Soraya: “Mensen vragen zich af waarom, ik geef mijn kinderen zo’n 300 euro zakgeld”

Ik sta overhemden te strijken, terwijl mijn man Leo in de woonkamer een voetbalwedstrijd kijkt

Vanessa (16) ligt op haar bed met haar telefoon, Mallory (14) Facetimet met een vriendin en Lewis (13) is vast weer aan het gamen. Dit is mijn moment van rust, even nadenken over alles wat er vandaag is gebeurd. Of eigenlijk over iets wat al een tijd speelt.

We denken vaak dat financiële educatie iets is voor later

Maar later begint vandaag. Ik wil niet dat mijn kinderen pas op hun achttiende leren dat je beter niet je hele loonstrook op de eerste dag van de maand moet verbrassen. Wat ik ze nu geef, is meer dan geld. Het is inzicht, het is zelfstandigheid, het is vrijheid. Ze leren fouten maken en de gevolgen dragen. Ze leren plannen. Ze leren sparen. En ja, soms leren ze op de harde manier dat geld op kan raken. Maar beter nu, als wij er nog zijn om ze op te vangen, dan later, als de rekeningen écht betaald moeten worden en de huurbaas geen ‘oh sorry’ accepteert.

Dus nee, geen spijt

Geen excuses. Geen uitleg meer aan anderen die het niet begrijpen. Wij doen wat wij denken dat goed is. En als ik zie hoe mijn kinderen nu al bewuster met hun geld omgaan dan menig volwassene? Dan weet ik: we doen het goed.

Ik weet nog hoe ik vroeger vijf gulden per week kreeg en dacht dat ik rijk was

Maar tijden zijn veranderd. Vijf euro per week? Daar kopen ze misschien een halve zak chips en een blikje cola van. En dan? Zijn ze dan financieel verantwoord bezig? Leren ze dan hoe je omgaat met geld?

Ik zie het anders

Door onze kinderen een serieus bedrag te geven, leren ze er echt mee omgaan. Ze leren dat geld geen bodemloze put is. Vanessa spaart bijvoorbeeld al maanden voor een nieuwe telefoon. Ze wil de nieuwste iPhone, en dat betekent dat ze keuzes moet maken. Geen impulsieve H&M-bestellingen. Geen extra Starbucks-lattes. Mallory daarentegen geeft haar geld sneller uit, maar dat is óók een les. Als haar saldo halverwege de maand al op is, dan is het op. Dan leent mama geen geld bij. Dan betekent het dat ze de rest van de maand creatief moet zijn. En geloof me, dat heeft haar al heel wat tranen én waardevolle lessen opgeleverd.

Sommige mensen denken dat we de kinderen gewoon verwennen

Dat we ze een ‘luxeprobleem’ geven. Maar 100 euro is niet veel als je bedenkt wat tieners allemaal moeten bekostigen. Vanessa koopt haar eigen make-up, cadeautjes voor vriendinnen en abonnementen zoals Spotify en Netflix. Lewis is een sneakerfanaat en moet zelf bepalen of hij zijn geld aan één paar Nikes spendeert of liever meerdere goedkopere schoenen koopt. En Mallory? Die is een fashionista en tikt elke maand wel een nieuwe broek of trui op de kop.

We hebben duidelijke afspraken

Zakgeld is geen extraatje, het is hun eigen geld. We betalen in principe hun kleding volledig, maar als ze iets specifieks willen – een merkbroek, een dure mascara of een fancy etentje met vriendinnen – dan is dat hun eigen verantwoordelijkheid. Zo leren ze niet alleen omgaan met geld, maar ook met keuzes maken, sparen en verantwoordelijkheid nemen.

Tuurlijk, ze maken fouten

Mallory heeft een keer in een opwelling een veel te dure parfum gekocht en kwam daar twee dagen later huilend mee bij me. “Mama, ik had dit echt niet moeten kopen, het was een stomme beslissing.” Maar weet je? Die pijnlijke momenten zijn de beste lessen. Dat gebeurt haar geen tweede keer.

Lewis dacht een keer dat hij een slimme deal had gesloten op Marktplaats voor een tweedehands gameconsole

Bleek nep. Weg geld. Leo en ik zaten erbij en keken ernaar. Pijnlijk? Zeker. Maar zulke lessen blijven hangen. Had ik hem kunnen redden door in te grijpen? Natuurlijk. Maar dan had hij nooit geleerd dat hij beter op moet letten bij online aankopen.

Het meest irritante vind ik dat mensen ervan uitgaan dat we onze kinderen ‘verwend’ maken

Alsof 100 euro per maand ze direct verandert in arrogante, materialistische diva’s die denken dat geld uit de lucht komt vallen. Maar dat is niet hoe het werkt. Onze kinderen werken juist keihard voor hun eigen wensen.

Vanessa past op bij buren en doet kleine klusjes om extra geld te verdienen

Mallory verkoopt haar oude kleding op Vinted. Lewis heeft laatst een paar limited edition sneakers geruild en met winst doorverkocht. Ze zijn ondernemend. Waarom? Omdat ze beseffen wat dingen waard zijn. Omdat ze begrijpen dat geld niet vanzelf komt.

We hadden ze minder kunnen geven

We hadden alles voor ze kunnen betalen, ze hun handje kunnen laten ophouden bij ons voor elke bioscoopkaart of broodje Subway. Maar dan hadden we ze niks geleerd.

Het gaat niet om het bedrag, het gaat om de mindset

Wij kiezen ervoor om onze kinderen financiële zelfstandigheid te geven, binnen een veilige omgeving. Liever dat ze nu leren wat het is om zonder geld te zitten, dan dat ze straks, op hun achttiende, hun hele studiefinanciering verbrassen aan fastfood en impulsaankopen.

Dus nee, ik voel me niet schuldig

En nee, ik ga hun zakgeld niet verlagen omdat andere ouders denken dat het ‘teveel’ is. Want als ik zie hoe bewust en slim mijn kinderen met hun geld omgaan, weet ik: dit is een van de beste opvoedbeslissingen die we ooit hebben genomen.

En misschien, heel misscihen, gun ik ze stiekem ook een beetje die Starbucks-latte. Maar dat is ons geheimpje.

SORAYA