Kraamverzorgster Annelien: “Dit had ik nog nooit meegemaakt, het klikte echt gelijk niet met ouders”

| ,

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

De deur ging met een ruk open

Voor me stond een vrouw met een vermoeide blik en een baby op haar arm. “Jij bent de kraamhulp?” vroeg ze, zonder me echt aan te kijken. Ik knikte en stelde me netjes voor. “Ik ben Annelien, ik kom jullie deze week ondersteunen.” Ze mompelde iets wat ik niet goed kon verstaan en draaide zich om. “Kom maar binnen.” Het voelde alsof ik op een verkeerde plek was.

Binnen was het een chaos

Overal stonden spullen. De bank lag vol met kleding, een kinderwagen stond midden in de kamer, en op de tafel lagen lege flessen en vieze doeken. De moeder, Naomi, zette zich neer in een hoek van de bank. “Ik heb niet veel nodig,” zei ze. “Gewoon dat je doet wat nodig is. Geen gezeur.” Ik glimlachte vriendelijk en zei dat ik me ging omkleden.

Het eerste probleem ontstond al na een paar uur

Naomi gaf borstvoeding, maar dat ging moeizaam. De baby hapte niet goed aan en Naomi raakte gefrustreerd. Ik probeerde haar te helpen door rustig uit te leggen hoe ze haar houding kon aanpassen. “Ik weet heus wel hoe het moet,” zei ze scherp. “Dit is mijn derde kind, hoor.” Ik knikte. “Misschien helpt het als we een andere positie proberen?” stelde ik voor. Ze zuchtte overdreven en gaf de baby aan mij. “Doe jij het dan maar.”

Ik voelde de spanning in de kamer toenemen

Terwijl ik voorzichtig de baby aanlegde, voelde ik Naomi’s ogen prikken. “Waarom lukt het jou wel?” vroeg ze boos. Ik probeerde de situatie te de-escaleren. “Misschien is het gewoon een kwestie van tijd. De baby moet nog wennen, en jij ook.” Maar Naomi was niet meer te kalmeren. “Je doet alsof ik dit niet kan.” Ik slikte en bleef vriendelijk, maar van binnen wilde ik het liefst weg.

De volgende dag begon met een nieuwe uitdaging

Ik had de keuken opgeruimd en de vaat gedaan. Toen Naomi de kamer binnenkwam, keek ze om zich heen en zei: “Ik hoop niet dat je de tijd verdoet met dingen waar ik niets aan heb. De keuken opruimen kan ik zelf wel.” Ik stond met mijn mond vol tanden. “Ik dacht dat het fijn zou zijn als het hier wat overzichtelijker was,” zei ik voorzichtig. Maar Naomi haalde haar schouders op. “Ik heb liever dat je je richt op de baby. Of mijn andere kinderen.”

Ik voelde me afgewezen

Alles wat ik deed leek verkeerd te zijn. Toch glimlachte ik en zei dat ik haar wens zou respecteren. Maar het knaagde aan me. Ik wilde zo graag helpen, maar niets leek goed genoeg te zijn. Op dag vier kwam er bezoek. Een oudere vrouw, waarschijnlijk Naomi’s moeder, stond ineens in de woonkamer. Ze begroette me niet en richtte zich meteen tot Naomi. “Wat ziet het er hier rommelig uit,” zei ze. Naomi wees naar mij. “Vraag het aan haar. Zij is hier om te helpen.”

Ik voelde mijn hoofd warm worden

“Ik probeer het huis op orde te houden,” zei ik zachtjes. Maar Naomi’s moeder snoof. “Nou, dat zie ik niet.” De hele middag voelde ik me onzichtbaar. Ze negeerden me volledig, behalve als ze iets van me nodig hadden. “Kun je even koffie zetten?” vroeg de moeder, alsof ik een huishoudelijke robot was. Naomi zei niets om me te verdedigen.

Op dag vijf vroeg ik aan Naomi of ze de baby wilde wegen, iets wat ik elke paar dagen deed om te controleren of alles goed ging

“Weer dat stomme wegen?” zei ze geïrriteerd. “Dat kind groeit wel, hoor.” Ik legde uit dat het belangrijk was om te zien of de borstvoeding voldoende was. Ze pakte de baby op en zette hem op de weegschaal met een zwaai. De baby begon te huilen. “Zie je nou wat je doet?” riep ze boos. Ik voelde me klein en ongemakkelijk, maar bleef professioneel. “Het is normaal dat hij even schrikt. Misschien kun je hem troosten terwijl ik de cijfers noteer?” Ze zuchtte, pakte de baby op en liep zonder iets te zeggen weg.

De ochtend van de laatste dag verliep niet veel beter

Ik was bezig met de was opvouwen toen Naomi binnenkwam met haar oudste zoon. Hij was boos omdat ik per ongeluk een stuk speelgoed had verplaatst. “Waarom zit je aan zijn spullen?” vroeg Naomi streng. “Ik probeer het hier een beetje netjes te houden,” antwoordde ik rustig. Maar ze bleef mokken en zei uiteindelijk: “Misschien kun je voortaan alleen doen wat ik je vraag.” Het voelde alsof ik elke keer op mijn tenen moest lopen.

Toen de laatste dag aanbrak, voelde ik een last van mijn schouders vallen

Naomi gaf me een kille “dankjewel” en sloot de deur achter me. In de auto barstte ik in huilen uit. De spanning moest er even uit. Ik was zo opgelucht dat het voorbij was. Diep vanbinnen was ik trots op mezelf. Ik had volgehouden, ondanks alles.

ANNELIEN

35 gedachten over “Kraamverzorgster Annelien: “Dit had ik nog nooit meegemaakt, het klikte echt gelijk niet met ouders””

  1. Het is goed dat ik die kraamhulp niet was want hormonen of niet zo ga je niet met iemand om.
    Ik had er toch wel wat van gezegd maar dan op een boze manier desnoods met ruzie weg , zoek het uit , lekker ondankbaar ze komt om haar te helpen!
    Ik zou zeggen zoek het uit ik laat wel een collega komen en dan geen aardige :p

    Beantwoorden
  2. Jammer van de ervaring, maar ik denk juist dat er meer achter zit bij de kraamvrouw. laten we even niet vergeten dat de dame nog vol hormonen zit en het komt op mij over dat ze JUIST! iemand nodig heeft die de leiding neemt en benoemd hoe het te gaan doen. Onderschat een postnatale depressie niet! het kan er zo insluipen en dan ben je niet op je gezelligste, maat geloof me, dat doe je niet expres. Dus ik hoop voor de kraamverzorgende heel leerzaam want ik zie dit juist als uitdaging, hier leer je ontzettend veel van.

    Beantwoorden
    • Dat is wel waar.
      maar als ik t lees vind ik het heel onaardig en ook onbeschoft om zo met een kraamverzorgster om te gaan. incl die oma die ook last van hormonen had soms??

      Beantwoorden
  3. vreselijk zeg. ik heb hetzelfde meegemaakt in mijn tijd als kraamverzorgende. ik denk dat wij dit allemaal wel eens hebben gehad met een gezin. Achteraf had ik ook vanaf dag twee een andere collega in moeten schakelen want je loopt werkelijk op je tandvlees in dit soort gezinnen. Alles wat je doet is niet goed. Heel erg jammer maar het mag de pret als kraamverzorgende niet bederven.

    Beantwoorden
  4. Het verhaal is wel de ervaring vanuit 1 kant. Verder had je het beter daar, op een rustige maar duidelijk manier kunnen communiceren. Soms klikt het gewoon niet en hadden beide partijen een betere ervaring kunnen hebben als je je assertief had opgesteld en inderdaad een collega het had laten overnemen.
    Mooi leermoment

    Beantwoorden
  5. ik was bij zo’n iemand naar 2 dagen weg gegaan en zou zeggen als je alles zo goed weet waarom heb je dan hulp genomen ik laat mij niet als een dweil behandelen, dat doe ik ook niet bij anderen. moeder en dochter zijn tokkies.

    Beantwoorden
  6. ik heb meer medelijden met het pasgeboren hummeltje!!! …. lijkt mij vreselijk om dat hulpeloze wezentje achter te moeten laten bij een “moeder” die weinig tot geen empathie toont … als je als volwassene al huilend dat huis verlaat, wat is er dan loos achter gesloten deuren wat niemand ziet? Deze “moeder” moet een red flag zijn voor de kinderbescherming!! Helaas worden dit soort signaleringen niet opgemerkt bij jeugdzorg….maar moeten we blijkbaar meer medelijden hebben met de kraamhulp?
    Ben ik dan de enige die zich zorgen maakt om het welzijn van de baby? …..

    Beantwoorden
      • ik denk dar het verstandiger was geweest als je dit bij je werkgever had aangegeven. misschien had een ander het over kunnen nemen.
        soms klikt het gewoon niet, en dan is de situatie voor beide partijen niet prettig.

        Beantwoorden
    • Heb je als kraamhulp geen contact met een of andere begeleider waar je dit kan melden ? Zodat er misschien iemand langs kan gaan om te kijken of het goed gaat met de baby ? Let wel, ik heb geen kinderen en weet dus niet wat de normale gang van zaken is.

      Beantwoorden
  7. Wat een verschrikkelijke ervaring voor jou! Wellicht van te voren communiceren wat jouw taken en werkzaamheden zijn als kraamverzorgster, dan zou daar geen misverstanden over bestaan. Maar zo behandeld worden, nee niet meer pikken hoor. Ik begrijp wel dat het allemaal nog pril is en veel stress na bevalling, maar kom op, zo behandel je een ander niet, vooral als de ander er is om jou te helpen.

    Beantwoorden
  8. ik denk dat er met zo’n ouders en familie geen enkele klik zou zijn met wat voor kraamhulp dan ook. zulke mensen moeten geen kraamhulp kunnen krijgen.

    Beantwoorden
  9. Tom, een baby maken betekent niet automatisch dat het opvoeden ook lukt en opvoeden begint bij dag één. Anders zou de Jeugdzorg overbodig zijn en we weten allemaal hoe die al jarenlang onder veel te grote werkdruk staan met soms tot vreselijke gevolgen. Ook al is die oma familie, die komt duidelijk uit hetzelfde nest. Weinig tot geen fatsoen en al helemaal niet in staat een ander te waarderen of te bedanken. Een realistische kijk op eigen functioneren zou deze familie ten goede komen. Ik hoop voor hen dat de kinderen later niet bij Jeugdzorg hoeven aan te kloppen, maar ik vrees het ergste. Complimenten voor de fantastische kraamhulp aldaar!

    Beantwoorden
  10. als je een baby kan maken kan je er ook zelf voor zorgen heb je geen kraam hulp voor nodig en als oma toch langs komt kan ze meteen helpen want het is ten minsten familie en geen vreemde.

    Beantwoorden
    • Daar weet jij als man uiteraard alles van. Jouw ervaring met bevallingen, borstvoeding en baby’s zou erkend moeten worden met een plek in de guinness world records.

      Beantwoorden
    • Wat een denigrerende kijk op kraam ZORG.
      In veel gezinnen wordt de zorg als onmisbaar ervaren. De kennis die de kraamverzorgende meebrengt maakt bijna altijd verschil. Ik zeg bijna omdat dit genoemde gezin een uitzondering is.

      Beantwoorden
    • @Tom
      ooit gehoord van “it takes a village to raise a child”?
      je kunt het niet alleen. je kan alle hulp gebruiken.
      deze mensen zijn dan toevallig aso, blijkbaar wordt dit helaas doorgegeven op iedere generatie.
      maar
      helaas hebben de meeste mannen geen idee hoe het is om 9 maanden een kind te dragen, te bevallen, evy borstvoeding te geven. Alle hormonen gieren nog door je lichaam. Het duurt ong 2 jaar voordat dit hersteld is.

      Beantwoorden
    • ik wens je heel veel huilvolle nachten toe en stagnerende borstvoeding. hopelijk zie je dan in wat een onzin je uit hebt ge … eh… kraamd.

      Beantwoorden
  11. Ik zou dit werk niet kunnen doen , wat een asociaal mens zeg. Mag je als kraamverzorgende dan niet benoemen naar de moeder dat je het niet fijn vind hoe ze met jou omgaat?
    Ik werk zelf in de zorg en mochten er problemen zijn met familie, dan spreek ik dat uit in een gesprek.
    laat je nooit als vuil behandelen!

    Beantwoorden
    • Mag je zeker. Het is juist een van de belangrijkste dingen die je komt doen. De gezondheid en welzijn van moeder en kind bewaken. En tegelijkertijd ook oog hebben voor de behoeften van de overige gezinsleden. De vader die zijn vrouw de pijn zag hebben geeft hem een onmachtig gevoel.

      Beantwoorden
  12. wij hadden geluk met de kraamhulpen die we kregen! Het enige wat ik wilde was dat ze met de kleine bezig was de rest deed ik zelf! sommige mensen denken echt dat ze huishoudsters zijn echt belachelijk dat er zo mee omgegaan wordt. de kraam hulp hebben we gevraagd of ze pas om 9 uur kwam en meestal was ze tegen 12 uur weer weg dat was voor ons genoeg

    Beantwoorden
  13. enkele jaren geleden heb ik dit ook meegemaakt.
    knap dat je het gezin hebt afgemaakt.
    zelf heb ik dat toen niet gedaan,ik weet dat ik mijn werk niet goed meer kan doen.
    Heel erg om mee te maken.

    Pietha vugs kraamzorg

    Beantwoorden
  14. Wat een nare ervaring. Heeft u binnen uw werkveld de mogelijkheid voor inter collegiaal contact of supervisie waarbij u ervaringen kan
    delen en er advies gegeven kan worden.
    Ook vraag ik mij af of uw organisatie aan klanten duidelijk maakt wat de verwachtingen zijn mbt bejegening van de medewerkers.
    Compliment voor uw geduld en de-escalatie vaardigheden, u mag denk ik ook grenzen stellen en gevoelens van ongenoegen bespreekbaar maken.
    Veel werkplezier bij de gezinnen die nog komen.

    Beantwoorden
  15. Elke kv kan bij het kraamcentrum waar zij werkt aangeven dat er geen klik is en dan komt er een andere kv.
    Voor beide partijen de beste oplossing want ja,soms heb je gewoon geen klik 🤷‍♀️
    Ik denk dat het professioneel is om aan te geven dat het voor beide partijen niet werkt. Alles beter dan een kraamweek die voor beiden afschuwelijk is.
    Ik spreek uit ervaring als kraamverzorgende!

    Beantwoorden
  16. Ouders mogen ten alle tijde om een andere kraamverzorgende vragen, waarom mag de verzorgende dat zelf niet?
    Echt, jezelf zo laten behandelen slaat nergens op, professioneel of niet… je bent geen voetveeg

    Beantwoorden
    • Als je dat doet betekend dat je collega erheen moet. Die gun je dat ook niet. Dus soms is het een week uitzingen. Neemt niet weg dat dit heel intens is als kraamverzorgende. Ik hoop dat je in je volgende gezin wel je werk fijn kan doen Annelien!
      En je heb dit heel goed gedaan! Respect hoor!

      Beantwoorden
    • Mijn vriendin die kraamhulp was, vertelde dat ze na 3 dagen kramen een belletje kreeg van het bureau waar ze voor werkte. De ouders waren niet tevreden en of het bureau ‘maar een ander wilde sturen’. De ouders hadden niet één keer laten blijken dat ze ontevreden waren. Maar ja, zo’n bureau is commercieel en wil vooral de klant tevreden houden. Dus hoefde mijn vriendin niet meer te komen, zonder dat er ooit een gesprek met de ouders was.

      Beantwoorden
    • Ouder mogen en kunnen niet meer ten alle tijden een andere kraamverzorgende vragen. Door de grote te korten wordt dit voor zowel gezin als kraamverzorgende erg moeilijk.

      Beantwoorden
  17. Wouw.. wat een ervaring. Je bent behandeld als een stuk vuilnis, ik zou hebben aangegeven niet verder te willen in het gezin vanwege de missende klik.

    Beantwoorden

Plaats een reactie