Ik had een hele snelle en zeer intense thuisbevalling en mijn man was de enige die erbij was. Eenmaal toen de verloskundige was gearriveerd, kwam de kraamzorg ook binnen. Het eerste wat ik dacht was: “Nee, niet deze kraamverzorgster…” Waarom? Deze kraamhulp kende ik nog van de vorige kraamweek. De eerste kennismaking met haar was op zijn zachts gezegd merkwaardig.
Ze was bij haar vorige gezin weggestuurd
Op het moment dat ze zich voorstelde vertelde ze meteen dat ze bij haar vorige gezin was weggestuurd. Ze had namelijk vriendelijk tegen de kersverse moeder gezegd dat ze echt niet de nageltjes moest knippen. Daarom was ze weggestuurd zei ze. Daarna vertelde ze dat ze nog in opleiding was. Wat niet direct erg is, maar ik had gevraagd om iemand met ervaring. Ik wilde erg graag borstvoeding geven en wilde daar graag een ervaren hulp bij hebben.
Binnen twee minuten vertelde ze haar hele levensverhaal
Maar goed, daar lag ik dus ik bed. Net bevallen. Voor mijn gevoel was het echt een slagveld. Binnen twee minuten vertelde de kraamhulp dat ze ondertussen gescheiden was en dat het allemaal heel heftig was. Ze had een nieuwe auto en was er helemaal blij mee. Het enige wat ik dacht was: het interesseert me geen reet. Ik ben net bevallen en moet dit nog een plekje gaan geven wat mijn man en ik hebben meegemaakt. We waren eigenlijk nog in shock.
Onze dochter had een te lage temperatuur
Het was inmiddels tijd om de kleine te gaan wegen. Dit ging allemaal heel onhandig. Onze dochter heeft een lange tijd in een veel te koude ruimte gelegen. Hierdoor had ze een te lage temperatuur. De verloskundige stelde voor om een uurtje te huid-op-huid te buidelen. De kraamhulp hielp mij en legde mijn dochter op mij en pakte mij goed in.
De kraamhulp ging nog even op de bank liggen, het opruimen kon ook wel later
De kraamhulp vroeg of ik iets wilden eten. Ik had al even niet gegeten dus misschien wel handig. Ik had alleen helemaal geen honger dus kon niets anders bedenken dan een beschuitje met muisjes en een banaan. Het was een uur of 6:00 in de ochtend. Door het buidelen werd dat beschuitje hem niet en ik heb toen alleen de banaan gegeten. De kraamhulp gaf aan nog even op de bank te gaan liggen. Mijn man vroeg of ze misschien wat wilde opruimen van de bevalling. De placenta en alles lag nog bij ons in de kamer. Ze gaf aan dat dat later wel kwam.
Mijn man ging de was doen terwijl de kraamhulp op de bank lag
Mijn man zat nog onder de aderaline en kon niet stil zitten en is toen maar de was gaan doen, terwijl de kraamhulp op de bank lag. Na een uur gelegen te hebben met mijn dochter was ze weer goed op temperatuur gelukkig. Ik had het ondertussen bloedheet. Ze kreeg snel een luier aan want dat had de kraamhulp ook nog niet gedaan.
“Kan je man je helpen of moet ik dat doen?”
Ik voelde me vies en klam, ondanks de schone matjes. Ik lag inmiddels al een paar uur op dezelfde plek en wilde onwijs graag douchen. De kraamhulp vroeg of mijn man mij wilde helpen of dat zij dit moest doen. Ik wilde graag dat mijn man ook met onze dochter kon knuffelen dus ik vroeg of zij mij wilde helpen.
Plots merkte ik dat ik licht in mijn hoofd werd
Ik ging naar de douche en vond het warme water heerlijk. Eindelijk overal even een washand overheen. Ik had een douchekruk om op te zitten maar wilden ook echt alles even goed wassen. Ik was wonderbaarlijk goed uit de bevalling gekomen dus dat kon ook prima. Dus ik ging een paar keer zitten en staan. Plots merkte ik dat ik licht in mijn hoofd werd. De kraamhulp zag het en opende de deur van de douche. Ik moest haar aankijken maar ik gaf aan dat ik licht in mijn hoofd werd. De kraamhulp riep mijn man.
De kraamhulp zei tegen mijn man: “En nu?”
Mijn man had natuurlijk niet door wat er aan de hand was, dus na de tweede of derde keer roepen kwam hij aan. Hij vond het ook lastig om onze dochter weg te leggen en achter te laten. Toen hij mij zag wist hij genoeg. Ik had geen kleur meer in mijn gezicht. De kraamhulp zei tegen hem: “En nu?” Mijn man nam het van haar over en hij probeerde mij wakker te houden. Hij gaf aan dat ik rustig moest gaan staan zodat ik op bed kon kan liggen. Hij gaf de kraamhulp de opdracht om wat suikerwater of een banaan of iets te pakken van beneden. Tijdens het staan viel ik weg. Mijn man kon mij nog net vasthouden.
Ik dacht dat ik heerlijk lag te slapen
Uiteindelijk kwam ik weer bij. Ik vind het vooral erg vervelend dat mijn man mij wakker maakte. Ik dacht dat ik heerlijk lag te slapen en snauwde dat ik net was bevallen dus hij mij met rust moest laten. Toen zei hij: “Kijk eens om je heen” Toen ik dat deed zag ik dat ik nog in de douche zat. “Oh, dit is niet mijn bed”
Mijn man heeft twee dagen niet geslapen door bezorgdheid
De kraamhulp kwam met een banaan aan en die at ik met veel tegenzin op. Bij elke hap voelde ik mij beter worden. Er kwam weer kleur in mijn gezicht en grapte dat ik toch echt dacht dat ik lekker aan het slapen was. Mijn man was hierna nog meer alert en bezorgd om mij en de kleine. Hij heeft uiteindelijk praktisch twee dagen niet geslapen.
Ik wilde dit helemaal niet, maar had ook geen kracht om dit aan te geven
In de dagen dat ze er was heeft deze vrouw haar hele levensverhaal verteld. En dat was geen leuk verhaal. Ze bleef benadrukken dat zij geen goede band met haar moeder en zussen had, zoals ik wel heb. Ik ben pedagoog en merkte aan mezelf dat ik in mijn werkrol schoot, zodra de kraamzorg binnenkwam. Ik wilde dit helemaal niet, maar had ook geen kracht om dit aan te geven. Ik wist ook niet echt of ik dat wel kon maken want ze zorgde verder prima voor ons.
Zelfs het kraambezoek moest alles aanhoren over haar privéleven
Toen het eerste kraambezoek binnenkwam bleef de kraamzorg akelig lang hangen in de kamer. Ook het kraambezoek moest alles aanhoren over haar privéleven. Koffie werd niet aangeboden door haar. Pas toen we het vroegen ging ze uit de kamer en zette ze koffie en maakte ze beschuit met muisjes.
De gedachte dat zij nog zeven dagen bij ons moest zijn kon ik echt niet aan
Al ons bezoek die dag zei: “Oh jullie hebben haar weer, wat erg voor jullie”. Toen we ook nog vertelden dat ik flauw was gevallen zei eigenlijk iedereen dat ik echt eerst had moeten eten. Dit had onze kraamhulp moeten aangeven. Toen zei mijn zwager: “Waarom geef je dit niet aan bij het kraambureau?” ik dacht eerst nee joh das toch raar. Maar de gedachte dat zij nog zeven dagen bij ons moest zijn kon ik echt niet aan.
Dan liever een dag geen kraamzorg
Uiteindelijk heb ik gebeld en zeiden ze dat ze het aan heel vervelend voor mij vonden en gingen ze kijken wat ze konden doen. Ik werd gebeld en ze gaven aan dat ze voor de volgende dag niemand anders konden vinden. Het was wel een optie dat de kraamhulp bijvoorbeeld alleen mijn check-ups zou doen doen of helemaal niet zou komen. Die dag daarna had ze iemand anders voor ons. Het idee dat zij nog even kwam vond ik echt helemaal niets. Dus een dag niets vonden wij niet erg. Gelukkig is mijn moeder kraamverzorgster geweest en is ze die dag bij ons geweest en wat een verademing was dat.
Zo heb ik uiteindelijk toch nog een hele fijne kraamtijd gehad
De volgende dag kwam de andere kraamzorg en deze vrouw was een betere match. Zij zag het werk liggen, was onwijs lief en ze wist waar ze het over had. Ik ben zo blij dat wij hebben aangegeven dat het niet werkte. Zo heb ik uiteindelijk toch nog een hele fijne kraamtijd gehad. Wel vind ik het echt jammer dat het zo is gelopen. Wij hadden namelijk vooraf aangegeven bij het bureau dat we deze vrouw niet wilden. Ons werd gezegd dat ze hier rekening mee zouden houden.
Ik heb uitgebreid feedback gegeven zodat andere vrouwen hier hopelijk geen last van krijgen
Ook kregen we van de andere kraamverzorgster te horen dat die kraamhulp al vaker werd weggestuurd. Ik vroeg mij af of ze wel de echte reden heeft gekregen waarom ze bij ons weg moest. Meestal wordt er gezegd dat er “geen klik” was. Ik heb uiteindelijk heel uitgebreid feedback gegeven, inclusief voorbeelden en ik hoop dat ze hier echt wat mee hebben gedaan. Ik gun namelijk elke vrouw een fijne kraamweek zonder dat je je opgelaten voelt door je kraamverzorgster.
MANOUK
