Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We besloten quality time voor ons samen in te plannen
Mijn man en ik hadden besloten voor het eerst sinds de geboorte van onze dochter Livia samen uit eten te gaan. Het was slechts vijf weken geleden dat ze ter wereld kwam, en sindsdien waren we continu met haar bezig geweest. Ergens hadden we ook weer behoefte aan tijd voor elkaar. Opa en oma, mijn ouders, hadden aangeboden op Livia te passen, en hoewel ik aanvankelijk twijfelde, besloot ik hun aanbod aan te nemen.
Wat een voorbereiding met zo’n kleintje
We bereidden ons voor alsof we op een lange reis gingen, terwijl we eigenlijk maar een paar uur van huis zouden zijn. Luiers, flesjes, reservekleertjes: alles werd tot in de puntjes klaargelegd. Livia leek rustig toen we haar bij mijn ouders achterlieten. Mijn moeder verzekerde me dat alles goed zou komen. “Ga genieten,” zei ze met een glimlach.
Onze gedachten dwaalden telkens af in het restaurant
We kozen een restaurant niet te ver van huis. Mijn man probeerde het luchtig te houden en maakte grapjes, maar ik merkte dat mijn gedachten telkens afdwalen. Hoe ging het nu? Zou ze slapen? Was ze misschien onrustig? Ik keek elke paar minuten op mijn telefoon, klaar om op te springen bij het eerste geluid van een melding. Het eten smaakte heerlijk, maar ik voelde weinig ontspanning. Mijn man was ook stilgevallen. Halverwege het hoofdgerecht keken we elkaar aan en zonder woorden wisten we wat de ander dacht: dit voelde niet goed. We vroegen de rekening en besloten direct terug te gaan.
Ik voelde meteen dat er iets niet klopte
Toen we bij het huis van mijn ouders aankwamen, voelden we meteen dat er iets niet klopte. Nog voordat we de deur hadden bereikt, hoorden we Livia huilen. Niet zomaar huilen, maar hartverscheurend krijsen. Mijn maag kromp ineen. We duwden de deur van de bijkeuken open (die stond altijd van het slot) en liepen naar binnen.
Livia lag helemaal bezweet in de gang
Daar, in de aangrenzende gang, lag onze kleine Livia in de kinderwagenbak. Haar gezichtje was rood, haar kleine lijfje bezweet, en ze huilde alsof ze de hele wereld kwijt was. Ik voelde mijn hart in duizend stukjes breken. In de woonkamer zaten mijn ouders. De deur was dicht, de televisie stond aan, en zij keken op van hun programma alsof er niets aan de hand was.
Mijn stem trilde van alle emoties
“Wat is er aan de hand?” vroeg ik, half in paniek terwijl ik Livia uit de kinderwagen pakte. Haar kleine armpjes klampten zich vast aan me, alsof ze smeekte om troost. Mijn moeder keek me met een kalme blik aan. “Ze had gedronken, haar luier was schoon,” zei ze. “We hebben haar laten huilen. Ze moet leren om in slaap te vallen.” Ik stond perplex. “Ze is vijf weken oud,” zei ik terwijl ik Livia probeerde te kalmeren. “Vijf weken! Ze heeft ons nodig, troost nodig. Dit is niet de manier.” Mijn stem trilde van boosheid en verdriet. Mijn vader haalde zijn schouders op. “Ze stopt vanzelf wel,” mompelde hij. Maar het enige wat ik kon denken, was dat mijn dochtertje daar alleen had gelegen, overstuur, terwijl haar opa en oma deden alsof het normaal was.
De rest van de avond probeerde ik haar extra nabijheid te geven
Mijn man en ik bleven niet lang. We pakten de tas met babyspullen en namen Livia mee naar huis. Die nacht sliep ze op mijn borst, dicht tegen me aan. Het beeld van haar rode gezichtje en die grote tranen spookten nog uren door mijn hoofd. Ik voelde boosheid, teleurstelling, en ergens ook schuld. Had ik niet aan moeten voelen dat dit kon gebeuren? Misschien had ik hen beter moeten instrueren, of misschien had ik die avond gewoon thuis moeten blijven. Wat voor moeder was ik ook om na 5 weken al een paar uur voor onszelf te willen pakken.
Ik zie huilen bij een kleine baby als pure behoefte
Livia is nog zo klein; haar huilen is haar enige manier om te laten weten dat ze iets nodig heeft. Dat is geen manipulatie of een slechte gewoonte, dat is pure behoefte. Het zal nog wel even duren voordat ik haar weer met een gerust hart achterlaat. Maar één ding weet ik zeker: haar behoeftes komen altijd op de eerste plaats. Je moet als moeder weten of de ander op dezelfde golflengte zit over wat een kindje écht nodig heeft. De stap naar de oppasdag van opa en oma en het kinderdagverblijf wordt vrees ik nog een grote uitdaging…
LENNEKE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
niks verkeerds aan om uit te gaan eten. even weg. Je hebt dit ook nodig maar ja waar heen en zo.
verstandig is vragen wat zij deden toen jij huilde. geef aan dat jullie er anders instaan.
baby laten huilen is echt niet nodig. een baby kan je niet verwennen.Dit dachten ze vroeger wel.
Zoveel veranderingen.
Voel je niet schuldig, maar volgende keer vragen hoe zij gewend zijn om met een baby omgaan.
Mijn kleinkinderen zou ik nooit laten huilen. Deed niet ook niet met mijn kinderen.
Sterkte en overwin je gevoelens en vraag na hoe degene instaat en vertel hoe jij wilt opvoeden.
Luisteren naar de ouders, hoe zijn hun baby troosten… misschien anders dan 30 jaar geleden… maar Zij blijven de ouders. Grootouder zijn is Genieten, enkel alleen dit. Ze zijn zo snel groot.
vele van jullie in de reacties moeten je diep schamen en nooit (meer) in de buurt komen van baby’s/kinderen. zieke geesten
Ik als moeder blijf de eerste periode altijd bij ons kleintje thuis. Het komt niet eens in me op om zo’n kleine baby bij iemand achter te laten enkel dan in een noodgeval. 9 maanden bij je gedragen en na 5 weken moet het een poosje na een ander. Mij niet gezien. Heb er dan ook totaal geen behoefte aan.
Uit eten doen wij dan pas als de kleine 1,5 jaar is.
Met 5 weken al je kind achterlaten omdat je persé samen uit eten wilt en daarna klagen dat mensen niet goed oppassen…klinkt meer alsof de boosheid naar je ouders bedoeld is voor jezelf. Je had gewoon niet moeten gaan.
amen
Lenny, ga koken
vast zelf geen kinderen
zo he wat een schijt reactie. Ouders mogen best een hapje eten in een restaurant.
lekker makkelijk op een trap na te geven. zeker vergeten hoe het leven is met kleine kindjes… als je die überhaupt hebt.
rare reactie zeg
Tuurlijk moppie, ik bind mijn linkerpoot wel vast aan de rechterpoot van mijn 9 jarige zoon. Zal zijn juf content mee zijn. Mijn baas wat minder.
wij hadden een feest van peettante die 60 werd, dochter 2mnd oud ging naar zus (verpleegkundige en 2 tieners) waar ook oma was. buitentemperatuur onder 0. wij komen na afloop daar lopen via garage (langs onze wandelwagen) naar binnen en vragen waar dochtertje is, in de garage…. ze waren wezen wandelen en kindje sliep, dus maar in de garage laten staan……. wij dachten serieus dat ze een grapje maakten…. nou we waren zo weg en ze heeft nooit meer opgepast, dat snap je wel. mijn kindje had vette longontsteking daarna. zo zielig….
Dit geeft mij nachtmerries. Als ik zou moeten zorgen voor een baby van een ander, zou ik het verzorgen zoals ik mijn eigen baby verzorg. Kan niet snappen dat mensen niet snappen dat, dat gewoon verwaarlozing en mishandeling is van een baby.
gruwlijk mee eens
Dat je uberhaupt overweegt ze opnieuw op te laten passen. Het zijn je ouders, dat is dubbel verdriet. Loyaliteit naast woede, heftig!
Als jouw ouders de ouders zelf zouden zijn in de huidige tijd, was het grond om er een melding van te doen bij Veilig Thuis.
Misschien zijn ze dementerend? Want met je volle verstand doe je dit niet.
helemaal mee eens
( misschien is het ook wel een typisch voorbeeld van ” we zullen ze eens leren wat opvoeden is ” of zoiets.
Mijn schoonouders hadden ook zo’ handje daarvan, maar dan praat je over 40 jaar geleden! !
ik begrijp niet dat zoiets nog voorkomt vandaag de dag.
over heel de wereld komt dat voor.
Behalve in een kleine onrealistische wereld.
Helemaal mee eens
jeetje wat een drama reactie.
veilig thuis bellen want een kind laten huilen.
Die ouders hebben hun hun kind ook opgevoed of ben je ontevreden daarover?
De huidige generatie is gewoonweg te soft.
Hele volksstammen en generaties zijn zo opgegroeid en zitten niet in zak en as bij de minste tegenslag. Maar de huidige pluisjesgeneratie weet het beter.
Die ouders hebben waarschijnlijk hetzelfde gedaan als ze bij hun eigen dochter hebben gedaan. En die is er dus blijkbaar prima groot mee geworden. Ik zeg niet dat ik het met de aanpak van de grootouders eens ben maar ideeën over het opvoeden van kinderen veranderen per 10 maanden geloof ik en je kunt niet altijd maar zeggen dat een eerdere generatie alles verkeerd heeft gedaan.
Exact dit.
Steeds dat afgeven op de andere generaties.
Ze boomers noemen omdat ze anders in het leven stonden en staan.
Maar intussen hebben ze niet in de gaten dat ze prima terecht zijn gekomen door die generatie. Ook niet in de gaten dat de huidige generatie niets meer kan verwerken bij tegenslag.
Maar tot ze zelf in het bejaardenhuis zitten en hun kinderen nog steeds bij het handje moeten houden.
Ik ben blij met mijn “ouderwetse ” opvoeding want ik kan tegenslagen nog verwerken en het hoofd bieden zonder dat ik weken op sabbatical moet.
of na 5 weken al me time moet want een kind is zo zwaar.
Geef opa en oma groot gelijk, ff huilen is niks mis mee. Ga niet je eigen schuld gevoel op hún projecteren
tuurlijk heet jij gerda
Zegt een Anna
En wie zegt dus dat haar zus dit niet bij haar eigen kindjes deed? en daarbij als een kind goed ingestopt wordt is het helemaal geen probleem zijn zelf studies die zeggen dat het gezond is voor een baby! Dus ja zeg het maar. Die van mij lag ook vaak buiten in kinderwagen met temperaturen onder de 0 en is nooit ziek geweest. Nu een warmtepomp in huis en ineens is iedereen ziek en verkouden.
Het is vet gezond voor/om je kind buiten te laten staan als het in slaap is gevallen bij een wandeling. Mits het warm genoeg is aangekleed/toegedekt.
Zo’n 45 jaar geleden hadden wij ook een huilbaby. Huilde elke avond 3 uur lang… wat zeg ik, krijsen.
Consultatie bureau adviseerde om haar te laten huilen.. En elke keer was óók zij helemaal over de rooien, vergelijkbaar met de kleine in t verhaal. Totdat een andere moeder, die meer kinderen had, tegen mij zei “ zeker je eerste hè” en dat klopte. Zij zij me op mijn intuïtie af te gaan en niet te luisteren naar die adviezen. En inderdaad, opgepakt, getroost, een rustige tevreden baby. Blijkbaar had ze die behoefte. Ben t voor t eerst eens met de moeder in t verhaal! Iedere baby heeft n eigen behoefte..
hoezo “ook een huilbaby”? dat de baby uit het verhaal huilde maakt het nog geen huilbaby 🙈
koesteren en bij je houden Meenemen op verplaatsing in wikkeldoek dicht bij jou op je buik
wat een reacties dat die moeder met 5 weken even weg ging. na een week gi g k een middag met de oudste naar de speeltuin baby bij papa zie het probleem niet.
grootouders die het anders doen. niet aan de juiste schema’s en voeding houden( hy vond de boterham met pasta zo lekker euh die maf dat nog niet…) en jij als ouder dagen later nog met de shit zit os niet oke.
ik hen de baby ook ooit in de gang in de wagen gevonden oma kreeg de riempjes niet meer los . met de winterjas aan en al. en nee dat vind je als ouder dan niet oke
er zijn zoveel reacties… ik vind dat er altijd moet worden gekeken naar wat de baby nodig heeft. niet alleen drinken en een schone luier maar ook nabijheid, liefde en verzorging op mentaal gebied. wij willen toch ook getroost worden als we huilen? ik heb nu een 6 weken oud baby’tje en ook al zou ik die nog lang niet ergens laten zodat ik alleen ben met mijn man (dit is mijn 3e kindje trouwens), ben ik me bewust van de opvoeding van de grootouders. beiden opa’s en oma’s hebben een hele andere opvoedstyle en dat is prima, maar dat zorgt ervoor dat ik duidelijke instructies geef over wat ik verlang. als er over een grens die heel belangrijk is wordt gegaan is het klaar. mijn kinderen moeten beschermd worden en leren omgaan met hun emoties MET een rustige volwassene bij zich. we kunnen ons beter uiten als we gezien en gehoord worden en inderdaad huilen is een signaal van een baby en de enige vorm van communicatie voor hen. je kunt een baby niet te veel liefde geven in mijn mening.
Je kunt ook als opa en oma met je tijd mee gaan en zo n kleintje laat je niet huilen dat moet je troosten zeg ik als 70 jarige oma.
Ik hoop vooral dat er naderhand ruimte is ontstaan om hierover te praten. Het zal vast niet slecht bedoeld zijn, maar ik begrijp de ouders in deze situatie ook. Er is huilen en huilen, zeker bij een baby’tje van nog maar 5 weken. Rood aangelopen en bezweet is niet normaal! Ik hoop dus van harte dat ze er open met elkaar over willen praten.
Ik vraag me trouwens elke keer weer af (heel apart misschien) waar de naam Kids en Kurken vandaan komt 😅
il lees voortdurend kritiek. op schoon ouders..opa’s en oma s..ik ben een oppas oma van kleinzoon anderhalf jaar..doe het nu bijna 2 jaar..maar waardering voel ik niet echt..doe het best wel veel..2 of 3 keer in de week…8 tot 9 uur per dag..of het de gewoonste zaak van de wereld is..doe het helemaal belangeloos en vraag er geen geld voor…maar merk wel dat het vermoeiend word.door lichamelijke problemen….als ik dat aangeef.word er compleet over heen gewalst..ik ben de jongste ook niet meer..maar het werd steeds meer.en vaker..(want d’r kinderopvang is zo duur..zorg er voorouders een vangnet en niet alles bij schoonouders te leggen.
ze bedoelen het meestal goed.ik durf bijna niet eens ziek te worden want komen zij in de problemen.)dat word dan ook doodleuk gezegd.dus ouders.wees wat lief tegen de opa s of oma’s.. ik ben zo ver dat ik maar overweeg te stoppen…een dagje zo nu en dan is prima..maar voor je het weet word je er in gemanipuleerd.. en wees de opa’s oma’s.. meer dankbaar..wat ze ook voor je doen…als je er voor kiest om kinderen te krijgen..zorg er dan ook voor.en niet altijd op ouders te leunen..ik heb zelf 2 kinderen een groot deel van hun kindertijd alleen groot gebracht.mn lieve moeder en vader sprongen wel s bij..maar dat zoms een dagje of zo..zo nu en dan…ja en word weerbaar.. opa’s. of oma’s.. imij word altijd een schuldgevoel aan gepraat.als ik s niet kan..paniek..paniek…moet eerlijk zeggen als ik dit had voorzien..had ik dit allemaal nooit gedaan..dus ouders..hou op met mekkeren..en zorg zelf voor je kinderen als je ….je hoort vaak hier…schoonouders het nooit goed kunnen doen..ik ben dus ook zo ’n schoon ouder…soms voelt het als stank voor dank…en leeftijd speelt natuurlijk bij mij ook mee.krijg best wel veel lichamelijke klachten..en bij zo ’n kleintje moet je altijd. aan staan…maar dat dringt bij mensen die de kinderen hebben niet door te dringen..die denken alleen maar aan eigen gewin….ik vind dat mensen die altijd kritiek uiten..over huil baby’s of wat dan ook.ja daar kan je een mening over hebben..maar er is ook een generatie kloof bij nu en hoe het vroeger ging..maar bedenk wel..wat meer dank baarheid wat wij doen voor onze kinderen .die nu weer kleintjes hebben….dus ouders met kinderen..je kiest er zelf voor om kinderen te krijgen..zorg er dan ook zelf maar voor..en geef de opa s of opa s s een dikke pluim..dat verdienen ze
een paar minuten huilen kan geen kwaad
onze zoon heeft 6 maanden dag en nacht gehuild en daar was een reden voor hij is ziek en kon niet uit zijn bed alleen een speentje hielp en we moesten gewoon koffie gaan drinken en buiten het ziekenhuis slapen
hij was 10 maanden oud toen hij eindelijk naar huis mocht onze dochter van 4 is al die tijd bij mijn ouders geweest en is nu 13 en gaat elke week logeren bij opa en oma en gaat van uit mijn ouders naar school en met spoed opname midden in de nacht staan ze ook klaar en ze zijn nu 82 en 83 jaar in de tussentijd
onze zoon logeert 2 keer per jaar bij mijn ouders met een verpleegkundige er bij voor de zorg en de leuke dingen
Karin, ik begrijp de teleurstelling en de frustratie, echt! Ik zie deze houding ook veel terug bij veel ouders waardoor ik besloot om niet zo met mijn vader om te gaan als hij op mijn dochter paste. Het staat alleen wel los van dit verhaal en het is een stukje projectie, hoewel ik het wel begrijp staat dit verhaal daar wel los van. Dit gaat over ouders die incidenteel even een etentje wilden na 5 weken non-stop met hun pasgeboren kindje en haar vervolgens helemaal overstuur aantreffen omdat hun intuïtie hen ingaf dat ze terug moesten. Ik gun jou dat je sterker voor jezelf op durft te komen! 🌷
ja dat ben ik ook well bewust hoor.dat verhaal los van staat..ik heb mijn kindje ook nooit lang laten huilen…en ok..dit was een malig s een keer van opa en oma..bespreek dat dan met opa en opa….en werd me ook niet duidelijk hoe lang kindje dan huilde…ik bedoel eigenlijk te zeggen..dat ik deze site vaak ontzettend negatief over de vooral schoonouders gaat…de opa’s of oma’s bedoelen het vaak goed..je hebt wel zo’n dag de gehele verantwoordelijk heid over je kleinkind..en ja zeker als je wat ouder word..is dat soms wel vermoeiend.hoe veel ik ook van m’n klein zoon houd..dat moeten de ouders dan ook niet vergeten..oppassen prima..maar niet te vaak en niet te veel.dan blijft het leuk…
het wordt vaak als een vanzelfsprekendheid aangenomen. wat je kunt doen is voor jezelf kiezen en je grenzen aangeven. als het teveel is voor jou dan beperken tot 1 dag of 2. wat jij wil. ik heb nooit een vaste oppasdag gewild en daarbij aangegeven dat hij welkom is als ik thuis ben maar geen verplichting wil. dat gaat prima. hij was er vaak (is nu wat ouder) en het was altijd leuk. nog steeds.
Deze situatie is totaal anders.
U bent alleen aan het zeuren over uzelf.
Mijn advies aan u is stop met het oppassen en uw eigen leven oppakken
nee.ik zeur niet..ik geef alleen aan dat ik hier op deze site..zovaak lees..negatief over oppas oma’s…opa’s…en waarom? waardeer ze wat meer..en zeik ze vooral niet af via zo.n site….
Wow, dat vind ik ook heftig veel! Meerdere dagen in de week 8-9 uur per dag als oma oppassen. Als de kinderopvang te duur is, dan moeten ze wel een flink salaris hebben. Wij krijgen namelijk echt een heel groot deel van de kosten terug via de kinderopvangtoeslag, mijn man werkt 30 uur per week en ik 28 uur. Tuin niet in de ‘kinderopvang is duur’ praatjes. Ouders moeten zelf ook leren prioriteiten stellen en verantwoordelijkheid te nemen. Veel werken of even een paar jaartjes een dag minder werken en meer bij je kind zijn (minder salaris = meer kinderopvangtoeslag, kan het kind die andere twee dagen naar de opvang). Auto, huis, vakantie en andere uitgaven dan maar aanpassen op je budget (had je vantevoren al kunnen incalculeren). Daar is nog geen kind slechter van geworden.
Mijn ouders werken nog, zij hebben gezegd we passen niet wekelijks op, enkel als het nodig is (bijv. bij ziekte, noodgeval, als we eens in de zoveel tijd eens wat leuks willen doen). Uiteraard komen we wekelijks nog bij elkaar langs om elkaar voor de leuk te zien. Opa en oma kunnen daardoor heel erg genieten van de tijd dat ze de kleinkinderen zien, zonder dat we ze daarin belasten.
Zo denk ik er ook over. En mijn ouders zeiden dit ook altijd. Als je aan kinderen begint zelf ook verantwoording nemen ipv te denken oma past wel op.
Inderdaad, als u zo vaak en zolang voor uw kleinkinderen zorgt, mag er wel eens meer waardering getoond worden. u vraagt geen geld, maar dan mag er wel eens n cadeautje of iets anders tegenover staan. Een klus in uw huis, een extra knuffel, enz.
respect en amen!!!
100 procent gelijk. Kinderen kunnen hard zijn tegen hun ouders! Was vroeger niet zo, meer vriendschap!
Ik zie dat zoveel om me heen. Opa en oma Eerlijk gezegd meestal oma) gaan oppassen, want het is toch leuk en het is je kleinkind. En dan na een x aantal weken/maanden wordt het als normaal gevonden. Opa en oma komen erachter dat het toch best veel tijd en energie kost en ook soms de waardering er niet altijd is. Tja.. en dan wordt het lastig om terug te draaien. Ik heb ook net als ieder leuke kleinkinderen, maar heb ook gezegd dat ik absoluut geen vaste oppas ga worden. Mijn vrijheid is me toch echt te lief. Ik hou van fietsen en andere dingen en wil dat kunnen doen wanneer ik zin heb. Uiteraard pas ik wel op want het is leuk. Maar ze vragen me altijd eerst of het kan en zijn ze blij als ik kan. Is toch net even anders.
👍
Daar gaat deze topic toch helemaal niet over.
een baby laat je niet huilen.punt.
Precies daarom hebben wij gekozen voor professionele kinderopvang voor al onze 5 kinderen. Mochten wij later opa en oma worden dan zou ik best in geval van nood op willen passen of voor een avondje uit of een weekendje weg omdat ik weet dat, dat heel belangrijk om samen af en toe wat tijd voor elkaar te hebben. En nee kinderen laat ik niet huilen heb ik bij onze kinderen ook nooit gedaan
Ik ben het volledig met je eens en dan ben ik nog geen oma. Maar wel een moeder die de ouderwetse opvoeding heb gehad en er zelf ook zo in sta. Mijn moeder zei vroeger altijd “Als je later kinderen wilt mag je zelf opvang regelen want ik wil geen oppas oma worden, tenzij het door ziekte en zeer of andere belangrijke reden niet kan”. Toen ik uiteindelijk op mijn 35e moeder werd en bleek dat het lichamelijk goed fout was bij mij, zware ontsteking in keizersnede wond, heeft ze met liefde bij ons thuis geholpen en ging mijn zoon met regelmaat, omdat het even niet anders kon, bij de opa’s en oma’s logeren. Enkele jaren later toen ik onverwachts een zware operatie kreeg zou mijn zoon 1 nachtje logeren bij mijn ouders, dat werden uiteindelijk 6 weken, en dat hebben ze met heel veel liefde gedaan.
Qua opvoeden staan mijn man en ik redelijk in dezelfde richting als mijn ouders, soms even laten huilen, terwijl mijn schoonmoeder onze zoon bij elk huiltje, kreuntje, babbeltje of lachje uit zijn bedje haalde waar wij wat minder blij mee waren.
Maar uiteindelijk zijn wij onze ouders altijd dankbaar geweest voor al die keren die ze op onze zoon wilden passen. En ben ik het ook helemaal met je eens, de kinderen willen graag kinderen, maar alles is zo duur dus “moeten” opa en oma maar oppassen… vreemde gedachtengang, jij wilt kinderen dan mag je vantevoren ook bedenken hoe je dat denkt te gaan doen met je werk (ja, we willen kids, maar ook heel graag werken om extra op vakantie te gaan o.i.d.) en opvang én het eerst duidelijk overleggen met de opa’s en oma’s of ze willen oppassen en hoe vaak. Die mensen hebben hun eigen leven, hebben jarenlang al in de poepluiers gezeten én ze zijn er om leuke en gezellige uitjes en logeerpartijtjes met hun kleinkinderen te hebben. Dat er later op die momenten door de kleinkinderen met plezier wordt teruggekeken ipv dat ze alleen de vaste oppasdagen herinneren.
Kortom, ik zou als ik jou was het heel duidelijk aan gaan geven dat je wilt minderen of stoppen met oppassen en aangeven dat je het juist leuk vindt als de kleinkinderen voor de gezelligheid komen logeren om leuke dingen met ze te doen en mooie herinneringen te maken. Dan zullen je kinderen misschien beiden een dag minder moeten gaan werken zodat ze minder kinderopvang nodig hebben. Succes met je beslissing en het duidelijk maken aan je kinderen.
ik zou mijn (schoon)ouders nooit vragen op te passen. Als zij zelf zouden aangeven het graag te willen is het een ander verhaal. Maar onze kinderen, onze verantwoordelijkheid.
hulde
Goed voor de longen, grootouders weten hoe het moet. Dochter denkt er te zwaar over. ook pasgeborenen kun je best ff laten huilen.
5 wkn oud??? wat een nare reactie!! en dan onschuldig met de tv aan gaan zitten….bizar
mijn dochter liet onze kleinzoon huilen met 2 weken en daarna sliep hij heerlijk door niets om je zorgen om te maken tegenwoordig doet iedereen zo overbezorgd overal om .
ik zie moeders de hele dag met de baby rond lopen en in de box ipv in bedje en maar op de arm bij elke kik nee dat is goed pffffffffffffff
Het is ook zo vreselijk zwaar allemaal zorgen voor die kinderen pfffff….. Wat wordt ik moe van mensen zonder verantwoordings gevoel zoals jij, daar zijn er veelste veel van op alle leeftijden momenteel.
ja, dat is dus goed. daar zijn veel studies over ook. hechting enzo.
Wat een bezopen reactie. De moeder weet instinctief wat wel en niet goed is.
Opa en oma zijn ook ouders, die hebben hun eigen kind ook groot gekregen.. Wie zegt dat dat meisje niet pas 10 minuten in de gang lag te huilen? Ze zullen ongetwijfeld de beste bedoelingen hebben gehad.
Dat hun kind het overleefd heeft wil nog niet zeggen dat het geestelijk niet schadelijk is. Een kind in leven houden is niet heel moeilijk.
Ben jij van voor de oorlog de eerste. aan het huilen hoor je of kind overstuur is.
hoop dat je nooit oppast!
Duidelijk dat dit een reactie van een grootouder is
eventjes wel maar het hangt er natuurlijk wel van af hoe ze huilen. een kleine baby die rood aanloopt is geen normale huilbui. Dan aandacht!
Je bent niet goed…dat hebben jouw ouders met jouw teveel gedaan en nu heb je dit🫤
kind helemaal rood aangelopen, bezweet over haar toeren?? vindt u dat normaal? Tjonge jonge , niet normaal.
Waar bazeert u dat op dat op, dat het goed is voor de longen of is dat een aanname? Baseer u opvoeding uberhaubt op iets behalve aannamens? Waarom tilt uw dochter er te zwaar aan? Ik zie geen goede onderbouwing waarom u een baby van 5 weken zou moeten laten huilen, als u de kans heeft ernaartoe te gaan behalve gemakzucht?
Hinde wat een domme reactie zeg
Dat deed mijn vader ook bij zijn eigen kinderen
Verschrikkelijk barbaars
Mijn dochter als die huilde dan gaf ik gelijk aandacht
De moeder dacht er anders over
oppas oma
ik ben zelf oma van 2 kleinkinderen
kleinzoon van 5 en dochtertje van 4 weken
ik zal het noet over mijn hart kunnen krijgen om mijn kleindochter te laten huilen tot rood en bezweed toe ik zal haar lekker bij me nemen en samen tv kijken
je hoeft natuurlijk niet bij elk huiltje klaar te staan maar ze hebben wel liefde en aandacht nodig en ik zal haar zeker in mijn buurt hebben en niet in de gang
mijn dochter kan mij op het woord vertouwen
ik geef miin kleinzoon ook niet zijn zin bij elk huiltje maar ik geef ze wel de nodige aandacht en zal altijd voor ze klaar staan en ja ze hebben er zelf voor gekozen maar hebben ook tijd voor zich zelf nodig
precies! zo hoort het ook.
fijn, zo kan het ook, zo hoort t ook!
Wees niey bang voor de kinderopvang, benoem bij een rondleiding of intake deze ervaring. Dan snappen de pedagogisch medewerkers waar je angst zit en kunnen ze daar extra rekening mee houden. En naast de standaard opleiding hebben alle baby leidsters een extra scholing gevolgd, waat ook veel aandacht is voor huilen, communicatie e.d. Dus geen zorgen als je naar een gedegen opvang gaat en bespreek open je ervaring. Dat zal alleen maar gewaardeerd worden.
Een baby van 5 weken ‘klampt’ zich nog heus niet vast aan iemand… hormonen van een moeder in overdrive
Ben jij zelf moeder? Dat vraag ik me serieus af, omdat een moeder echt wel aanvoelt wanneer haar kindje echt iets nodig heeft. Dit ligt niet aan de hormonen, maar dit is moederinstinct!
hahaha, zeker wel. Zelfs op de afdeling neonatologie klanpen kinderen zich soms aan hun ouders.
echt wel..Al heb jij dat nooit meegemaakt, maar het kan echt wel…
een ding wat je als ouder, jong of oud, altijd moet volgen is je intuitie, je onderbuikgevoel. bij twijfel niet doen.
opa en oma hebben hun kinderen anders opgevoed/begeleid in een andere tijd met andere regels/opvattingen dan qat nu het gedachtengoed/de norm is. dat moet je heel goed met elkaar bespreken en de grootouders zullen moeten aanpassen aan de ouders.
zoniet dan andere oppas zoeken.
veel succes maar hou voor ogen dat je je eigen pad volgt wat wie dan ook daar van vindt
denk niet dat ze vaak gepraat hebben over hoe oma het zou gaan doen, en hoe mama het zou willen. communicatie is alles!
Ik mis wel veel informatie. Hoelang huilde het babytje al? Was er van te voren overlegd wat de wensen zijn mbt laten huilen? Hoe heeft het kind de tijd ervoor zich gevoeld?
het kind had gegeten, dus zal zich best goed gevoeld hebben, en zolang laten huilen dat t helemaal bezweet is, is nooit goed. voor t zelfde geld braakt ze haar eten uit en stikt erin. maar dat ze van te voren niet gecommuniceerd hebben over wat te doen bij zulke toestanden is wel duidelijk.
mijn schoonmoeder liet onze dochter ( vier maanden) huilend wachten op het flesje.
” De dame moest even wachten!…”
Daarna legde ze haar op een handdoek op de vloer in haar altijd koude huis. Tenslotte, omdat ze maar bleef huilen in de kinderwagen in een andere kamer. De twee deuren ertussen gesloten.
Dus ze zat op de stoel te kijken naar een huilend babietje dat op de grond lag.
En dat vertelde ze zonder blikken of blozen.
Ze heeft nooit meer opgepast, sterker nog, ze heeft haar nooit meer op schoot gehad.
WTF
niet normaal…..je hebt helemaal gelijk.
En je vindt zelf niet dat je overdrijft met nooit meer oppassen of op schoot? Jij bent dus zo n woke moeder waar ze het vaak in verhalen over hebben. Ik wist vaak niet wat ze bedoelde maar nu is het duidelijk. Sterkte voor je kind toegewenst
toch wel grappig hoe het verdeeld is hier! Als ik het voorrecht heb om opa te worden dan zal ik het na 10 minuten huilen oppakken, maar ja als de dochter dan net bij minuut 9 binnen komt heb ik pech ben ik het zelfde als deze opa en oma. komt ze bij minuut 13 binnen dan is er niks aan de hand. En ouders van nu denken tegenwoordig ook dat hun leven voor de baby gewoon door moet gaan! Ik heb nu al aangeven dat ik geen oppas opa en oma gaan worden. Alleen bij nood of ver van te voren duidelijk afgesproken
de warmte straalt van uw bericht af.
Dat hoeft ook niet. mijn kinderen weten wat ik er mee bedoel. En willen ze het niet zo dan mogen ze me gaan uitleggen wat ze dan wel van mij verwachten.
gelukkig weet jd zelf al dat je een slechte oppas zal zijn, mooi dat je hier eerlijk over bent.
en waarom zou ik een slechte oppas zijn? Als ik mijn kinderen mag geloven heb ik ze goed afgezet in de maatschappij! Dat het niet in jou straatje past kan ik niks aan doen
Je ziet en hoort vanzelf of het echt huilen is of beetje en dan is 10 minuten ook al lang. Neem aan dat ook steeds gaat kijken toch! je laat zo,n klein babytje niet rood aanlopen. Je zou haar ook beetje kunnen troosten terwijl je haar wel laat liggen…
Zeer waarschijnlijk welk als ik al de kans krijg! Oma is er ook nog en die zou denk ik het liefst de hele dag het kind dragen dat terzijde en idd je hoort de verschillen wel van de huil
hahaha, wat n aannames.
denk dat uw schoondochter blij is met u.
dat u niet vaak op hoeft te passen.
u komt bij mij over als n man die alles denkt beter te weten…
ik hoop dat dat ook n aanname is….
hahaha
mijn dochter wordt dan moeder als het goed is! En die weet hoe ik ben en dat ik voor haar altijd klaar sta maar zij kiezen ervoor om ook ouders te worden en hopelijk lukt dit ooit, maar ik wil geen vaste dagen of iets zo simpel is dat. Er word tegenwoordig te makkelijk er van uit gegaan dat opa en oma dat wel even doen. mijn ouders pasten ook wel eens op omdat het niet anders kon maar de band met kleinkinderen is prima.
Heel slim om al aan te geven geen vaste oppas te worden. Lekker je vrijheid behouden
ja de tijd die ik nog heb wil ik niet vast zitten aan dagen om op de kleinkinderen te letten. prima voor nood of als ze echt een oppas nodig hebben en ik heb nog niks staan in de agenda.
in reactie op Hellen: ja, ouders hebben ook tijd voor zichzelf nodig! Die roze wolk betekent continue bezig zijn, chronisch vermoeid.
ik ben zelf oma en allang uit de babyperiode maar weet nog dat ik snachts tolde van vermoeidheid. .
Dus: quality time, heeel goed, neem het!
Die moeder had al haar twijfels om haar baby bij haar ouders te laten? staat niet bij waarom ze twijfels had. Er staat ook niet bij hoelang die baby al aan het huilen was, lijkt idd al even geduurd te hebben. volgende keer idd beter afstemmen wat je verwacht. En ben benieuwd of die moeder een trauma heeft opgelopen van haar jeugd.
Een kind van 1 maand wegbrengen? Kind heeft 9 maanden jouw hartslag gehoord en in een veilige omgeving geweest. Wordt op de wereld gezet en wordt na 1 maand naar een ander gebracht. Wat denk je nou zelf?
dat is niet normaal wat is dat voor oma en opa ..kregen mijn kind nooit meer
Stel je niet zo aan. Weer zo n woke moeder. Ze hebben de baby niet vermoord hoor. Pppfff
De oude stempel moet leren wat laten huilen met de hersenontwikkeling doet. Een baby, en ook als ze wat ouder zijn, laat je niet huilen. Dit werkt niet. Ja, een kind stopt uiteindelijk. Omdat het opgeeft, omdat het niet meer rekent op de nabijheid die het zo hard nodig heeft. Opgelost denk je dan. Van buiten misschien, vanbinnen niet. Dit heeft een negatieve invloed op hechting, ontwikkeling van emotieregulatie en het zelfbeeld.
Huilen is een communicatievorm. Ze kunnen niets anders.
En voor de mama: voel je niet schuldig dat je even wat qualitytime wilde. Dat verdien jij ook!
wat een drama ,is helemaal niet erg hoor als een kindje eens een paar minuten huilt,en als het al hersenschudding toebrengt dan mag je hopen dat geen enkele baby ooit krampjes krijgt want dan krijsen ze de boel ook bijelkaar ,
wie heeft t over n hersenschudding?
maar n baby die je buiten al hoort krijsen, rood aangelopen is. en bezweet…die ligt al veel langer te huilen…
helemaal met u eens , dat overdreven goede allemaal ,ze willen allemaal kinderen maar ook nog quality time en ook nog bepalen dat grootouders maar klaar staan en dan ook nog klagen dat ze het niet goed doen
De oude stempel????
waar komt u uit dan ??? uit een buisje zeker
Best gegeven reactie op dit verhaal!
Een oma die haar 5 weken oude kleinkind überhaupt kan laten krijsen….. Ik snap waar jouw behoefte vandaan komt het helemaal anders te doen dan je ouders. Ik zou een lieve ‘oppas oma’ zoeken die je niks hoeft uit te leggen, die zijn er legio!!
Mede doordat mijn ouders dit bij mij deden heb ik nu borderline… nu ik zelf moeder ben breekt mijn hart ook in duizenden stukjes als mijn kinderen huilen. Ik kan niet begrijpen dat iemand zo’n baby’tje zou kunnen laten liggen.
Wat naar voor jou. Dat zegt toch al genoeg dan. Er komt enkel narigheid van, in het volwassen leven. Mensen worstelen met mentale problemen, maar de manier waarop er met hen als baby werd omgegaan onder andere als aanleiding zien, dat wordt helaas nog te weinig gedaan.
het is niet alleen als baby, al gaat dat goed…
de eerste 4 tot 6 levens jaren en de daar op volgende…kunnen net zoveel veroorzaken.
hoeft niet bij baby leeftijd te zijn…
Want nu gaat het zo goed met de opvoeding hè. Toch? Alle kinderen luisteren perfect. Hebben veel respect voor andere. Toch?
mijn hemel ,,wat gebeurt er tegenwoordig in deze wereld ? werkelijk overal word een probleem van gemaakt en dan zelf omdat je als baby gehuild hebt krijg je op latere leeftijd borderline ,nou breekt m’n klop ,moet er bijna om lachen aanstellerij en by the way ik ben 55 jaar heb 4 kinderen en 3 kleinkinderen die wekelijks met liefde bij meekomen en slapen
jij moet beter lezen! ze schreef dat ze borderline heeft gekregen, MEDE door hoe ze als baby is behandeld…..
dat is iets heel anders dan wat u suggereert.
Onze 2 zoons waren beiden huilbaby’s, nooit laten huilen. Onze dochter, de jongste, huilde bijna nooit. Zij heeft borderline. Vind het nogal wat om te stellen dat je borderline hebt gekregen omdat je ouders je hebben laten huilen! Door gesprekken met psychiaters, psychologen en andere hulpverleners, jarenlange therapie duidelijk geworden dat het een combinatie is van veel factoren, waaronder een stukje erfelijke aanleg. Fijn voor alle liefhebbende en wanhopige ouders die alles voor hun kind overhebben om van jou te horen dat zij de ” schuldigen” zijn!
Specialistisch antwoord:
Het negeren van huilen kan zeker de basis zijn voor het ontwikkelen van (de kenmerken van) borderline. Dit negeren heeft namelijk alles te maken met de hechtingsstijl. Die stijl heeft op zijn beurt weer te maken met het ontstaan van borderline.
ze schreef MEDE hoe ze als baby is behandeld.
beter lezen…
Maar dat hoort ook bij borderline hè. Andere de schuld geven. Dus dat ze borderline heeft is wel duidelijk.
ik ook
dikke knuf
Beetje overdreven, alsof de wereld is vergaan. Je had van te voren moeten overleggen wat jouw wensen zijn . Duidelijk een generatie ding. Ouders van nu willen 24/7 klaar staan voor hun kind. Gevolg: kinderen die na drie jaar nog niet doorslapen, chronische moeheid bij de ouders en de relatie staat op springen. Onze kinderen mochten best even huilen, en je hoort echt wel het verschil tussen huilen en jengelen. Reinheid, rust en regelmaat….
ik ben het niet eens dat het aan de generatie ligt. Ben zelf trotse oma van 3, heb mijn eigen dochters nooit laten huilen toen ze zo klein waren en doe dat ook nu niet bij de kleinkinderen. Baby’s kunnen niet manipuleren. als zo’n kleintje huilt heeft het iets nodig, zit er iets dwars of wil ze geborgenheid.
Zou je dit vaker op websites willen zetten? Ik word er zo moe van dat lichting grootouders vaak doen alsof we ons als ouders aanstellen..
1. We beschuldigen jullie NERGENS van. Doe aub niet allemaal continu zo defensief..
2. De wetenschap is in die 30 jaar verder ontwikkeld. Je weet wel; geen meningen, maar goed onderbouwde feiten met hersenscans, groepen die vergeleken worden etc..
3. Net als dat we de laatste inzichten in wetenschap gebruiken tav geneesmiddelen, willen we ook graag de laatste inzichten in de pedagogiek (studie naar kinderen) opvolgen. Tenzij jullie met 30-jaar oude inzichten later behandeld willen worden voor jullie medische gebreken – aub inzien dat dit iets goeds is.
4. Kunnen jullie ALSJEBLIEFT een beetje trots zijn op ons als ouders, dat we ons zo uit de naad werken voor jullie kleinkinderen? Alle officiële instanties van NL geven deze adviezen.. we doen het echt niet omdat we zoveel zin hebben om 99% van onze tijd ‘aan’ te staan. Het zou voor 1x fijn zijn als grootouders reageerde met “Ik ben zo trots op mijn (schoon)kind, want die doet echt zijn/haar best om goed voor mijn kleinkinderen te zorgen! En ik ga ze helpen waar ik kan!
(edit: ter verduidelijking: uiteraard zorgen we goed voor onze kinderen voor de kinderen zelf / omdat wij daarvoor kiezen. We doen het niet “voor jullie kleinkinderen” – alsof we het voor jullie doen. Maar jullie zijn vaak WEL onze liefdevolle naasten waar we nogsteeds stiekem naar opkijken, en wiens goedkeuring voor ons waardevol is. Wees dus aub een beetje lief voor ons, we doen echt intens ons best)
dikke pluim voor u
Enorm bizarre opmerking weer. Ja voor een baby vergaat de wereld op dat moment wel! Die kan zichzelf niet reguleren en heeft dat nodig van de verzorger. Als hij/ zij alleen wordt gelaten met die heftige emoties ontstaan enorm hoge niveaus van stresshormonen en aangetoond is dat hersenen daarvan (kunnen) beschadigen (met op volwassen leeftijd nog psychische gevolgen). Vreselijk.dat er nog steeds (groot)ouders zijn die denken dat dit een goede manier is, terwijl er inmiddels zoveel over bekend is.
Het is echt een vorm van kindermishandeling, want pure verwaarlozing. En natuurlijk doet het pijn als je dit, zonder te weten dat het zo slecht voor je kind is, hebt gedaan. Dan zeg ik: kijk mild naar jezelf, je deed je best. Maar ga het alsjeblieft niet meer doorverkondigen, verdiep je erin!
Tot 6 maanden kan een baby huilen nog niet gebruiken om iets voor elkaar te krijgen. Huilen is tot die tijd nog alleen een communicatie middel om aan te geven dat er iets nodig is.
Deze baby was rood aangelopen, bezweet (oververhit, een baby hoort nog niet te zweten) en overstuur. Het huilen was buiten te horen. Dit ging dus overduidelijk niet om een beetje jengelen. Deze opa en oma hadden de deur dicht en de tv aan. Ze kozen ervoor het gehuil niet te horen en niet aan de eerste levensbehoeften van een baby te voldoen: geborgenheid en contact. Als je dat overdreven vindt, ben je duidelijk niet op de hoogte van de vele onderzoeken die de schadelijkheid van het negeren van huilen hebben aangetoond.
En veilig gehechte kinderen in plaats van kinderen die hebben geleerd dat hun ouders er niet voor ze zijn als ze ze nodig hebben
Ik ben ook oma en laat mijn kleinkind met 5 weken echt niet zo alleen in de kinderwagen in een aparte kamer staan.
Die staat dan gewoon in de huiskamer staan zodat ik er kijk op heb, vind dit dus heel vreemd dat hun zoiets doen en zou ze de eerste tijd niet meer laten oppassen.
Ik heb ruim 3 jaar elke dag op mijn kleinkind gepast. En nooit zo laten huilen. Mijn dochter kreeg vrij laat haar kind. Dus opa’s en oma’s kunnen best mee met de tijd. En nu is ze ruim 4 jaar en komt nog graag bij oma logeren.
iedere huil is ook anders als moeder herken je deze
vind het ook best cru vn oma en opa vooral omdat dit de eerste keer is dat ze uit logeren ging dus is een vreemde omgeving etc 😢
Maar dat is ouderwetse stempel kun je ze ook niet kwalijk nemen
wat een drama wordt hiervan gemaakt. Een baby mag best wel even huilen hoor. rust, reinheid en regelmaat. Daar gaat het om. je ziet wat ervan komt: veel kinderen zijn niet meer weerbaar, hebben allerlei problemen. Ouders zouden veel minder bovenop een kind moeten zitten want opvoeden is roekeloos improviseren. laat ze huilen, vallen en opstaan en zorg dat je in de buurt bent en als je zoveel van je kind houdt, leg dan niet het accent op werk. materie is niet zo nodig
Helemaal mee eens!!! Maarja ouders denken aan zichzelf, wantja zij hebben quiality time nodig he.. En dan achteraf zeiken dat de oppas het niet goed doet. Als je zo met jezelf bezig bent, had dan geen kind genomen.
dat is lekker kort door de bocht!
kletskoek will dit heeft niks met de 3 rs te maken hoor was ik ook van en een baby even laten jengelen is niet erg maar als een baby echt herl erg huilt hoor je het te troosten en niet in de gang te zetten en rustig t.v gaan kijken ,ik zou ook echt woedend geweest zijn ,ik hoop dat ze een goede lieve oppas krijgen voor hun kindje
In sommige reacties mis ik de liefde! Zó jammer! De tekst in het Iied van Willy Alberti : ‘Niemand laat zijn eigen kind alleen!’ Is helaas niet waar! Goed gedaan ouders van Livia door haar jullie veiligheid te geven en succes als jullie met de grootouders gaan praten. Houd er rekening mee dat als zij niet met de tijd mee zijn gegaan en niet anders meer kunnen. Dan is een bezoek aan opa en oma misschien genoeg om ze betrokken te laten zijn en wie weet kan Livia over een jaar of acht gezellig gaan logeren.
Vroeger was dat zo. Mijn moeder heeft het bij haar schoonmoeder ook zo ervaren met mij.
Ik heb mijn kinderen nooit laten krijsen. Een beetje huilen om in slaap te komen is normaal.
Mijn oudste zoon was een huilbaby 9 maanden lang. Die heb ik echt niet 24/7 op mijn borst gehad. Maar een baby wat een boertje dwars heeft zitten, of datmkrampjes heeft na de voeding, wil nog weleens krijsen. Pakken en knuffelen.
Het is met een verse baby nog vaak gokken. Ieder kind heeft eigen herkenbare huiltjes op een gegeven moment.
Praat erover samen. Je ouders hebben jou ook opgevoed. Jij lijkt me aardig gelukt.
Normaal reageer ik nóóit op zulke verhaaltjes. Maar deze moeder doet alsof haar ouders haar baby aan het pesten waren. Kom op, dat ze de baby hebben laten liggen huilen, was geen uren geweest denk ik. Dus de hele drama begrijp ik niet.
Hun onverschilligheid t.a.v. een 5 weken oude huilende baby is stuitend en zegt veel hoe ze moeten zijn omgegaan met hun dochter, toen zij een baby was. Geen wonder dat ze nare voorgevoelens had, zonder de concrete herinneringen wist ze wat haar baby te wachten stond. omdat ze het zelf had ervaren.
lastige situatie. Van beide kanten te begrijpen. Het was voor haar een vreemde situatie, dus daar laten huilen is niet het meest handig
Aan de andere kant is het belangrijk om haar de kans te geven om zelf te leren te gaan slapen. Ik kom veel ouders tegen waarbij hun kindje van 9 maanden of ouder in de nacht om ongeveer de 2 uur wakker wordt, vanwege het normale slaappatroon, waarbij ouders hun kindje in slaap moeten brengen, omdat zij het slaapmiddel geworden zijn, omdat hun kindje niet geleerd heeft zelf in slaap te vallen en dus ook niet weet hoe zonder ouders in slaap te vallen. Dan wordt het een probleem. Dit komt wel voort uit het voortdurend bij jou als ouder in slaap te vallen. Dus hoe laat je een kindje zelf in slaap vallen? Door daar gelegenheid voor te geven. Immers het is ook fijn om zelf te kunnen gaan slapen. Zielig als je dat niet leert. Als je dit vroeg oefent valt je kindje ook eerder in slaap. Of je moet tot minimaal 2 jaar je kind als slaapmiddeltje zelf als ouder in slaap brengen. De meeste ouders houden dit niet vol. Dan heeft je kindje ook een probleem, want die is afhankelijk van jou!
in principe mee eens, maar dat doe je in een eigen veilige omgeving met eigen ouders, in je eigen bedje etc. en niet bij een oppas de eerste keer. 5 Weken oud vind ik ook erg jong. De eerste drie maanden zijn ze nog zo aan het hechten en is alles zo onveilig. Krampjes, vaak huilen ’s avonds. Veel slaaptrainers doen ook niets voor de drie maanden omdat huilen en troosten dan erbij horen.
Spreek van te voren af hoe je wilt dat ze omgaan met je kind. Als je moeder dat niet wil (snap wel dat je dat nu even geen optie meer vindt) zoek dan een betaalde oppas of i.d. Wel verdrietig dit. Wellicht dat een Nanny cam wat rust geeft als je iemand weer laat oppassen.
Dat zal als de jullie kind groter is hopelijk ook opa of oma weer kunnen zijn.
Ten eerste ben je geen slechte moeder als je een paar uur met je partner wilt pakken. Dat is heel normaal.
Het is vooral bij de eerste soms wel even zoeken met opa’s en oma’s, omdat die toch uit een andere generatie komen. Het is dan belangrijk om je grenzen aan te geven en duidelijk te hebben hoe je wilt dat ze dingen aan pakken.
Ik vind het schokkend om te lezen dat ze een baby van pas 5 weken laten huilen. Een baby van 6 maanden is wat anders, maar dan zou dat ook alleen in overleg mogen en goede afstemming. Ik vind het bizar dat je een kind van een ander waar je verantwoordelijkheid over hebt laat huilen.
Ik snap dat je je ouder even niet meer laat oppassen. Ik zou ook nog een goed gesprek hebben over wat er gebeurt is. Want anders kan het tussen jullie in gaan staan.
Het advies om baby’s “gecontroleerd te laten huilen” als methode om hen te leren doorslapen, was decennialang populair, vooral in de jaren ’60 tot ’90. Dit advies kwam voort uit slaaptrainingstechnieken, zoals de “methode van Ferber”, die ouders aanmoedigden om geleidelijk minder vaak op het huilen van hun baby te reageren.
Echter, sinds het begin van de 21e eeuw, rond de jaren 2000-2010, is dit advies steeds meer vervangen door inzichten uit moderne ontwikkelingspsychologie en kindergeneeskunde. Onderzoek wees uit dat langdurig huilen zonder troost negatieve gevolgen kan hebben voor de hechting en emotionele ontwikkeling van een baby. Tegenwoordig wordt ouders vaak aangeraden om snel te reageren op de signalen van hun baby, zeker in de eerste maanden, om een veilige hechting te bevorderen.
Hoewel sommigen nog steeds gecontroleerd laten huilen toepassen (bijvoorbeeld onder begeleiding van een professional), wordt het breed uitdragen van dit advies niet meer ondersteund door de meeste deskundigen.
Quote: “Ik voelde boosheid, teleurstelling, en ergens ook schuld. Had ik niet aan moeten voelen dat dit kon gebeuren? Misschien had ik hen beter moeten instrueren, of misschien had ik die avond gewoon thuis moeten.”
Deze grootouders weten niet beter en krijgen boosheid en teleurstelling over zich heen in plaats van dat er met ze gesproken wordt. Als je eerder al het gesprek met ze had gevoerd over hoe je denkt over huilende baby’s, was dit nooit gebeurd of had je geweten dat ze bij het standpunt bleven dat laten huilen geen kwaad kan.
Dat het nu anders is gelopen, snap ik ook vanuit jouw kant. Er komt heel veel op je af als je voor het eerst moeder wordt. Mijn advies is om met je ouders te praten over kinderen en opvoeden. Hoe denk jij erover en wat maakt dat je er zo over denkt?Hoe denken zij erover? Regelmatig het gesprek helpt om samen te leren en om van elkaar te weten hoe je erin staat.
Ook voor jouw ouders geldt: “When you know better, you do better.”
krijsen is echt iets anders als gecontroleerd laten huilen.ik ben zelf sowieso van een kind huilt niet zomaar en zeker niet zo klein maar dat is een ander verhaal .ik begrijp de teleurstelling en boosheid zeker wel
Toen mijn kleintje drie maanden was, had hij weinig ritme en moeite met slapen. Het consultatiebureau adviseerde hem te laten huilen en steeds na een aantal minuten even naar hem toe te gaan.
Op de eerste avond na het advies was ik alleen thuis, ik probeerde dat. Na 20 minuten was mijn kleintje zo in paniek dat hij nog een kwartier in mijn armen gehuild heeft, en ik huilde met hem mee. Het raakt me nog steeds wanneer ik eraan terug denk.
Kinderen van deze leeftijd hebben troost nodig, ze kunnen zichzelf niet troosten en raken uiteindelijk in paniek.
Ik snap de reactie van deze ouders helemaal en zou opa en oma het eerste half jaar ook niet meer laten oppassen.
Wat een grootouders. schandalig gedrag, die hoefden bij mij niet meer op te passen.
ik huilde net zo mee als mijn kleinkind ik heb het bij mijn kinderen nooit gedaan en ook niet met mijn kleinkinderen kleine moeite om ze ff lekker tegen je aan te leggen ik vond dat altijd heerlijk ik heb nog als mijn kleinkind verdrietig is kan ik mijn tranen niet bedwingen al is de oudste 18 en jongste 9 van mijn 7 kleinkinderen liefs een oma
Wat een heisa. Als het kind heeft gedronken, een schone luier heeft en het bedtijd is, dan gaat het dus naar bed. Het huilen stopt vanzelf wel. Ik snap de oppas wel.
babies zo jong snappen nog amper dat ze niet meer een zijn met mama. ze hebben hun ouders eerst nodig om te hechten en te wennen aan de wereld die compleet nieuw voor ze is. emotionele steun is net zo belangrijk als de praktische dingen. als je een baby zo jong niet wil troosten als ze huilt pas dan ook niet op. empathie is lastig voor sommige mensen, maar lees 15 min over hoe pasgeboren babies de wereld ervaren en je snapt waarom ze het nodig hebben
Gevoel van veiligheid is ook belangrijk
Het huilen stopt inderdaad vanzelf, maar je leert ze op deze leeftijd alleen dat er toch niemand komt als ze iemand nodig hebben. Dat terwijl je juist wilt dat ze naar je toe komen met problemen als ze wat ouder zijn. Dit wordt ook erkend door moderne wetenschap.
met 5 wejen??????
Wat een drama reactie. Obsessieve, overbezorgde moeder. Lekker de komende jaren thuis blijven, je relatie verwaarlozen en je 100% op je dochter focussen, en dan komt alles vast goed.
wat een naar verhaal, onze kleinzoon was een huilbaby en mijn man en ik hebben uren met hem op de arm gelopen, en op onze buik laten slapen. een baby laat je niet huilen, afschuwelijk.