Ik wist niet dat een klassenapp zoveel frustratie kon opleveren
Toen ik vorig jaar, op die eerste schooldag van Don, een berichtje kreeg van de klassenmoeder dat ik toegevoegd was aan de appgroep, leek het me nog handig. Je weet wel, om op de hoogte te blijven van schoolzaken. Maar inmiddels weet ik beter. Die app is een circus, en ik wil eruit. Per direct.
De eerste weken ging het nog wel
Berichten over gymtijden, wie er hulpouder kon zijn en een enkele reminder over luizenzakken. Prima. Maar al snel begon het. Goedbedoelde maar eindeloze berichten over verloren handschoenen, wie de vergeten broodtrommel had meegenomen en groepsberichten met “Is dit jasje van iemand?”, inclusief tien wazige foto’s van identieke blauwe jassen. Ik deed mijn best om alles te negeren, maar dan kwam er weer zo’n bericht van een overenthousiaste moeder.
“Hoihoi! Even een leuk ideetje
Wie vindt het leuk om met z’n allen een klassenuitje te organiseren? Ik dacht aan een ochtendje kinderboerderij met de hele klas! Wie doet mee?” Daarop volgde een tsunami aan reacties.
“Oh wat leuk! Ik kan wel rijden hoor!”
“Super idee! Zullen we dan meteen een groepsfoto maken?”
“Ik heb nog wel wat appels en wortels voor de dieren!”
En zo ging het maar door
Binnen een uur stond mijn telefoon roodgloeiend van de meldingen. Wat begon als een simpel voorstel, ontaardde in een eindeloze discussie over data, locaties, snacks, en of het pedagogisch verantwoord was om de kinderen marshmallows te geven. Ik heb dat gesprek gemuteerd, maar zelfs dan bleef mijn irritatie hangen. Moest dit echt?
Een paar maanden geleden was er een andere situatie die mijn bloed deed koken
Het ging om het schoolreisje. De leerkracht had een mail gestuurd met duidelijke informatie over wat de kinderen mee moesten nemen. Maar blijkbaar was dat niet genoeg, want de klassenapp ontplofte. “Weet iemand of de kinderen een regenjas mee moeten?” vroeg een moeder. Prima vraag, dacht ik nog. Maar daarna volgde er een eindeloze reeks berichten.
“Misschien is een paraplu ook handig?”
“Ik heb nog een extra poncho liggen, wie heeft er één nodig?”
“Zal ik wat extra zonnebrand inpakken? Je weet maar nooit.”
“Maar zonnebrand kan toch niet in de regen?”
Het hield niet meer op
Iemand stelde zelfs voor om een gezamenlijke tas samen te stellen ‘voor de zekerheid’, zodat de kinderen niets tekort zouden komen. Alsof ze een week naar de jungle gingen in plaats van een middagje naar het pretpark. Uiteindelijk besloot ik de tas van Don gewoon volgens de originele lijst in te pakken en verder alles te negeren.
En dan die verjaardagscadeaus
Dat was pas een drama. Een van de moeders stelde voor om een gezamenlijk cadeau te doen voor een jarige klasgenoot. Op zich een prima idee, maar de uitvoering was rampzalig. Er werden eindeloze discussies gevoerd over wat het cadeau moest zijn. “Misschien een mooi boek?” “Of een LEGO-set? Maar niet te klein, anders is het niks.” “Ik ken een winkel die korting geeft op houten speelgoed, misschien is dat leuk?” Uiteindelijk duurde het zo lang dat de verjaardag al voorbij was tegen de tijd dat ze een beslissing hadden genomen.
Vorige week was het toppunt
Het begon maandagavond. Ik zat op de bank, eindelijk even rust, toen de app begon te piepen. Het bleek te gaan over de traktatie van Johan, een jongetje uit de klas. Zijn moeder vroeg of iedereen het oké vond dat hij zakjes chips uitdeelde, want, zo schreef ze: “Ik wil graag iedereen tegemoetkomen. Als er allergieën zijn, hoor ik het graag! Maar anders doen we gewoon naturel.” Een simpele vraag, zou je denken.
Maar nee, dat werd het niet
Binnen 2 minuten had een andere moeder gereageerd: “Chips? Ik geef mijn kinderen liever iets gezonds mee. Misschien kunnen we fruitprikkers maken?” Dat was het startsein voor een verhitte discussie.
“Fruit is een goed idee, maar let op met druiven, die kunnen verstikkingsgevaar geven!”
“Wij doen thuis suikervrij, dus liever geen chips of fruit met suiker.”
“Zou rijstwafels een idee zijn? Maar dan wel zonder zout.”
Ik rolde met mijn ogen
Waar ging dit over? Het ging om een traktatie, geen kernwapentop. Terwijl ik zuchtend mijn telefoon weglegde, hoorde ik weer dat irritante piepje. “Misschien kunnen we allemaal iets maken en een soort buffet doen?” stelde iemand voor. Een buffet. Voor een klas van zesjarigen.
Vrijdag was de druppel
Het begon onschuldig met een vraag over de schoolfotograaf. Of iedereen eraan dacht om nette kleren aan te doen. Maar het gesprek ontspoorde razendsnel. Er werden uitgebreide discussies gevoerd over kleurencombinaties, of kinderen wel of niet buiten moesten spelen in hun nette kleren, en wie er verantwoordelijk was als er een vlek op een wit overhemd kwam. Ik kon het niet meer aan. Terwijl de app bleef piepen, voelde ik de irritatie borrelen.
Toen kwam het bericht dat mijn breekpunt was
Een moeder stelde voor om een gezamenlijke cadeaupot op te zetten voor de juf, “want ze doet zóó veel voor onze kinderen.” Op zich prima. Al deed ze gewoon waar ze voor geleerd had. Maar vervolgens kwamen de meningen los. “Misschien kunnen we een fotoboek maken?” “Of een pakket met lekkere thee en chocola?” “Ik ken een kunstenaar die een groepsportret kan maken, is dat een idee?” Voor ik het wist, ging het gesprek over budgetten, wie wat wilde bijdragen en of het wel eerlijk was als niet iedereen meedeed. Ik kon het niet meer volgen. En eerlijk gezegd wilde ik dat ook niet.
Ik stond op en liep naar de keuken
In mijn hoofd besloot ik het al: ik stap uit die klassenapp. Dit is niet hoe ik mijn tijd wil besteden. Ik typte mijn afscheidsbericht. “Beste ouders, ik heb besloten om de klassenapp te verlaten. Als er belangrijke dingen zijn, hoor ik het graag via de leerkracht of via andere ouders. Fijne dag allemaal!”
Met een diepe zucht drukte ik op ‘verzenden’. Geen piepjes meer, geen eindeloze discussies, geen fotoboek-projecten. Alleen rust.
CORA
je hebt t nog lang volgehouden… ik was er bij 2e incident al uitgestapt ha ha.
Wat een drama om niks. Groot gelijk dat je eruit bent. Je gaat niks missen..
geniet van de rust
Dat klinkt als moeders die zichzelf veel te belangrijk vinden en op alles en iedereen neerkijken en ook nog alles beter weten. Typisch narcistisch gedrag. Gelijk stoppen met dat soort appgroepen! Als het belangrijk is hoor je dat direct van de school of leerkracht.
…zo blij dat ik daar nooit ,direkt, mee te maken heb gehad….de benaming “moeder maffia” is echt niet uit de lucht gegrepen… Zag dat met mijn dochter toen ze klein was, en gelukkig was er nog geen gsm, maar met mijn kleinzoon en “aanwaaikinderen” bezie ik de ellende met lede ogen aan…. Zodra 1 v mijn vrienden of collega’s n groeps app opzet ben ik de eerste die de boel blocked….je belt maar ….
ik ben echt zoooo blij dat wij geen klassenapp oid hebben. zou er helemaal gek van worden.
Goed voor jou!!! Ik was jong moeder en kreeg ook een nakomertje. Er is een heel verschil tussen de moeders van toen en nu. Bij de oudsten waren er geen smartphones en sprak je andere moeders bij het wegbrengen of ophalen, gewoon leuke gezellige praatjes want wanneer er iets moest worden georganiseerd of een kind was ergens allergisch voor werd er gecommuniceerd via de leerkracht, je kreeg dan of een briefje of de leerkracht besprak met je hoe ze de verjaardag van je kind gingen vieren. De juf was overal van op de hoogte. Nu weet een leerkracht vaak niet eens wat er speelt, ze is geen JUF meer maar een verijdelde oppas die afgezeken word achter de rug om zodra een ouder het ergens niet mee eens is en ipv een gesprek met de leerkracht aangaat, via dit soort apps bijval zoekt van andere ouders. Als ouder sprak je een leerkracht aan met meester of juf, nu is het bij de voornaam en daarmee haal je een stukje respect weg. Je hebt het goed gedaan, je bent duidelijk geweest en hebt karakter getoond!!!
wat een zaligheid dat mijn kinderen volwassen zijn en een “normale” basisschool -tijd hebben gehad. juf of meester was meester of meneer, juf was juf of mevrouw. Alle extra’s was niet nodig en (bij ons) mochten ze op een sport. Bij de kleinkinderen hoor ik alleen naar “leuke -dingen-stress. Bij de ouders en kinderen. Gewoon leuk was leuk genoeg. Tegenwoordig lijkt het wel of iedereen van gekkigheid niet meer weet hoe een andere ouder te overtreffen……. en dat is zeker niet waar kinderen blij en tevreden van blijven
Zo ging het bij ons in de klasse app ook regelmatig. Gek werden we ervan. Ik ben zelf 1 van de 2 klassenouders. We vroegen regelmatig om te stoppen met de discussie maar er is er altijd wel een die toch het laatste woord wil hebben. In overleg met de klassenouders van de andere klassen, die liepen tegen hetzelfde aan, is besloten de toko dicht te gooien. de beheerders, dat zijn de klassenouders, zijn de enigen die nog iets kunnen plaatsen.
Alleen belangrijke herinneringen of evt hulpvragen. En men kan dan prive naar een van ons reageren. Wat een rust. Sommigen vonden het maar betutteling en gezeik en zijn een aparte extra app begonnen. Prima joh maar mij lekker nie belle daarvoor.
En als ik straks geen klassenouder meer ben draag ik het beheer aan de volgende over.
Dit klinkt zeker als ” much to do about nothing”. Maar klagen is makkelijk. Deze moeder zou ook hebben kunnen proberen wat lijn in de appgroep te brengen.
Ze is vast niet de enige die allergisch is voor teveel -of niet relevante informatie .
Zulke app groepen hebben nl wel degelijk een functie.
En zoals een reactie aangeeft zich nergens mee te bemoeien, tja ….je bent nu eenmaal niet alleen op de wereld. Voor een kind ook wat eigenaardig, een moeder die zich nergens mee bemoeit!
1. Ze is ongevraagd toegevoegd.
2. Er worden zinloze discussies gevoerd die eindeloos worden uitgevochten.
3. Je krijgt ruzie als je er iets van zegt.
4. Ze heeft wel wat beters te doen dan al dat geneuzel.
Ja he.. Je bent dus een van die moeders die overal over moet appen… Nee die moeder heeft groot gelijk.. Als het belangrijk is. Dan hoort ze het wel via de leraar.. En dat gezeur over gezonde snacks. Met of zonder zout.. Gewoon een zakje chips is prima.
Als die supergezond Kids thuis komen bij hun voorbeeldouders krijgen ze ook lekkers en daarna naar MC Donald’s omdat ze zo lief zijn..
heerlijk ik wilde nooit iets te maken hebben met de schoolmaffia! Ik kwam alleen op school voor mijn kind of als de juf dat wilde verder bemoeide ik me nergens mee!
Ja ik ook, vind het allemaal vet overdreven die app groepen, vroeger werden we ook gewoon groot hoor, 1ste jaar in een groep gezeten, nou werd er doodmoe van, want uiteindelijk zijn het toch altijd dezelfde die alles beslissen. Dus ze hebben helemaal geen app groep nodig. Of ik nou echt wat gemist heb 8 jaar lang ??? Nou weet wel zeker van niet. Het gaf mij heel veel rust.
yesss deze reactie, helemaal met je eens. mijn kleine moet nog naar groep 1 maar zal dus al dat op dese school bestaat zeker niet in een klassen app gaan hahaha
Gewoon op stil zetten, dan krijg je geen notificaties van bepaalde appgroepen.