Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Bella en ik waren al vriendinnen zolang ik me kon herinneren
We deelden alles: van onze eerste vriendjes tot de stress van afstuderen. En toen we een paar jaar geleden tegelijkertijd zwanger bleken te zijn, leek het alsof het universum ons nog dichter bij elkaar wilde brengen. Ik kreeg Jane, zij kreeg Roef. Het was alsof onze levens parallel liepen. Totdat het opvoeden begon.
Vorige week waren we met de kinderen uit eten
Bella en ik hadden elkaar al een tijdje niet gezien en vonden het een goed idee om samen met de kinderen naar een pannenkoekenrestaurant te gaan. “Gezellig,” had Bella gezegd. “De kinderen kunnen lekker spelen in de speelhoek.” Dat klonk ideaal, maar ik had me niet gerealiseerd dat ‘spelen’ voor Roef een heel andere betekenis had.
Toen we aankwamen, rende Jane meteen naar de speelhoek
Ze begon rustig met de blokken te spelen, zoals altijd. Maar Roef stormde als een tornado achter haar aan, trok een bak speelgoed omver en begon wild met de auto’s te gooien. Ik keek naar Bella, maar zij haalde nonchalant haar schouders op. “Ach, jongens zijn nu eenmaal jongens,” zei ze lachend.
Even later zaten we aan tafel
Jane zat netjes op haar stoel en knabbelde aan een stuk brood, terwijl Roef voortdurend op en neer sprong. Hij trok aan het tafelkleed, pakte een servet en begon het in stukken te scheuren. Toen hij Jane’s brood uit haar hand griste, greep ik in.
“Roef, dat is niet van jou
Geef dat maar terug aan Jane,” zei ik zo kalm mogelijk. Maar Bella schoot meteen in de verdediging. “Ach, laat hem toch. Het is maar een stukje brood.” Jane keek me met grote ogen aan. Ze zei niets, maar ik zag de teleurstelling in haar gezicht.
En het werd erger
Toen het eten eindelijk kwam, gooide Roef zonder pardon een hele pannenkoek op de grond. “Roef, doe normaal!” riep ik geschrokken. Maar Bella lachte weer. “Ach, hij is gewoon een beetje enthousiast.” Enthousiast? Ik kon wel ontploffen. Jane keek mij aan en fluisterde: “Mama, waarom mag hij dat wel?”
Ik probeerde mezelf te kalmeren, maar mijn irritatie groeide met de minuut
Terwijl Jane en ik samen wat kleurplaten maakten die het restaurant had klaargelegd, bleef Roef rondrennen door de eetzaal. Hij stootte een dienblad van een ober bijna om en schreeuwde naar een ander kind dat niet met hem wilde spelen. Ik merkte dat ik steeds vaker naar Bella keek, hopend dat ze iets zou zeggen. Maar dat gebeurde niet. In plaats daarvan bestelde ze nog een glas wijn en zei ze: “Het is toch heerlijk dat ze zo vrij kunnen zijn?” Ik wist niet meer of ik moest lachen of huilen.
De druppel was gisteren, bij Bella thuis
We hadden afgesproken voor een koffiemomentje terwijl de kinderen samen zouden spelen. Ik had Jane op het hart gedrukt dat ze lief moest zijn en netjes moest opruimen. Toen we aankwamen, zag ik meteen dat Bella’s woonkamer een chaos was. Speelgoed lag overal, een potje verf was omgevallen op het tapijt, en Roef zat midden in de ravage met een permanent marker in zijn hand. Hij was bezig iets op de muur te tekenen.
“Oh mijn god, Bella! Hij tekent op de muur!” riep ik
Maar Bella keek nauwelijks op van haar kop koffie. “Ach, dat komt wel goed. Het is maar een muur.” Ik kon mijn oren niet geloven. Jane stond naast me en keek geschrokken naar het tafereel. “Mama, ik mag dat nooit,” fluisterde ze. Toen Roef genoeg had van het tekenen, rende hij naar de keukenkastjes en begon daar rond te rommelen. Ik zag hoe hij een pak bloem tevoorschijn trok. Voor ik kon reageren, scheurde hij het open en gooide de inhoud over de vloer. Bella keek met een halve glimlach toe. “Hij is zo creatief, vind je niet?” Creatief? Jane stond met grote ogen naar het witte tapijt te staren, terwijl ik mezelf moest bedwingen om niet volledig uit mijn vel te springen.
Ik probeerde Jane af te leiden en stelde voor om een puzzel te maken
Maar Roef had daar andere plannen mee. Hij griste de puzzelstukjes uit Janes handen en gooide ze door de kamer. Jane keek me aan met tranen in haar ogen. “Roef, dat is van Jane,” zei ik streng. Maar Bella glimlachte alleen maar. “Ze leren het vanzelf wel, hoor. Ik grijp niet zo snel in. Kinderen moeten zichzelf kunnen zijn.”
Op dat moment besloot ik dat het genoeg was
“Jane, kom, we gaan opruimen,” zei ik, terwijl ik begon met het verzamelen van de puzzelstukjes. Jane knikte en hielp me, maar haar blik bleef op Roef gericht. Hij rende ondertussen naar de bank en begon daar op en neer te springen. De pot met verf die nog op de rand van de salontafel stond, wankelde gevaarlijk.
“Bella, misschien moet je even…” begon ik
Voordat ik mijn zin kon afmaken, viel de verfpot om. Een dikke klodder blauwe verf drupte langzaam over de beige stoffen bank. Bella keek ernaar en zuchtte. “Tja, dat wordt weer schoonmaken.” Toen we naar huis gingen, zag ik dat Jane een diepe zucht slaakte. “Wat is er, lieverd?” vroeg ik. “Roef is niet lief, mama. Waarom zegt Bella nooit iets?”
Ik wist niet wat ik moest antwoorden
Bella was mijn vriendin, al jaren. Maar ik wist niet of ik dit nog langer kon. Hoe kon ik haar duidelijk maken dat haar opvoedstijl niet alleen mij, maar ook mijn dochter raakte? En wat zou dat betekenen voor onze vriendschap?
CARMEN
ik doe ook aan gentle parenting omdat mijn ex vrouw een gemene narcist is en ik niet meer tegen de dagelijkse boosheid en geschreeuw kon. echter ik heb wel grenzen die ik aanhoudt en actief beoefen. als ze door het co-ouderschap weer bij mij zijn kunnen ze zich weer perfect gedragen vanaf dag 2.
Gentle parenting is alleen goed als je grenzen aangeeft. Ouders hebben de leiding, niet de kinderen.
Als ouder ben je vriendelijk en lief naar kinderen maar ook duidelijk in wat mag en niet mag. Daardoor voelen kinderen veiligheid omdat ze weten waar ze aan toe zijn.
poeh, wat een lastige situatie. ik heb ook een vriendin waarbij ik dit ervaar en ik heb ervoor gekozen wel mijn mening hierover te delen. als het echte vriendschap is, dan betekent dat ook dat je elkaar kan aanspreken op iets. Zo niet, dan is het geen echte vriendschap. mijn allerbeste vriendin heeft mij ook een keer een spiegel voor gehouden en daar ben ik nog steeds dankbaar voor. en die andere vriendin? Die gaf aan dat ze t ook wel weet maar t gewoon erg lastig vindt om consequent te zijn. Ze wil niet zo zijn als haar moeder die erg strikt was. Erover praten is iig een goed begin. Succes!
ajb niet over dinge praten van die je blijkbaar geen verstand heeft. als psychologisch consultant wil ik ten eerste opmerken dats
narcism een persoonlijheidsstornis die somige mensen wel hebben maar helaas denkt vandaag iederen en psycholoog te zijn en maar ff zo een diagnosis te stellen over mensen in zijn omveld, die zich niet social competnt gedraagen, maar dadoor nog lang geen narcist zijn. ten tweede vind ik het echt vervelend,
dat er zo veel slecht over gentle oarenting gepraat wordt maar somige gewoon niet begrijpen wat het bedoelt. maar goed sommige die er gebruik van maken begripen het helaas ook niet goed en denken idd dat het bedoelt kinderen laten doen wqt ze willen. maar dat is geen gentle parenting. dat is dat wat bella doet is helemaal geen opvoeden, het lijkt beetje op verwaarlozing. johanne heeft 100% gelijk. hij zal grote problemen krijgen hoewel hij misschien geen psychisch zieke heeft okk als het op adhd lijkt. alleen heeft hij en moeder die zijn vrijheid wil maar ze hem neemt want met deze gedraag zal hij nooit vrij en zelfstandig en gelukkig kunnen leven. arme roer. de jonge zoek aandacht en grensen! hij doet alles als hulproep dat mama reageerd, want kinderen (helaas stond er geen leeftijd bij maar denk dat hij nog niet op basisschool zit) hebben grensen en orientatie nodig. gentle parenting, als iemand echt begrijpt wat het bedoelt is het best opvoeding concept als je wilt dat een kind psychisch gezond opgrooit, maar ook goed terecht komt in samenleving want je geeft jouw kind duidelijke grensen aan. gewoon respecteer je ook de gevoelens en grensen van jouw kind. is geen makkie, maar en investie, die de mooite waard is. alleen zie je dat pas veel later. Kinderen die “gentle” worden opgevoed zijn zelfbewuster en leren ook voor haar leven nee te zeggen en hun eigen grensen aantegeve. gelijk leren ze dat andere mensen andere behoefte hebben en andere grensen en je deze moet respecteeren. roef leert niets als dat hij doen kan wat hij wil zonder consequencen. dat is heel gevaarlijk en kan leiden tot aggressie tegen andere en andere problemen. carmen, ajb praat open met bella. ik zou ook op afstand gaan want ik zou het ook niet kunnen volhouden te zien hoe ze de jonge in zijn ongelukk laat lopen. wacht af. ben zeker ze kreegt later veel problemen en misschien beprijpt ze later dat ze het best wou voor haar zon, maar het gewoon geen gezonde mannier van ouderschap is voor die ze ne heeft gekozen. wees er voor haar als je later misschien jouw advisie en steun nodig heeft, maar probeer ook ze te overtuigen misschien al nu help te zoeken om iets te veranderen voordat de jonge ernstigere problemen krijgt. misschien had haar dat nooit iemand direct gezeggt hoe asocial zich haar zon gedraagt en dat dat niets meer met “vrij” te doen heeft. sterkte en gelukk dat jullie vriendschap het overleeft
zo’n bijbel schrijven vol taalfouten…..
Ach, laten we daar doorheen kijken. Er zijn genoeg mensen die wat waardevols te zeggen hebben maar bijvoorbeeld Nederlands niet als eerste taal hebben, of dyslectisch zijn. Ik vind de boodschap zeer duidelijk en waardeer de moeite die erin is gestoken om deze welgemeende en warme reactie te schrijven.
Daarnaast: op het hoofdlettergebruik in uw ene zin is ook wat aan te merken ;-).
ze kan beyer hulp zoeken voor dat kind dat wordtnix met die jongen naar de psycholoog daarmee en moeder ook dat is niet gezond
Oke, en wat is nu exact wat je duidelijk wil maken, blijkbaar als ‘professional’?
In 3 duidelijke zinnen graag.
Mijn kids zijn, gelukkig, al groot. En ik weet heus wel dat opvoeding , door de jaren heen, veranderd. MAAR zo als het ,nu al jaren, gaat zou ik er niet meer aan beginnen. Ik schrik soms gewoon als je ouders ziet met kinderen die wel “normaal” doen. Maar dan denk ik ook meteen ‘ik hoop maar dat die kinderen zich redden tussen leeftijdsgenootjes ‘
Je mag nergens meer wat van zeggen. moet alles maar goed vinden. Iedere generatie is anders dat weet ik. MAAR deze vind ik nog het minst leuke.
Dit heette 50 jaar geleden een vrije opvoeding. De theorie was de kinderen zelf van hun ervaringen moesten leren. Op de nieuw auto van moeder klimmen en op t dak springen: het mocht. andere kinderen met hard speelgoed meppen, limonade in t gezicht gooien, alles mocht. Het enige dat niet mocht was dat n kind iets terug deed! En vreemde kinderen verbieden deden ze wel! Vrije opvoeding…
Roef is het grootste slachtoffer. Zal zeer waarschijnlijk de stempel ADHD krijgen, zonder dat er echt gekeken wordt hoe hij opgevoed is/wordt en wat hij eet (suikers). mag hij worden volgepropt met ritalin zooi, die mijn zoon ook mocht krijgen. Want ik was een Bella. Dat hij onaangepast was, was mijn schuld. Ouders kunnen hun kinderen maken of breken! Nu met onze dreumes ben ik zo duidelijk mogelijk. structuur en duidelijkheid zo vroeg al. Kinderen hebben duidelijkheid nodig. Slechts een enkeling kan zo vrij opgevoed worden, dit is helaas niet voor de meerderheid van de kinderen een haalbaar doel. Bella komt er wel achter, maar helaas helaas…Roef is het grote slachtoffer, net zoals zoveel kinderen van dit soort idealistische ouders. Ik heb mijn les geleerd.
Het is iets van Nu, het ” gentle parenting..
Het is goed om zelf na te denken: Wat leer ik mijn kind door geen grenzen aan te geven?
Wat verwacht je kind van anderen en zichzelf als het opgroeit?
Ik denk dat iedereen dat heel goed zelf kan bedenken..
Een feit is dat er een explosie aan Narcisme in de wereld is ,voornamelijk onder de jeugd van nu.
Wat betreft omgang met dit dilemma, ik denk dat Jane het goed verwoord..
Slechte omgang bederft NUTTIGE gewoontes, werd vroeger gezegd.
Noem het van de oude stempel maar het is zeker waar ,vooral Nu..
Wees vooral eerlijk naar je vriendin, dat duurt het langst..