Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Flynn kwam aan het einde van zondagmiddag binnen
Hij was een weekend bij zijn vader Gio geweest. Hij begon meteen enthousiast te vertellen over alles wat hij had gedaan. Het trampolinepark, uit eten bij een restaurant met grote hamburgers, en als klap op de vuurpijl een nieuwe Lego-set die zijn vader voor hem had gekocht. Zomaar. Een groot cadeau zonder reden.
Terwijl ik naar zijn verhalen luisterde, voelde ik een mengeling van blijdschap en ongemak
Het was fijn om te zien dat hij zo’n leuke tijd had gehad, maar ergens voelde het ook alsof ik steeds moest opboksen tegen die extravagante weekenden bij Gio. Toch liet ik niets merken. Het belangrijkste was dat Flynn gelukkig was. Hij had net een paar happen van zijn boterham genomen toen hij opeens zei: “Papa zei iets raars.” Hij bleef even stil, alsof hij twijfelde of hij het wel moest vertellen. Toen vervolgde hij: “Papa zei dat jij arm bent.”
Ik voelde een steek in mijn lijf
Flynn keek me vragend aan. “Dat is toch niet zo, mama?” voegde hij. Ik liep naar hem toe en ging naast hem aan tafel zitten. Ik keek hem recht aan. Het leek alsof mijn gedachten alle kanten op schoten, maar ik wist dat ik kalm moest blijven voor Flynn. “Lieve Flynn,” begon ik, “mama is helemaal niet arm. We hebben een fijn huis, lekker eten en kunnen leuke dingen doen, zoals op vakantie. We hebben alles wat we nodig hebben.” Hij knikte langzaam, maar ik zag dat hij nog steeds nadacht over wat zijn vader had gezegd.
De rest van de middag leek Flynn het incident te vergeten terwijl hij met zijn nieuwe Lego-set speelde
Maar ik kon het niet loslaten. Die opmerking van Gio voelde niet alleen als een aanval op mij, maar ook als een poging om mij in de ogen van mijn zoon te kleineren. Wat mij vooral dwarszat, was het beeld dat Gio probeerde te schetsen. Hij presenteerde zich als de vader met het grote huis, de nieuwe gadgets en de weekenduitjes. Alsof dat alles was wat ertoe deed. Maar hoe kon ik Flynn laten zien dat geluk niet in spullen of geld zat, zonder dat het als een preek overkwam?
Later die avond, toen Flynn op bed lag, bleef ik met een brok in mijn keel zitten
Mijn gedachten waren een wirwar van woede, verdriet en frustratie. Uiteindelijk besloot ik Gio te bellen. Het kon niet zo zijn dat hij zulke dingen over mij zei tegen Flynn. Het duurde een paar seconden voordat hij opnam. “Met Gio,” klonk zijn stem, kalm en ongeïnteresseerd zoals altijd. Dat maakte me nog bozer. “Wat dacht je in hemelsnaam toen je tegen Flynn zei dat ik arm ben?” begon ik zonder enige inleiding. Ik voelde mijn hart bonken van de adrenaline.
Er was even stilte aan de andere kant van de lijn
Toen klonk zijn stem, traag en met een lichte irritatie. “Britte, wat is dit nu weer? Ik zei gewoon dat je minder verdient dan ik. Dat is toch waar?” “Dat is niet de kwestie,” beet ik hem toe. “Je zet me neer als iemand die haar zaken niet op orde heeft. Wat denk je dat dat met Flynn doet? Hij moet het gevoel hebben dat hij op beide plekken thuis is, dat hij zich nergens zorgen over hoeft te maken. Hoe durf je?” Een korte stilte. “Kom op zeg,” zuchtte hij. “Je maakt van een mug een olifant. Flynn weet heus wel dat het geen probleem is. Je overdrijft weer eens.”
Mijn handen begonnen te trillen
“Overdrijf ik? Echt, Gio, je hebt geen idee wat je hebt aangericht. Flynn is een kind. Hij begrijpt de nuances niet. Voor hem is het simpel: papa zegt dat mama arm is, dus dat moet wel waar zijn. Dat plant zaadjes van onzekerheid en twijfel.” “Misschien moet je er dan eens voor zorgen dat je wat meer verdient, in plaats van mij de schuld te geven,” kaatste hij terug, nu met een scherpere toon. Dat was de druppel. “Weet je wat, Gio? Dit gaat niet over geld. Dit gaat over respect. Het feit dat je me probeert neer te halen in de ogen van ons kind, zegt meer over jou dan over mij. En als je denkt dat dit geen gevolgen heeft voor Flynn, dan ken je hem niet zoals ik hem ken.”
Er viel weer een stilte
Voor een moment dacht ik dat hij zou inbinden, maar natuurlijk niet. “Wat wil je dan, Britte? Dat ik voortaan alleen maar leuke dingen over je zeg? Moet ik een handleiding volgen?” “Ik wil dat je nadenkt voordat je je mond opendoet,” zei ik fel. “En dat je stopt met het neerhalen van mijn leven, vooral tegenover Flynn. Hij verdient beter dan dit.”
“Prima,” bromde hij uiteindelijk”
“Maar jij moet ook leren om niet overal zo’n groot probleem van te maken. Flynn heeft een goed leven, en dat is wat telt.” “Daar ben ik het mee eens,” zei ik. “En het zou fijn zijn als je daar voortaan op focust in plaats van je kleine spelletjes te spelen.” Ik hing op voordat hij nog iets terug kon zeggen. Ik had mijn punt gemaakt. Gio kon dit niet doen zonder dat ik er wat van zou zeggen.
Kort daarna, op maandagavond, begon Flynn zelf over het onderwerp
“Mam, hoe komt het dat papa altijd zoveel dingen doet en wij niet?” vroeg hij, terwijl hij met zijn vork in zijn pasta prikte. Zijn vraag raakte me, maar ik wist dat dit een kans was om met hem in gesprek te gaan. “Lieverd, papa en mama doen dingen op hun eigen manier,” begon ik. “Papa vindt het leuk om vaak uitjes te doen, en dat is helemaal prima. Maar weet je wat ik belangrijk vind? Dat wij samen tijd doorbrengen. Zoals die avond dat we popcorn maakten en een film keken. Of toen we samen koekjes bakten. Dat zijn ook bijzondere momenten, toch?”
Hij knikte langzaam
“Maar waarom doen we niet vaker iets zoals papa?” drong hij aan. Het was duidelijk dat hij nog niet helemaal tevreden was met mijn uitleg. “Dat heeft ook te maken met keuzes,” vervolgde ik. “Ik kies ervoor om geld te sparen voor dingen die we echt nodig hebben, zoals dit huis, ons eten en een mooie vakantie in de zomer. Het betekent niet dat we minder gelukkig zijn. Het betekent gewoon dat we andere dingen belangrijk vinden.”
Hij leek er even over na te denken en richtte zich toen weer op zijn bord
Ik hoopte dat mijn woorden ergens een plekje hadden gevonden. Diezelfde week besloot ik een kijkje te nemen in Flynns wereld. Wat waren de dingen die hem écht blij maakten? Ik luisterde naar hoe hij over zijn vrienden sprak, over de kleine overwinningen op school en de avonturen die hij beleefde in de speel- en bouwtuin. Het werd me duidelijk dat Flynn vooral waarde hechtte aan aandacht en tijd samen. Het waren de momenten waarop ik volledig aanwezig was, zonder telefoon of werk, die voor hem het meest telden. En dat gaf ik hem.
Opvoedkundig is het fêteren can een kind in co-ouderschap of bij een bezoekregeling niet gezond.
Geld en dure uitjes en spullen zijn een zwaktebod van een vader die zijn kind te wrinig ziet en geen opvoedrol op zich neemt.
Het ouderschap kan jiet gedeeld worden als de lasten niet gelijk gedeeld worden. Dat us altijd in het nadeel can het kind en op de kange duur schaadt het ook de band van de fêterende ouder met het kind. Een jong kind en zelfs een puber zal snel onder de indruk zijn van de dure spullen en dure uitjes. Hij kan door niet voor zijn kind te zorgen meer geld overhouden of hij neemt niet op gelijke wijze kosten ennzorg voor zijn rekening. Wie gaat er kleding kopen wie gaat er met het kind naar de tandarts of naar een educatief uitje? Wie leert t kibd kojen ipv naar een burgerrestaurant te gaan? Wie leert t kind met geld om te gaan en kange termijn keuzes te majen?
Verwennen op deze manier is verwaarlozing.
Maar dat kan deze moeder niet tegen haar door pappa verwende zoontje zeggen. Ooit krijgt hij tcwel door maar dan is t kwaad al geschied.
Jij hebt hetzelfde rot toetsenbord als ik…
ik lees hier de reacties ,en vind serieus dat vader en / of moeders ,niets negatiefs moeten zeggen over de andere ouder tegen de kinderen ,hou je opmerkingen voor je ,laat ze zorgeloze kinderen zijn ,en tegen je zoon zeggen ,dat mama arm is ,is wel degelijk een neerhaal actie, stop ermee ,want het voegt niets toe ,in het leven van hun kind
dat betekent niet dat je je ex moet kleineren tegenover je kind.
dat heeft niets met een andere opvoeding te maken Jerry.
maar kennelijk ben jij net zo’n type als die ex
Altijd zo jammer als het toch uitdraait op een soort van strijd. Het gaat om je kind, het enige dat geldt is dat datzelfde kind gelukkig is. misschien heeft het kind aan pappa gezegd, dat hij met mamma weinig dingen buitenshuis doet of gezegd dat ie nooit een cadeau tussendoor krijgt en heeft pappa dat een beetje willen relativeren door te zeggen dat mamma niet zoveel centjes heeft. Dat kan ook nog hè? Het hoeft niet moedwillig naar beneden halen te zijn. Misschien had je zelf ook even na moeten denken voordat je in de aanval ging. Net als de opmerking van pappa misschien ook wel wat ongelukkig was. Tegen elkaar strijden lost niets op, met elkaar strijden voor een gelukkig kind wel❤️
Dat is precies wat ik dacht; maar ik was er niet bij. De jongen begon de verschillen op te merken en wilde gewoon weten waar die verschillen door komen. Vader wilde antwoord geven en deed dat zonder te beseffen wat het effect daarvan is. Mama verdient minder vertaalt zich naar mama is arm. Ga met elkaar in gesprek en voorkom dat je onbedoeld tegenover elkaar komt te staan.
Ik wil wel benadrukken dat de vader dit antwoord nooit had moeten geven. Het is aan mama zelf om zoiets te vertellen aan haar zoon ( als het zo is). Een mama doet het op haar manier had volstaan.
je bent niet voor niks zijn ex, en als je zo tegen mij te keer ging aan de telefoon dan deed ik er nog een schepje bovenop. je zegt zelf dat iedereen iets anders doet omdat hij/zij dat belangrijk vindt. Dus bemoei je ook niet met zijn manier van opvoeding. want je zet de vader neer als materialistische man, dat kan dan ook niet! wees blij dat jullie allebei jullie kind willen zien en opvoeden en dan krijgt je zoon van beide kanten iets mee!
Wat hij doet i teresseert haar niet.. Het gaan om de onnodige opmerking die hij maakte over haar die voor zo’n kind helemaal niet nodig is..
Dat is puur stoken om kinderen tegen de andere ouder op te zetten en getuigt enkel van weinig karakter..