Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Emma vertelde dat ze verkering had
Het begon met een onschuldig gesprek aan de keukentafel. Mijn dochter Emma, elf jaar oud en stralend zoals altijd, vertelde me dat ze een vriendje had. Ik glimlachte, benieuwd naar wat zij “verkering” precies vond betekenen, maar voordat ik kon vragen wie hij was, kwam ze met de naam: Mason. En toen ze erbij vertelde dat hij veertien jaar oud was, voelde ik een schok. Veertien?
Ik vind het leeftijdsverschil enorm
“Hij zit in de brugklas, maar hij is blijven zitten in groep 6”, voegde ze snel toe, alsof dat het verschil kleiner zou maken. Emma zit in een combinatieklas groep 7 en 8 en vorig jaar zat Mason ook in deze klas. Dit maakt dat ze deel uitmaken van dezelfde vriendengroep. Maar het maakte voor mij weinig uit. Een leeftijdsverschil van drie jaar op deze leeftijd is enorm. Terwijl ik haar aankeek, lachend en verliefd, voelde ik een mix van emoties opkomen: bezorgdheid, verwarring, en ook angst.
Misschien is hij al wel bezig met diingen waar Emma nog niet aan toe is
Emma is een vrolijk, zorgeloos meisje. Hoewel samen ‘chillen’ de overhand neemt, speelt ze ook graag met haar vriendinnen in de speeltuin en met uitzondering ook nog wel eens met poppen. Ze is daarentegen ook erg geïnteresseerd in make-up en geniet van feestjes die zo nu en dan worden georganiseerd bij de hockey. Ze staat aan het begin van de puberteit; haar lichaam verandert flink.
Wat maakt dat hij verkering wil met een meisje van 11 jaar?
Mason daarentegen zit midden in de puberteit. Hij is al veel meer bezig met zelfstandigheid, met ‘stoer doen’ en misschien zelfs met dingen waar Emma nog geen idee van heeft. Ik vraag me af wat hen bij elkaar brengt. Wat vindt een veertienjarige jongen in een meisje van elf? Emma zit nog in een wereld waar vriendschap en verkering nauwelijks verder gaan dan elkaars hand vasthouden. Hoe serieus is dit? En wat verwacht hij van haar?
Ik hoop zo dat ze zich niet onder druk laat zetten
Ik vraag me af hoe ze met elkaar omgaan. Voor Emma is dit haar eerste ‘echte’ verkering en ik weet dat ze het spannend en nieuw vindt. Maar voor Mason is het misschien heel anders. Hij kan verwachtingen hebben die niet bij haar leeftijd passen. Zal zij hem kunnen bijhouden? Of nog belangrijker: zal ze zich onder druk gezet voelen om dingen te doen die ze niet begrijpt of niet wil? Mason is ouder, en met die leeftijd komt een zekere mate van invloed. Als hij iets voorstelt, zal Emma het dan durven afwijzen? Ik weet hoe beïnvloedbaar een meisje van elf kan zijn. Ik ben bang dat ze dingen doet of accepteert, simpelweg omdat ze hem niet wil teleurstellen.
Ze zitten in een totaal andere wereld
Ook is de wereld van een basisschoolleerling totaal anders dan die van een brugklasser. Mason zit in een klas met jongeren die zich mogelijk bezighouden met romantische relaties op een manier die voor Emma nog vreemd is. Kan ze in zijn wereld passen? En wat betekent dit voor haar vriendschappen op school? Zal zij zich anders gaan voelen, alsof ze ouder moet worden dan ze is? Dit verschil maakt me bezorgd. Hoe kan ik Emma beschermen tegen situaties waar ze niet klaar voor is?
Het liefst zou ik willen dat het stopt
Het liefst zou ik zeggen dat ze geen contact meer mag hebben met Mason, maar ik weet dat dit niet werkt. Ze zou me zien als streng, misschien zelfs onredelijk, en het zou haar alleen maar stiekemer maken. In plaats daarvan probeer ik het anders aan te pakken. Ik ben met haar gaan zitten en vroeg haar uit te leggen waarom ze hem zo leuk vindt. Ik luisterde zonder te oordelen, maar vertelde daarna voorzichtig waarom ik me zorgen maak. Ik legde uit dat drie jaar op haar leeftijd een groot verschil maakt en dat ze altijd eerlijk tegen me mag zijn als iets niet goed voelt. Daarnaast heb ik Mason uitgenodigd om een keer langs te komen. Als hij hier thuis is, kan ik zien hoe hij met Emma omgaat. Als ik rode vlaggen zie, zal ik niet aarzelen om in te grijpen.
Ik blijf waakzaam
Het voelt nu als balanceren op een dunne draad. Ik wil Emma beschermen, maar haar ook de ruimte geven. Toch blijft dit ontzettend knagen. Ik weet dat ze nog een kind is, ondanks haar toch wel verliefde glimlach. Misschien is dit een fase die snel voorbijgaat. Maar totdat dat moment komt, blijf ik waken, want mijn instinct als moeder vertelt me dat het leeftijdsverschil simpelweg te groot is.
ILONA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Wat een mooi verhaal. Verder gaat dit met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wel weer over; ik zou dit niet ‘echte liefde’ noemen maar kalver- of zandbakliefde.
blijven praten. toen ik begon was ik 13. mijn vriendje toen 17. ook al stond hij veel verder dan ik. heb ik altijd de tijd en respect gehad. hebben 3 jaar verkering gehad en waren onafscheidelijk. ik was 14 en 6 maand voor stapje verder te gaan. ik kwam bij hem thuis en omgekeerd. beide ouders hebben lang na de verkering nog contact gehad. durf te wedden indien ik niet zo dom was, dat we misschien nog bij elkaar waren. dus blijf open naar u dochter. en laat zien dat ze er niet alleen voor staat. betrek zijn ouders er ook bij. Ken je ze ook.
mijn dochter is nu 12 , nog geen vriendje maar kan snel veranderen.
Toen ik net een maand 12 was, kreeg ik verkering met een jongen van 16. Een stuk ouder, maar hij heeft mij nooit onder druk gezet. We kwamen gewoon bij elkaar thuis, zodat onze ouders ons ook leerden kennen. Ook onze ouders hadden contact met elkaar. Hij kwam mij ophalen van de basisschool en we deden veel leuke dingen samen: wandelen met onze honden, fietsen, gezelschapsspellen, zwemmen en schaatsen met onze vrienden, met zijn ouders mee patatje halen langs de dijk bij de Waddenzee. Natuurlijk liepen we hand in hand en kwam op een gegeven moment voorzichtig wat zoenen, verder dan dat is het nooit gegaan. Hij was echt voorzichtig en respectvol naar mij.
Mijn moeder besprak dingen met mij en leerde mij ook dat ik mijn grens mocht aangeven als ik iets niet wilde en hoe ik dat kon doen. Maar mijn ouders hebben het nooit verboden, dat had ook niets uitgemaakt. Ik was te verliefd om daar naar te luisteren. Dan had ik stiekem afgesproken en waren mijn ouders juist de grip op de situatie kwijt geraakt.
Uiteindelijk maakte hij het 1,5 jaar later uit, omdat ik toch te jong was. Ik heb ontzettende liefdesverdriet gehad. Maar achteraf had ik deze verkering zeker niet willen missen. Het gaf mij veel zelfvertrouwen en ik voelde me geliefd, geaccepteerd en stiekem ook wel stoer dat iemand van 16 mij leuk vond!
Houd contact met je dochter, laat hem thuis komen, mee-eten en leer zijn ouders kennen. Ik denk echt dat hoe opener jij hem ontvangt hoe kleiner de kans is dat er iets raars gebeurd. En blijf in gesprek met je dochter over haar gevoelens en hoe zij het beleefd.
Veel sterkte ermee!
Je vergeet iets heel belangrijks denk ik: het gesprek aangaan met de ouders van Mason. Zij hebben de verantwoordelijkheid om met hem het gesprek aan te gaan over liefde, relaties en respect.
Ik mag toch hopen dat dat al wel gebeurt is; het jong is 14. Als jet opvoeden en bijbrengen van waarden en normen nog moet beginnen vind ik dat rijkelijk aan de late kant.