Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We hebben een groot leeftijdsverschil
Toen ik Michiel leerde kennen, was ik 32. Hij was toen 47 en had zich er eigenlijk al bij neergelegd dat hij nooit vader zou worden. “Die tijd is geweest,” zei hij direct, toen ik voorzichtig polste hoe hij over kinderen dacht. We waren pas een paar maanden samen, maar ik wist al dat ik met hem een toekomst wilde opbouwen. Een toekomst mét kinderen.
Michiel zag belemmeringen om op zijn leeftijd nog vader te worden
Het duurde even voordat hij die gedachte kon omarmen. Niet omdat hij geen kinderen wilde, maar omdat hij toch wel wat bang was. Bang dat hij een ‘oude’ vader zou zijn, dat hij niet fit genoeg zou blijven, dat hij zijn kinderen niet zou kunnen bijhouden. “Straks ben ik zestig en ren ik achter een peuter aan,” grapte hij weleens.
Hij is de beste vader voor onze kinderen die ik maar kan wensen
Ik heb hem niet gepusht, maar ik heb hem ook niet laten ontsnappen. We praatten, we droomden, en langzaam begon hij het te zien: ons leven met een kleintje. En toen onze oudste dochter zich aankondigde, was er geen weg meer terug. Michiel, de man die dacht dat hij nooit vader zou worden, bleek de meest toegewijde, liefdevolle en geduldige papa die ik me kon wensen.
Onze omgeving accepteerde het leeftijdsverschil direct
In onze omgeving heeft niemand ooit moeilijk gedaan over ons leeftijdsverschil. Vrienden en familie waren al snel gewend aan ons als stel. Maar nu de kinderen naar de basisschool gaan, lopen we steeds vaker tegen iets aan waar we nooit echt bij stil hebben gestaan: voor de buitenwereld lijkt Michiel niet hun vader, maar hun opa.
Op het schoolplein ontstonden de eerste opmerkingen
Het begon met losse opmerkingen van andere ouders op het schoolplein. “Wat fijn dat opa er ook is,” zei een moeder tegen mij, terwijl Michiel naast me stond met onze zoon aan de hand. Ik voelde hem verstijven. “Dit is Michiel, mijn man,” zei ik glimlachend, maar ik zag de blik van schaamte in Michiel zijn ogen.
Het knaagt aan mij…
Laatst kwam onze dochter verdrietig thuis. “Mama, waarom zeggen mijn vriendjes dat papa mijn opa is?” vroeg ze. Ik wist even niet wat ik moest antwoorden. Ik zei dat mensen soms dingen aannemen zonder na te denken en dat papa nou eenmaal wat ouder is dan veel andere papa’s, maar dat dat niets uitmaakt. Maar ergens knaagde het.
De laatste jaren zijn zwaar geweest
Michiel heeft gezondheidsproblemen gehad en een burnout maakte het er niet beter op. Hij is vaak moe, vaker dan hij zou willen, en dat is te zien. De energie die hij vroeger had, is minder geworden. Dat helpt vast niet mee in hoe mensen hem waarnemen.
Het geeft ongemakkelijke situaties
Tijdens een ouderavond vroeg een andere vader aan mij: “Is dat jouw vader die daar zit?” Ik moest mijn best doen om niet met mijn ogen te rollen. “Nee, dat is mijn man.” De man lachte ongemakkelijk. “Oh, sorry, dat had ik niet door.” En toch, de manier waarop hij keek, de aarzeling in zijn stem. Alsof hij het moeilijk vond te geloven.
De sfeer verandert met zo’n opmerking
Op vakantie afgelopen zomer gebeurde het weer. We zaten op een terrasje, de kinderen speelden in de speeltuin ernaast. De serveerster bracht onze drankjes en zei: “Wat leuk, een familie-uitje met opa erbij!” Ik voelde Michiel naast me verstijven. “Ik ben hun vader,” zei hij kort. De serveerster bloosde, stamelde een verontschuldiging en liep snel weg. Maar de sfeer was al veranderd.
Ik zie dat het hem raakt
Michiel doet zijn best om het van zich af te laten glijden, maar ik zie dat het hem raakt. En het raakt mij daardoor ook. Vooral omdat het steeds vaker gebeurt. In de supermarkt, op feestjes, zelfs bij de dokter. Laatst vroeg een onbekende oudere vrouw terwijl we in de wachtkamer zaten: “Wat leuk zo’n betrokken opa!” Ik zag hoe Michiel even naar adem hapte. “Ik ben hun vader,” zei hij kort. De vrouw lachte ongemakkelijk en zei: “Oh, dat zie je niet vaak, zulke oudere vaders!”
Gaan we deze vragen vaker krijgen?
Het blijft wringen. Niet omdat we niet achter onze keuzes staan, niet omdat Michiel niet trots is op zijn rol als vader. Maar omdat de buitenwereld hem steeds in een andere rol probeert te duwen. En soms vraag ik me af: gaan we dit de komende jaren alleen maar vaker horen? Gaan de kinderen hierdoor toch problemen ervaren?
ADJANA
“Maar omdat de buitenwereld hem steeds in een andere rol probeert te duwen”. Ze duwen hem niet in een opa-rol, maar veronderstellen dat hij opa is omdat hij er ouder uitziet dan ‘normaal’. Natuurlijk ga je dit vaker horen. Wen er maar aan.