Mijn dochter Lexi zit nu een paar maanden in groep 1
Ze vindt het fantastisch. Elke ochtend springt ze bijna uit haar bed, klaar om haar tas te pakken en naar school te gaan. En eerlijk? Ik ben blij dat ze het zo naar haar zin heeft. Maar er is één ding waar ik een beetje moe van word: die eeuwige speeldates.
Begrijp me niet verkeerd, ik gun Lexi al het plezier van de wereld
Maar met 4 kinderen in huis is het hier al druk genoeg. Silvijn zit in de brugklas en heeft elke dag weer een ander drama over huiswerk of gymspullen die hij kwijt is. Bjorn is elf en denkt dat hij al een tiener is. En Leslie, nou ja, Leslie is een negenjarige tornado die nooit stilzit. Dus nee, ik zit niet te wachten op extra kinderen in huis, hoe lief ze ook zijn.
In het begin dacht ik slim te zijn door speeldates bij anderen te laten plaatsvinden
Toen Lexi na een paar weken thuiskwam met de vraag of ze bij Sanne mocht spelen, zag ik mijn kans schoon. “Dat is een geweldig idee, Lexi! Vraag maar aan Sannes mama of ze dat ook leuk vindt,” zei ik. Nog diezelfde avond kreeg ik een berichtje van Sannes moeder. “Wat leuk dat ze willen spelen! Lexi kan donderdag na school met Sanne mee.” Perfect. Ik stuurde een enthousiast “Helemaal goed, dankjewel!” terug en voelde me opgelucht.
Lexi had de tijd van haar leven bij Sanne, en ik genoot van een rustige middag thuis
Maar ik wist dat ik het niet eindeloos kon blijven afschuiven. Toen een paar weken later een andere moeder op het schoolplein vroeg of haar dochter mee mocht naar huis, voelde ik me minder zeker. “Ah, dat zou Lexi vast leuk vinden,” zei ik. “Maar deze week is het zo druk. Misschien kunnen we eerst bij jullie afspreken? Lexi vindt het altijd spannend om ergens naartoe te gaan, en dat is goed voor haar.” Het werkte weer. Maar voor hoe lang?
De echte uitdaging begon toen Lexi steeds vaker vroeg of er iemand bij ons mocht spelen
Een keer kwam ze enthousiast de klas uit. “Mama, mag Lisa mee naar ons huis? Ze wil heel graag mijn speelgoed zien!” Ik voelde de paniek opkomen, maar wist mezelf snel te herpakken. “Oh, lieverd, dat klinkt heel leuk. Maar weet je wat nog leuker is? Als jij eerst bij Lisa mag spelen. Vraag haar mama maar of dat mag!” Het werkte, en weer was ik een middag ‘vrij’.
Maar vorige week kwam het gesprek dat ik niet langer kon vermijden
Lexi zat aan tafel en keek me aan met een serieuze blik. “Mama, waarom mogen mijn vriendinnetjes nooit hier spelen?” vroeg ze. Ik zuchtte en ging naast haar zitten. “Lieverd, het is niet omdat ik het niet wil. Maar het is thuis al zo druk met je broers en zus. Het is soms gewoon een beetje veel voor mij.” Ze keek me even aan en knikte toen. “Maar mag het dan over een tijdje wel?”
“Ja,” zei ik
“Als iedereen weer een beetje gewend is op school en het thuis iets rustiger is, dan mag je zeker een vriendinnetje meenemen. afgesproken?” Haar gezicht klaarde op. “Afgesproken!”. De volgende dag kwam een moeder op het schoolplein naar me toe. “Isa, mijn dochter Emma wil echt zo graag bij Lexi spelen. Kunnen we niet iets afspreken?”
Dit keer besloot ik eerlijk te zijn
“Wat leuk dat Emma dat wil! Lexi zou het ook heel leuk vinden. Maar ik moet eerlijk zeggen, het is thuis nu best druk met 4 kinderen. We hebben nog niet echt de ruimte gehad om dit soort dingen te plannen. Maar over een paar weken, als alles weer een beetje rustiger is, spreken we iets af. Is dat goed?” De moeder leek even verrast, maar knikte toen begripvol. “Dat klinkt logisch. Laat maar weten wanneer het jullie uitkomt.”
Ik voelde me opgelucht
Geen smoesjes meer, gewoon eerlijk zijn. Voor nu is het even genoeg zo. Lexi weet dat ze binnenkort iemand mag meenemen, en ik heb de tijd om me daarop voor te bereiden. Met 4 eigen kinderen is het hier al een speelpaleis, en dat is voorlopig genoeg voor mij.
Deze moeder bezorgd haar dochter een trauma. Ik mocht vroeger ook nooit vriendinnetjes meenemen omdat het mijn moeder altijd teveel was. Gevolg: ik kreeg minder vriendinnetjes en werd vaker uitgesloten van feestjes. Dat schoolkinderen bij elkaar willen spelen is nu het resultaat als je kiest voor 4 kinderen. Take it or leave it. Maar ik vind dit niet oké wat die moeder doet. ik zou zeggen: vader of moeder zet je even schrap maar je ontneem je kind niet iets in haar sociale ontwikkeling. Mijn gevolg is nu 40 jaar later: ik heb nog moeite met vriendschappen vinden.
ik ben 39 moeder van 5 kinderen. me huis is mooi in orde doe 2 dagdelen vrijwilligers werk
help.me koeder der huis mee.opruimen. en bij mij momenteel kinderen over de vloer 1 regel eff de schoentjes uit.
en doe wa jullie willen. 10 minuten voor het kind weggaat zeg je ruim je effe samen de spulletjes op.?? en ze hebben het super leuk.gehad.in tussen tijd vouw ik me was op doe wat dingetjes wat gedaan moet worden vraag tussen door. hoe het met ze gaat geef ze een koekje snoepje wat ze willen en dan meestal rond 17;00 17:30. Word kind opgehaald. Dan gaan we lekker eten met zij. alle aan tafel. daar na om sge beurt doughen pyama aan nog gezellig filmpje kijken snap heeeel de drama niet. je hoeft nie elke minuut op hun lip te zitten laat ze doen.spelen j. de tuin of voor speelpleintje ..en ja eind van de dag ben je als moeder heeeel moe .
dat is heel.normaal. daarom heet het ook moeder zijn. en je hoeft nie.elke dag Kids in huis te nemen. alhoewel.da bij ons wel.zo is. maar goed
probeer met kinderen samen te overleggen. hoe je het gaat doen dan kkm je zo veel verder en zoals ik heg lees en opmerk is dat je of tegen een burnout aanzit.pf da je gewoon egoïstisch bent . de kinderen. hebben er nie voor gekozen dat jij ze op de wereld hebt gezet .dus jij moet zorgen dat je hun geeft wat ze nodig hebben. of da nou een gesprek een vriendin of een fiets is. jij bent verantwoordelijk voor hun geluk.
Wat heerlijk om te lezen dat er meer moeders zijn die daar moeite mee hebben. Ik heb respect voor die moeders waarbij altijd iedereen kan komen, mee-eten, logeren en waar het dan ook gezellig is. Toch moeten we niet vergeten dat niet iedereen hetzelfde karakter heeft. Introvert, gevoelig en iemand die graag controle houdt….en moeder van 4 kids….dat ben ik. Ik worstel er ook mee. Ik weiger geen speelafspraakjes maar heb wel de regel: 1 kind of soms 2, maar zeker niet meer. Logeren doen we niet. Mee-eten kan als het echt nodig is of op tijd overlegd. Enja, soms is het ook ’thuisspeelmiddag’. Zo blijft het voor mij behapbaar en kunnen de kids wel afspreken.
zucht wat een hoop veroordelende en egoïstische reacties onder dit artikel. Doe vooral wat goed voelt en binnen je grenzen. Je hebt inmiddels een mooie compromis gevonden met je dochter en dat is waardevol! Het leven is niet zwart wit zoals helaas vele onder dit artikel wel denken.
wat een oordelen hier!!
ik zou hier nooit iets durven schrijven!!
Schaam jullie!!
proficiat!! 😮
Voor mij valt of staat zoiets met de reden ervoor en met eerlijkheid. Zou het gemakzucht zijn dan komt het op mij niet fair over naar andere ouders en dochter. Maar je probeert te voorkomen echt over te lopen (niet gek met 4 kinderen!) en bent eerlijk naar je dochter én naar de ouders. Heel netjes, en natuurlijk fijn als het beter lukt eer het war rustiger is!
het is juist beter als er een vriendje komt spelen, je hebt geen kind aan ze, ze vermaken elkaar! je hoeft alleen maar wat lekkers te maken en ze ( en jij) hebben de tijd van hun leven
Misschien was de vierde ongepland? Deze moeder “koos” voor de vierde toen haar andere kinderen tussen de 6-1 jaar waren. Niemand kan in de toekomst kijken. Weet jij veel wat er in de tussentijd veranderd is.
waarom kreeg je vier kinderen?
Dat maakt toch niet uit
Waarom niet ze hoeft jou toch geen tekst en uitleg te geven
Niemand die het een probleem vindt om zijn kind ergens te laten spelen onder de verantwoordelijkheid van een instabiel/depressief/egoïstisch persoon? Dan toch liever dat iemand daar eerlijk over is lijkt me.
Daarnaast is het helaas niet zo makkelijk om even te besluiten stabiel te worden of je over een depressie heen te zetten. Dan zouden heel wat dokters en psychologen zonder werk zitten.
koop een koptelefoon met noicecanceling en zet een muziekje op, dan hoor je de drukte minder. of ga naar buiten als t een beetje weer is. bereid wat meidendingen voor: knutselen. en bak pannenkoeken. het is zo weer voorbij en kinderen vermajen zich beter met een ander erbij. ik geb ook 4 kids, maar speeldates vind ik makkelijk.
Wat een zielige bedoeling..
Je wilt toch niet met de kwelling leven dat je continu “nee” tegen je dochter zegt? Dit kun je naar mijn mening niet maken tegenover haar. Zij vraagt niet om een instabiele moeder maar een stabiele!! Wat vindt manlief hier eigenlijk van ( of is dat misschien ook instabiel? ) en dat dit verhaal ook nog word beschreven, daar is dan wel tijd voor?
Schaam je, dit heeft met jou te maken en niet drukte, mogelijke depressies, burnouts etc…
Zet je ego opzij en wees een echte moeder.
zou zelf even dimmen! jij weet helemaal niet wat er speelt.
ze kan er nu nog niet mee dealen, punt. daar hoeft ze geen uitleg voor te geven.
gaat jou helemaal niks aan.
Ik was zelf de laatste van 4 en bij ons was altijd de hele buurt over de vloer. ik snap niet zo goed waarom je 4 kinderen wil alleen je kind niet gun om iemand bij je te spelen krijgen. Er is een verschil tussen je grenzen aangeven en alleen aan je zelf denken in het leven. Jij bent denk aan zo n persoon die wel andere vraagt om hulp en als iemand anders iets vraagt het je niet uitkomt.
Jeetje wat een oordelen in de comments.
Een oprechte vraag voor de ouders die vinden dat je je er maar overheen moet zetten. Stel dat je kind komt spelen bij een moeder die zich er overheen heeft gezet maar het eigenlijk vreselijk vindt en waar misschien wel sprake is van burnout, depressie of andere psychische problemen: vinden jullie dit geen probleem voor je eigen kind? of zouden jullie het liever niet hebben dat zo iemand voor jullie kind zorgt?
Daarnaast alle opmerkingen over het grote gezin van de auteur. Er zijn maar heel weinig mensen die kinderen op de wereld blijven zetten terwijl ze van te voren weten dat ze er niet voor kunnen zorgen. Onverwachte zwangerschappen komen voor, meerlingen, situaties in gezondheid of financiën kunnen veranderen, mensen kunnen makkelijke babies hebben en inschatten dat ze daar wel meer van aan kunnen maar vervolgens blijken andere levensfasen van de kinderen hun zwaarder te vallen.
Een beetje compassie voor elkaar kan geen kwaad.
Ik vind t altijd zo lomp als mensen zeggen: had je maar geen kinderen moeten nemen. Daar heeft een ander echt niks over te zeggen. Daarnaast zou je ook gewoon kunnen meedenken met iemand, ipv zo hard te reageren… Moeders zijn mensen, he, geen robots. Wat bij mij opkomt: is het bijvoorbeeld een idee om om de week een uurtje iemand te laten spelen bij je thuis? Of je laat ze even in een speeltuintje spelen.
Waarom niet ze hoeft jou toch geen tekst en uitleg te geven
Mensen met negatieve reacties: zeur niet zo. natuurlijk kan je heel blij zijn met 4 kinderen en ja, dan is het soms druk. moet iedereen zich gedragen naar de maatschappij van tegenwoordig. waarin van iedereen verwacht wordt mee te draaien: werken, kinderen opvoeden, koken, huishouden én speeldates. neehoor, je moet naar jezelf luisteren. jezelf rust geven (hoewel dat woord tegenwoordig bijna voor allergische reactie zorgt) en nee, je hebt je kind er niet mee want ze krijgen genoeg sociale contacten op school!
Dus je wou toch nog een “nakomertje” gezien het leeftijdsverschil maar geeen “gedoe” met speel-dates omdat het te druk is?! wauwww Waarom dan 4!kinderen en je jongste steeds by een ander “dumpen”?!
Leuk dat je kind steeds nee hoort “omdat het thuis al te druk is met oudere broers en zus! die 4 kinderen was JULLIE keus he!!
Wat jammer dat je kind er de dupe van is dat jij vier kinderen wil, eerder dan dat elk kind fijn en sociaal ontwikkelt. Ik ben zelf de oudste van 4 en ik weet alles van hoe veel belangrijker mijn moeder is. en maar zeuren hoe druk het voor haar is, en hoeveel belangrijker zij is… waaaw
Och, dit valt nog mee! Binnenkort komt elke week de vraag: mag …. bij ons logeren. Dan zit je er niet een paar uurtjes mee maar tot de volgende middag! En als ze straks allevier aan het daten gaan heb je er standaard 8 in huis! Wen er maar vast aan!
eerlijk gezegd begrijp ik die hele speeldates niet echt. je zit al de hele dag op school, dan wil je na school toch even rust? bij mij gaan de kinderen na school en een rust moment gewoon buiten spelen. (soms moet ik ze sturen) daar zijn er vrienden en vriendinnen waar ze lekker mee buiten spelen. Waarom moet dat perse bij iemand binnen? Er komt wel eens een keer iemand spelen, op afspraak, op een woensdag. Helemaal niet raar om je grenzen aan te geven. maar geef ze wel aan. zeg niet ‘ een andere keer’ terwijl je niet plant / zorgt dat je een andere keer daadwerkelijk even ruimte hebt ervoor. Mijn man kan iets beter met de chaos van het andermans kinderen over de vloer hebben omgaan, als er al speeltdates zijn dan zijn die dus op ‘ zijn’ dag. Je hoeft het ook niet alleen te doen, misschien kan je met je man iets afspreken om het te regelen. Niet idioot vaak, maar gewoon af en toe.
Ik vind dit echt schandalig. Jij als moeder kiest voor 4 kinderen, je jongste kind is de dupe, omdat haar oudere broers/zussen zo “druk” zijn.
Was dan nooit aan een 4e begonnen…
Ik heb maar 1 dochter, maar de eerste twee jaar wilde zij bijna alleen maar thuis afspreken, op een ander vond ze erg moeilijk. En aangezien ze wel een erg sociaal meisje is, had ik 3 dagen per week kinderen over de vloer (andere dagen zijn werkdagen). Elke dag andermans kinderen over de vloer is vermoeiend, maar als enigstkind geniet ze er zo van. Dan zet je jezelf daaroverheen en gun je je kind t geluk van afspreken. Mijn dochter kan er namelijk niks aan doen dat ze alleen is, net zoals jouw dochter er niks aan kan doen dat ze de 4e en jongste is.
ik snap je punt niet helemaal, je vergelijkt een enig kind met een gezin dat 4 kinderen heeft. Dat is een zowat appelen met peren vergelijken.
Je geeft zelf aan “elke dag andermans kinderen over de vloer krijgen is vermoeiend”, en, dat je dochter als ENIG kind daar zo van geniet.
Je moet je toch een beetje inleven, je eigen kind 4X standaard rond hebben lopen in je huis.
Verder zegt de auteur ook “Maar over een paar weken, als alles weer een beetje rustiger is spreken we iets af.”
Ze schrijft nergens dat er nooit geen andere kinderen mogen komen spelen, het is gewoon op dit moment een beetje lastiger.
Jij vermeld dat je je kind het geluk van afspreken moet gunnen. Dat doet de moeder toch ook, haar dochter kan en mag bij andere vriendinnen gaan spelen en dit is volgens mij toch ook afspreken. Of heb ik dat mis?
Nu goed, ik ben het ook niet 100 % eens met de auteur, als je al oudere kinderen hebt weet je net zo goed dat ze graag met anderen afspreken, ook thuis, en je hebt al meerdere jaren om je hierop voor te bereiden. Maar dat was niet het punt dat ik wou maken. Ik snap helemaal dat het met 4 kinderen veel kan zijn.
Wat een hypocriet mens, wel lekker de kids bij anderen dumpen en andere als gratis opvang gebruiken, maar zelf moeite doen ho maar. Alsof andere moeders niet een keer een middag vrij willen.
Als je het allemaal niet aan kan, begin dan ook niet aan 4! kinderen. Dat had je na 2 kinderen toch ook wel door?!
Ik zelf heb 1 dochter (bewust voor 1 kind gekozen) en zie al die moeders die zo graag een groot gezin wilden “want dat is zo gezellig” nu constant bij mij staan of hun kind bij ons kan spelen “want wij hebben er maar 1”.
Totale gebrek aan zelfreflectie en compleet de realiteit verloren.
Dus dat
Ik vindt dat je er best een voorbeeld aan kan nemen. Iets wat ik geleerd heb is dat je moet zorgen dat je zelf energie hebt, anders kan je nooit energie geven en dat is zeker ook belangrijk!
Dat zij nou haar grenzen wel kan stellen en jullie niet dat ligt niet aan haar. Iedereen heeft zo zijn eigen zaken. De ene vindt t moederschap soms wat makkelijker dan de ander en de ander heeft soms wat meer tijd nodig.
Sowieso is iedereen anders en respecteer dat eens. Al die vage reacties maar ga eens eerst aan jezelf werken haha!
wij hadden 5 kinderen , en die hadden allemaal een vriend of vriendinnetje , ze speelden bij ons gingen mee dagjes uit , sliepen bij ons en aten mee , reuze gezellig , ik kom ze nog wel eens tegen mijn zgn pleegkinderen , en steeds zeggen ze dat het zo gezellig was , en dan ben ik weer een dankbaar mens
Ik had juist veel minder kind aan ze als ze speelkameraadjes hadden. Dan vermaken ze zich samen…. Ideaal.
duidelijke afspraken maken met je kind
2 keer per week is genoeg om af te spreken,
1 keer uit en 1 keer thuis en niet langer dan 1, 5 uur
kinderen uit groep 1 zijn nog zo klein en hebben behoorlijk aandacht nodig
dat met nog 3 kinderen thuis is slopend ja!
Grenzen trekken is goed, maar dan wel de vruchten willen plukken dat je kind ergens anders kan spelen, vind ik bijzonder. De sciale ontwikkeling is zo belangrijk voor de kinderen en gun mijn kleine het opbouwen van goede vriendschappen. Zoveel werk is het niet: Wat fruit snijden, en ondertussen speelt ze lekker met haar vriendin. Als het te erg word oordopjes in doen 🙂
Ik schrik af en toe een beetje van de harde reacties hier… Blijkbaar mogen vrouwen niet moe zijn? Deze moeder geeft aan dat ze het even niet aankan om kinderen over de vloer te hebben, wat ik helemaal begrijp.
Een zinnetje wat hier vaak word overgeslagen is dat ze over een paar weken wel wat kinderen wil uitnodigen bij haar thuis, als iedereen weer wat is opgestart. Is dat teveel gevraagd?
Ik heb zelf ADD, en raak makkelijk overprikkeld. Als er dan kinderen over de vloer komen hier is het voor mij, en voor hun niet leuk. Ik ben moe en chagrijnig, en heb geen zin en energie om iets te doen, dus dan is het simpelweg niet handig om kinderen hier te laten komen. Ik snap deze moeder helemaal, en vind het dapper dat ze haar grenzen aangeeft, en hier ook niet overheen gaat!
Ooh zo bloedirritant dit. Hier ook altijd de vriendjes over de vloer omdat bij een ander nooit kan.. Nou met 3 kinderen waarvan 1 met extra zorgbehoeften zit ik er ook niet altijd op te wachten hoor! Maargoed ik wrijf ter wille van de kinderen soms met m’n hand over m’n hart en zeg ja, zouden sommige andere ouders ook eens mogen doen
Wat een reacties hier zeg! Een beetje begrip voor de menselijkheid van elkaar is ver te zoeken. Iedereen maakt keuzes en iedereen heeft wel eens een periode dat het wat minder gaat. Deze mama zegt niet dat het nooit mag. Ze zegt dat ze even tijd nodig heeft om met haar grote gekozen gezin te wennen aan het nieuwe ritme van school. Wil niet zeggen dat zij dus haar vier kinderen niet aankan of dat ze dan maar minder kinderen zou moeten “nemen”. Nee, geen van ons ouders wisten alles van te voren of wisten aan het begin hoe alles moest qua ouderschap. En dat is helemaal niet erg. Dat mag! We zijn mensen. Geen machines! Wees lief voor elkaar. Evenveel is niet per definitie gelijk. Soms heeft iemand het nodig om even wat meer te nemen om dan later weer wat meer te kunnen geven. Dan is toch juist zo fijn als je er voor elkaar kunt zijn?
Ik snap heus dat het niet ALTIJD van een kant mag komen. Maar een paar weken om te wennen is toch niks vergeleken met ALTIJD?
En dan wordt hier geroepen omdat zij een paar weken nodig heeft, dat ze dus maar niet zoveel kinderen moest hebben. Dat zijn heftige uitspraken. En die worden te pas en te onpas gedaan online. Sorry hoor, maar dat slaat echt nergens op. Doe even normaal zeg.
Ps. Ik heb 3 kinderen, groep 3/4, groep 2 en een dreumes en ik geef thuis onderwijs. Meestal is ons huis open voor iedereen. Maar soms niet omdat gewoon even niet lukt. En dat mag.
Heel egoïstisch, denk eens aan je kind in plaats van alleen aan jezelf en hoe zwaar je het wel niet hebt…Je dochter gaat dit onthouden.
ik heb een fysieke beperking en een jonge tweeling. ik begrijp je gevoel maar kan dit zelf niet verantwoorden. Alle mama’s willen wel eens vrij. los daarvan maakt je kind vrienden en die nodigen jouw kind niet meer uit als het altijd van 1 kant komt. Ik spreek daarom 2 speeldagen af en dan niet op vrijdag en woensdag (want een lange middag). Beetje een tussenweg vinden voor je kind? zij hoeft toch niet de prijs te betalen voor jouw wens om wel 4 kinderen te willen maar geen vrienden te mogen meenemen? Nogmaals ik snap alles van vermoeid zijn, maar je kind heeft wensen!
juist!
Begreep deze moede het echt of dacht ze stiekem: weer zo’n persoon die oppas nodig heeft. Het is juist zo’n enorm belangrijke fase, ze leren sociale contacten hebben en, op den duur onderhouden. Jij leert je dochter nu dat het alleen maar nemen is en niet geven. Het zou eigenlijk totaal niet eens een excuus moeten zijn of je meerdere kinderen hebt, ten eerste speelden die wss meer samen omdat ze dichter op elkaar zitten. Regel 1 van het ouderschap dat je jezelf opzij zet voor je kind vergeet je voor je eigen “gemak”. Ik kom uit een gezin van 9 (ooit 7 onder de 8 jaar). Wij mochten iedereen meenemen, het was de zoete inval: bij mijn eigen 3 kids ook en ik vind het heerlijk.
Heb eigenlijk maar 1 advies voor je….Laat de controle los …..
Wat blijft hangen later bij je jongste is dat je oudere kinderen belangrijker vindt. Dat gaat zich later wreken in de verstandhouding tussen je kinderen. Jammer dat je het nu teveel vindt, maar je hebt er vier, en de vierde heeft evenveel recht op vriendjes thuis als de oudste toen die nog alleen was. Dit is heel belangrijk voor je jongste, dus hup, tempo en ervan genieten zolang het duurt!
je hebt het heel goed aangepakt en eerlijk zijn is ook een opluchting ik wens je veel geluk en succes met je lieve kinderen☺️
het is gewoon een eerlijk verhaal en dat heeft niks te maken met het aantal kinderen
ze zegt toch als het allemaal wat rustiger is dan is het goed
Ik ben alleenstaand en werk, en toch is iedereen hier altijd welkom. Natuurlijk heb je er de ene keer meer zin in dan de andere keer, maar druk hebben we het allemaal. Je legt nu de basis voor waar kids graag zijn. Ik vind het fijn dat ze altijd graag hier zijn. Dat zijn herinneringen voor later. Bovendien ook niet erg sociaal tov andere moeders om zo te denken…. mensen hebben dat echt wel in de gaten ook. Ik in ieder geval zeker 😄
Als oudste van acht kinderen mochten bij ons ook nooit vriendjes of vriendinnetjes komen spelen en daar heb ik nu nog ooit last van. Als het enigszins mogelijk is doe je het om de beurt. Daar kun je afspraken over maken.
Als het teveel voor je is had je minder kinderen moeten nemen
dat dus.
je neemt geen kinderen.. je krijgt ze
kinderen neem je niet, die krijg je….
Hier spelen wekelijks kinderen. Beide meiden spelen elke week wel een keer hier of elders. Ik geniet van de gezelligheid. Niet netjes om het steeds af te schuiven. Je kunt ook zeggen 1x per week ofzo
kinderen neem je niet! die mag je krijgen. je kunt dat niet zomaar aannemen…wij kregen perongeluk een tweeling. we voelen ons nu gezegend maar het is nooit iets waar we voor hebben gekozen
Dus ze had minder kinderen moeten nemen zodat andermans kinderen over de vloer kunnen komen? Rare gedachte. Ik heb ook vier kinderen en kinderen spelen altijd buiten. Die zogenaamde playdates zijn niet aan mij besteed. Ik ken een moeder op school die zowat iedere dag een kind meenam. Omdat ze geen nee durft te zeggen. Ze heeft er zelf 3. Ik moet er niet aan denken. Nu is de jongste 10 en speelt graag buiten. Als ze binnen zijn zitten ze toch alleen maar te gamen. Dus lekker naar buiten en daarna ieder naar zijn eigen huis. Deden wij vroeger ook.
Wij hebben er ook 4, bijna 5, tussen de straks 0 en 9. Ik heb er ook vaak geen zin in maar ik doe het echt om en om. Meestal valt het me mee, ze vermaken elkaar, heb er minder werk van dan wanneer ze niemand te spelen hebben. Ik plan het eerste speelafspraakje expres tot kort zodat ik niet uren aan een kind vastzit als het een terrorkind blijkt te zijn. Vind het sowieso niet het probleem van onze kinderen dat wij veel kinderen hebben, het is soms natuurlijk inleveren (en soms heeft het juist ook voordelen) maar in dit geval vind ik veel kinderen geen excuus om maar geen kinderen hier thuis uit te nodigen
Ik vind het eerlijk gezegd heel dapper dat je dit eerlijk zegt. Eerlijkheid is altijd t beste voor jezelf, je kids en de ander.
Je doet t goed!
wat ik mij afvraag of je hebt nagedacht toen je bedacht 4 kinderen te krijgen, over de gevolgen. de drukte, de kosten, de chaos enz.
ik heb 2 kinderen en hier is altijd wel een vriendje of vriendinnetje over de vloer ook hebben wij duidelijke afspraken. spelen op je kamer en niet gillen/schreeuwen enz.
knutselen en dansen/zingen kan in de woon/eetkamer maar we spreken een tijd af zodat ik ook aan mijn dingen toekomst.
kinderen zijn nou eenmaal druk en veel, door je dochter dit te onthouden vind ik je vrij egocentrisch en hadden jullie beter na moeten denken of je wel zoveel kinderen had willen krijgen. en of je het wel aan zou kunnen want het klinkt alsof je het niet aankan.
dat is nu te laat, die kinderen zijn er al. en dan kan je beter doen waar jij je hoofd van boven water blijft houden dan dat mama straks zo op is dat er niks meer kan. zolang er geen goede uitleg wordt gegeven over wat het echt betekend om kinderen te hebben vind ik dat iedereen zich daarin vergist mag hebben en mag doen wat nodig is om te overleven in die k*t situatie
het is een beetje hypocriet om wel je kind bij een ander te laten spelen, maar zelf dit tegen te houden. misscn wil die andere moeder ook wel heel graag even een paar uurtjes rust.
maar nee, jij hebt hebt 5 kinderen, maar wil geen vriendjes in huis. dan moet je ook niet je kinderen bij een ander laten spelen.
mijn moeder had 7 kinderen, waarvan 1 verstandelijk beperkt. Als kind begreep niet waarom er nooit iemand mocht komen.
Ik dacht dat het aan mij lag.
helemaal eens.
ik kreeg een knoop in mijn maag ,van zoveel egoïsme.
had het bij 1 kind gelaten.
Je kiest er toch zelf voor om zelf vier kinderen op de wereld te zetten. Wat raar dat jouw jongste kind zich dan moet aanpassen omdat jij het ‘te druk’ vindt in huis. Ik snap dat het niet altijd uitkomt om een vriendje of vriendinnetje mee te nemen, maar zeggen dat het pas mag als het voor jou minder druk is, vind ik heel raar. Misschien had je daar over moeten nadenken voor je je zwanger liet maken.
je kunt ook vijf dagen bso afnemen;) en je rust en je kind heeft vaste vriendjes om te spelen. Waarom heb je de energie niet gevonden om het wel aan te kunnen spelen bij jullie? Zijn de oudere kids zorgvragend? En anders kunnen zij ook helpen even oogje in t zeil houden Als jij de was doet. help je hen later met hun huiswerk . Mijn advies ben oplossingsgericht. Zelf mocht iedereen binnenvallen hier, ik vond het gezellig en het motto van mijn moeder was altijd naar ouders van vriendjes vriendinnetjes let even niet op de rommel hier wordt geleefd en dan ruim je samen met je kids eind vd middag alles op
helemaal eens.
Bah wat egoïstisch.
probeer terug naar jezelf te gaan. waarom vindt je het te druk als je dochter met iemamd speelt? Waarom had je voor kinderen gekozen en wat had je jezelf toen voorgenomen? Probeer eens in te denken hoe je grootouders daar mee omgingen, die hadden minder vrije tijd en meestal 2x zoveel kinderen. Wat zijn de consequenties van jouw keuzes en hoe ga je daar mee om?.
succes met het aanpakken van je problemen.
Wat is Silvijn toch een lelijke pretentieuze naam
pardon? Anders nog iets?
waar slaat dit op om een naam van een kind zo onderuit te halen. Nee Jannie is een wereldnaam.
dat kan je niet zeggen dat is gemeen dus dat is niet oke
Hoe zou jij het vinden als jouw naam zo afgekapt zou worden?
Je kunt niet nee blijven zeggen tegen je kind. Vriendschap komt van twee kanten, ook bij kinderen. Elke dag allerlei kinderen over de vloer, hoeft helemaal niet. En ik ben vaak blij als er een vriendinnetje mee komt met mijn dochter. Dan spelen ze fijn zelf en heb ik ook even voor mijzelf!
als thuiswerkende alleenstaande moeder van een kleuter en baby komt mij ook niet vaak goed uit als mijn kleuter hier wilt spelen. maar ik probeer wel af te wisselen, zodat vriendjes net zo vaak hier zijn als hij bij de desbetreffende vriendjes. soms is het doorbijten en tel ik de minuten af. helemaal aangezien ik in een klein appartement woon en geen tuin of iets heb. maar ik gun het hem wel om hier ook te kunnen spelen
@Christel ik vind jou echt een topmoeder daarvoor. Wilde ik even zeggen. 🙂
zo herkenbaar Christel. je beschrijft het heel netjes.
hier hetzelfde en vriendjes zijn altijd welkom (ook de uitdagende), dan is het ook wel even je gezicht in de plooi houden als een andere moeder, als regel, wel haar kind naar jou stuurt, maar het andersom altijd te veel is.
iedereen heeft wel iets waardoor het soms lastig is. natuurlijk kun je elkaar dan even een keer extra helpen, maar stelselmatig je kind alleen naar een ander sturen, lijkt me ook niet het wederkerigheidsprincipe wat je een kind wil meegeven. in ieder gezin speelt wel iets wat uitdagingen voor de ouder(s) geeft, daar kunnen de kinderen niets aan doen.
Ik vind het wel een dingetje. Natuurlijk is het fijn als je kind op een ander mag spelen. maar je mag niet verwachten dat een andere ouder altijd maar op jouw kind past.
Ik heb minder kinderen thuis, maar ook hier is het soms druk of ben ik zelf erg moe. Dan zou het toch echt fijn zijn als mijn kind ook eens een keer bij de ander kan spelen.
En daarnaast, waarom moet de ‘jongste’ wijken vanwege haar broers of zussen? Dat is ook niet heel leuk voor haar.
Soms zijn kleuters juist rustiger met visite en de afspraak hoeft niet lang te duren, zeker niet op deze leeftijd. Tot 16 uur is al heel gezellig. Als je het al op voorhand plant… Misschien op een dag dat de oudste laat van school is of een van de kids zelfstandig naar sport is in de middag
vroeg me af of al je kinderen niemand mee “mogen” nemen?
En ik snap echt dat het druk is maar ik vind ook dat je je jouw kind dit niet kan ontnemen. probeer een gulden middenweg te vinden en stuur aan op niet meer dan 1 x per week of 2 weken. Nodig een kind langer vantevoren uit zodat jij je er goed op kan instellen op een dag dat een van je andere kinderen er niet is ofzo. Ik heb er zelf ook weleens tegenop gezien maar vaak valt het achteraf reuze mee en houden ze elkaar bezig. Zeker meisjes kunnen vaak rustig spelen of iets creatiefs maken. Bouw het rustig op maar sla het niet over. Andere kinderen willen anders misschien niet meer met jouw kind spelen omdat het toch nooit mag. Dat is voor niemand leuk. Succes en vergeet niet dat deze periode niet heel lang duurt, ook voor haar.
nou Gina, ‘goede ouders begrijpen dit’ vind ik ook best bot.
uiteraard ben ik bereid een andere ouder te helpen.
toch heb ik moeite met het vaak moeten opvangen van een ander zn kind.
ook ik heb weleens behoefte aan een middagje rust, het kan niet altijd van 1 kant komen.
dus ik heb hier niet echt begrip voor (of t moet idd over een paar weken anders zijn), toch schaar jk mezelf onder de goede ouders.
Ik denk nl dat je gedrag naar je kinderen laat zien of je een goede ouder bent. Niet zo zeer of je een andere ouder ontziet.
@Marian helemaal eens!
hey Marian
ik ben het met jou eens hoor
ik spreek het altijd zo af met mijn dochter van 9 jaar,op maandag en vrijdag kan ze bij ons afspreken ,de dinsdag,,woensdag donderdag kan het niet bij ons,ik geef op die dagen paardrijles wel gewoon bij ons thuis maar toch het is dan niet handig om dan hier te spelen ,en ik vind deze moeder gewoon lui en lekker afschuiven
Wat ik niet zo goed begrijp is dat sommigen hier aangeven zelf hun grenzen niet aan te geven en dan een ander het kwalijk nemen dat ze dat wel doet. je bent niet verplicht allerlei speeldates thuis te houden he? En zeker niet in die intense mate die hier word omschreven. Je kind komt dan ook niks tekort. Zeker niet als de behoefte om samen te spelen na school wordt vervuld doordat iemand anders ze thuis uitnodigd. Die andere vader of moeder is er zelf verantwoordelijk voor om gewoon ‘ nee’ te zeggen als het niet uit komt. Dat kan een ander niet voor je doen.
wat egoïstisch zeg, zielig voor je dochter.
nou precies dat.
waarom begin je dan aan vier kinderen? Wat te denken als ze straks verkering krijgen, ga je deze dan ook weigeren.
Typisch voorbeeld van, bezint eer je begint.
Heb medelijden met deze kinderen.
Ja helemaal mee eens.
Moet je geen kinderen nemen. Zeker geen vier wat ook best wel aso is gezien onze overbevolking.
WTF!!! Overbevolking doordat ze 4 kids heeft? Al die gelukszoekers en andere troep van over de grenzen, die zorgen voor overbevolking mafkees!!!
jeetje wat een genuil….je weet niet eens waarom ze er 4 heeft….
als je klein woont en buiten spelen of op de slaapkamer is geen optie, want te gevaarlijk en geen ruimte, snap ik het.
maar Lelie heeft dus de pech dat ze de jongste is met 3 aandachtvragende kinderen boven zich. En dat is eigenlijk wel heel erg. Zijn die andere drie nooit bij iemand anders te spelen? Regel het dan zo dat wanneer een broer of zus bij een ander kind te spelen is, Lexie een vriendinnetje mee naar huis mag nemen. Het hoeft ook geen hele middag. Twee uurtjes is al mooi. Maar als ze voortdurend ergens anders ‘moet’ spelen gaat dat na verloop van tijd andere ouders èn kinderen tegen staan. Daar zou ik niet op wachten
Je doet je kind echt tekort, straks mag ze ook niet meer met andere kinderen spelen. Andere ouders zijn ook niet gek! En ik vraag me af of de andere 3 dan ook nooit iemand meenemen. Ik vind het echt heel egoïstisch. En meestal heb je er juist geen omkijken naar als ze mooi samen spelen
Wij hebben 5 jongens en toen ze jonger waren, speelden ze liever bij ons dan bij vriendjes, ik vond ‘t eerlijk gezegd altijd wat rustiger met vriendjes over de vloer😁
beetje bot hè Carmen. Daar help je iemand niet echt mee…..
sorry, ik bedoel: Saar
@Gera maar het is wel waar wat Saar zegt. als je veel kinderen wilt, dan heb je met drukte te maken.
ik wil / heb hierom absoluut maar 1 kindje.
@Gera,
Ook ik vind dat Saar gelijk heeft. klinkt bot, maar is wel hoe het is en overkomt.
Straks speelt dat meisje met niemand meer vanwege dit. Dit gaan andere ouders ook zien.
Dan is dat meisje de dupe van haar gemakzucht. Was dan niet aan 5 kinderen begonnen.
Raap jezelf bij elkaar, zet je gemakzucht en eigenbelang opzij voor haar, en doe het gewoon eens. Je zal zien dat het de moeite waard is
Wat had ik vroeger (toen de kids klein waren) een hekel aan ouders die altijd hun kind bij een ander probeerden onder te brengen. Niet sociaal naar anderen toe en niet leuk voor je kind. Als je naar een rustig gezin snakt, had dan minder kinderen op de wereld gezet…
precies dit. helemaal met je eens.
Dus dat
Je moet gewoon eerlijk zijn zeggen ik heb het te druk thuis ik heb te veel kinderen ik kan het niet zei mag wel bij jullie maar ze kunne niet bij haar spelen goede ouders begrijpen dit
nou sorry, maar dit gaat bij de meeste niet op hoor en dat heeft niks met ‘goede ouders’ zijn te maken. Het is natuurlijk wel een beetje geven en nemen en op een gegeven moment zullen de meeste ouders zeggen: nee, jij mag daar ook nooit spelen dus neem maar iemand anders mee…..
Persoonlijk vind ik het ook een beetje zwak. Ik heb zelf een heel klein huisje en de jongste slaap bij ons op de kamer. Ik schaam me oprecht voor mijn woning en wil ook niet iemand binnen. Toch neem ik regelmatig kinderen mee maar dan naar een monkeytown,speeltuin of kinderboerderij. Dus als je kinderen niet binnen wilt hebben kan je het ook anders oplossen….