Ik dacht altijd dat we een gewoon gezin waren
Gewoon, zoals alle anderen. Maar blijkbaar zag niet iedereen dat zo. Het begon allemaal op een dag toen Ilona thuiskwam van school, met een blik in haar ogen die ik niet van haar kende. Ze was stil, haar vrolijke babbel verdwenen. “Hoe was het op school, lieverd?” vroeg ik terwijl ik haar jas ophing. Ze haalde haar schouders op. “Goed, denk ik.”
Ik wist meteen dat er iets niet klopte
“Wat is er aan de hand?” drong ik aan. Ze keek naar haar voeten en mompelde iets onverstaanbaars. “Wat zei je?” vroeg ik harder. “De moeder van Roos zei dat jij lui bent en niet werkt,” fluisterde ze. Ik voelde een steek . “Wie zei dat?”. Ik voelde boosheid oplaaien. “Roos zei het, maar haar moeder had het thuis gezegd.” Ik probeerde kalm te blijven. “Dat is niet waar, lieverd. Mama werkt heel hard. Dat weet jij toch?” Ilona knikte, maar ik zag dat het haar dwarszat. En eerlijk gezegd, mij ook. Waarom zouden andere ouders zoiets zeggen? Wat wisten ze nou van ons? Ik werkte parttime, in een boekenwinkel, zodat ik veel bij Ilona kon zijn.
De volgende dag bracht ik Ilona naar school
Terwijl ik haar rugzak gaf, zag ik een paar moeders bij de poort staan. Ze keken mijn kant op, fluisterden tegen elkaar en giechelden toen ik voorbijliep. Mijn wangen gloeiden. Was dit waar Ilona het over had? Waren zij het die zulke dingen over ons zeiden?
Het bleef niet bij die ene opmerking
Helaas. Een paar weken later kwam Ilona weer verdrietig thuis. “Mama, waarom zeggen mensen dat we arm zijn?” vroeg ze met tranen in haar ogen. Ik was met stomheid geslagen. “Wie zegt dat dan?” Ik kon niet tegen deze onrechtvaardigheid. “De juf hoorde het van een andere moeder, zei Roos. Dat we geen geld hebben en dat ik daarom nooit op schoolreisjes ga.” Ilona stond erbij. Blijkbaar had de juf daarna Ilona even apart genomen, om te zeggen, dat het allemaal niet erg is en dat het allemaal privezaken zijn.
Mijn adem stokte
Letterlijk. Ilona was vorig jaar inderdaad niet mee geweest op het schoolreisje, maar dat was omdat ze ziek was. Wat had dat nou met geld te maken? Straks ging dat de hele school door. Die avond, toen Ilona op bed lag, zat ik met Cor op de bank. “Ze praten over ons,” zei ik zacht. “Over mij, over ons gezin.” Hij fronste. “Wie? Waar heb je het over?” Hij had dat helemaal niet meegekregen. Hij lette ook nooit op andere mensen op school. “De moeders op school. Ze zeggen dat ik lui ben, dat we arm zijn. Wat denken ze wel niet?”
Cor schudde zijn hoofd
“Je moet je daar niets van aantrekken, Lot. Mensen kletsen altijd.” Hem boeide het niet. Dat was duidelijk. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Voor mij dan. De volgende ochtend, toen ik Ilona naar school bracht, voelde ik de blikken weer. Twee moeders stopten abrupt met praten toen ik langs hen liep. Een van hen, een vrouw met kort blond haar, wierp me een vieze blik toe en draaide zich toen om.
Ik besloot het later die week met de juf te bespreken
“Ik wil even iets met u delen,” begon ik voorzichtig tijdens het tienminutengesprek. “Ilona komt thuis met verhalen… verhalen die niet kloppen. Over ons gezin.” De juf knikte begripvol. Zij wist er duidelijk alles van. “Ik heb ook dingen gehoord, mevrouw,” zei ze. “Maar ik probeer daar niet naar te luisteren. Ik kijk naar Ilona en hoe ze het hier doet. En ze doet het heel goed.” Hoewel haar woorden bedoeld waren als geruststelling, voelde ik me allesbehalve gerustgesteld. Dus zelfs de juf wist van de roddels?
Op een dag hoorde ik wat er echt werd gezegd
Ik stond bij de schoolpoort te wachten toen ik een paar moeders zachtjes hoorde praten. “… altijd tweedehands kleren,” zei een van hen. “Ik weet het,” antwoordde de ander. “En volgens mij werkt ze niet eens. Dat arme meisje.” Ik voelde mijn handen trillen van woede. Ze hadden het over ons. Over mijn dochter, over mij. Ik wilde erheen lopen, confronteren, maar ik stond aan de grond genageld. Wat moest ik zeggen? Wat kon ik doen?
Thuis barstte ik in tranen uit
Cor probeerde me te troosten, maar het hielp niet. Ik voelde me zo machteloos. Hoe kon ik dit stoppen? Hoe kon ik ervoor zorgen dat Ilona niet langer het mikpunt van roddels was? De situatie werd alleen maar erger. Bij het jaarlijkse schoolfeest hoorde ik dat er werd gezegd dat Cor en ik constant ruzie hadden. Dat we waarschijnlijk uit elkaar zouden gaan.
“Wie verzint dit?” riep ik uit toen een andere moeder me dit voorzichtig vertelde
“We hebben helemaal geen problemen! Waarom doen mensen dit?” Ze haalde haar schouders op. “Mensen vinden het leuk om over anderen te praten. Het geeft ze iets om zich mee bezig te houden.” Maar dit ging niet over een onschuldige grap of een roddeltje. Dit ging over mijn gezin. Over mijn dochter, die deze leugens moest aanhoren op een plek waar ze zich veilig zou moeten voelen.
Ik besloot dat ik iets moest doen
Maar wat? Moest ik de moeders aanspreken? Een bericht sturen in de klassenapp? Uiteindelijk koos ik ervoor om het bij mezelf te houden. Voorlopig. Maar elke keer als ik Ilona naar school bracht, voelde het niet goed. Wat zouden ze nu weer zeggen? Welke verhalen gingen er nu weer rond?
Ilona lijkt het inmiddels wat makkelijker van zich af te schudden
Maar ik weet dat ze alles voelt. Ik weet dat ze alles hoort. Ik begrijp het nog steeds niet. Waarom wij? Wij zijn geen bijzonder gezin. Eerder standaard. Waarom doen mensen dit? Het vreet aan me. Elke dag een beetje meer.
LOT
sorry ik had dit echt niet genomen. een moeder van het schoolplein stond ook te roddelen over mijn dochter. Ik stond op het schoolplein en een vriendin kwam na me toe , en die zei dat een moeder wat over mijn dochter stond te kletsen. Dus ik was verstandig bleef in mijn auto zitten . Omdat ik geen stennis wilde maken op het schoolplein. Maar die bewuste moeder kwam naar mijn auto en vroeg waarom komt jij niet meer op het schoolplein staan. En dat had ze nu niet moeten doen. Heb haar gelijk gewaarschuwd als je nog 1 woord wat over
mijn dochter zeg weet ik je te vinden. En weg was ze.
Is dit.echt gebeurd? Kan me bijna niet voorstellen dat dit soort dingen over elkaar gezegd worden. Mijn eerste reactie zou zijn ‘wegwezen’ want als dit de opvoeders zijn hoe zijn dan die kinderen.
Verder vraag ik me wel af hoeveel moeders dit nu doen? en ligt dit kind er in de klas helemaal buiten? lijkt er niet op. ik zou dan geloof ik toch maar proberen het links te laten liggen. Of als ze je weer iets hoort zeggen over tweede hands kleding ‘ tuurlijk draag ik die.. we hebben genoeg kleding op de wereld om tot 6 generaties na ons te kleden, koop jij nog nieuw? zo 2010 … of zo iets
Draai het om recht je schouders en heb er lak aan.
als je kind er buiten ligt of gepest wordt en je krijgt het niet meer goed zou ik een andere school zoeken
beste leene, ja dit gebeurd, ja kinderen worden gepest, ja mensen worden beoordeeld en veroordeeld 50 jaar geleden, het heden en de toekomst. we vinden allemaal wat van iets van of iemand op het werk de buren school noem het het maar op, dus ja van dit artikelvinden we ook wat van en dat blijkt gezien de reacties, dus je eerste zin ja daar vind ik ook wat van. het is niks nieuws het is van alledag, helaas maar waar. en waarom, ik weet het ook niet, maar laten we elkaar in elkaars waarde laten. het is dieptriest dat het gebeurt. soms denken we ach laat maar gaan, maar zo werkt het gewoon niet aan het einde vd dag ga je ermee naar bed, ligt er wakker van en staat erweer mee op. en de mensen die het doen realiseren zich gewoon niet wat voor impact bepaalde dingen hebben, met de kreet ach zijn alleen maar woorden, dat doet geen pijn, woorden doen soms meer pijn dan wat dan ook
Misselijk dit , zo’n jarloers gedrag . ik was ook thuis voor mijn kinderen en weet er alles van . tegenwoordig moet je wel werken samen anders kan je de tweede auto niet betalen en niet twee keer per jaar op vakantie . Je kan ook gewoon je kinderen opvoeden en het niet overlaten aan een ander . Dan maar geen tweede auto enz . Je ziet het aan het gedrag van de kinderen , ze worden niet meer begeleid en ontsporen . Dit is pas een schande , laat ze daar maar eens over nadenken
Hier sluit ik me helemaal bij aan!
mijn dochter gaat bijna naar de middelbare en bah wat een rot tijd hebben we op de basisschool gehad!
Niet vergelijkbaar met dit verhaal hoor maar wel pestgedrag kinderen onderling en ouders die het gedrag van hun kind alleen maar goed proberen te praten en weg proberen te poetsen bah!
Ik ben zo blij dat dit bijna klaar is.
Ik had ook verwacht een leuke periode aan de basisschooltijd te hebben misschien nieuwe vrienden en kennissen erbij te krijgen maar nee hoor een hoop stress hebben we er van gehad.
Roddeltantes al die vrouwen.
Je besloot iets te doen en deed … niks? Waarom niet bij de moeder van Roos beginnen?
Nou idd ik had de moeder van Roos toch wel even zo de oren gewassen dat wil je jet weten.
Dit hoeven ze bij mij niet te flikken.
Jah. Ik was zeker weten ook bij de moeder van Roos begonnen! Daar had ik wel even op de stoep gestaan ja.
De juf maakt zich er gemakkelijk af door te zeggen dat ze er niet naar luistert. Ze gaat daarmee voorbij aan het effect op je dochter, voor wie je daar nu zit. Op mijn dochter zou dit ook enorm effect hebben. plus de kans is groot dat kinderen niet meer met je dochter willen spelen of kan een start zijn voor pesten. De juf zou dus juist meteen moeten acteren in de klas om dit voor te zijn en te zorgen dat je dochter goed blijft connecten met de rest van de klas. Dat zou ik haar zeker zeggen, want nu distantieert zij zich hier helemaal van.
Tegelijkertijd zou ik als ik jou was zorgen dat ik contact maak met moeders van dat roddelclubje. Roddelen is veel leuker over mensen die ze niet kennen en waar ze naar moeten gissen. Al veel minder over mensen waar je gezellig mee kletst.
Hier heb je vast geen zin in, maar het is wel effectief en voor je dochter prettig als die nare, uitsluitende roddels stoppen.
Een bericht in de klassenapp zou ik niet doen want 100% dat dat tig keer wordt doorgestuurd en voer is voor veel meer roddels.
Beter zoek je juist toenadering en laat je het tegendeel zien.
Als je niet iemand bent die zomaar kletspraatjes met die vrouwen kan starten (en dat is helemaal niet gek) kan dat ook veel indirecter door meer van jezelf te laten zien. Geef je op voor een schoolactiviteit en er komt heus een moeder op je af. Al was het maar om informatie los te peuteren voor de volgende roddel. En daar begint het dat ze zien dat je van vlees en bloed bent ipv een leuk roddelobject en dat je gewoon normaal bent, zoals iedereen.
Of nodig bij het verjaardagsfeestje van je kinderen de ouders uit voor een borrel. Dat soort dingen.
Of klets wat met de ouders van je dochters vriendjes bij het ophalen na een speelafspraakje of bij school
Verder zou ik toch ook bij die bevriende moeder die je in het stuk noemt eens navraag doen, zodat je precies weet wat nou gezegd wordt. En in sommige gevallen zou ik overwegen er wel wat mee doen. Als er gezegd wordt dat je kinderen altijd met vette haren rondlopen of de kleren stinken, is een keertje extra wassen geen probleem. Doet natuurlijk pijn, maar over die pijn zou ik heen stappen en dus met dat soort specifiek commentaar zou ik wel wat doen. In het belang van je kind.
Die 2e hands kleding zit er een beetje tussen in. 2e hands kleding is dikke prima, dat hebben zoveel kinderen en de meeste kinderkleding kan wel een extra ronde mee. Maar ik zou toch even evalueren: zijn de kleren altijd te groot, zijn ze vies, zijn ze afgeragd? Of is het gewoon roddelen om het roddelen?
(Wil niet zeggen dat je met alle commentaar iets moet doen. Als het onzin is is het onzin. Bijv dat niet werken. Is in jouw geval niet zo, maar daar zou niks mis mee zijn. Hun probleem als ze dat niet leuk vinden).
ik kan alleen maar zeggen dat mensen soms zo dom zijn en niet nadenken wat de gevolgen zijn.
Mijn eerste reactie als ik zo’n verhaal hoor is om de school is te vertellen dat je voor het volgende schooljaar een andere school zoekt, maar dat kan tegenwoordig niet meer zo gemakkelijk
Of u werkt of niet dat is een keuze van u en uw partner daar heeft de roddelbrigade aan de schoolpoort niets mee te maken.
Het is fijn dat de juf zegt dat Ilona het nog steeds goed doet op school maar toch hoop je op meer initiatief.
Succes en sterkte de komende tijd.
Zijn deze verhalen echte verhalen want er staat geschreven door de redactie?
Zo ja, het is vreselijk hoe u behandeld bent. Als u arm zou zijn door onfortuinlijke omstandigheden of niet kon werken of er voor koos bij haar thuis te blijven zou het ook oké zijn! Dus al zouden de verhalen waar zijn. Dan nog zouden ze niet mogen oordelen!
Ik zou een bericht sturennin de klassen app met bovenstaand bericht. En aangeven dat je niet begrijpt waar conclusies op zijn gebaseerd en ze jou helemaal niet kennen. Omdat je wel werkt en uw dochter ziek was tijdens het schoolreisje. En al zou het zijn om financiële redenen. Dan zou ene ieder zich diep moeten schamen voor het gedrag en de roddels die worden ten toon gesteld.
De wereld wordt weer een stukje minder mooi erdoor en jij “ik” heb daar iedere dag mee te maken op het schoolplein.
Dan zou ik een gesprek met de directrice houden en een brief laten versturen door de school dat ouders een voorbeeld functie hebben naar de kinderen. En dat er schijnbaar mensen zijn die andere ouders discrimineren op basis van financiële status. En zomaar rodelen en blikken werpen zonder enige waarheid. En dat rodelen überhaupt geen voorbeeld is voor de kinderen.
Als de directrice niet mee wilt werken zou ik een melding doen bij discriminatie punt Nederland. Zij kunnen je helpen. Alvast kun je zonder enige verdere actief de melding plaatsen! Dan staat her vast bekend!
Het is jaloezie, de moeder van Ilona werkt halve dagen en die griet die dat verhaal vertelt moet hele dagen w
moet hele.dagen werken en weinig tijd voor haar kind.
Hier was.het helemaal erg verhalen werden rond verteld over dure vakanties en later.bleek te diep.in de schulden te zitten.