Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Met een kinderfeestje naar een pretpark?
Ik kijk naar de uitnodiging die mijn dochter net vol enthousiasme op de keukentafel heeft gelegd. Het zoveelste kinderfeestje van dit jaar. Het thema? “Pretparkavontuur.” Locatie? Een bekend pretpark dat minstens een uur rijden is. Kosten? Ik hoef er niet naar te raden; het prijskaartje zit vast ergens tussen exorbitant en bizar. En eerlijk gezegd: ik ben het zat.
Ouders lijken elkaar wel te willen overtreffen
Mijn dochter zit in groep 5, een leeftijd waarop verjaardagsfeestjes geen eenvoudige speeltuinbezoekjes meer zijn. Nee, tegenwoordig lijken kinderfeestjes te concurreren met complete vakanties. Vroeger (en ja, ik realiseer me hoe ouderwets dat klinkt) was een middagje trampolinepark of rolschaatsen een feestje op zich. Misschien een patatje of een taartje erbij, en de kinderen gingen dolgelukkig naar huis met een klein snoepzakje. Maar die tijd lijkt voorbij. Het is alsof ouders elkaar proberen te overtreffen in een soort wedstrijd: wie organiseert het meest spectaculaire kinderfeestje?
Het lijkt steeds gekker te worden
Het begon onschuldig. Een keer lasergamen of bowlen, dat kon ik nog begrijpen. Maar toen kwamen de overnachtingsfeestjes. Kinderen slapen niet meer gewoon op matrassen in de woonkamer. Nee, er moeten tipi-tenten worden opgezet, compleet met lichtslingers, matchende kussens en een thema dat tot in de kleinste details is uitgewerkt door een bedrijf. Oh, en vergeet de gepersonaliseerde goodiebags niet, gevuld met dingen die je normaal gesproken alleen in een luxe cadeauwinkel vindt.
Dit sloeg echt alles
Het toppunt was een feestje waar mijn dochter onlangs naartoe ging. Eerst werden de kinderen opgehaald in een gehuurde limousine – serieus, een limousine – en daarna volgde een dag vol activiteiten waarvoor je bijna een planning-app nodig had om bij te houden wat er allemaal gebeurde. Toen ze thuiskwam, zei ze stralend: “Mama, als ik jarig ben, wil ik ook zoiets!” En daar begon mijn innerlijke strijd.
Ik voel me ergens gedwongen erin mee te gaan
Ik wil het beste voor mijn dochter, zoals elke moeder denk ik. Ik wil dat ze blij is, dat ze mooie herinneringen maakt en zich niet buitengesloten voelt. Maar ergens voel ik me gedwongen mee te gaan in een soort absurde kinderfeestjescultuur waar ik helemaal niet achter sta. Het gaat niet meer om het plezier van de kinderen, maar om wie het mooiste Instagram-waardige feestje kan organiseren. De druk komt van alle kanten. Mijn dochter kijkt me hoopvol aan met haar grote ogen. De moeders op het schoolplein praten achteloos over hoeveel ze hebben uitgegeven aan “dat ene speciale uitje”. En ik? Ik voel me de enige ouder die zich afvraagt: Wanneer is dit normaal geworden?
Het bedrag is fors
Laten we eerlijk zijn: een kinderfeestje hoort niet te voelen als een investering. Ik heb geen zin om €300 neer te leggen voor een groepje kinderen. Ik werk hard voor mijn geld en moet keuzes maken. Daarbij vind ik het ook belangrijk om mijn dochter mee te geven dat plezier niet altijd afhankelijk is van luxe of dure activiteiten. Het gaat om de mensen met wie je het viert, niet om hoe spectaculair de setting is. Maar hoe leg je dat uit aan een negenjarige die helemaal opgaat in de hype? Als ze hoort dat een klasgenoot naar een indoor ski-dome ging of een compleet zwembad afhuren voor een feestje voor de hele klas, voelt een middagje fotolijstjes knutselen met aansluitend een zelfbedachte speurtocht thuis ineens maar saai. Ik wil haar niet teleurstellen…
Dit jaar wordt het anders
Ik ga niet meedoen aan de kinderfeestjesrace. Geen pretparken, geen logeerpartijtjes met Pinterest-waardige decoraties. Ik ga voor een middag die leuk is, maar binnen de perken blijft. Ik denk aan een speurtocht in het bos, gevolgd door zelf pannenkoeken bakken. Ok, misschien sushi maken om toch ook origineel te zijn. Het is relatief simpel, het kost niet de wereld, en het draait om samenzijn en plezier. Ik weet dat mijn dochter misschien teleurgesteld zal zijn. Dat ze zal zeggen: “Maar waarom doen wij niet iets groots, mama?” En ik zal uitleggen dat het niet nodig is om mee te gaan in alles wat anderen doen. Misschien begrijpt ze het nog niet helemaal, maar ik hoop dat ze later terugkijkt en zich herinnert hoeveel plezier we hadden, ook zonder de dure tierelantijnen.
LAUREN
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
De enige die het als competitie voelt, is de ouder zelf. Ik voel totaal niet dat ouders elkaar opjutten, omdat het mij niet interesseert wat een ander doet. Als de één naar de Efteling zou gaan, denk ik vooral: wat leuk! Als de ander naar de kinderboerderij gaat, denk ik hetzelfde. Ik voel me totaal niet verplicht om iets duurs te doen. Maar als een ander daarvoor kiest, moet hij/zij dat toch lekker zelf weten? Het is pas een wedstrijd als je jezelf dat oplegt. Alsof die andere ouder er van wakker ligt dat jij kiest voor een dagje binnen met spelletjes.
Wij kiezen voor feestjes zonder hoge kosten en de kinderen vinden het altijd fenomenaal. Zo gaven we Halloween feestje. Hapjes, indoor spelletjes, scary movie night en blijven logeren, klaar. Maar ze hebben het er nog over. Voor een verjaardagsfeestje deden we eens pizza versieren bij Happy Italy voor €7,50 per kind of een zwembad feestje voor €12,50 per kind. Super leuk. Alle kinderen vonden het geweldig.
Dus nee, het wordt alleen gekeken of duurder als je er zelf aan mee doet.
onze kinderen genieten van spelletjes waarbij ze fiches kunnen verdienen (of in de bovenbouw casino spelletjes). op bepaalde momenten gaat dan de ‘winkel’ open en kunnen ze er iets lekkers van kopen.
gezonde keuzes maken we goedkoper. de kinderen vinden het fantastisch en vragen ieder jaar of we dat wel weer doen en ik vind het leuk om te zien wat de kinderen voor keuzes maken.
Ik geef techniek feestjes. zelf boren zelf zagen . dat kan tegenwoordig zeker concurreren met dit soort luxe feestjes. aan gereedschap mogen ze namelijk niet meer komen .
Gewoon doen waar jij je prettig bij voelt. Wellicht kun je dit goed aan je dochter uitleggen en hoor je achteraf dat ze hebben genoten.
Wij vieren het altijd bij huis. We maken een spelletjeskaart met simpele spelletjes: pittenzak gooien, snoepjes happen in een teil water, hinkelen en zaklopen. De winnaar krijgt een snoepzakje. Achteraf patat met een ijsje, zelf gebakken en gekocht. Een chipszakje mee naar huis en iedereen blij. Ze zeggen nu nog regelmatig dat de feestjes hier zo fijn zijn
Fijn hè, net kinderen. De groepjescultuur en er vooral bij willen horen! Vroeger was dat aan kinderen voorbehouden en mede door de (á) sociale (druk)media is het nu overgeslagen naar de “volwassenen”. Laat ze maar lekker hun geld spenderen en ga jij vooral je eigen gang. Die lijkt me zo gek nog niet!
Wij hadden meestal een middag met taart, spelletjes en patat eten na afloop. Iedereen kreeg een zakje snoep mee naar huis , daar heb ik nooit iemand over horen klagen. De enige ‘uitschieters’ die we hadden waren een middagj naar de kinderboerderij en de speeltuin ( wat overigens niet meer dan een aantal ijsjes van de ijskaart kostte) , een middag bowlen ( eten inbegrepen) en een paar keer een moviebox huren. Het moet ook leuk blijven en dat was het ook. Nu jutten ouders elkaar steeds op zo van ; Wie heeft het mooiste grootste, duurste enz. feestje. Terwijl de kinderen het vast niet erg vinden dat het gewoon een leuk, gezellig feest thuis wordt zonder al.die ‘opsmuk’ !