Laure en Harmen verwachten hun tweede kindje
Ze is pas 3 dagen voorbij haar uitgerekende datum maar heeft flink last van lichamelijke klachten en beperkingen. Als mijn collega haar op die middag voor controle uit de wachtkamer haalt komt ze letterlijk bijna niet uit de stoel. Alle controles zijn goed maar de koek is wel beetje op. Door de lichamelijke klachten wordt het mentaal nu ook een flinke kluif. Laure heeft wel echt een grote voorkeur voor een spontane en natuurlijke bevalling maar zit erg in dubio omdat haar lijf haar nu zo in de steek laat. Met mijn collega bespreekt ze tijdens het spreekuur de mogelijkheden en uiteindelijk besluiten ze om een inwendig onderzoek te doen om te kijken hoe het ervoor staat. Het inwendig onderzoek is gunstig; we spreken van een rijpe baarmoedermond en ze heeft al bijna 3 cm ontsluiting. In overleg besluiten we een keer te strippen.
- Strippen: door middel van een vaginaal toucher/inwendig onderzoek beoordelen we of de baarmoedermond al soepel/rijp is en of er ontsluiting is. Als dat zo is, dan kunnen we strippen. Hierbij maken we met onze vinger(s) de vliezen los van de baarmoedermond/baarmoederwand. Hierbij zijn we natuurlijk al aan het prikkelen, maar er komen ook hormonen vrij; – prostaglandines – die kunnen helpen om de bevalling op gang te brengen. Als het strippen zorgt voor de start van de bevalling, dan verwacht je binnen 24 uur effect. Ga je meer dan 24 uur na het strippen bevallen dan was je waarschijnlijk sowieso wel gaan bevallen.
We bespreken met Laure dat strippen normaal gesproken iets is wat we vanaf 41 weken doen
Maar omdat haar draagkracht en draaglast door haar klachten uit balans dreigen te raken wijken we af van de richtlijn. Laure vindt het fijn dat we het een kans willen geven en noemt al dat ze zelf maar nergens op rekent. Dan kan het alleen maar meevallen als er wel wat begint.
De avond na het strippen begon het te rommelen in het lijf van Laure
Ze heeft goede hoop. Tegen 3 uur ’s nachts besluiten ze mij te bellen. Harmen geeft aan dat de weeën nu ongeveer om de 2 minuten komen. Dat klinkt goed. Ik spreek met ze af dat ik kom. Ik woon vlakbij dus arriveer een kleine 20 minuten later. Laure zit op handen en knieën op de grond voor de bank. Met de geboorte TENS op haar rug kan ze de weeën goed opvangen. Het bevalbad staat al klaar beneden in de woonkamer.
Laure heeft in de zwangerschap met ons gesproken over haar wensen voor de bevalling
Haar vorige bevalling kijkt ze niet zo fijn op terug en ze wil heel graag dat het nu een andere ervaring wordt. Daar wil ik natuurlijk ook alles aan doen (wat ik kan). Na een poosje kletsen besluiten we voor controles naar boven te gaan. Het kindje doet het goed, bij het uitwendig onderzoek voel ik het nog bewegen door de buik en met de doptone horen we het hartje mooi regelmatig kloppen. Laure wil zelf graag weten hoe het ervoor staat en vraagt of ik ook inwendig wil voelen. Ik stel vast dat ze al mooi 4cm ontsluiting heeft. De vliezen zijn nog heel en ik voel een mooie ‘waterballon’ voor het hoofdje van de baby.
Laure geeft aan dat ze de vorige keer erg het gevoel heeft gehad dat ze werd gestoord in haar proces en daardoor niet goed in haar bubbel kon komen
Daarom spreken we af dat ik ze nog even samen laat en over 2 uur terug ben tenzij ze willen dat ik er eerder ben, dan bellen ze mij. Op deze manier is er zoveel mogelijk rust en zijn er zo min mogelijk storende factoren. Ik ga nog even terug naar huis en besluit op de bank te gaan liggen. Op die manier stoor ik de rest van mijn gezin niet en kan ik toch nog even de ogen dichtdoen. Ik word wakker van de wekker die ik op mijn telefoon had gezet en moet even bedenken waar ik ben. Beneden op de bank dus, het kwartje valt weer en ik maak me klaar om weer naar Laure en Harmen te gaan.
Zoals afgesproken ben ik om 5.30 uur weer bij Laure en Harmen
Laure is inmiddels in het bevalbad gaan zitten. Het wordt zwaarder en ze is moe. Niet zo gek natuurlijk, bevallen is keihard werken en ik vergelijk het vaak met topsport. Laure wil graag weten hoe het ervoor staat en hoopt maar dat het opschiet want ze weet niet hoe lang ze het nog vol kan houden.
Om 5.45 uur zijn we bij het bed en doe ik opnieuw de controle
Het kindje vindt alles nog steeds helemaal prima, het hartje klopt krachtig en regelmatig in een mooi tempo. Bij het inwendig onderzoek stel ik vast dat ze nu 6cm ontsluiting heeft. Een hele mooie vooruitgang van gemiddeld 1cm/uur. Toch valt het Laure tegen en vraagt ze of ik haar vliezen wil breken. Dit kan ervoor zorgen dat de bevalling versnelt. Dat wil ik doen, maar ik bespreek ook met haar dat het ervoor kan zorgen dat ze in een weeënstorm beland.
– Een weeënstorm houdt in dat je in korte tijd veel weeën hebt en dat je nauwelijks pauze hebt tussen de weeën door. Normaal gesproken heb je vaak zo’n 3 tot 4 weeën in 10 minuten. Bij een weeënstorm zijn dat er 6 of meer.
Toch besluit Laure dat we gaan doorpakken
Met de vliezenbreker prik ik een klein gaatje in de vliezen waarna ik met mijn vingers het gaatje groter kan maken. Prachtig helder vruchtwater loopt af. Laure geeft aan weer het bad in te willen en dat is helemaal prima. Ik zie de weeën meteen veranderen en het is voor mij duidelijk dat ze direct krachtiger zijn.
Als Laure weer in het bad zit zet ik alle benodigdheden klaar voor de thuisbevalling
Ik bel de kraamzorg voor assistentie bij de bevalling. Een klein half uur na het breken van de vliezen hoor ik aan de ademhaling en het moeizaam wegzuchten van de wee dat Laure het einde van de bevalling nadert. “Dit kan ik niet lang meer hoor!” zegt ze wanhopig. Ik stel haar gerust en geef aan dat het breken van de vliezen het gewenste effect heeft gehad en dat de geboorte van hun kindje niet lang meer op zich zal laten wachten. Bij de volgende wee wil haar hele lijf meepersen en moedig ik haar aan om te doen wat haar lijf haar aangeeft. Laure zit op handen en knieën in bad en geeft zich over aan wat ze voelt. Direct zie haar perineum opbollen en weet ik dat de baby dieper komt. Laure vraagt hoe lang het nog gaat duren, bij haar vorige bevalling had ze een lange en moeizame uitdrijvingsfase. Ik stel haar gerust en geef aan dat ik zie dat de baby al heel diep zit. Ik beloof haar dat de baby met maximaal 4 weeën er zal zijn. Verrast draait ze zich naar me om, “echt waar?”. Ik knik glimlachend. Ik verwacht eigenlijk dat het maar 1 of 2 weeën zullen zijn, maar ik wil haar niet op het verkeerde been zetten. Dit kan beter een paar weeën meevallen dan dat het tegenvalt!
Mijn gevoel is juist!
Bij de volgende wee komt het hoofdje tot staan. De welbekende ‘ring of fire’. Laure zit nog steeds op handen en knieën in bad en samen met Harmen zie ik bij de volgende wee dat het hoofdje rustig onder water geboren wordt. Ik help een klein beetje om de schouders geboren te laten worden en daarna pakt Laure haar kindje onder water rustig aan. Harmen en Laure bewonderen hun kindje en daarna haalt Laure hem heel rustig boven water en legt hem op haar borst. Echt een prachtige kalme geboorte! En dit alles nog geen uur nadat ik haar vliezen heb gebroken.
Als we even later willen gaan afnavelen, komt grote zus Vera naar beneden
Ze is wakker geworden en is meteen nieuwsgierig. Trekt zich niets aan van mij of alles wat ze ziet maar loopt naar haar moeder en kersverse broertje toe. Rustig bewondert ze haar broertje en kijkt vervolgens geïnteresseerd toe hoe ik de klemmen op de navelstreng plaats waarna papa Harmen de navelstreng doorknipt. Ik vraag hen hoe het kindje heet en trots zegt Laure dat dit -Rik- is. We verwelkomen Rik en Vera is trots als een pauw dat de baby er eindelijk is.
Na de geboorte van de placenta en wanneer Laure weer ontspannen in haar bed ligt doe ik het lichamelijk onderzoek van Rik
Ik zie een prachtig mannetje zonder bijzonderheden. Wat fijn dat hij er is en dat Laure kan gaan herstellen en weer bergopwaarts kan gaan in hoe ze zich lichamelijk en mentaal voelt.
In de week na de bevalling kom ik voor kraambedcontrole opnieuw bij het gezin thuis langs
Bij ons in de praktijk proberen we eigenlijk altijd zelf nog een keer langs te gaan om zo na te praten over de bevalling en eventuele vragen hierover te beantwoorden. Laure benoemt dat ze deze bevalling heel anders en veel fijner heeft ervaren dan haar eerste. Het was fijn dat ik er was maar dat ik op de achtergrond was. Als ze me nodig had dan was ik er voor haar en verder liet ik haar met rust. Dit gaf haar vertrouwen en kracht. Ik moedigde haar aan wanneer ze het nodig had en verder liet ik haar doen wat ze dacht dat ze moest doen. Dat zijn ook voor mij echt prachtige bevallingen om te begeleiden!
LIDA
