor u moeilijk zijn maar ligt het qua zelfstandigheid en zelfredzaamheid heel anders dan bij een 6 jarige.
ik zou dus naar een oplossing zoeken – mits financieel haalbaar – dat u ook daarheen gaat en als wettelijk vertegenwoordiger in de buurt bent.
Nee hoor, niks ervan. Te jong , te ver, te lang, te eenzaam. Genoeg reden om je zoon uit te leggen dat dit later nog wel eens kan, als hij 18 is ofzo.
Een kind van 6 beseft echt niet wat een maand bij vreemden inhoudt. En Amerika is wél ver weg.
Lekker niet doen.
Ten eerste hadden ze het eerst met jou moeten overleggen.
Ten tweede is dat een belachelijke aanbod.
Waarom doe je het een moeder aan om haar kind van zes mee te vragen naar Amerika.
Ze zetten je nu voor een keuze je waar je eigenlijk niet meer omheen kan.
Dat is helemaal geen aardige geste, dat is iemand voor het blok zetten en jou een schuldgevoel bezorgen
dit is wel heel moeilijk ..persoomlijk vind ik hem nog te jong..een maand?? stel dat hij heimwee
krijgt. ik zou niet zolang buiten mijn kinderen kunnen ..wel heel nobel van die mensen..maarver zalvtoch ook vast wel een kamer over zijn voor jou zodst je mee kan ..succes!
Beste Elle,
Amerika is niet ver, wat is wel ver ( de maan) ?
Dit is geen ikke , ikke maar een alleenstaande moeder die zielsveel van haar kind houdt.
En mocht het mis gaan, gewoon op het vliegtuig zetten, dat is ikke ikke.
Ach, het is zo’n 13 uur vliegen? Het is allemaal relatief. Nieuw Zeeland is verder.
Je hebt het over een kind van nog maar 6 jaar
Het kind is 6 en “al sinds groep 3 hebben ze elkaar gevonden”. Dat is dus al plusminus al een paar maanden?
ha dat dacht ik ook!
Waarom kun jij niet ook meegaan ? Als ze zoveel geld hebben kan er toch nog een vliegticket van af ( of voor een gedeelte misschien ) ? Dan ben je in elk geval in de buurt als er iets gebeurt of als hij heimwee krijgt. Ik vind 6 jaar ook wel erg jong om mee te gaan op zo’n verre bestemming, maar dat is heel persoonlijk.
Ik vind het wel een heel warm aanbod van die mensen, wauw.. Doe mij zo’n vriendschap voor mijn kinderen! Maar tegelijkertijd snap ik dat het voor u iets behoorlijks is. Het is geen weekje op een camping in Brabant. Ik zou hem denk ik wel laten gaan, want dat ik het er moeilijk mee heb, dat is mijn probleem, niet dat van hem. En anders in kleine stapjes: eerst laten logeren, serieuze gesprekken voeren met de ouders, scenario’s doornemen, eventueel ook met de ouders?
Ik weet niet hoe oud hij is, maar ik zou hem laten gaan. Misschien kun je er zelf ook een tijdje heen? De tip om hem alvast een week te laten logeren kun je ook opvolgen. Maar mijn ervaring is dat ouders het lastiger vinden hun kind te missen dan het kind zelf, ze leven meer in het hier en nu.
Het kind is 6. Staat in de kop…
Dat is toch prachtig voor een kind..Hij zal je dankbaar zijn. En zo te horen zijn het goede mensen, die op hem passen.
Ik heb een dochter van 22 die nog thuis woont en een zoon van 18.Mijn advies,hij is nog maar 6 jaar.En….de afstand is heel lang,tenzij hij jou nodig zou hebben.Ik heb respect voor iedereen zijn reactie,maar zelf zou het nooit toelaten.Weet nog dat mijn zoon 5 nachten op zeeklasse was meegegaan,het was een hel voor mij.En nog altijd als ze logeren of uit huis zijn voor een dag,ik kan niet slapen.Raar voor sommige,weet ik.Misschien heeft het te maken met mijn kindertijd,zonder Vader,armoede….enz.
Ik zou hem eerst een week laten logeren bij zijn vriend zonder dat hij naar zijn moeder toe kan. Kijken hoe hij dat vind en of hij geen heimwee krijgt. Amerika is toch wel een eind en een maand is lang, als het toch tegenvalt ook al doen ze nog zoveel leuke dingen als hij heimwee krijgt is er maar 1 remedie naar huis en dan kan de vriendschap een flinke deuk oplopen.
Waarom zou de vriendschap een deuk oplopen als het jong eerder naar huis zou willen wegens heimwee?
Ouders van vriendjes die het vriendje van hun kind meevragen op vakantie, is toch niet zó ongewoon? Natuurlijk, de afstand is misschien wat groter dan gebruikelijk, en de duur evident wat langer, maar goed… Unieke kans voor je zoon en een kans voor jou om zelf wat minder aan je zoon te plakken. Die hechte band is er na die 4 weekjes vast ook nog wel. Je kunt hem vast af en toe bellen, beeldbellen of ga zelf halverwege ook een weekje die kant op?
Amerika is niet ver. Als hij vreselijke heimwee heeft, kunnen ze hem op het vliegtuig terug zetten. Of je gaat er zelf een paar dagen ernaartoe. Ik hoor hier eigenlijk alleen maar ik, ik, ik. Jouw gevoelens voor eenzaamheid moeten niet in de weg staan voor een fantastische tijd voor je zoon. Hij gaat dit altijd als een gemis ervaren als hij niet mee mag.
Is het misschien een idee (als het financieel haalbaar is natuurlijk) dat je ook mee gaat maar dan bijv in een b&b of hotel slaapt.
Ben je toch in de buurt als er iets misgaat maar kan hij wel mee.
Je zou ook kunnen zeggen ik kijk het 2 weken aan en als alles goed gaat kun je na 2 weken terug naar nl en je zoon daar met hun, voelt het niet goed dan blijft je die laatste 2 weken ook in de buurt.
Hem alleen laten gaan zou ik zelf niet doen.
ik weet niet of hij al een keer eerder met hun op vakantie is geweest of een weekendje weg maar als dit de eerste keer is en ze vinden het niet goed of fijn dat jij ook die kant opgaat zou ik zeker weten zonder twijfel nee zeggen.
naar me kind toe zou ik eerlijk zijn waarom hij (eventueel) niet mee mag.
Heel veel succes met een keuze maken en mocht alles doorgaan op welke manier dan ook heel veel plezier.
Mochten het niet doorgaan wens ik jullie ook een fijne vakantie toe