Olivia: “Mijn omgeving vindt het erg absurd dat we dit cadeau geven aan onze dochter”

| ,

Ik strik de roze strik nog eens extra stevig om het cadeaupapier en glimlach. Hannah is bijna jarig. Vijf jaar alweer. Ik hoor haar in de woonkamer tegen haar knuffels vertellen wat ze hoopt te krijgen: een roze step, een Barbie met glitters in haar haar en een heleboel knutselspullen.

Ze heeft geen idee dat er een cadeau op haar wacht dat haar leven kan veranderen

“Liefje, kom je even helpen met de ballonnen?” roept Samuel vanuit de keuken. Hannah trippelt enthousiast naar hem toe en laat haar knuffels achter op de bank. Ik kijk haar na en voel een warme golf van trots. Ze heeft geen idee dat er een cadeau op haar wacht dat haar leven op de lange termijn kan veranderen.

“Ze is een kind! Ze wil spelen, niet beleggen”

Iedereen vindt het vreemd. Dat weten we. Elk jaar horen we de opmerkingen van familie en vrienden. “Goud? Serieus?” De eerste keer dat we Hannah een goudstaaf gaven, keken mijn ouders ons aan alsof we gek waren geworden. “Waarom koop je niet gewoon een mooi speelgoedkeukentje?” vroeg mijn moeder. “Ze is een kind! Ze wil spelen, niet beleggen.”

We willen Hannah iets geven waar ze later écht iets aan heeft

Natuurlijk kreeg ze ook speelgoed. Maar een speelgoedkeukentje verliest zijn waarde. Een goudstaaf niet. Samuel en ik hebben hier goed over nagedacht. We willen Hannah iets geven waar ze later écht iets aan heeft. Iets dat groeit in waarde. Terwijl andere kinderen een poppenhuis krijgen dat over vijf jaar in een doos op zolder verdwijnt, bouwt Hannah ongemerkt een klein vermogen op.

“Dus je dochter is vijf en heeft meer vermogen dan ik?”

Toch begrijpt niet iedereen dat. “Dat kind kan toch niks met goud?” zegt mijn schoonzus ieder jaar weer. “Waar legt ze dat dan? Onder haar kussen?” En mijn broer lachte een keer hardop: “Dus je dochter is vijf en heeft meer vermogen dan ik?” Tja. Dat is misschien waar. Maar dat is precies het punt.

“En ondertussen krijgt ze dus géén echte cadeautjes?”

Vorig jaar gaven we haar een kleine baar van tien gram. Dit jaar wordt het twintig gram. “Moet je dat nou echt blijven doen?” zuchtte mijn beste vriendin Iris laatst. “Waarom niet gewoon een spaarrekening?” Ik haalde mijn schouders op. “Omdat geld minder waard wordt en goud niet.” Ze rolde met haar ogen. “En ondertussen krijgt ze dus géén echte cadeautjes?”

Iets dat niet in de prullenbak belandt als ze tien is

Jawel, natuurlijk wel. Hannah krijgt haar Barbie. Ze krijgt knutselspullen en misschien zelfs die roze step. Maar wij geven haar óók iets voor later. Iets dat niet in de prullenbak belandt als ze tien is.

“Wat is dit, mama?” zal ze vragen

Dit jaar pakken we het extra mooi in. De goudstaaf zit verstopt in een doos met een eenhoorn erop. Hannah zal gillen van blijdschap als ze het roze cadeaupapier openscheurt. En daarna… daarna zal ze er niets meer van begrijpen als ze het doosje openmaakt. “Wat is dit, mama?” zal ze vragen. En ik zal haar uitleggen dat dit een speciaal cadeau is. “Dit is goud, schatje. Dit is voor later.”

Ik weet dat ze ons later zal bedanken

Op de verjaardag zelf lopen de reacties weer uiteen. Mijn moeder schudt haar hoofd terwijl ze Hannah helpt met het uitpakken van een enorm knutselpakket. “Zie je,” fluistert ze later tegen me, “dit vindt ze pas écht leuk.” Ik glimlach alleen maar. Want ik weet dat Hannah nu dolblij is met haar glitters en lijmstiften, maar dat ze ons later zal bedanken.

“Heeft ze al een kluis?”

Mijn schoonzus kan het niet laten om weer te grappen: “Heeft ze al een kluis?” Mijn vader bromt: “Straks verkopen jullie haar goud en kopen jullie daar gewoon een vakantie van.” “O ja,” zeg ik lachend, “want ik ben echt het type dat geld van mijn kind jat.”

Hannah krijgt dit jaar weer een stukje van haar toekomst in handen

Het is altijd hetzelfde. Iedereen vindt er wat van. Maar weet je wat? Dat kan me niet schelen. Hannah krijgt dit jaar weer een stukje van haar toekomst in handen. En ja, die Barbie ook. Maar over twintig jaar is die Barbie verdwenen. Dat goud? Dat is er nog steeds.

OLIVIA

25 gedachten over “Olivia: “Mijn omgeving vindt het erg absurd dat we dit cadeau geven aan onze dochter””

  1. hele verstandige ouders. sapho! Het meishe krijgt cadeautjes die ze graag wil, dusdik tevreden. had het misschien niet gedaan met anderen erbij, maar alleen met het gezin.
    Het is jullie beslissing, wie zijn die anderen om daar over te oordelen. Jaloers soms??

    Beantwoorden
  2. Had ik het maar gedaan! Destijds nooit bij stilgestaan, maar maandelijks een bedragje op een spaarrekening gezet.
    Goud kostte 1 jaar geleden € 60000 per kg. (Ruim 60 per gram), nu €90000! Dat is 50% rente!!
    Koop het, maar vertel het niet aan anderen.

    Beantwoorden
  3. Wij geven geen goud op onze zoon zijn verjaardag, maar wanneer de tandenfee komt, liggen er niet 1 maar 3 muntjes.
    Een euro, een cent van chocola en een van goud.

    Beantwoorden
  4. ik zou er niet zo mee te koop lopen, straks staan overvallers op je stoep en dan heb je kind een trauma voor het leven.
    en ik vind het nog al opschepperig tegen over de familie en vrienden.

    Beantwoorden
    • ik vind het een heel goed plan en de waarde van goud is wel erg gestegen, echter zou ik ook wel cadeau’s erbij doen om het kind die beleggen nog niet begrijpt toch n jarig gevoel te geven. Het is n kind en de hoop dat er een cadeau is zal er altijd zijn. Maar wel n prima plan om nu in haar toekomst te investeren.

      Beantwoorden
  5. Waarom als verjaardagscadeau? Wij sparen ook een aanzienlijk bedrag voor onze kinderen maar dit betalen wij toch ook niet contant aan ze uit op hun verjaardag? Heel raar.
    Je kunt gewoon blijven sparen en wél een cadeau geven op de verjaardag. En nee, niet met de prijs van 20 gram goud (grofweg 1700 euro) want dat is ook helemaal nergens voor nodig. Geef het kind lekker haar Barbiestep van een paar tientjes.

    Beantwoorden
  6. Of je nu goud aan je kind geeft of je legt elke maand een bedrag apart. Altijd goed om voor de toekomst van je kind te sparen. Alhoewel goud een beetje absurd op me overkomt. Maar waarom moet iedereen (en ook je kind) dat weten. Je kunt ook op haar 18e een mooi bedrag overhandigen voor studie oid.

    Beantwoorden
  7. Tja, maar waarom zoiets inpakken en dan weer laten uitpakken? Ze snapt het toch niet, dus kun je het net zo goed meteen in de kluis stoppen.
    Zoiets zou ik niet aan de grote klok hangen, en al helemaal niet op een feestje met anderen erbij

    Beantwoorden
    • Leuk juist dat jullie het tastbaar maken voor jullie dochter. Geld op de rekening is een vaag begrip voor zo’n kleintje maar met zo’n goudstaafje zal ze het misschien zelf ook al heel vroeg snappen dat er iets heel bijzonders en waardevols opzij wordt gelegd. Haar onderdeel maken van het hele proces door het mooi in te pakken en het zelf uit te laten pakken vind ik persoonlijk een prachtig gebaar.

      Beantwoorden
    • Die ouders bergen dat vast prima op. Niet voor anderen denken. Als je de brains hebt zo’n cadeau te geven (superslim nl), dan heb je ook de brains het op de juiste manier op te bergen. Pfff, waar denkt men aan…. ik vind het geweldig. En dé manier om belastingvrij te schenken. Waarom zou je dat niet op de verjaardagen doen. het is een mooi duurzaam, inventief, slim, rijk, inflatie-loos, out of the box cadeau.!!

      Beantwoorden
  8. je kan dat goud toch voor haar apart leggen zoals een spaarrekening en haar nu een leuk cadeau geven dar bij haar leeftijd past? en waarom wil je dat iedereen ziet dat je goud geeft?

    Beantwoorden
  9. Ik wou dat mij. ouders zoiets hadden gedaan. Er was een studieverzekering maar die hebben ze ergens halverwege uit laten betalen. Ik kwam hopeloos geld tekort tijdens mij.studie dus dat werd een bijbaantje.

    Beantwoorden

Plaats een reactie