Ik had nooit gedacht dat mijn beste vriendin jaloers op me zou worden
Sabine en ik kenden elkaar al sinds de tweede klas van de middelbare school. We deelden alles: liefdesverdriet, onze eerste baantjes, en uiteindelijk ook het moederschap. Maar de laatste maanden veranderde er iets. Het begon klein, maar langzaamaan begon ik te merken dat Sabine niet meer dezelfde was. Het leek alsof mijn relatie met Ted een soort splijtzwam tussen ons was geworden.
De eerste keer dat ik iets voelde
Sabine en ik zaten samen in de tuin terwijl Ted met de kinderen aan het voetballen was. Ze keek naar hem, hoe hij Baz optilde na een doelpunt en Tina een high-five gaf. “Ted is echt zo’n typische vader, hè?” zei ze ineens, met een toon die ik niet meteen kon plaatsen. Ik lachte. “Ja, hij is dol op die twee.” Sabine draaide haar hoofd naar me toe. “Ik snap niet dat je dat niet vermoeiend vindt, dat constante gedoe van hem met de kinderen. Ik bedoel, soms wil je toch gewoon even rust?”
“Hoe bedoel je?” vroeg ik, een beetje verrast
“Hij zorgt juist dat ik af en toe mijn handen vrij heb. Het is heerlijk.” Ze snoof en nam een slok van haar thee. “Nou ja, het lijkt me gewoon irritant als je nooit even tijd voor jezelf hebt. Maar goed, jij hebt dat blijkbaar niet nodig.” Ik wist niet goed wat ik moest zeggen. Het voelde alsof ze me ergens de schuld van gaf, maar ik kon niet precies de vinger op de zere plek leggen. Pas later, toen ze weg was, bleef die opmerking in mijn hoofd hangen. Het klonk niet als de Sabine die ik kende.
Een paar weken later gebeurde er iets wat me nog meer verbaasde
Ted en ik hadden eindelijk een date night gepland. Het was maanden geleden dat we samen de deur uit waren geweest zonder de kinderen. Ik had Sabine gevraagd of ze op Tina en Baz wilde passen, en ze had meteen ja gezegd. Toen ze die avond binnenkwam, keek ze me van top tot teen aan. “Nou, je hebt je best gedaan,” zei ze, terwijl haar ogen over mijn nieuwe jurk gleden. “Ted zal wel blij zijn dat je eindelijk een keer je haar hebt gedaan.” Ik voelde mijn wangen rood worden. “Eh, dank je?” mompelde ik, niet wetend of het nou een compliment of een steek onder water was.
Toen Ted beneden kwam, veranderde haar houding meteen
“Zo, daar is de gelukkige man,” zei ze met een brede glimlach. Ze gaf hem een overdreven knipoog. Ted lachte ongemakkelijk en gaf haar snel wat instructies over de kinderen, maar ik voelde een rare spanning in de lucht. Toen we eenmaal weg waren, vroeg Ted zelfs: “Wat was er met Sabine? Ze deed een beetje… apart.” Ik haalde mijn schouders op, maar van binnen wist ik dat hij gelijk had.
De derde keer dat het echt duidelijk werd, was op Tina’s verjaardag
We hadden een klein feestje georganiseerd in de tuin, en Sabine was zoals altijd van de partij. Ted stond bij de barbecue en was druk in de weer met hamburgers en worstjes. Sabine kwam naast me staan en tikte me op de arm. “Je hebt geluk met Ted, hoor,” zei ze. “Niet elke man zou zich zo uitsloven voor een kinderfeestje.” Ik keek haar aan. “Ja, hij is echt een schat,” zei ik, glimlachend. “Ik zou het alleen nooit aankunnen,” ging ze verder. “Die constante aanwezigheid. Het lijkt me verstikkend. Jij vindt dat blijkbaar fijn?”
Ik keek haar aan, niet zeker wat ik hoorde
“Verstikkend? Ted doet juist heel veel voor me. Hij geeft me ruimte als ik dat nodig heb.” Sabine lachte schamper. “Oh, vast. Maar goed, ik ben niet zo’n type dat de hele tijd iemand om zich heen wil.” Ze draaide zich om en liep naar de tafel met snacks, alsof het gesprek niet had plaatsgevonden.
Een paar dagen na dat feestje kreeg ik een appje van Sabine
Het was een foto van een flyer voor een yogaweekend. “Misschien iets voor jou en Ted?” schreef ze erbij. Op het eerste gezicht leek het een aardig gebaar, maar toen ik verder las, voelde het bijna als een sneer. “Misschien kan hij eindelijk leren hoe hij moet ontspannen zonder alles over te nemen.”
Ik liet mijn telefoon zakken en staarde naar het scherm
Waarom zei ze dit? Ted was niet iemand die ‘alles overnam’. Hij was behulpzaam, aanwezig en zorgzaam — eigenschappen die ik juist waardeerde. Maar Sabine leek dat anders te zien, alsof ze hem afschilderde als een soort controlefreak. Die avond liet ik het Ted lezen. Hij lachte alleen maar en schudde zijn hoofd. “Sabine bedoelt het vast niet slecht,” zei hij, maar ik kon zien dat hij het ook vreemd vond. Toch wilde ik het niet zomaar laten gaan. Sabines opmerkingen bleven in mijn achterhoofd, alsof ze iets probeerde te zeggen zonder het echt uit te spreken.
Het meest frustrerende was misschien wel dat ik niet wist hoe ik dit moest aanpakken
Sabine was mijn beste vriendin. We deelden alles, en toch voelde het nu alsof er een afstand tussen ons was ontstaan die ik niet kon overbruggen. Het was alsof mijn geluk met Ted haar ongelukkig maakte, en hoe graag ik haar ook wilde helpen, ik wist niet hoe ik dat kon doen zonder onze vriendschap verder te beschadigen.
Er was nog een moment dat alles op scherp zette
Tijdens een avondje bij Sabine thuis, waar we samen een glas wijn dronken, bracht ze het onderwerp weer op. “Weet je,” begon ze, terwijl ze haar glas rond draaide, “ik vraag me wel eens af hoe lang jullie dit volhouden. Het klinkt misschien bot, maar Ted lijkt me een beetje… te perfect. Snap je wat ik bedoel?” Ik schrok. “Te perfect?” vroeg ik langzaam. “Wat bedoel je daarmee?”
Sabine haalde haar schouders op
“Nou ja, niemand is zo… zorgzaam en behulpzaam zonder er iets voor terug te willen. Misschien lijkt het allemaal geweldig, maar ik zou me zorgen maken over wat hij echt denkt. Misschien heeft hij wel iets te verbergen.” Ik voelde mijn maag samentrekken. “Ted is gewoon een goede man,” zei ik, bijna verdedigend. “Waarom zou hij iets te verbergen hebben?” Sabine glimlachte dunnetjes. “Ach, ik zeg alleen wat ik denk. Soms zijn dingen niet wat ze lijken, toch?”
Die avond ging ik met een knoop in mijn maag naar huis
Haar woorden echoden in mijn hoofd, alsof ze iets had gezegd wat niet meer terug te draaien was. Wat probeerde ze te bereiken? Was het jaloezie?
ILONA
Hou die Sabine in de gaten!
Hoe is de relatie met haar eigen man en kinderen dan? is er verschil in hoe de partner van Sabine doet tegen haar en met hun kinderen dan hoe Ted is tegen zijn vrouw en kinderen?
Als je denkt dat Sabine echt jaloers is kun je dat met haar proberen te bespreken toch? Als zij jaloers is is dat haar probleem en zal zij daar iets aan moeten doen.
Voorderest niks van aan trekken en gewoon gelukkig zijn met je man en kinderen, jij weet als het goed is dat jouw man een goed persoon is en geen dubbele agenda heeft zoals Sabine met steken onder water suggereerd…..
En anders wat ook nog kan: dat Sabine inderdaad gelijk heeft omdat Ted stiekem met haar een affaire heeft en zij misschien wel boos is omdat hij niet met haar verder wil en voor het oog het gelukkige gezinnetje zit te spelen, maar dan zou hij het wel héél goed kunnen verbergen…..